[๑๒๕] ในธาตุ ๑๘ นั้น จักขุธาตุ เป็นไฉน
จักขุใด เป็นปสาทรูป อาศัยมหาภูตรูป ๔ ฯลฯ ๑- นี้เรียกว่า บ้านว่าง
บ้าง นี้เรียกว่า จักขุธาตุ
รูปธาตุ เป็นไฉน
รูปใด อาศัยมหาภูตรูป ๔ ได้แก่ สี ฯลฯ นี้เรียกว่า รูปธาตุบ้าง
นี้เรียกว่า รูปธาตุ
จักขุวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
@๑. ความที่ ฯลฯ ในอภิธรรมภาชนีย์นี้ พึงดูความเต็มในธรรมสังคณีปกรณ์
@ตั้งแต่ข้อ (๕๑๖) เป็นลำดับไป
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์
วิญญาณ วิญญาณขันธ์ จักขุวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยจักขุปสาทและรูปารมณ์
เกิดขึ้น นี้เรียกว่า จักขุวิญญาณธาตุ
[๑๒๖] โสตธาตุ เป็นไฉน
โสตะใด เป็นปสาทรูป อาศัยมหาภูตรูป ๔ ฯลฯ นี้เรียกว่า บ้านว่าง
บ้าง นี้เรียกว่า โสตธาตุ
สัททธาตุ เป็นไฉน
เสียงใด อาศัยมหาภูตรูป ๔ เห็นไม่ได้ กระทบไม่ได้ ฯลฯ นี้เรียกว่า
สัททธาตุบ้าง นี้เรียกว่า สัททธาตุ
โสตวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์
วิญญาณ วิญญาณขันธ์ โสตวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยโสตปสาทและสัททารมณ์
เกิดขึ้น นี้เรียกว่า โสตวิญญาณธาตุ
[๑๒๗] ฆานธาตุ เป็นไฉน
ฆานะใด เป็นปสาทรูป อาศัยมหาภูตรูป ๔ ฯลฯ นี้เรียกว่า บ้านว่าง
บ้าง นี้เรียกว่า ฆานธาตุ
คันธธาตุ เป็นไฉน
กลิ่นใด อาศัยมหาภูตรูป ๔ เห็นไม่ได้ กระทบไม่ได้ ฯลฯ นี้เรียกว่า
คันธธาตุบ้าง นี้เรียกว่า คันธธาตุ
ฆานวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์
วิญญาณ วิญญาณขันธ์ ฆานวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยฆานปสาทและคันธารมณ์
เกิดขึ้น นี้เรียกว่า ฆานวิญญาณธาตุ
[๑๒๘] ชิวหาธาตุ เป็นไฉน
ชิวหาใด เป็นปสาทรูป อาศัยมหาภูตรูป ๔ ฯลฯ นี้เรียกว่า บ้านว่าง
บ้าง นี้เรียกว่า ชิวหาธาตุ
รสธาตุ เป็นไฉน
รสใด อาศัยมหาภูตรูป ๔ เห็นไม่ได้ แต่กระทบได้ ฯลฯ นี้เรียกว่า
รสธาตุบ้าง นี้เรียกว่า รสธาตุ
ชิวหาวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์
วิญญาณ วิญญาณขันธ์ ชิวหาวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยชิวหาปสาทและรสารมณ์
เกิดขึ้น นี้เรียกว่า ชิวหาวิญญาณธาตุ
[๑๒๙] กายธาตุ เป็นไฉน
กายใด เป็นปสาทรูป อาศัยมหาภูตรูป ๔ ฯลฯ นี้เรียกว่า บ้านว่าง
บ้าง นี้เรียกว่า กายธาตุ
โผฏฐัพพธาตุ เป็นไฉน
ปฐวีธาตุ ฯลฯ นี้เรียกว่า โผฏฐัพพธาตุบ้าง นี้เรียกว่า โผฏฐัพพธาตุ
กายวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ
วิญญาณขันธ์ กายวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยกายปสาทและโผฏฐัพพารมณ์เกิดขึ้น
นี้เรียกว่า กายวิญญาณธาตุ
[๑๓๐] มโนธาตุ เป็นไฉน
จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ
