tongue

ค่ะ...คุณม่านบังตา...ฉันก็อยากที่จะอภัย อโหสิกรรม...แต่สักแต่ว่าปากพูดค่ะ ไม่แนบสนิทจากใจจริงๆๆๆจากก้นบี้งหัวใจ บางขณะจิต ยังมีพยาบาท คับแค้นใจ ไม่วาง ไม่เมตตาอย่างแท้จริงค่ะ.....

.....รู้ว่าทุกข์...ที่ยึด....อยากวาง..แต่ยังวางไม่ลง เต็มที่ ...อยากมากที่สุดเลยค่ะที่จะสุข วางสนิท เมตตาได้อย่างเต็มที่บริสุทธิ์...จริงๆๆๆๆ.....

.....พยายามค่ะ......เต็มที่ลด ละ เลิกให้ได้ ...ถึงจะนานแต่ต้องได้ค่ะ.....ไม่งั้นเราที่ต้องทุกข์...เขาไม่ได้รับรู้กับเรา.......มาสู้ด้วยกันค่ะ.....สู้โว๊ยๆๆๆๆ

เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ ค่ะ
เวลาช่วยได้ค่ะ อย่างไรซะมันต้องหายขาดแน่นอนค่ะ
ความทุกข์มันมาได้ มันก็ไปได้ค่ะ

:b1:

วันนี้....รู้สึกโล่งโปร่งสบายค่ะ.....
ปรับฐานใจใหม่ค่ะว่า....สามีคนดีฉันตายไปแล้ว...เขาไม่มีอะไรที่คูควรกับฉันเลย...ไม่ว่าหน้าตาทางสังคม ฐานะ พื้นฐานครอบครัว การเลี้ยงดู.....อยู่คนเดียว สบาย ไม่ต้องรำคาญสายตา..ไม่ต้องปรนนิบัติใคร ไม่ต้องแบ่งเงินให้ใคร ไม่ต้องแบ่งเวลาให้ใคร...คิดเองทำเอง อยากทำอะไรก็ทำ.....ไม่ว่างด้วยซ้ำแต่เบาสบาย ไม่เหนื่อย ไม่เครียด
....เพื่อนร่วมงานทุกระดับ....ชื่นชมยินดีกับนิสัยใจคอ มนุษยสัมพันธ์ของฉัน ผลงานของฉัน ทุกคนชื่นชมว่า สวย ดี เก่ง ต้องฉันร่วมงานในทุกระดับ....ชีวิตต้องเดินหน้าค่ะ....เป็นคณะกรรมการในระดับอำเภอ จังหวัด....เขต...และ ประเทศ....
เขาขอให้ฉันเขียนเอกสารวิชาการส่งผลงาน และนำเสนอที่สมุทรสงคราม ซึ่งถูกเชิญจากกระทรวงเป็นตัวแทนระดับเขตค่ะ...และ นำเสนอผลงานระดับประเทศ ระดับอาเซียน....เขาชื่นชมมากฉันบอกว่าหากชอบพาไปดูงานต่างประเทศในอาเซียน เขาบอกงบไม่พอ ไปภูเก็ตก่อนแล้วกัน......เห็นมะฉันเป็นคนเก่ง แกร่ง ดี อดทน เป็นลูกกตัญญู...

เดี๋ยวต้องทบทวนดูว่าจะเขียนในแนวไหนดี เพราะว่าผลงานเยอะอยู่หลายมุมมอง.....บ่ายไปปฏิบัติธรรมที่วัดค่ะ.ทุกวันเสาร์-อาทิตย์ ....

:b12:

ตอนนี้มีหนังสือเชิญจากกระทรวง ..ให้ไปร่วมนำเสนอผลงานที่ อัมพวาน่านอนเรียบร้อยแล้ว มีคนจองตั๋วเครื่องบินให้ และประสานให้รถมารอรับลงเครื่องนำไปที่พัก....โอ...สุขสบายจริงๆเรา เตรียมเฉพาะกาย ใจ สมอง อย่างเดียว.......

