เหรอรู้ไดไงอย่าไปยกฐานะใครมั่วๆนะ เดียวเป็นแบบพี่หนองหรอก

ถ้างั้นก็นะ ใครจะเป็นอะไรก็ช่างเขา เอาเรื่องของเราดีกว่า บอกวิธีทำตาที่สามหน่อยดิ ไ้ด้ยินเขาพูดๆกันหลายทีแล้ว

กรัชกายต้องทำสมาธิให้ได้ก่อนจิ

เอ้า.... ถ้างั้นเริ่มฝึกสมาธิกันเลย เอาเลยขอรับ เริ่มต้นต้องทำยังไง แต่ก็พอจับความไ้ด้ว่า อานาปาน ใช่นะครับ แล้วทำไงต่อ

พระสูตรบอกว่าไว้อย่างไรกัดกายดูซิ. หายใจออกหายใจเข้ายาวๆก็รู้ว่าการหายใจยาวๆ นั้นมีอาการอย่างไร หายใจออกหายใจเข้าสั้นๆก็รู้ว่ามันมีอาการอย่างไร. กาที่เรามีสติกับการหายใจอย่างนี้เท่ากับเราฝืนธรรมชาติแห่งการหายใจตามปรกติซึ่งการหายใจตามปรกตินั้นจะเป็นการหายใจตามกิเลสตามโลกตามความเป็นไปของการปรุงแต่ง.


ถ้าเราปรับการหายใจแบบมีสติเท่ากับเราฝืนกิเลส ความจริงภายในรูปนามก็จะค่อยๆปรากฎออกมาเป็นอาการต่างๆแต่ล่ะคนจะไม่เหมือนกันเช่นอาการที่กรัชกายชอบยกมานั้นแหล่ะ. แต่จะมีอากรอย่างหนึ่งที่ทุกคนจะต้องเข้าถึงได้คือการรับรู้ถึงการเกิดดับของธาตุหรือกลาปะที่แสดงออกมาเป็นรูปที่ละเอียด เช่นรับรู้ความร้อนความเย็นความไหวตึง แต่สิ่งที่รับรู้ได้จะละเอียดกว่าความรู้สึกที่เคยรับรู้ตามปรกติ เมื่อเราสามารถรับรู้ความจริงที่ละเอียดกว่าปรกติเท่ากับจิตจะมีกำลังแล้วสติปัญญาก็จะแหลมคมขึ้นปัญญที่รับรู้สภาวะก็จะเป็นปัญญาที่รู้ชัดมากขึ้นตรงกับความจริงโดยสภาวะ ส่วนอาการที่ประหลาดๆอะไรที่คนชอบพูดกันไปนั้นตัวนักปฎิบัติเพียงขาดการเข้าใจความเป็นจริงก็เลยไปให้ค่ามันซะจนวุ่นวาย

ถ้าผู้ปฤิบัติเข้าใจก้จะวางเฉยกับมันด้วยใจเป็นกลางไม่ให้ความหมายกับมันมันเป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป ตัวผู้ปฎิบัติก็จะก้าวหน้าอย่างเร็ว ถ้าผู้ปฎิบัติติดอยู่กับความรู้สึกเหล่านั้นนอกจากจะไม่ก้าวหน้าในการปฎิบัติแล้วยังเป็นการสร้างสังขารใหม่ให้เกิดขึ้นมาได้อีก. พอรับรู้ถึงความรู้สึกถึงความละเอียดคือการสั่นสะเทือนได้แล้ว เราก็มาทำตามพระสูตรต่อที่ท่านกล่าวไว้ว่า เราจะสำเนียกศึกษาว่าเราจะเป็นผู้รู้เฉพาะกายทั้งปวง เราก็เริ่มจากการพิจารณาตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าเราจะรับรู้ความรู้สึกทั่วร่างกายภายขอบเขตแห่งกายนี้ เราไม่จำเป็นต้องไปรับรู้รูปอะไรมากมายมันเป็นขั้นการศึกษา รู้เฉพาะขอบเขตของกายเราก็เพียงพอต่อการเข้าใจในสัจจะธรรมแล้ว

แต่การที่จิตสามารถรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนเบาๆเท่ากับจิตเราได้ฝึกฝนมาดีพอสมควรแต่นั้นยังไม่ใช่จุดหมายปลายทางของเรา จุดหมายปลายทางของเราอยู่ที่การเข้าถึงสภาวะที่เราได้ยินได้ฟังมาและได้ทำความเข้าใจมาว่าสิ่งทั้งหลายล้วนเกิดแต่เหตุปัจจัยปรุงแต่งไม่มีตัวตนเราเขา เมื่อเขาถึงสภาวะนี้ด้วยการแทงตลอดบรมสัจด้วยกายและปัญญาแล้วความสิ้นสงสัยที่เป็นสังโยชน์นั้นจะถูกทำลายลงหมดสิ้นความเห็นถูกปรากฎข้อวัตรที่ผิดๆก็จะหมดไป อาการของการเข้าถึงสัจจะธรรมนั้นทวารทั้ง5จะดับ ขันธ์จะดับ4ขันธ์เหลือวิญญานอย่างเดียวที่ทำหน้าที่รับรู้ความจริง ส่วนใครสนใจสมาธิเพียงอย่างเดียวไม่ต้องสนใจอะไรมากเพ่งลมหายใจเข้าออกให้มากจับเป็นจุดเล็กๆตรงปลายจมูกทำแค่นี้ไม่ต้องระลึกตรงสภาวะความจริงเพียงรับรู้เฉพาะความรุ้สึกอย่างเดียวได้ฌานสี่จะทำอะไรก็ทำได้

