"เพราะอัตตทิฏฐิ และ มานะทิฏฐิ ม...า...น ค....้า....ม....คอ ฉ...า....น อยู่" จึงตอบไม่ได้
พิสูจน์ธรรมง่ายๆ เรือ่งลมหายใจ หัวใจเต้น ชีพจร กระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย และ สังขารุเปกขาญาณ
ม....่...า...ย เ...ป...น

ฉานก็เลยเปนฉานอยู่อย่างนี้ทุกวี่วัน อย่ามาฝันให้เปลี่ยนใจ ไปเชื่อคุณ



โฉลกธรรม
เพราะไม่รู้ จึงอยู่เช่น วัวควาย
กิน ขี้ สี่ นอน ไป เท่านี้
โกรธ โลภ หลง เต็มกาย ทั่วถ้วน
วนว่ายวัฏฏ์สุดลี้ ตราบชั่ว กัปกัลป์
จนกุศลส่งได้ เป็นคน
พบพุทธธรรมช่วยดล จิตให้
พลิกรู้สัจจ์ในตน จบแจ้ง
จึ่งจักอาจพ้นได้ ข่ายทุกข์ สงสาร

จงดูอริยสัจจ ๔ พิจรณ์ให้ดีอย่าข้าม เพียรสอบถามผู้รู้ ทางออกสู่เสรี มีอยู่แล้วในตน อย่าวกวนบัญญัติ อย่าผูกมัดสิ่งใด จงเป็นไทยทุกเมื่อ เชื่อคำพระชินวร คำสอนท่านสุดง่าย เฝ้ารู้กายและจิต อย่างพินิจ พิจารณา ณ เพลาปัจจุ จักรู้ลุทั่วตัว ความเมามัวจักหาย หลักใหญ่คืออัตตา อย่าให้มาเข้าร่วม ทิ้งความเห็นเป็นตน กมลมั่นกับธรรม ที่เกิดตามยถา ซึ่งบัญชาไม่ได้ ไร้ศัพท์ใดบัญญัติ จึ่งจักอาจเห็นจริง ตัดทิ้งซึ่งตัวข้า โคนเหง้าแห่งอวิชชา ขาดสิ้น สู่มรรค ผล นิพพาน

อโศกะ ๒๕๔๓

ทำตัวชวนหัวจริงๆ ก็อธิบายให้ฟัง ดันบอกว่าผม..ตอบมาเสียยาว
สู้อุตสาห์ไล่หาเหตุปัจจัยให้ฟัง เพราะเห็นว่าโสกะยังขาดซึ่งปัญญา ด้อยด้วยปริยัติ
ขื่นพูดสิ่งที่เป็นพุทธพจน์สั้นๆจะไม่เข้าใจ ผลมันก็มาอีหรอบเดิม ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย



โสกะไม่รู้เรื่องขาดความเข้าใจแต่แรก แล้วยังมายกตัวอย่างให้ประเด็นยิ่งไกลออกไปอีก
ดันเอาบัญญัติที่มีความหมายแตกต่างจากสภาวธรรมมาเปรียบเทียบ

ถามหน่อยรู้จักผัสสะหรือเปล่า รู้จักการกระทบมั้ย เข้าใจกระบวนการขันธ์ห้าสักนิดมั้ย
จิตคืออะไร เจตสิกเป็นอย่างไร ถ้าไม่รู้ก็อย่าพยายามเลยโสกะ

ผมรู้สึกเวทนาโสกะ อย่าหาว่าผมดูถูกเลยน่ะครับ ไม่รู้ว่าคุณเรียนจบอะไรครับ
ทำไมหลักการใช้ภาษาหรือแม้แต่การเข้าใจภาษาคุณไม่ได้มีเอาเลยครับ

การยกตัวอย่างอะไรขึ้นมา คุณต้องกำหนดลงไปด้วยว่า อะไรเป็นอะไร
ไม่ใช่พูดขึ้นมาลออยว่า วิ่งแข่ง วิ่งตาม วิ่งทัน วิ่งแซง.....เลอะเทอะไปหมด

ผมจะเอาตัวอย่างที่คุณพูด มาพูดในทางที่ถูกให้ฟังน่ะ.......
[b]ยกตัวอย่าง เราวิ่งแข่งกับเพื่อนมันต้องกำหนดก่อนว่า อะไรเป็นอะไร
เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงเราจินตนาการขึ้นมาเพื่อเป็นตัวอย่างเปรียบเทียบ

