อันที่จริง ถ้าฝึกแบบสติปัฎฐาน จะไม่มีเรื่องเหล่านี้มากวนใจเลย.
เพราะสิ่งแตกต่างกันอย่างชัดเจนระหว่าง สมถะและวิปัสสนาก็คือ

วิปัสสนา จะมีสัมปชัญญะสมบูรณ์, ใช้คำสมัยใหม่ก็ได้ว่า ระบบประสาทสัมผัสยังคงมีอยู่ครบถ้วน.
เมื่อระบบประสาทสัมผัสยังสมบูรณ์ ความเป็นมนุษย์ก็ย่อมสมบูรณ์ ความวิปลาสก็ย่อมไม่เกิด

ถูกต้องแล้วท่านมู

ที่เขียนเล่าไปน่ะ หมายถึง สภาวะเมื่อก่อนนี้
ยังหลง(สมาธิ-ยึดติดสภาวะ)น่ะ เลยไม่รู้

เอ่อ ขอแก้นิดหนึ่งนะ

ความรู้สึกติดอกติดใจ คือสิ่งที่ตำราใช้คำว่า สุข เป็นองค์ประกอบหนึ่งในปฐมฌาณ

คือ... อยู่ในปิตินานๆ ก็เริ่ม สุข แล้วก็เริ่ม เพี้ยน น่ะ

แฟนเป็นคนที่เสเพลมาก กินเหล้า แบบว่าไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ
แต่มีหมอดูหลายท่านทักว่าถ้าแฟนได้ศึกษาธรรมะอย่างจริงจังจะบวชไม่สึกตลอดชีวิต
ตอนแรกดิฉันคบกับแฟนก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่ามีหมอดูเคยทักไว้กับพ่อแม่แฟน
ดิฉันเป็นคนชอบทำบุญทำทาน นั่งสมาธิและสวดมนต์ แฟนก็ทำตามดิฉันเพราะดิฉันบังคับแรกๆเมื่อไม่กี่วันนี้พาแฟนไปนั่งสมาธิมา (แบบยุบหนอพองหนอ) แค่ไม่กี่ชั่วโมง แฟนดิฉันก็ผิดปกติไปค่ะ

เค้าตื่นมาจากสมาธิ เค้าถามดิฉันว่า รู้สึกถึงลมหายใจที่ชัดเห็นเค้ารู้สึกว่าส่วนท้องเค้ามันยุบลงไปแค่ไหนอย่างไรเวลาหายใจเข้าออก เวลาเดินจงกรม เค้ารู้สึกถึงเท้าที่ย่ำลงพื้นว่าส่วนไหนที่กระทบพื้นชัดเจน
เค้าถามดิฉันว่ามันคืออะไรดิฉันได้แต่นั่งไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ

กลับมาจากวัดเค้าพูดว่า เค้าสดชื่น จับพวงมาลัยรถรู้ว่า มือเค้าจับพวงมาลัย รู้สึกชัดเจนมากๆ มีสติ
เค้าบอกเค้าเข้าใจถึงคำว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานว่ามันมีจริงๆ เหมือนคนใส่เเว่นมัวๆมาแล้วเช็ดจนมันใสชัดเจน

เค้าพูดแต่เรื่องนั่งสมาธิ กลับมาเค้าไม่ดื่มเหล้า สวดมนต์ นั่งสมาธิ ยิ้ม ใจเย็นและดูจะอิ่มบุญมากมาหลายวันแล้วค่ะ
ดิฉันดีใจค่ะที่เค้าเป็นแบบนี้เค้าบอกเค้ากลัวที่ไปสูบบุหรี่ หรือ กินเหล้าอีกความรู้สึกแบบนี้จะหายไป
เค้ากำลังเข้าถึงสมาธิใช่ไหมคะ ดิฉันจะพาเค้าไปนั่งบ่อยๆเค้าจะได้เป็นคนดี
ดิฉันอยากนั่งได้แบบเค้าจังเลยค่ะ ทำมาตั้งนานก็ยังไม่เป็นเหมือนเค้า เค้านั่งแป๊บเดียวเองไม่เคยสนใจเรื่องนี้ด้วย
มันน่าน้อยใจนัก!!

