เรากะคุณก็เจอเรื่องร้ายๆๆ มาเกือบพร้อมกับ เราก็เกือบปีแล้ว เราทุกข์เขาสุขซะเหลือเกิน บอกกะใจตัวเองให้เข้มแข็ง ผ่านมาเกือบปีแล้วนะ (เห็นไหมเราผ่านมาได้เป็นปีแล้ว ) สู้ๆๆๆ
มองไปข้างหน้า

ขอบคุณคุณโง่งมงาย ที่แวะเวียนเข้ามาดูและให้กำลังใจ รู้สึกแย่จังที่เห็นเพื่อนๆหลายคนในลานนี้ผ่านเรื่องแย่ไปได้ มีแต่เราเองที่ยังเป็นทุกข์และยังผ่านมันไปไม่ได้สักที ยังคงสับสนกับความคิดของตนเอง ว่าที่เราเป็นแบบนี้ เป็นเพราะเรารักตัวเองหรือรักเขากันแน่น หลายครั้งเหมือนจะคิดได้และยอมรับความจริง และเริ่มที่จะทำใจเข็มแข็ง แต่เขาก้กลับมา เพื่อทำให้เราเชื่อใจสบายใจมีความสุข พอเราใจดีสบายใจเขาก้กลับไปทำอีกอยู่เรื่อยไป นี่ล่ะคือสาเหตุที่ทำให้เราทำใจไม่ได้เสียที เพราะไม่ว่าจะเป็นบ้าน รถ เขาก็ให้เรา ค่าใช้จ่ายเดือนละหลายหมื่นเขาก้ให้ไม่เคยขาด แม้จะทะเลาะกันรุ่นแรงขนาดไหนเขาก็คงยังรับผิดชอบ มันเลยทำให้เราใจอ่อนทุกครั้งที่เขากลับมา

ขอโทษนะอาจพูดตรงไปตรงมา



รักตนเองครับ คือเราต้องการให้เขารักเราคนเดียว ต้องการครอบครองเขาไว้เพียงผู้เดียว

(ถ้าคิดว่า ได้ทองเท่าหัวเชิญเอาผัวฉันไป ก็สบายใจ แต่ จขกท. คิดตรงข้าม ไม่เอา รถ บ้าน เงินเดือนละหลายๆหมื่นที่เขาให้ แต่จะเอาเขา เอาคน)


ผช.เขาก็รักตัวเขาเอง คือ เขาต้องการมีหลายๆคน เสพเสวยกับคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง เปลี่ยนรสไปเรื่อยๆ มันตื่นเต้นเร้าใจ ฯลฯ ความสุข (กามสุข) ที่เกิดจาก กามคุณ ๕ คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ต้องเปลี่ยนต้องปลุกเร้าอยู่เสมอๆ หากไม่คอยปลุกคอยมัน กามที่ว่าเป็นสุข (กามสุข) ก็กลายเป็นกามทุกข์ ไป

เมื่อเป็นเช่นว่านั้น ความคิดระหว่าง ผช. กับ ผญ จึงเหมือนเส้นขนานกัน (นี่ว่าโดยธรรมดาธรรมชาติ แต่ก็มีผู้ที่รู้จักอิ่มรู้จักพอ)