กำหนดให้ตัวเราเป็นจิต เพื่อนเป็นผัสสะที่มากระทบทางทวาร
ถ้าเราเห็นเพื่อนวิ่งไม่ว่าจะอยู่ในระยะไหน นั้นหมายความว่า เราหรือจิตรู้ทัน
การเพื่อน แต่เมื่อเราละสายตาไปจากเพื่อน ไปมองคนบนอัฒจรรย์
แบบนี้เรียกว่า หลง จิตหรือเรากำลังเกิดโมหะ แต่เมื่อจิตหรือเรา
หวนกลับไปคิดถึงการวิ่งแข่งกับเพื่อน แบบนี้เรียกสติ และเมื่อจิตไปอยู่กับ
การมองเพื่อน นี้เรียกว่าจิตกลับมารู้ทันปัจจุบันเหมือนเดิม

สังเกตุให้ดีว่าสติเกิดที่มโนทวารเพียงอย่างเดียว
ทวารที่จิตรู้ปัจจุบันกับทวารที่จิตไประลึกรู้(สติ) มันเป็นคนล่ะทวารกัน สังเกตุง่ายๆแค่นี้



โสกะพูดแบบคนที่ไม่รู้ไม่เคยเห็นสภาวะธรรม ไม่รู้จักการเกิดของขันธ์
เหตุนี้เลยหยิบโน้นหยิบนี้มาพูด หาสาระในธรรมไม่ได้ เหมือนคนเอาบัญญัติมาจินตนาเอาเอง

สติกับปัญญา เป็นเจตสิก มันเกิดเองไม่ได้ จะต้องมีเหตุปัจจัยให้มันเกิด
ซึ่งเหตุปัจจัยของสติและปัญญาก็คือ ผัสสะ
การจะเกิดสติหรือปัญญาในแต่ล่ะครั้ง จะต้องมีผัสสะเกิดนำก่อนทุกครั้ง
สติหรือปัญญาจะเกิดโดยไม่มีผัสสะไม่ได้[/b]

ซึ่งสติและปัญญาจะเกิดได้ จะต้องเป็นเรื่องของจิต
ไปรู้ทันมโนทวาร ดังนั้นกระบวนการขันธ์ห้าหรือจะเป็นเจตสิก
ทุกอย่างล้วนเกิดจากการกระทำของจิต สติหรือปัญญาเป็นเพียงอาการที่มีจิตเป็นเหตุปัจจัย

ตัวหนังสือ สื่อคำพูด ตรงไหนหนอ ที่วลัยพร แสดงอาการออกแบบนั้น "อย่ามาฝันให้เปลี่ยนใจ ไปเชื่อคุณ

"เรื่องลมหายใจ หัวใจเต้น ชีพจร กระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย และ สังขารุเปกขาญาณ"
ก็เป็นความหลงยึดติด ในสภาวะที่เกิดขึ้น
ก็เลยหยุดอยู่ที่ ลูบคลำแค่อาการหัวใจเต้น




แล้วตกลง ที่คุณนำมาสนทนามาเรื่อย จุดประสงค์แท้จริง มีเพียงแค่เรื่องนี้เองหรือ?
"ให้เปลี่ยนใจ ไปเชื่อคุณ"

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ ความความยึดมั่นถือมั่น ที่คุณยึดติดอย่างหนาแน่น

เพราะไม่รู้ชัดในเหตุปัจจัย ของเรื่องเหตุปัจจัยที่มีต่อกัน
จึงทำให้ การสนทนากลับกลายเป็นแบบนั้นไป "มุ่งพูดให้คนอื่นเชื่อตน"







หนึ่งนิ้วชี้ออก นอกตัว

สี่นิ้วที่เหลือ

วิญญานคือจิตผู้รู้ นั้นก็คือ......จิต
เวทนา สัญญา สังขาร เป็นเพียง.......เจตสิก

การจะรู้ เวทนา สัญญา สังขารได้ จะต้องอาศัยจิตหรือวิญญานไปรู้
เวทนา สัญญา สังขาร เกิดตามเหตุปัจจัย เมื่อเกิดแล้วก็ดับ
ปุถุชนไม่สามารถรู้ได้ เพราะมีอวิชามาบดบังอยู่

อริยชนสามารถรู้เจตสิกเหล่านี้ได้ ด้วยความเป็นวิชชา
เอาปัญญาไตรลักษณ์มาพิจารณาหาเหตุปัจจัย