ขอถามหน่อยค่ะว่า เวลาที่นั่งสมาธิสักพัก จิตเริ่มสงบแล้ว ก็เกิดนิมิตเห็นคนหรือวิญญาณไม่แน่ใจค่ะ นั่งก้มหน้าสงบนิ่งอยู่ข้างๆเรา เจอหลายครั้งค่ะ บางทีก็มากันหลายคน มีอยู่ครั้งหนึ่งชัดเจนมาก มาด้วยกัน 4 คนค่ะ ผู้ชาย 2 คน หญิงอุ้มลูกเล็กๆอีกหนึ่ง เกิดจากอะไรคะ และทำอย่างไรคะหากเจอแบบนี้ แค่แผ่เมตตาพอหรือเปล่า

เพิ่งรู้นะว่า อาการรู้ชัด ของการเต้นชีพจร ตามจุดต่างๆของร่างกาย เป็นอาการปีติ
แรกๆเกิดอาการนี้ เซ็งมากกก


เพราะทำให้ไม่หลับไม่นอน รู้สึกอยู่อย่างนั้น
บางครั้ง รู้ทั้งหมดเลย ชีพจรตามจุดต่างๆของร่างกาย เช่น
ตามแขน ขา ก้น หลัง หัว หูฯลฯ รู้ทั้งตัว
เสียงหัวใจเต้น ดังก้องอยู่ในหู รำคาญมาก

ตะแคงซ้ายก็เจอ
ตะแคงขวาก็เจอ
นอนหงายก็เจอ
ลุกนั่งก็เจอ

แค่นอนต่อ เลือกท่าที่ได้ยินเสียงดังน้อยกว่าท่านอนอื่น
รู้ไปเรื่อยๆ เสียงการเต้นของชีพจร จะค่อยๆเบาลงไปเอง


แค่รู้ไปเรื่อยๆ เกิดทั้งกลางวัน และกลางคืน
เจอจนชิน ความรู้สึกก็ปรับไปเอง จากรำคาญ ก็ไม่รำคาญ
ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่ แต่รู้สึกเฉยๆ

ตอนนี้มีสภาวะใหม่เกิดขึ้นแทน
เสียงชีพจรข้างหูเต้น ดังก้องอยู่ในหู
รำคาญมากๆ ต้องเอานิ้วกดตรงจุดชีพจรนั้นไว้
เจอบ่อยๆ เริ่มชิน อาการนี้ก็เกิดห่างขึ้น

เรื่องของสภาวะ มีแต่การเรียนรู้

ถ้าไม่ไปแต่งตัวหรือเสริมเติมแต่งให้กับสภาวะ จะเหลือแค่รู้

เมื่อสภาวะนั้นๆ เกิดขึ้นเนืองๆ ทำให้รู้ว่า เป็นความปกติของสภาวะ

อย่างลมหายใจนี่ บางครั้ง หายใจเหมือนรถกำลังจะออกตัว บรื้น บรื้น

รู้สึกถึงความตึงตามใบหน้า สักพักหายไปเอง แล้วจิตก็เป็นสมาธิ
ตอนที่ยังไม่รู้ ก็ทำให้เกิดความรำคาญ รำคาญลักษณะการหายใจ
เจอบ่อยๆ เริ่มชิน เลิกรำคาญ แล้วสภาวะหายใจแบบนั้น ก็หายไปเอง

นั่งแล้ว หัวทิ่มหัวตำ สัปหงกงึกๆ ทั้งๆที่รู้สึกตัว ไม่ได้หลับ
มารู้ภายหลัง เป็นอาการปีติอย่างหนึ่ง(ได้ยินตอนปฏิบัติที่วัด)
ฟังแล้ว รู้สึกเฉยๆ เพราะรู้ว่า มีแต่การเรียนรู้

