คืออย่างเช่นคนทำผิดศีลบางข้อ ซึ่งเป็น 1 ใน 5 ข้ออาจเพราะ ดื่มสุราเพื่อเข้าสังคม (ในความเชื่อของเขานะครับ) หรือ กล่าวมุสา เพราะหน้าที่การงานของเขา ทำบ่อย แต่ไม่อาจิณ แต่เมื่อว่างเมื่อไหร่ก็ชอบทำบุญ ถวายสังฆทาน ร่วมสร้างพระ ร่วมสร้างวิหาร

ที่ถามๆมานี่ไม่ใช่ผมนะครับ ผมตอนนี้ถือศีล 5 ปกติ แต่ถามถึงเหตุการณ์ สถานณการณ์อื่นๆ ของคนอื่น

เมื่อร่างกายเขาแตกดับเขาจะลงอบายภูมิหรือตกนรกไหมครับแล้วต่ำเลยไหม หรือถ้าเขาไม่ลงอบายเขาจะไปไหน ไปสวรรค์หรือครับ แล้วสูงไหม ?

เป็นธรรมทานเอาไปบอกคนด้วยแหละครับ เนื่องจากผมศึกษาธรรมะอยู่

ขอบคุณทุกท่านที่มาตอบมากๆนะครับ

ตกนรกหรือไม่ ต้องดูขณะจิตดับจากโลกนี้ไปว่า จิตในขณะนั้นเป็นกุศลหรืออกุศล คะ

เป็นคำถามที่น่ารักจังเลยค่ะคุณไผ่ ถามว่าจะได้ไปสวรรค์มั้ย ไปนรกมั้ย
พี่หญิงคงตอบไม่ได้หรอกค่ะ เพราะพี่หญิงก็ไม่รู้และยังไม่เคยไปเลยนะ

แต่การทำบุญ การทำบาป ขอให้คุณไผ่ลองพยายามนั่งนึกตรึกตรองดู
ถึงหลักความจริงของโลกนะคะ แล้วจะพบกับคำตอบเอง

พี่หญิงจะลองไกด์ให้นะคะ การทำบุญและการทำบาปนั้นให้คุณไผ่ลอง
นึกย้อนกลับไปตอนสมัยประถม มัธยมดูนะคะ เวลาคุณไผ่ทำดี ทำประ
โยชน์ให้กับโรงเรียน คุณไผ่ก็จะได้รับคำชมเชย ได้รับใบประกาศ ได้รับ
รางวัลต่างๆนาๆ หากเรียนเก่งคุณไผ่จะได้รับคำชมเชย จริงมั้ยคะ ก็คล้ายๆ
กับคุณไผ่กำลังเสวยผลบุญในส่วนนี้อยู่ แต่ถ้าหากคุณไผ่เป็นเด็กดื้อ ไม่
ตั้งใจเรียน รังแกเพื่อน เกรเร คุณไผ่ก็จะต้องโดนทำโทษ โดนด่า โดนตี
โดนเพื่อนรังเกียจ นี่ก็คือผลบาปหรือเวรกรรมที่คุณไผ่ได้รับ จริงมั้ยคะ

พี่หญิงจะบอกว่าบุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป ไม่เกี่ยวกัน เหมือนสีขาวกับ
สีดำไงคะ ต้องแยกออกจากกัน แยกกันรับ หากทำบาปก็ต้องรับผลแห่งบาป
ทำบุญก็รับผลของบุญ บุญและบาปนี้จะหักล้างกันไม่ได้ เหมือนสีขาวกับสีดำ
จะเอามารวมกันไม่ได้ มิฉะนั้นมันก็จะกลายเป็นสีเทาๆ จริงมั้ยคะ

แต่ถ้าถามว่าบุญและบาปหักล้างกันได้มั้ย พี่หญิงขอตอบว่า ไม่ได้ค่ะ แต่ถ้า
หากเราทำบุญเยอกว่าบาป เมื่อเราเผลอทำบาปโดยที่ไม่ตั้งใจ บุญที่คุณไผ่
ทำมามากมายก็พอจะนำมาผ่อนให้บาปที่คุณไผ่ทำนั้นทุเลาเบาบางลงได้บ้าง
นะคะ แต่ก็ยังต้องรับผลกรรมของบาปนั้นอยู่ดีค่ะ