. ...มีคนมาบอกบุญถึงที่จะทำน้ำปาณะถวายพระในการเข้ากรรมฐาน ซึ่งฉันได้เข้าร่วมกิจกรรมของวัดตลอด...ก็ร่วมทำบุญ และจะจัดซื้อของให้เขาเพราะเขาไม่มีเงิน เราเป็นของ..เขาเป็นแรงงานทำให้...ดีมากค่ะ..นี่กระมังที่ว่าบริวาร....ธรรมะจัดสรร ทั้งๆที่ในใจก็คิดว่าจะบริหารจัดการอย่างไร อยากเลี้ยงน้ำแต่เราต้องไปประชุม ก็มาพอดี......

พอกลับมาจากอัมพวา ให้เวลาพักจัดกระเป๋าเดินทางอีก9 วัน ก็มีคิวไปภูเก็ต ต่ออีก..5 วัน และก็เช่นเดิมมีคนตระเตรียมตั๋วเครื่องบิน รถ ที่พัก ที่เที่ยว เรียบร้อยเช่นเคย เอาแต่ตัวไป....โอ...เยี่ยม.....ได้ทั้งงาน ทั้งกล่อง...ทั้งเที่ยวต่างอากาศ เปลี่ยนบรรยากาศ .ก่อนไปภูเก็ต 1 วัน พระอาจารย์ที่ร่วมปฏิบัติธรรม..ชวนไปนมัสการครูบา..และ พระธาตุ......เห็นม่ะ มีแต่สิ่งที่ดีๆๆเข้ามาทั้งนั้น...ไม่ว่างเลยค่ะ มีกิจกรรมกับหลายกลุ่ม..หลายวัด....ทุกระดับ...

บอกกล่าว...เล่าสู่กันฟังค๊า หากว่าจะห่างหายวงการสักเล็กน้อย...เดี๋ยวมาจ๊ะ...ไม่นานหรอก หรือไม่หายหากว่างเข้าเวปที่ไหนก็ได้ ก็จะรายงานความก้าวหน้าให้ทราบเป็นระยะๆ....

ชักเป็นห่วงคุณการเวลา.....เงียบๆไป....มีอะไรหรือเปล่าไม่รู้เหมือนกัน....

อยากให้เอาจิต...เอาใจไปด้วยค่ะ

อยู่แล้วค่ะ.....คุณบัวฟ้า....ไม่งั้นจะมีชีวิตชีวาเหรอค่ะ.......

เย้ ๆ ๆๆๆๆๆๆ ดีใจมาเลย วันนี้มีคนมาเยี่ยมดูผลงาน กิจกรรมว่าเราทำอะไร แบบไม่เป็นทางการ เขาชอบประทับใจ เราบอกว่า อยากได้รางวัล ไม่ต้องเป็นเงิน ต้องการพาทีมงานไปเที่ยว ไม่มีเงิน งบมาก อยากไปเที่ยวจังหวัดตาก.....เขาตกลง จะพาไปวันหยุดราชการ ศุกร์เย็น-อาทิตย์ ให้เรากำหนดวันได้เลย ....ได้สมใจ..ใจก็ฟู....55555

...จริงๆๆๆ ต้องฝึกวางเฉย...ไม่มีฟู ไม่มีแฟบ แฮ่ ๆ ๆๆ ฟูไปแล้วเจ้าค่ะ แบบถูกใจ....

ช่วย1คนได้ 4 คน ทั้งตัวเขา แฟนคนใหม่เขาพ่อแม่เขา.

.. ....

เมื่อวานพระอาจารย์ได้รับทานโทรศัพท์เครื่องใหม่ ใช้ไม่เป็น กดโทรมาหาโดยไม่รู้...เราโทรกลับไป..ท่านพูดถึงสามีว่า ไม่สงสารเขาเหรอ กำลังทุกข์ หากเราจะช่วยก็ช่วยได้แล้วเพราะว่ามีพลังจิตมากพอแล้ว ช่วย1คนได้ 4 คน ทั้งตัวเขา แฟนคนใหม่เขาพ่อแม่เขา.....