ที่พูดแบบนี้ก็เพื่อจะชี้ให้เห็นว่า ปุถุชนไม่สามารถปฏิบัติในเรื่องอริยมรรคมีองค์๘ได้
โสกะหยิบยกมามั่วๆ



การขับรถจะต้องอาศัยหลักของการกำหนดรู้มาก่อน นั้นก็คือการรู้วิธีขับรถให้ถูกต้อง
เมื่อถึงเวลาเลี้ยว จิตก็สั่งให้เลี้ยว แต่บ้างครั้งถึงเวลาเลี้ยวแล้วเราไม่เลี้ยว เพราะว่าจิตกำลังหลง
เหตุนี้จึงต้องอาศัยสติไประลึกถึงอดีตว่า เมื่อกี้ถึงเวลาเลี้ยวแล้วเราไม่เลียว
เมื่อรู้แล้วก็ให้กลับไปที่เดิมเพื่อเลี้ยว

การกำหนดรู้แล้วเรานำมาใช้ การกำหนดรู้นั้นจะเป็นมโนผัสสะ
จิตจะรู้ตามไปกับมโนผัสสะนั้น ไม่ใช่รู้ตามสติ สติจะเกิดเมื่อเราลืมสิ่งที่ไปกำหนดรู้ไว้

เลอะไปใหญ่แล้ว มันเป็นตัวเองขาดซึ่งสติและสมาธิ ไม่สามารถอ่านข้อความยาวๆได้
ดันมาว่าคนอื่น.....โสกะเคยได้ยินคำที่เขาประชดคนโง่มั้ยว่า...อ่านอะไรได้ไม่เกิน๓บรรทัด :b32:

ถามจริงคุณเลอะเลื่อนอะไรหรือเปล่า เป็นอัลไซเมอร์ใช่มั้ย
ทำไมชอบแถกแถไปเรื่อย อ้างอะไรก็ไม่รู้ ตะบี้ตะบันอ้าง ไม่รู้ก็บอกไม่รู้
ยังน่าไม่อายดูถูกพระธรรมคัมภีร์

ทุกเรื่องที่คุณอวดอ้าง คนอื่นเขาก็เอาเหตุผลมาโต้แย้งแล้ว
แต่เป็นเพราะทิฐิที่หนายิ่งกว่าเนื้องอกในลำไส้ใหญ่ ทำให้คุณไม่สนใจที่จะทำความเข้าใจ
กับสิ่งที่เขาบอก.......ถึงว่า อ่านอะไรไม่เกิน๓บรรทัด


การอ้างเรื่องการปฏิบัติของคุณก็เช่นกัน ขนาดเด็กรุ่นหลังอย่างน้องคิงคอง
ยังเอาเรื่องการปฏิบัติมาโต้แย้งคุณได้ คุณเคยเอามาสำเหนียกมั้ย

คุณงมโข่งแบบนี้ไง อธิบายมาตั้งยืดยาว หลายกระทู้แล้ว
ไอ้ที่บอกว่า สติปัญญาให้รู้ไตรลักษณ์ อยากถามหน่อย ปัญญาที่คุณพูดน่ะ
เอามาจากไหน ปัญญาไม่ใช่ความคิดความจำน่ะ

การได้เห็นธรรม....เน้นว่าเป็นสภาวธรรมตามความเป็นจริง
สภาวธรรมนั้นแหล่ะคือ ปัญญา

ซึ่งปัญญานี้ ..ครูบาอาจารย์รุ่นหลังให้บัญญัติไว้ว่า ไตรลักษณ์(เอาไว้จะมาขยายความในส่วนนี้)



สังขารุเปกขาญาน เป็น๑ในวิปัสนาญาน๑๖ เป็นเพียงการปฏิบัติเพื่อ มรรคผลญาน
มรรคผลญานที่ว่าก็คือการก้าวข้ามจากปุถุชนเป็นอริยบุคคล

อุเบกขาในสังขารุเปกขาญานเป็นการวางแค่รูปนาม(ยังติดกิเลสสังโยชน์)
อุเบกขาในโพชฌงค์เป็นการวางสิ้นซึ่งธรรมทั้งมวล(ปราศจากกิเลสสังโยชน์)