พี่หญิงยกตัวอย่างนะคะ สมมติว่าคุณไผ่ทำดีมีศีลธรรม สร้างแต่คุณงามความ
ดีมาโดยตลอด แต่มาวันนึงขณะทำกับข้าว ด้วยความเผลอเรอจึงทำให้ไฟลุก
ท่วมลามไปไหม้บ้านข้างๆ ดีที่ดับทันจึงเสียหายนิดหน่อย เพื่อนบ้านเห็นคุณ
เป็นคนดีมาตลอดจึงไม่เอาความเพียงแต่ให้ชดใช้ค่าเสียหาย ค่าซ่อมบ้านนิด
หน่อยเท่าที่เสียหายไป

นี่คือผลของบุญที่คุณไผ่สะสมมา เพื่อนบ้านจึงไม่เอาความ แต่ในเมื่อทำบาป
ด้วยความเผลอเรอที่ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนจึงต้องจ่ายค่าซ่อมบ้านให้เขา
เป็นการรับกรรมไป แต่นี่ยังถือว่าบุญที่เคยสร้างมาช่วยบรรเทาบาปที่ก่อขึ้นไป
ได้บ้างนะคะ เพราะถ้าไม่มีบุญตรงส่วนนี้ เพื่อบ้านอาจเอาความอย่างหนักหน่วง
อาจขึ้นโรงขึ้นศาลฟ้องร้องกันจ้าระหวั่นก็เป็นได้

เพราะฉะนั้นพี่หญิงขอสรุปว่าบุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป เหมือนสีขาวกับสีดำ
นั่นแหล่ะค่ะ คุณไผ่พอเข้าใจมั้ยคะ

ส่วนเรื่องนรกสวรรค์ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองอย่างไร บางคนมองว่านรกสวรรค์
เป็นสถานที่ เป็นดินแดนแห่งนึงที่เมื่อเราละร่างสังขารแล้วเราจะต้องไปยังที่
แห่งนี้ ขึ้นอยู่ที่จะไปนรกหรือสวรรค์ แล้วแต่บุญบาปที่เราเคยทำมา

แต่บางคนก็มองว่านรกสวรรค์นี้เป็นเพียงอรูปนามที่จิตเราสร้างขึ้นเอง คือไม่มี
สถานที่ เป็นเพียงอาการของจิต หมายความว่าหากจิตขุ่นมัว เป็นอกุศล เศร้า
หมอง ทำแต่บาปกรรม หาความเบิกบานไม่ได้ นี่เรียกว่านรกแล้วค่ะ คือจิตเรา
ตกนรก หาความสุขไม่ได้

แต่หากว่าเรามีคุณธรรม ทำแต่ความดี จิตเป็นกุศล ไม่คิดร้ายต่อผู้อื่น มองโลก
ในแง่ดี สร้างแต่สิ่งดีๆ จิตใจผ่องใสเบิกบาน ไม่ข้องเกี่ยวกับสิ่งไม่ดีทุกชนิด นี่
เรียกว่าจิตเราได้ไปสวรรค์แล้วค่ะ

เคยได้ยินสำนวนที่ว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ มั้ยคะ นั่นแหล่ะค่ะความหมาย
ของสวรรค์สำหรับบางคน ซึ่งไม่ใช่สถานที่

มีเรื่องนึงซึ่งคาดว่าหลายๆท่านคงจะเคยได้พบพานมาบ้าง คือเรื่องสามีภรรยา
ทะเลาะกัน เถียงกันไปมาสามีทนไม่ได้ ด่าภรรยาว่า แกมันนรก ส่วนฝ่ายภรรยา
ก็ด่าสามีว่าแกมันก็นรก ไม่น่าเลือกแกเลย เห็นมั้ยคะ ต่างฝ่ายต่างนรก คือหา
ความสุขสงบไม่ได้ อย่างนี้แหล่ะค่ะที่เขาเรียกว่า สวรรค์ในอก นรกในใจ ไม่
ต้องรอให้ตายถึงจะได้ไปหรอกค่ะ บางครั้งมันก็อยู่ตรงหน้าเรา หากเราสร้างแต่
บาปสร้างแต่กรรม ผิดกับคนทำบุญ ชอบช่วยเหลืออยู่เป็นนิจ หน้าตาก็จะสดใส
เบิกบาน มีแต่คนรัก คนเอ็นดู คนนับถือ นี่เพราะเขาสร้างแต่บุญ ละบาป จิตใจ
ผ่องใส ไม่มีความกังวลใดๆ นี่เรียกว่าสวรรค์แล้วค่ะ

