บางครั้ง ผมคิดแล้วค่อยรู้สึกตัว >>> รู้ตาม
บางครั้ง พอผมกำลังจะคิด ก็รู้ตัวเลย >>> รู้ทัน
บางครั้ง ผมก็รู้สึกว่าจะไปคิดทำไม มันเกิดแล้วก็ดับ >>> ปัญญา

มันเป็นแบบนี้ แล้วแต่เรื่อง แล้วแต่เวลา แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า ฝึกจิตถึงขั้นไหนแล้ว

ที่คุณmox2537กำลังทำอยู่ดังกล่าวนี้ เรียกว่า "ผู้เริ่มต้นฝึกปฏิบัติและสัมผัสธรรม"

ที่ถามว่า " เราจะรู้ได้อย่างไร ว่าฝึกจิตถึงขั้นไหนแล้ว" นั้น เราก็ต้องรู้จักลำดับขั้นของจิต จากหยาบ ไปหาละเอียด....จากตื้นพื้นผิว ไปหาลึก....จากต่ำ ไปหาสูง

เครื่องวัดระดับการฝึกของจิตที่นิยมใช้กันทั่วไปแบ่งเป็น 3 ระดับคือ

1.ระดับศีล ถ้ารักษาศีล 5 ได้ดีครบถ้วนทุกข้อเป็นเวลาต่อเนื่องนานๆ จิตจะสงบและตั้งมั่นได้ง่าย

2.ระดับสมาธิ.....เมื่อสามารถสงบรำงับนิวรณ์ธรรมทั้ง 5 ได้ จะเข้าถึง ฌาณ 1 - 2 - 3 - 4 ตามลำดับ
เมื่อฝึกจิตจนเข้าถึงระดับฌาน 4 ได้แล้ว จะได้เข้าสัมมาสมาธิ จิตจะควรแก่งานที่จะยกขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้นไปอีก

3.ระดับปัญญา......เมื่อฝึกจิตจนตั้งมั่นเป็นหนึ่งได้คล่องแคล่วแล้ว ก็ เอาจิตอันประกอบด้วยสติ ปัญญา (สัมปชัญญะ) มาตั้งรู้ในระดับ ขณิกะสมาธิ หรือ อุปจาระสมาธิ ชั่น ฌาณ 1 เฝ้ารู้และสังเกตอยู่ที่ปัจจุบันอารมณ์

จะเกิดปัญญารู้เห็นความเป็นไป และความจริงของกายและจิตว่า มีแต่ความ เกิด - ดับ สองอย่างนี้เท่านั้น
หลังจากนั้นจะเข้าใจลึกซึ้งเข้าไปว่า ชีวิต สังขาร ความนึกคิดปรุงแต่ง เรื่องราวทั้งหลายทั้งปวงนี้ มันมีแต่ ทุกขัง ความทนตั้งอยู่ไม่ได้ ต้อง อนิจจัง เปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา และไม่สามารถบังคับบัญชาได้ ไร้แก่นสาร ตัวตน คือ อนัตตา......เห็นความจริงอย่างนี้มากเข้า ทุกเมื่อเชื่อวัน จักเกิดความเบื่อหน่ายคลายจาง ละวางความเห็นผิด ยึดผิด จิตก็จักหลุดพ้นเข้าถึงนิพพานที่สงบเย็น อันเป็นระดับสูงสุดของการฝึกจิตที่มนุษย์ทุกคนควรตั้งเป้าหมายไว้และไปให้ถึงจงได้ในชาติที่ได้มาเกิดเป็นคนพบพระพุทธศาสนาและพบธรรมะคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จากคำแนะนำบอกกล่าวของกัลยาณมิตรและมหากัลยาณมิตรทั้งหลาย ที่ยังมีอยู่อีกมากมาายหลายท่าน ในลานธรรมจักร แห่งนี้ด้วยและในวัดป่าวัดเขาทั่วเมืองไทย พม่า ลาว ศรีลังกาด้วย

เพียรศึกษาและปฏิบัติให้ยิ่งๆขึ้นไปนะครับคุณmox2537 ขออำนวยอวยพรให้ประสบความสำเร็จ