เวลาความเจ้บปวดมันช่างยาวนานเหลือ จากเดือนกลายเป้นปี จนถึงวันนี้ ฉันเองก้ยังทำใจให้ยอมรับความจริงไม่ได้ ยังคงวนเวียนสับสนกับความคิดตัวเอง หาทางออกไม่ได้ ปล่อยวางไม่ได้ ยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่รุ้ว่าเขาไปอยู่กับสามี และเวลาที่สามีเรามาหาเขา เขายังคงปฏิเสธและดุด่าเราว่าทุกอย่างมันไม่จริงทั้งที่มีรูปยืนยัน เขาบอกว่าเราเองที่เป้นคนแสวงหาอยากรู้ความจริงเพื่อให้ตัวเองไม่สบายใจ ซึ่งสุดท้ายก็ทะเลาะกัน และเป็นเหตุให้เขาโกรธและต้องด่าว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาว่าเห็นแก่ตัว กลัวว่าเขาจะมีความสุข ทั้งที่เขาเองก้ไม่ได้ให้เรากับลูกต้องลำบากและเดือดร้อนอะไร มีทุกอย่างอยุ่อย่างสบายเงินทองมีใช้ไม่ขาดมือ เพราะทุกอย่างเขาเป้นคนรับผิดชอบเอง ฉันทำใจไม่ได้ที่รุ้ว่าเขาทำเพื่อผุ้หญิงคนอื่นรักผู้หญิงที่ไม่ใช่ฉัน และทำไมเขาต้องมีผู้หญิงคนอื่น เขาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ความคิดนี้มันตอกย้ำ และฝังใจฉันมาตลอด เป็นปีๆมาแล้ว ว่าทำไม ทำไม
ถ้าเขารักเด็กนั้นและคิดจะเลี้ยงดูมันจริงๆก็บอกมาตรงๆจะปฏิเสธทำไม ป่านนี้ฉันคงทำใจได้แล้ว ไม่ใช่คาราคาชังให้ฉันต้องเจ็บปวดอยู่แบบนี้ เมื่อรู้ว่าเขาอยุ่ด้วยกัน เมื่อรู้ว่าเขาแคร์และเห็นเด็กนั้นสำคัญกว่าเราแม่ลูก

เรามาฝึก...วางเขาไว้..ดีมั๊ยค่ะ...เขาอยากอยู่ด้วยกันก็ปล่อยไป เขามาเราก็ทำตามหน้าที่ ให้เงินก็รับไว้....ดูแลจิตใจ ความรู้สึกของเราดีมั๊ย......

ของฉันหนักกว่าคุณมากค่ะ.....เขาทำเหมือนสามีคุณ ที่ร้ายกว่าคือ ของคุณได้เงิน ของฉันเสียเงินค่ะ........เห็นม่ะ..ฉันเยอะกว่า แต่ฉันฝึกวางเขา ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญกับเขาอีกต่อไป .......พึ่งตนเอง และรอวันที่เข้มแข็งจริงๆๆ ค่อยปลดลง......

..........

หากยังต้องอยู่ด้วยกันต่อไป ก็พูดจากันตามปกติไปค่ะ ทำไม่รู้ไม่ชี้ เค้าจะทำอะไรก็ช่างหัวเค้าค่ะ

ทำใจเข้มแข็งดีกว่า เค้าไม่รักเรา ก็ช่างเค้า เราก็อยู่ของเราไป ก็มีข้อดีมากๆ คือเค้าส่งเสียเงินให้ใช้
ได้เงินก็ดีแล้วค่ะดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

อะไรๆ ก็ช่างหัวมันไปค่ะ อยู่กับลูกให้มีความสุขดีกว่าค่ะ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำของคุณดอกจำปี ที่ทำให้ฉันไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเท่าใดนัก เพราะอย่างน้อยก้ยังมีคุณอีกคนที่เป้นเพื่อนแนะนำ ขอบคุณจริงๆค่ะ
กับความเจ็บปวดที่ได้รับ แม้มันจะนานเป็นปีมาแล้ว แต่ความเจ็บปวดมันเหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เพราะใจเราที่อ่อนแอ หลายครั้งที่ฉันคิดจะพาลูกเดินออกมา จากชีวิตเขา ไม่พูดไม่ติดต่อกับเขาหลังจากที่เราทะเลาะกัน นานที่สุดสามสัปดาห์ที่เหมือจะทำใจได้ แต่เปล่าเลยยังคงรักและคิดถึงเขาทุกคร้งเมื่อเห็นครอบครัวคนอื่นเขาพร้อมหน้า มันก็มีแว๊ปขึ้นมาในสมองว่านี่เราทำผิดหรือถูกกันแน่ที่จะพาลูกเดินออกไปจากชีวิตเขา เราเห็นแก่ตัวเกินไปไหมที่จะให้ลูกไม่มีพ่อเพียงเพราะเราไม่ทนและทนไม่ไหวกับการกระทำของเขา แล้วลูกทำผิดอะไรเขาถึงจะไม่มีพ่อในเมื่อพ่อเขาเองก้ยังคงรักและส่งเสียลูกอยู่ไม่ได้ขาดตกบกพร่อง แล้วที่สำคัญเราจะยอมให้คนอื่นเข้ามาครอบครองทุกอย่างที่เราร่ามกันสร้างมาอยางง่ายๆแบบนี้หรือ ในเมื่อสังคมก็ยังรู้และยอมรับว่าฉันเป็นภรรยาเขา เกิดความคิดวกไปวนมา อย่างที่คุณจำปีบอกคือยังคงยึดติดอดีตว่าเขาเป็นคนดีที่เคยรักเรามาก(ในทุกวันนี้เขาก้ยังยืนยันว่ายังรักเรากับลูกเหมือนเดิม) ในวันนี้หากฉันยอม ทำตามที่เขาบอกคือ ไม่พูดถึงเรื่องเด็กคนนั้น ไม่ส่องเฟส ทำหูหนวกตาบอด ฉันก็จะไม่ทะเลาะกันกับสามี เขากลับมาบ้านก็มีความสุขตามประสาพ่อแม่ลูก แต่ฉันมิอาจทำได้ เพราะใจฉันมันช่างร้อนรน เพราะมันรู้ความจริงอยู่เต็มอก ที่ไม่อาจจะปล่อยวางได้ แม้จะพยายามแล้ว ฉันเลยต้องทุกข์มาถึงวันนี้