คุณไผ่พอเข้าใจมั้ยคะ แต่ถ้าจะให้พี่หญิงฟันธงไปเลยว่านรกสวรรค์ซึ่งเป็นสถานที่
หลังความตายมีจริงมั้ย พี่หญิงไม่ทราบจริงๆค่ะ เพราะพี่หญิงไม่ใช่หมอลักษณ์ และ
ก็ยังไม่เคยไปซักทีค่ะ

ขอบคุณมากครับ พี่หญิง

เข้าใจและเห็นภาพเลยครับ

สาธุค่ะ นี่แหล่ะค่ะ นาทีทองของทั้งชีวิต โอกาสที่มันจะพลิกผันได้ค่ะ
บางคนเป็นเพชฆาต (ถ้าสะกดผิดแก้ให้ด้วยนะคะ) เป็นนักฆ่ามาตลอดชีวิต ก่อนตายได้ฟังธรรม
ขณะจุติจิตเกิดมีแต่กุศล ก็ไปสวรรค์
บางคนก็ทำบุญกุศลมาตลอดสม่ำเสมอ แต่ในขณะใกล้ตายมีมิจฉาทิฏฐิเกิดขึ้นในจิต จุติจิตเป็นอกุศล
ก็ไปเกิดในนรกก็มีค่ะ

แต่เรายังคงต้องทำความดีให้เป็นอาจิณณกรรมอยู่ค่ะ ถึงแม้โอกาสที่มันจะพลิกผันมีค่ะ ตอนมีชีิวิตก็ควรศึกษาธรรมะให้เข้าใจด้วยค่ะ

เข้าใจแจ่มแจ้งเลยครับ

แต่ผมรู้สึกสงสารคนที่ทำบุญเป็นอาจิณแต่ตอนตายดันคิดอกุศลเลยตกนรกจัง
แต่ว่าในกรณีนี้พอเขาใช้กรรมในนรกเขาก็ได้ไปสวรรค์ตามแรงบุญของเขาใช่ป่ะครับ ?

ทีว่าทำดีแล้วไปนรกอะไรพวกนี้ พี่หญิงเคยฟังเทศน์ฟังธรรม
มาเยอะพอสมควรนะคะ ขอให้คุณไผ่ลองนึกถึงละครเรื่องเปา
บุ้นจิ้นนะคะ

คือวิญญาณทุกดวงไม่ว่าจะทำดีหรือทำชั่วเมื่อตายลงด่านแรกที่
จะไปคือนรกค่ะ ต้องไปนรกทุกดวงสำหรับผู้ทำบาปหรืผู้ทีจิตเป็น
อกุศลก่อนตาย เพื่อรับการพิจารณาบุญบาปที่ได้ทำมาก่อนตาย
ถึงแม้ทำบุญมาตลอดแต่จิตสุดท้ายเป็นอกุศล เมื่อไปสู่นรกแล้ว
ยมบาลพิจารณาว่าทำแต่ความดีก็จะส่งไปจุติสวรรค์ ส่วนจิตสุด
ท้ายที่ก่อนตายเป็นอกุศลนั้นยมบาลท่านก็จะพิจารณาโทษในส่วน
นั้นเล็กน้อยตามกำลังแห่งอกุศลนั้นก่อนที่จะส่งไปสวรรค์

ไม่ว่านรกหรือสวรรค์ต่างก็มีนายทวารค่ะ ผู้ที่ทำชั่วมาตลอดหาก
จิตสุดท้ายก่อนตายเป็นกุศลก็จะได้ไปจุติยังแดนสวรรค์ แต่ก่อนที่
จะผ่านเข้าประตูสวรรค์ก็จะมีนายทวารคอยตรวจสอบ หากพบว่า
ทำแต่ความชั่ว วิญญาณก็จะถูกขับไล่ลงจากสวรรค์ไปจุติยังแดนนรก
เพื่อรับกรรมรับโทษ