... พระอาจารย์บอกว่า ที่พูดมาก็ตอบได้เองในตัวไม่ใช่เหรอว่า ตลอดชีวิตนี้ เขาไม่มีทางที่จะคิดได้ด้วยตนเอง นอกจากโยมจะช่วยเท่านั้น คนอื่น มีแรงอกุศลกรรมเยอะช่วยไม่ได้ ไม่บริสุทธิ์ แต่โยมรักมาก ห่วงมาก เสียสละ อดทนเพื่อครอบครัว.ประพฤติปฏิบัติดีมาตลอด..สามารถที่จะเปิดตาของเขาได้.....

:b44:

.....กลับมาแล้วค่ะ....เริ่มงานวันแรกก็ลุยเลย....
....คิดถึงทุก ๆ ๆคนมากเลยนะคะ......
......ไม่ทราบว่า...คุณการเวลาเป็นไงบ้าง....คุณอรไท.....คุณบัวฟ้า....คุณม่าน.....เหงาปากมั๊ยค่ะ5555....หรือว่าฉันเหงาปากคนเดียว.....

...... ไปอัมพะวามาค่ะ....เวลาไปเดินตลาดน้ำอัมพะวา...นั่งเรือ.ชมตลาด...ชมวัด ....ชมหิ่งห้อย.....ก็มีแว๊บหาเค๊านิ๊ดหนึ่ง แบบว่าก็เคยไปด้วยกัน แต่ไม่นาน ก็เค๊าตายไปแล้วไงล่ะ....ก็ต้องไม่มีเค๊าอยู่แล้วไงล่ะ...ก็หยุด หัวเราะ เพื่อนร่วมทางก็ถามว่า...มีความสุขจริงนะ นั่งไป ยิ้มไป หัวเราะไป..ก็พวกเขาไม่รู้ว่าในใจเราคิดอะไรอยู่ไงละ......

ตอนนั้น...ฉันหงุดหงิดมากกก.ๆๆ...พาล อารมณ์วีน...เหวี่ยง ด้วยระดับฮอร์โมนในร่างกายที่ผิดปกติ แต่เราไม่รู้ตัว เขาก็งง เราก็งง...ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน สุดท้าย เราก็ได้คำตอบ....ฉันมีอาการแพ้ท้อง...แต่ไม่รู้ตัวว่าท้อง...5555....

ลงเรือ....โดนหมัดกัด.....กลับบ้านเป็นไข้ ตัวรุมๆๆ...ร่วมเดือน สุดท้ายแพทย์บอกว่าเป็นไข้ไทฟอยด์...จะรักษาก็ห่วงลูกในท้อง ตอนนั้นเก้ๆกังๆๆ มากเลย ทนป่วยเพียงลำพัง เพราะสามีทำงานต่างจังหวัด แพ้ท้อง....ทำงาน.....แล้วสุดท้าย ลูกก็ไม่อยู่กับเรา เค๊าหลุดออกมาแบบสมบูรณ์แบบไม่ต้องได้ขูดมดลูก.เมื่ออายุได้ 3 เดือน ลูกแฝด เราไปถวายสังฆทานให้ ....ทั้งเสียใจ เสีบดาย บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร....กังวลเรื่องเลี้ยงลูกด้วยว่าต้องเลี้ยงเพียงลำพังแน่ๆๆเพราะสามีคงไม่ช่วยเราดูแล......เราสวดมนต์ ทำน้ำมนต์ ลูบท้องล้างหน้าอาบน้ำ เช้า-เย็น ทุกเวลาที่ระลึกได้ คุยกับลูก ให้ลูกเป็นคนดี สมบูรณ์ทั้งกาย ใจ ..เหมือนที่แม่เคยสั่งสอนไว้ว่า หากท้อง ต้องทำอย่างไร จุดธูปเทียน ดอกไม้ขาว....เห็นม่ะ....จิตใจคน แค่เรื่องเดียว จุดเดียว ไปซ่ะไกลเลย ย้อนอดีต......