เรียกมังกรน้อยมาหลายปีแล้ว
ต่อไป คงต้องเรียก มังกรทะยานฟ้าแล้วสินะ เอรากอน_โจ๋

ถ้าใครแอบมารู้...รับรอง
มังกรโดนเผาหางแน่...

มังกรถูกเผาหาง จะเป็นยังไงน้าาา ..

Happy birthday จ้ะ ..

คือ การสนทนาธรรม

กับอาจารย์ที่คุณมักเอารูปมาโชว์ เห็นคุณนอบน้อมพับเพียบอยู่แทบเท้า
ซึ่งคุณต้องมีโอกาสเข้าไปสนทนาธรรมกับพวกท่านเพื่อขอความรู้แน่นอน

คุณลองไปสนทนาธรรมแบบหย่อนลูกแหย่กับอาจารย์ที่เคารพของคุณ
แล้วช่วยกลับมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง
ว่าอาจารย์ที่เคารพของคุณตอบคุณอย่างไร...ก่อนดีกว่า

...

เพื่อน ๆ จะได้รู้ จะได้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง
เพราะดูเหมือนว่าทำตามใจเพื่อน ๆ แล้ว คุณจะไม่ได้คำตอบที่ตรงใจสักทีน่ะ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙
สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค

๒. สัตตสูตร
ว่าด้วยเหตุที่เรียกว่าสัตว์
[๓๖๗] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวันอารามของท่าน
อนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี. ครั้งนั้นแล ท่านพระราธะได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค
ถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้ทูลถาม
พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า สัตว์ สัตว์ ดังนี้ ด้วยเหตุมีประมาณเท่าไร
หนอแล จึงเรียกว่า สัตว์?
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรราธะ เพราะเหตุที่มี ความพอใจ ความกำหนัด
ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยากในรูปแล เป็นผู้ข้องในรูป เป็นผู้เกี่ยวข้องในรูปนั้น ฉะนั้น
จึงเรียกว่า สัตว์. เพราะเหตุที่มีความพอใจ ความกำหนัด ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยาก
ในเวทนา ... ในสัญญา ... ในสังขาร ... ในวิญญาณ เป็นผู้ข้องในวิญญาณ เป็นผู้เกี่ยวข้อง
ในวิญญาณนั้น ฉะนั้น จึงเรียกว่า สัตว์. ดูกรราธะ เด็กชายหรือเด็กหญิง เล่นอยู่ตามเรือนฝุ่น
ทั้งหลาย เป็นผู้ยังไม่ปราศจากความกำหนัด ไม่ปราศจากความพอใจ ไม่ปราศจากความรัก
ไม่ปราศจากความกระหาย ไม่ปราศจากความกระวนกระวาย ไม่ปราศจากความทะยานอยาก
ในเรือนฝุ่นเหล่านั้นอยู่เพียงใด ย่อมอาลัย ย่อมอยากเล่น ย่อมหวงแหน ย่อมยึดถือเรือนฝุ่น
ทั้งหลายอยู่เพียงนั้น. ดูกรราธะ แต่ว่าในกาลใด เด็กชายหรือเด็กหญิงเป็นผู้ปราศจากความ
กำหนัด ปราศจากความพอใจ ปราศจากความรัก ปราศจากความกระหาย ปราศจากความกระวน
กระวาย ปราศจากความทะยานอยากในเรือนฝุ่นเหล่านั้นแล้ว ในกาลนั้นแล เด็กชายหรือ
เด็กหญิงเหล่านั้น ย่อมรื้อ ย่อมยื้อแย่ง ย่อมกำจัด ย่อมทำเรือนฝุ่นเหล่านั้น ให้เล่นไม่ได้
ด้วยมือและเท้า ฉันใด ดูกรราธะ แม้เธอทั้งหลายก็จงรื้อ จงยื้อแย่ง จงกำจัด จงทำรูปให้
เป็นของเล่นไม่ได้ จงปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งตัณหา จงรื้อ จงยื้อแย่ง จงกำจัด จงทำเวทนา
ให้เป็นของเล่นไม่ได้ จงปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งตัณหา จงรื้อ จงยื้อแย่ง จงกำจัด จงทำ
สัญญาให้เป็นของเล่นไม่ได้ จงปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งตัณหา จงรื้อ จงยื้อแย่ง จงกำจัด
จงทำสังขารให้เป็นของเล่นไม่ได้ จงปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งตัณหา จงรื้อ จงยื้อแย่ง
จงกำจัด จงทำวิญญาณให้เป็นของเล่นไม่ได้ จงปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งตัณหา ฉันนั้น
นั่นเทียวแล. ดูกรราธะ เพราะว่าความสิ้นไปแห่งตัณหา เป็นนิพพาน.

จบ สูตรที่ ๒.

แต่ สิ่งที่กำลังทำกันอยู่ในลานธรรมแห่งนี้คือ "การแบ่งปัน"

เพื่อสันติสุขแห่งมวลหมู่มนุษย์ชาติ จึงยังจำเป็นต้องพูด ยังจำเป็นต้องคุย ยังจำเป็นต้องสนทนา ถกเถียง ตอบโต้
อรรถาธิบายทำความเข้าใจทั้งผู้ใหม่และผู้เก่าให้เข้าถึงแก่นธรรมทางดำเนินตามรอยเท้ารอยบาทของพระบรมศาสดา

โลกยังกระหายกัลยาณมิตร บัณฑิตผู้รู้จริง ถึงจริงอีกมาก มาเป็นที่ปรึกษา พากัน ชวนกันออกมาซิ อย่าต้องรอให้พรหมมาอาราธนาอยู่เลย โลกนี้กำลังร้อนเป็นไฟ ไหม้ลามไปทั่วทุกตัวตนปุถุชนทุกแหล่งหล้า