แม้กระทั่ง กายหายหมด ภายในกลวงโบ๋
สุดท้ายก็รู้ด้วยตัวเอง เป็นเรื่องปกติของสมาธิ

ที่ว่าว่างๆๆๆ แค่ว่างชั่วคราว เกิดจากกำลังของสมาธิ ที่เกิดขึ้น
พอสมาธิคลาย ก็งั้นๆเอง

บางครั้งเจอแบบฟลุ๊ก ที่เรียกว่า ฟลุ๊ก เพราะเจอสองครั้ง
นั่งแล้ว เห็นความดับไปทีละส่วนของร่างกาย จากเท้า ตัว หัว จิตสุดท้าย หมดความรู้สึกไปชั่วคราว

บางครั้ง เจอสภาวะหุ่นยนต์
เมื่อผัสสะต่างๆเกิด กระเด้งออกหมด ไม่มีความรู้สึกชอบชังเกิด มีแค่รู้

บางครั้งขับมอไซค์อยู่ ต้องจอดข้างทาง
เพราะความรู้สึกเหมือนไม่มี แขน ขา
การรับรู้ของ แขนขา เริ่มหายไปทีละส่วน

คือ ระบบประสาทการรับรู้ ไม่ทำงาน
ต้องเอารถจอดข้างทาง ไปต่อไม่ได้

ปล่อยให้จิตเป็นสมาธิไปสักพัก
จนรู้สึกว่า อาการรับรู้ของกายกลับมาปกติแล้ว ค่อยไปต่อ

ขนาดใส่รองเท้าอยู่ เวลาเดิน เหมือนเท้าสัมผัสพื้น แบบไม่ได้รองเท้า

ที่ว่าเดินแต่ละก้าว ระยะแต่ละการย่างก้าว ขาดออกเป็นส่วนๆ
นั่นก็เรื่องปกตินะ

สารพัดสภาวะมาให้เรียนรู้ มีเยอะนะ เล่าแค่นี้พอ


ตัวสภาวะที่แท้จริงน่ะ ไม่มีอะไรหรอกนะ
เกิดขึ้นปกติ ดับหายไปปกติ

ที่ทำให้มีมีเกิดขึ้นต่างๆนานาน่ะ
ล้วนเกิดจาก การยึดติดในคำเรียก

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วันละ สามซม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลม (เรียนทำสมาธิจากเวปต่างๆ และคลิปที่ยูทูป อยู่ต่างประเทศคะ) จนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้ จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จน ถึงวันนี้ๆ ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้างคะ ขอรบกวนให้คำปรึกษาด้วยนะคะ....อยู่ต่างประเทศจะไปวัดขอคำปรึกษาจากพระไม่ ได้เลย

กรัชกายไม่เคยคุยอ้างตนว่าเป็นนักปฏิบัติ ปติเบตอะไร แต่มองเรื่องพวกนี้ออก ว่ามันคืออะไร แล้วจะต้องแก้หรือปฏิบัติต่อสิ่งที่ปรากฏนี้อย่างไร จิตจึงเดินต่อ ไม่วนไปวนมาได้

ปิติ กับอาการของ Vibration นี้เป็นคนละอันกันนะครับฯลฯ

เรื่องของสภาวะ มีแต่การเรียนรู้

ถ้าไม่ไปแต่งตัวหรือเสริมเติมแต่งให้กับสภาวะ จะเหลือแค่รู้

เมื่อสภาวะนั้นๆ เกิดขึ้นเนืองๆ ทำให้รู้ว่า เป็นความปกติของสภาวะ



ตัวสภาวะที่แท้จริงน่ะ ไม่มีอะไรหรอกนะ
เกิดขึ้นปกติ ดับหายไปปกติ

ที่ทำให้มีมีเกิดขึ้นต่างๆนานาน่ะ
ล้วนเกิดจาก การยึดติดในคำเรียก