วิญญาณขันธ์ มโนธาตุที่สมกัน เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับของจักขุวิญญาณธาตุ
จิต ฯลฯ ของโสตวิญญาณธาตุ จิต ฯลฯ ของฆานวิญญาณธาตุ จิต ฯลฯ
ของชิวหาวิญญาณธาตุ จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ
มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มโนธาตุที่สมกัน เกิดในลำดับแห่งการเกิด
ดับของกายวิญญาณธาตุ หรือความพิจารณาอารมณ์ทีแรกในธรรมทั้งปวง นี้เรียกว่า
มโนธาตุ
ธรรมธาตุ เป็นไฉน
เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ รูปที่เห็นไม่ได้ กระทบไม่ได้
นับเนื่องในธัมมายตนะ และอสังขตธาตุ
ในธรรมธาตุนั้น เวทนาขันธ์ เป็นไฉน
เวทนาขันธ์หมวดละ ๑ คือ เวทนาขันธ์เป็นผัสสสัมปยุต. เวทนาขันธ์
หมวดละ ๒ คือ เวทนาขันธ์เป็นสเหตุกะ เป็นอเหตุกะ. เวทนาขันธ์หมวดละ ๓
คือ เวทนาขันธ์เป็นกุศล เป็นอกุศล เป็นอัพยากฤต ฯลฯ เวทนาขันธ์หมวด
ละมากอย่าง ด้วยประการฉะนี้ นี้เรียกว่า เวทนาขันธ์
สัญญาขันธ์ เป็นไฉน
สัญญาขันธ์หมวดละ ๑ คือ สัญญาขันธ์เป็นผัสสสัมปยุต. สัญญาขันธ์
หมวดละ ๒ คือ สัญญาขันธ์เป็นสเหตุกะ เป็นอเหตุกะ. สัญญาขันธ์หมวด
ละ ๓ คือ สัญญาขันธ์เป็นกุศล เป็นอกุศล เป็นอัพยากฤต ฯลฯ สัญญาขันธ์
หมวดละมากอย่าง ด้วยประการฉะนี้ นี้เรียกว่า สัญญาขันธ์
สังขารขันธ์ เป็นไฉน
สังขารขันธ์หมวดละ ๑ คือ สังขารขันธ์เป็นจิตตสัมปยุต. สังขารขันธ์
หมวดละ ๒ คือ สังขารขันธ์เป็นเหตุ เป็นนเหตุ. สังขารขันธ์หมวดละ ๓ คือ
สังขารขันธ์เป็นกุศล เป็นอกุศล เป็นอัพยากฤต ฯลฯ สังขารขันธ์หมวดละมาก
อย่าง ด้วยประการฉะนี้ นี้เรียกว่า สังขารขันธ์
รูปที่เห็นไม่ได้ กระทบไม่ได้ นับเนื่องในธัมมายตนะ เป็นไฉน
อิตถินทรีย์ ฯลฯ กพฬิงการาหาร นี้เรียกว่า รูปที่เห็นไม่ได้ กระทบ
ไม่ได้ นับเนื่องในธัมมายตนะ
อสังขตธาตุ เป็นไฉน
ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า อสังขตธาตุ
สภาวธรรมนี้เรียกว่า ธรรมธาตุ
มโนวิญญาณธาตุ เป็นไฉน
มโนธาตุเกิดในลำดับแห่งการเกิดดับของจักขุวิญญาณธาตุ จิต มโน
มานัส ฯลฯ มโนวิญญาณธาตุที่สมกัน เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับแม้ของ
มโนธาตุอีกชั้นหนึ่ง มโนธาตุ เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับของโสตวิญญาณธาตุ
ฯลฯ มโนธาตุ เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับของฆานวิญญาณธาตุ ฯลฯ มโนธาตุ
เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับของชิวหาวิญญาณธาตุ ฯลฯ มโนธาตุ เกิดในลำดับ
แห่งการเกิดดับของกายวิญญาณธาตุ จิต มโน มานัส ฯลฯ มโนวิญญาณธาตุ
ที่สมกัน เกิดในลำดับแห่งการเกิดดับแม้ของมโนธาตุอีกชั้นหนึ่ง จิต มโน
มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์
มโนวิญญาณธาตุที่สมกัน อาศัยมโนและธรรมารมณ์เกิดขึ้น นี้เรียกว่า มโน-
*วิญญาณธาตุ
อภิธรรมภาชนีย์ จบ