ขอขอบคุณดอกจำปีอีกครั้งค่ะ ที่แวะเวียนมาชี้แนะ ทำให้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวที่จะมีต่อสู้ต่อไป ในตอนนี้รู้ดีที่ตัวเองยังเจ็บอยู่เพราะเพราะไม่พร้อมที่จะจบ ยังคงรักและอยากมีครอบครัว เหมือนคนอื่น ๆ และยังติดอยู่กับอดีตที่เขาเคยรักและเป็นคนดีที่สุดของฉันที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นสิบๆปี เหมือนที่คุณดอกจำปีบอก ทั้งที่พยายามหาส่วนเสียของเขามาเพื่อให้ตัวเองเข็มแข็งและเลิกรักเขา แต่มันก้มีแค่เรื่องเดียว ที่ทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุด ซึ่งมันก็เทียบไม่ได้กับทุกอย่างที่เขาเคยทำเคยให้จนถึงทุกวันนี้ คำพูดของเขายังคงก้องในหูที่บอกว่าฉันเห็นแก่ตัวไม่ยอมที่จะเสียอะไร ทั้งที่เขาหาให้ฉันกับลูกทุกอย่างแล้ว ทำให้คิดว่าเป้นเพราะฉันจริงๆหรือครอบครัวฉันถึงต้องเป้นแบบนี้ หาความสุขไม่ได้เพียงเพราะฉันไม่ยอมปล่อยวางเสียสละ ปิดหุ ปิดตา ยอมให้เขามีคนอื่น หรือมันถึงเวลาที่ฉันจะต้องเสียสละให้เขาจริงๆหรือนี่ เพื่อรักษาครอบครัวของฉันเอาไว้ เพื่อลูกที่ไม่รู้เรื่องเพื่อลูกที่ฉันให้เขาเกิดมาพบเจอปัญหานี้ หรือนี่มันคือหน้าที่เมียและแม่ที่ดีที่ฉันควรทำเหมือนที่เขาบอกเขาต้องการ แล้วทุกท่านคิดว่าฉันควรที่จะเสียสละอย่างที่เขาบอกไหมเมื่อใจมันช่างเจ็บและไม่มีความสุขแบบนี้

ฉันเข้าใจคุณการเวลาค่ะ......

..ฉันทดลองใจตนเอง 3 เดือน รับเขากลับบ้าน ...เพราะบางครั้งฉันก็สับสนระหว่างปิดตาไม่รับรู้..อภัย...ทนอยู่กันไป....แต่ใจของเราไม่สุข......