การปฏิบัติของปุถุชนเพื่ออริยชน ต้องใช้หลักของ...วิปัสสนาญาน๑๖

การปฏิบัติของอริชน ไม่ใช่การปฏิบัติที่ตัวองค์อริยมรรค๘
แต่อริยชนปฏิบัติเพื่อให้ได้อริยมรรคมีองค์ ตัวอย่างที่อริยชนปฏิบัติเพื่ออริยมรรคมีองค์๘
ก็ได้แก่.....สติปัฏฐาน๔....โพชฌงค์๗ ฯลฯ


ในส่วนนี้ผมขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว ขนาดเอาพระไตรปิฎกมายัน ยังรั้นเถียง

โอฮับมีเมียใหม่ยัง

ก็เป็นความหลงยึดติด ในสภาวะที่เกิดขึ้น

เชื่อไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรนะครับมันเป็นสิทธิส่วนบุคคล ห้ามหรือบังคับกันไม่ได้ แต่ที่เขียนห้อยท้ายมานั้น กลอนมันพาไปเพราะประจวบเหมาะกับสถานะการณ์ สถานะจิตปัจจุบันพอดี

เรื่องลมหายใจ หัวใจเต้น ชีพจร กระแสสั่นสะเทือนในร่างกายนี่ ได้บอกไว้หลายครั้งหลายที่แล้วว่า เป็นเพียงเครื่องมือ ที่จะไปเสริมประสิทธิภาพของการเจริญวิปัสสนาภาวนา ยังหาใช่แก่นหรือสาระสำคัญที่ต้องไปยึดถืออะไร เป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับผู้ที่จริต นิสัย สิ่งสร้างสมเดิมอำนวยให้มาใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ เป็น 1 ขั้นตอนที่จะนำไปสู่สาระสำคัญของกระทู้นี้...โปรดเข้าใจด้วยนะครับทางเดินที่อโศกะเคยเดินไปมันยังไกลกว่านี้อีก ตั้ง 16 กิโลเมตร นี่เป็นเพียงเริ่มจะเข้ากิโลที่ 1 เท่านั้น อย่าเพิ่งด่วนตัดสินอะไร ยังมีสวนอุทธยานดอกไม้ข้างทางที่สวยงามอีกหลายสวนให้หย่อนใจวิตกวิจารณ์ ตลอดระยะทางสู่เป้าหมายของชาวพุทธทั้งหมดนะครับ โปรดอดใจ ติดตามดูต่อไปถ้ามีเวลาพอครับ

เริ่มขี้เกียจเถียงแล้วหรือครับ อาการคล้ายๆนิพพิทาญาณในญาณ 16 เลย แต่ไม่เหมือนกันเพราะนี่เกิดด้วย อนิษฐารมณ์ แต่โน่นเกิดด้วยสติ ปัญญาพบเห็นความจริง

ดีๆๆ ดีมาก กระทู้นี้ก็จะได้สงบร่มเย็นเสียที แต่น่าเสียดายเรตติ้งที่พรวดขึ้นมาเร็วมากจะแผ่วไปถ้าขาดโฮฮับนะครับ

จินตนาการไปเรื่อย ยังตะบี้ตะบันเถียงน้ำขุ่นๆ การรที่เราไปรู้สึกการเต้นของหัวใจ
มันเป็นเพราะเราเอากิเลสไปปรุงแต่ง จนเกิดเป็นระดับการเต้นของหัวใจ
การเต้นของหัวใจมันเป็นผลของกิเลส

ยังเถียงว่าเป็นเครื่องมือ ช่างสรรหาคำมาแก้ตัว แล้วดูคำที่เอามาใช้ซิ...

การเต้นของหัวใจ มันเป็นเครื่องมือ......ชวนหัวจริงๆ


โสกะเลิกโม้ได้แล้วครับ เดียวบทสรุปจะเป็นอย่าง พี่หื่นบิกทู่
ต้องหลบลี้หนีหน้าเปลี่ยนชื่อแซ่
พูดถึงเรื่องนี้ยังไม่ตอบผมเลยว่าโพสข้อความยังไม่ถึง๔๐๐๐โพส
ทำไมถึงเป็นระสูงสุดหรือผู้ทรงคุณวุฒิ
สงสัยไปขอทางบอร์ดเปลี่ยนแค่ยูสเนมเพราะอาย แต่ยังงกจำนวนโพส
อัตตาเหนี่ยวแน่นจริงๆ