เอาอีกแล้วอเมสซิ่งไทยแลนด์ เอาพระสูตรมาให้นั่งตีความอีกแล้ว ดูสิน่า อ่านจบไ้ด้ฌานสี่แระฮี่ๆ

เอาภาคปฏิบัติกันเลยเถอะนะ บอกตรงๆสั้นๆเสียงดังฟังชัด ทำยังไง

ถ้าเอาพระสูตรมาให้อ่านให้นั่งเดานั่งคิดนั่นนี่่ พอเถอะเบื่อม๊อบ

ก็บอกให้นั่งหายใจเข้าออกยาวๆ สักพักก็เปลี่ยนมาสั้นๆ สักพักก็ให้จิตจับไปทั่วร่างกาย ทำยังล่ะ

ถามให้แน่ใจลงตัวก่อนแล้วจึงทำ ไม่ใช้เอ๊ะอะๆก็ทำโดยไม่ถามเหตุผลไม่รู้ต้นสายปลายเหตุเลย ไ้ด้บ้ากันพอดี

ถามอีกหน่อยที่



ทำไมเราต้องนั่งหายใจ เิดินหายใจไ้ด้มั้ย แล้วทำไมต้องหายใจเข้าออกยาวๆ แล้วก็เปลี่ยนมาหายใจออกเข้าสั้นๆ จิตจับที่ร่างกาย


ถามเหตุผล.....ทำไมเราไม่ดูตามที่มันเป็นของมันล่ะ เช่นหายใจเข้ายาวหรือสั้น หายใจออกสั้นหรือยาว คือเป็นยังไงก็ดูรู้เห็นตามนั้น หรือว่าแบบนั้นเ็ป็นเทคนิคการทำดวงตาที่สามให้เกิด หรือยังไง ตรงนี้ไม่ค่อยเข้าใจขอรับ

แล้วร่างกายที่ว่า ใช่ร่างกายที่พูดถึงในสติปัฏฐานมั้ย (กายานุปัสสนา) เราจะโยงไปเชื่อมกับกายนั้นไ้ด้ยังไงขอรับ

กรัชกายจะตามดูมันแบบนั้นก็ได้ ดูไปสักชาติก็ดี แล้วมาถามเอาแบบสั้นๆ ก็บอกเทคนิคกรัชกายจะเข้าฟอร์มเดิม พระองค์ทรงอธิบายอานาปานสติเป็นทั้งกาย เวทน จิต ธรรม
แบบสั้นสะดวกสบาย ส่วนการเจริญสติที่แยกเป็นหมวดๆพระองค์ให้เห็นชัดเจนเพือความเข้าใจ ส่วนการปฎิบัติท่านย้ำที่อานาปานติมีตั้ง36พระสูตรไปอ่านดู ส่วนที่ชีวิตที่ทำงานที่ต้องมีอริยบทเขามาท่านให้ใช้จิตอธิฐานการงานอยู่กับอริยบท

จริงๆคุณน้องก็ไม่ได้ค้านอะเมซิ่งนะ เพราะว่าในสมัยพุทธกาล พระพุทธองค์ก็ตรัสกับสาวกว่า ถ้าจะกล่าวธรรมใด หรือมีผู้ใดมาถามว่า พระสมณโคดมใช้ธรรมใดเป็นเครื่องอยู่แห่งจิต(คุณน้องจำได้คร่าวๆ) พระพุทธองค์ตรัสกับสาวกว่า ให้บอกว่า อยู่ด้วยอานาปานสติ

อานาปานสติเป็นเครื่องอยู่เพื่อความสบายของพระเสะขึ้นไปครับ ส่วนปุถุชนนั้นยังคงตองศึกษาอานาปาสติกันอีก

ดูตามที่มันเป็นเนี่ย เล่นกันเป็นชาติๆเลยหรอครับ

มันต่างจากที่ amazing บอกยังไงครับ ไม่เข้าใจ




ข้องใจประโยคนี้ อานาปานสติ เป็นทั้งกาย เวทนา จิต ธรรม ยังไง แยกให้เป็นภาคปฏิบัติสิครับ

มันยังไงครับ ลมหายใจเข้าออกเนี่ย คนทั่วๆไปใช้ฝึกไม่ได้หรือครับ ทำไมกลายเป็นเครื่องอยู่ของพระเสขะไป

ก็ไหนว่าอานาปานสติ เป็นทั้งกาย เวทนา จิต ธรรม ล่ะ งงนะครับ

ปุถุชนใช้ฝึกเพื่อเข้าถึงอริยชนส่วนพระเสขะทียังต้องไปต่อก็พอได้รับอนิสงส์จากอานาปานสติเป็นเครืองอยุ่สบายๆ