...ตอนนี้ ฝึกใหม่ ยอมรับว่าสามีคนดีคนเดิม ไม่มีแล้วตายไปแล้ว เหลืออยู่คือผู้ชานเสเพล เจ้าชู้คนหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ใช่สามีของเรา ...ตัดใจ เพื่อให้ใจสุข...ฝึกวางเขาไว้....เมตตาตนเอง รักตนเอง....

.......เรามาค่อยๆๆฝึกด้วยกันค่ะ......
...ใจมันก็กลับกลอกไปมา...ไม่เป็นไร ใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไป ...ยอมรับให้ได้ค่ะว่า เขาไม่ใช่สามีคนเดิม คนดีของเรา.....เป็นผู้ชายสาธารณะค่ะ......

คุณกล้าวยไม้ม่วงค่ะ ฉันพยายามแล้วค่ะ ที่จะวางเขาไว้ไม่สนใจ ไม่โทรหาเขา อยู่กับตัวเองกับลูก นานที่สุดก้สามอาทิตย์ แต่ก้ยังเจ็บปวดและใจเต้นแรงน้ำตาไหลทุกครั้งที่รู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปอยู่ด้วยกัน เขาไม่มาหาเราแม่ลูกในวันหยุดของเขา ไม่ให้เราไปหาแม้เป็นวันหยุดของฉันกับลูก หรือว่าเวลาที่ตั้งใจมันยังน้อยไป ฉันก้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงปล่อยวางไม่ได้เสียที ทั้งที่ฉันเองก้แยกกันอยู่กับเขามาตั้ง 5 ปีแล้ว ทำไมฉันต้องเรียกร้องความรักจากเขามากมายนัก ทำไมยังคงเสียใจ ร้องไห้ ไม่รู้จักจบจักสิ้น ทำไมยังไม่ชินชากับการกระทำของเขา ทั้งที่รู้สึกเหนื่อยและรู้ทุกอย่างอยู่เต็มอก ทำไมฉันถึงยังหลอกตัวเอง และยังเชื่อคำพูดคำโกหกของเขาที่บอกว่ายังคงรักฉันกับลูก ฉันมันช่างโง่จริงๆ

คุณกาลเวลา คุณเคยไปหาจิตแพทย์บ้างหรือยังค่ะ คุณติดอยู่กับความเสียใจ ร้องไห้มานานแล้ว
ดิฉันว่าสารเคมีในร่างกายของคุณเปลี่ยนแปลงค่ะ ทำให้คุณจะหายเศร้ายากมากกว่าปกติค่ะ
คุณต้องกินยาปรับสารเคมีค่ะ ลองไปหาจิตแพทย์ดูนะคะ แล้วเล่าให้คุณหมอฟัง
โรงพยาบาลเอกชน พบจิตแพทย์ได้ง่ายกว่าโรงพยาบาลรัฐ
การหาจิตแพทย์ไม่ใช่เราเป็นคนบ้า หรือจะบ้า นะคะ
แต่ การที่เราเศร้าใจเสียใจนานๆ ติดต่อกันเป็นปี สารเคมีในร่างกายของเราจะเปลี่ยนแปลง ไม่สมดุลย์ค่ะ
ถ้าสารเคมีสมดุลย์แล้ว คุณจะสดชื่นพร้อมรับมือกับเรื่องต่างๆ ได้ดีขึ้นค่ะ

ยาจะช่วยได้ 50 เปอร์เซ็นต์
อีก 50 ที่เหลือเราก็ทำใจสบายๆ แล้วเราจะไม่ค่อยทุกข์ค่ะ จะดีขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ
กินยาปรับสารเคมีแป๊บเดียวก็จะรู้ว่าแตกต่าง เราจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ
ไม่ได้ต้องกินยากันนานๆ นะคะ เหมือนเราเป็นหวัด พอหายจากหวัด หายแล้วๆ กันค่ะ

ลองดูนะคะ

คุณการเวลาค่ะ.....เป็นไงบ้าง...เป็นห่วงอยู่ค่ะ......

ยังไหวอยู่มั๊ย....
.ฉันยังคงอยู่เคียงข้าง..พร้อมช่วยเหลือดูแลเยียวยาซึ่งกันและกันอยู่เสมอค่ะ...


.......... ........