เป็นโฮฮับเองที่ไม่เข้าใจเรื่องการทำงานของจิตและเจตสิก

จิตเหมือนน้ำใสๆ เจตสิกเปรียบเหมือนสีต่างๆที่ไปย้อมน้ำจิต ให้เปลี่ยนไปเป็นสีต่างๆตามไป แต่การเปลี่ยนสีของน้ำจิตนั้นรวดเร็วมาก ใน 1 วินาที น้ำจิตเกิดดับเปลี่ยนไปเป็นสีต่างๆได้ตั้งหลายล้านดวง มีคำสอนในสำนักหนึ่งท่านยกตัวอย่างมาเทียบให้ฟังเป็นเชิงวิทยาศาสตร์ว่า ใน 1 วินาที จิตเกิดดับเป็นจำนวนเท่ากับ 1 เติมด้วยเลข 0 ....22ตัว ครั้ง

เพราะฉนั้นการที่จิตเปลี่ยนแปลงไปทำหน้าที่ต่างๆนั้นมันเร็วมาก จิตใม่ใช่ทำหน้าที่แต่เป็น วิญญาณ การรู้สัมผัสแต่เพียงอย่างเดียว ตอนที่ถูกสตินทรีย์เจตสิกย้อม จิตก็ทำหน้าที่ของสติ ตอนที่ถูกปัญญินทรีย์เจตสิกย้อม จิตก็ทำหน้าที่ของปัญญาซึ่งยังแยกย่อยออกเป็น

ปัญญาสัมมาสังกัปปะ

ปัญญาสัมมาทิฏฐิ

ทั้งหมดเป็นการทำงานของจิตไปตามเจตสิกที่ย้อม จึงเกิดเป็นการปรุงแต่ง(สังขาร)ขึ้นมา

เอาเข้าไป จินตนาการเข้าระดับของความฟุ้งซ่านแล้วโสกะ
พูดมั่วหลักธรรม เพ้อเจ้อหยิบโนน้นผสมนี่ จนพระธรรมกลายเป็นนิทานอีสปไปซะแล้ว

เอาจิต เจตสิกไปเปรียบอะไรก็ไม่รู้เลอะเทอะไปหมด

จิตคือผู้รู้ แล้วรู้อะไรก็คือเจตสิก เมื่อรู้แล้วก็ดับไป พร้อมกันทั้งจิตและเจตสิกตัวนั้น
มันจะไปย้อมเปลี่ยนสีอะไรของคุณครับ.....อยากตะโกนใส่หูโสกะหน่อยว่า......"บ้าบอคอแตก"


คุณโสกะครับ คุณไม่ได้รู้เรื่องพระอภิธรรมเลย
ขอร้องคุณล่ะครับ กรุณาอย่าเอาพระอภิธรรมไปทำให้เสื่อมเลยครับ




นี่ก็เลอะเทอะ ......ทั้งจิตและเจตสิก เกิดตามเหตุปัจจัยและเหตุปัจจัยที่ว่าก็คือ..
ธรรมชาติภายนอกที่มากระทบกับกายหรือรูปธรรม จนเป็นเหตุให้เกิดเป็นสังขาร
ทั้งจิตและเจตสิก.....เป็นสังขาร อันมีต้นเหตุมาจากธรรมชาติที่เรียกว่า...อวิชา

จิตและเจตสิก ไม่ใช่อาแป๊ะป๋องแป๋งรับย้อมผ้า
มันถึงจะได้ย้อมกันไปย้อมกันมา......สงสัยเป็นอาชีพเก่าของโสกะมั้ง

โอฮับผู้น่าสงสารชอบด่าลูกน้องชอบเลิกกับเมีย โฮฮับจะรุ้อะไรเกี่ยวกับการที่สามารถรับรุ้ถึงการสั่นสะเทือนทั่วร่างกายไดนั้นคือ การได้เข้าสู่ความจริงขั้นภาวนาขั้นรับรุ้การเกิดดับของกลาปะ ใกล้เข้าถึงความจริงสุงสุดแล้วของภาวนามยปั ญญา

ข้าคือบิกหื่น ข้าบรรลุแล้ว ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่ ข้าตั้งจะสภาหื่นแห่งประเทศไทย

เหล่ามวลมหาประชาหื่นทั้งหลายจงเชื่อฟังข้า...........

ท๊ากสิน......โฮ่งๆๆๆๆๆ ท๊ากสินแฮ่ๆๆๆๆๆๆ

http://www.youtube.com/watch?v=_nWmxoXeUFo