ส่วนผู้ที่ทำชั่วมาตลอด จิตสุดท้ายก็เป็นอกุศล จิตก็จะไปยังนรกเลย
ผู้ที่ทำดีมาตลอด จิตสุดท้ายก็เป็นกุศล ก็จะไปจุติยังสวรรค์เลยเช่นกัน
มีนายทวารมาคอยต้อนรับ

โลกนี้ยุติธรรมเสมอค่ะ ไม่มีหรอกที่ว่าทำดีไปนรก ทำชั่วไปสวรรค์
ทำชั่วไปสวรรค์ก็โดนเขาไล่ลงมาตั้งแต่ยังไม่ผ่านประตูสวรรค์เลย
ทำดีถึงแม้จิตสุดท้ายเป็นอกุศลก็รับโทษเล็กน้อยตามกำลังของแรง
อกุศลนั้นเสร็จแล้วเดี๋ยวเขาก็เชิญไปจุติยังแดนสวรรค์

ประมาณนี้นะคะ

ขอให้คุณ PaiKung ศีกษาพระสูตรเพิ่มเติม
ใน มหากัมมวิภังคสูตร......
การให้ผลของกรรม เป็นเรื่องละเอียด เว้นจากพุทธญาณ ในกัมมวิภังค์ แล้วไม่อาจจะมีใครทราบได้เลย
ถึงลำดับการให้ผลของวิบากกรรม อันเป็น กุศลวิบากกรรม หรือ อกุศลวิบากกรรม

ดังนั้น อย่าประมาทในกรรม
ทำกรรมชั่วเพียงน้อยนิดก็อาจจะให้ผลก่อนได้
หรือทำกรรมดีเพียงน้อยนิด ก็ยังดีมีโอกาสให้ผลก่อนได้เช่นกัน

แต่วิบากกรรมชื่อว่าจะไม่ให้ผลนั้นจะไม่มีเลยสำหรับปุถุชนผู้ยังเสพย์กามอยู่เป็นปรกติ


http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=7799&Z=8027&pagebreak=0

ขอบคุณพี่ๆทุกท่านมากนะครับได้ความรู้เยอะเลย และผมจะศึกษา มหากัมมวิภังคสูตร นะครับ

อนุโมทนาครับ

ในมิลินทปัญหามิอุปมาไว้

ปัญหาที่ ๒ ถามว่า ผู้ที่ทำบาปมาตั้ง ๑๐๐ ปี ถ้าเวลาจะตาย ทำจิตให้ผ่องใสได้ก็ไปสุคคติ จะไปได้จริงหรือ
(เป็นสำนวนแปลของนายยิ้ม ปัณฑยางกูร จากหนังสือ "ปัญหาพระยามิลินท์" ฉบับหอสมุดแห่งชาติ)

พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า
"ดูก่อนพระนาคเสน คำที่เธอว่าผู้ที่ทำบาปกรรมเรื่อยมาแม้ตั้ง ๑๐๐ ปี แต่ถ้าเวลาจะตาย มีสติระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้าได้ ก็ย่อมนำไปเกิดในสวรรค์ ส่วนผู้ที่ทำบาปแม้แต่ครั้งเดียวก็ย่อมไปเกิดในนรกนั้น ดูไม่สมเหตุผล ข้าพเจ้าก็ยังไม่เห็นด้วย"
พระนาคเสนทูลตอบว่า
"ขอถวายพระพร ศิลาแม้ก้อนเล็กโดยลำพังจะลอยน้ำได้หรือไม่"
" ไม่ได้ "
" ก็ถ้าศิลาตั้ง ๑๐๐ เล่มเกวียน แต่อยู่ในเรือ ศิลานั้นจะลอยน้ำได้หรือไม่ "
" ก็ได้สิเธอ "
" ขอถวายพระพร เปรียบบุญกุศลเหมือนเรือ บาปกรรมเหมือนศิลา อันคนที่กระทำบาปอยู่เสมอจนตลอดชีวิต ถ้าเวลาจะตาย มิได้ปล่อยจิตใจให้ตามระทมถึงบาปที่ตัวทำมาแต่หลังนั้น สามารถประคองใจไว้ในแนวแห่งกุศลอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น อาจทำใจให้แน่วอยู่เฉพาะแต่ในพระคุณของพระพุทธเจ้าเท่านั้น ถ้าตายลงในขณะแห่งจิตดวงนั้น ก็เป็นอันหวังได้ว่าไปสู่สุคติ ประหนึ่งศิลา ซึ่งมีเรือทานน้ำหนักไว้ มิให้จมลงฉะนั้น ส่วนผู้ที่กระทำบาปที่สุดแต่ครั้งเดียว ถ้าเวลาใกล้จะดับจิต เพียงแต่จิตหวนไปพัวพันถึงกิริยาอาการที่ตัวกระทำบาปกรรมไว้เท่านั้น จิตดวงนั้นก็เป็นหนักพอที่จะถ่วงตัวไปให้เกิดในนรก ซึ่งเหมือนศิลาที่เราโยนลงไปในน้ำ แม้จะก้อนเล็กก็คงจมเช่นเดียวกัน "
" สมเหตุสมผลละ "

http://www.dhammathai.org/milin/milin11.php

ไม่สมเหตุสมผลนะ แบบนี้คนก็ทำเลวกันหมดบ้านหมดเมือง ไม่มีใครทำดีน่ะสิ่
ยกตัวอย่าง ถ้าพี่หญิงเผาบ้านคุณ ฆ่าล้างตระกูลคุณ ใครรู้จักคุณเฟม ใครเป็น
เพื่อน พี่น้อง ญาติคุณเฟม พี่หญิงไม่ชอบพี่หญิงก็จะฆ่าให้หมด แล้วหนีไปกบ
ดานที่ต่างประเทศที่ไหนซักแห่งโดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรแม้แต่เศษเสี้ยว
เดียว ไม่เมตตาไม่สงสาร อย่าว่าแต่ละอายเลย แม้เพียงเศษเสี้ยวเดียวพี่หญิง
ก็ไม่เคยจำใส่สมองว่าเคยฆ่าใคร ได้ทำบาปอะไรไปบ้าง แถมตอนพี่หญิงตาย
จิตใจพี่หญิงก็แสนจะสดใจ สบายๆ คิดเป็นกุศลระลึกถึงพระคุณของพระพุทธเจ้า
โดยที่ไม่เคยคิดถึงเรื่องบาปที่ทำเลย กลับดีใจซะอีกที่ได้กำจัดคนไม่ชอบให้
พ้นหน้า แบบนี้คุณเฟมว่าพี่หญิงจะได้ไปสวรรค์หรือเปล่าคะ ถ้าได้ไปคุณเฟม
คงคิดว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมใช่มั้ยล่ะคะ

บุคคลที่ยังไม่สำเร็จเป็นพระโสดาบัน แม้จำสร้างสมบุญไว้มาก ก็ยังมีโอกาสปฏิสนธิในอบายภูมิได้ เพราะจิตยังไม่แข็งแรงที่จะละนิมิตอันเป็นอกุศลก่อนสิ้นใจ

เพราะเหตุนั้น ท่านทั้งหลายควรตั้งใจวิปัสสนาให้มาก และระวังในศีลทุกข้อ รักษาอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะได้สำเร็จเป็นพระโสดาบัน


แต่ว่า ไปลงนรก
ไม่ได้แปลว่า อยู่ที่นั่นตลอดไป
แต่จิตอกุศลก่อนสิ้นใจ
จึงต้องไปตรงนั้นก่อน
ก็เท่านั้น
และบุญที่มากก็ไม่ได้หายไปไหน
หากท่านพ้นจากตรงนั้นเมื่อไร
ก็ถึงเวลาใช้บุญบ้างแล้วล่ะ


ผมก็อปเขามานะครับ อิอิ

อันที่น้องไผ่ไปก็อบเขามา อันนี้พี่หญิงว่าถูกต้องค่ะ พี่หญิงเองก็เข้าใจว่าแบบนี้
เพราะพระอาจารย์หลายๆท่านที่เทศน์ให้พี่หญิง สอนพี่หญิงมาตั้งแต่เด็กส่วนมาก
ท่านก็จะกล่าวอย่างนี้เหมือนกัน