ไม่เอาสิ่งที่แต่งใหม่ท่านเข้าใจคำว่าแต่งใหม่หรือเปล่า เพราะพระองค์ห้ามแต่งใหม่ตัดต่อ ในคำภีรย์รุ่นใหม่มีสิ่งแต่งใหม่เจือปนอยู่มาก และผู้ที่กล้าทำในสิ่งที่พระองค์สั่งไว่ท่านว่าผู้นั้นหยั่งลงมั่นในตถาคตหรือยัง สาวกเป็นเพียงผู้ทำตามคำสอนเท่านั้น

โทษของการแต่งใหม่
ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแลว : กลองศึกของกษัตริยพวกทสารหะ เรียกวา
อานกะ มีอยู. เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตก หรือลิ, พวกกษัตริยทสารหะไดหาเนื้อไมอื่น
ทําเปนลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป). ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเชื่อมปะเขา
หลายครั้งหลายคราวเชนนั้นนานเขาก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไมเดิมของตัวกลองหมดสิ้นไป
เหลืออยูแตเนื้อไมที่ทําเสริมเขาใหมเทานั้น;
ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย,
สุตตันตะเหลาใด ที่เปนคําของตถาคต เปนขอความลึก มีความหมายซึ้ง เปนชั้นโลกุตตระ
วาเฉพาะดวยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลานั้นมากลาวอยู; เธอจักไมฟงดวยดี
จักไมเงี่ยหูฟง จักไมตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง และจักไมสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน.
สวนสุตตันตะเหลาใด ที่นักกวีแตงขึ้นใหม เปนคํารอยกรองประเภทกาพยกลอน มีอักษร
สละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เปนเรื่องนอกแนว เปนคํากลาวของสาวก, เมื่อมีผูนํา
สุตตันตะที่นักกวีแตงขึ้นใหมเหลานั้นมากลาวอยู; เธอจักฟงดวยดี จักเงี่ยหูฟง จักตั้งจิต
เพื่อจะรูทั่วถึง และจักสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียนไป.
ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะเหลานั้น ที่เปนคําของตถาคต เปน
ขอความลึก มีความหมายซึ้ง เปนชั้นโลกุตตระ วาเฉพาะดวยเรื่องสุญญตา จักมีไดดวย
อาการอยางนี้ แล.
นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๑/๖๗๒-๓

[ท่านลองพิจารณาตรงนี้ดีๆว่าการแต่งใหม่มันเป็นอย่างไร การแต่งใหม่มีแต่จะทำความอันตรธานให้พระสัทธรรมจางหาย

นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๑/๖๗๒-๓

อเมซิ่งเอาพุทธวจนมาอ้างแบบนี้หรือ ใครเขาจะอ่านรู้เรื่อง
ปากอ้างพุทธวจน แต่ดูการกระทำซิ มั่วซั่วไม่สนใจเนื้อหาว่าจะออกมาอย่างไร
นี่แหล่ะทำให้พระสัทธรรมจางหาย


เอาเนื้อหาที่สมบูรณ์มาให้

ภิกษุ ท.! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว : กลองศึกของกษัตริย์พวกทสารหะ
เรียกว่า อานกะ มีอยู่. เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตก หรือลิ, พวก
กษัตริย์ทสารหะได้หาเนื้อไม้อื่นทำเป็นลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น
(ทุกคราวไป) ภิกษุ ท.! เมื่อเชื่อมปะเข้าหลายครั้งหลายคราวเช่นนั้นนานเข้า
ก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไม้เดิมของตัวกลองหมดสิ้นไป เหลืออยู่แต่เนื้อไม้
ที่ทำเสริมเข้าใหม่เท่านั้น ;
ภิกษุ ท.! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย,
สุตตันตะ (ตัวสูตรส่วนที่ลึกซึ้ง) เหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก
มีความหมายซึ่ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำ
สุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่. เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิต
เพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน. ส่วน
สุตตันตะเหล่าใด มีนักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์ กลอน มีอักษรสละสรวย มีพยัญชนะอันวิจิตร
เป็นเรื่องนอกแนว เป็น
คำกล่าวของสาวก, เมื่อมีผู้นำสูตรที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่เหล่านั้นมากล่าวอยู่,
เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตน
ควรศึกษาเล่าเรียนไป.
ภิกษุ ท.! ความอันตรธานของสุตตันตะเหล่านั้น ที่เป็นคำของตถาคต
เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา
จักมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ แล.

อ้างพุทธวจน แต่ไม่ได้มีความเข้าใจในพุทธวนเลยสักนิด
พุทธวนะที่เอามาอ้าง มันเป็นเรื่องของคนที่เอาสิ่งที่ไม่ใช่พุทธวจนมาสอน
หมายความว่า สอนในสิ่งที่ไม่ใช่พระธรรมคำสอน

แต่ที่เรากำลังสนทนา มันเป็นเรื่องของการเข้าใจ
ในพระธรรมหรือพุทธวจน คนหนึ่งกำลังอ้างว่าตัวเองเป็นพุทธวจน
แล้วก็ปรามาสคนอื่นว่าไม่ใช่

ตลกอเมซิ่งจริง ทีไอ้เรื่องที่ต้องเอาพุทธวจนมาอ้าง อย่างเช่นการปฏิบัติของตน
กลับไม่เห็นมี ดันอ้างเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องหรือคนล่ะเรื่อง

พุทธวจนมีลักษณะเป็นสองลักษณะ นั้นก็คือ สมมุติและปรมัตถ์

การกล่าวแต่สมมติแล้วเข้าใจว่าเป็นปรมัตถ์ นี้คือกล่าวตู่พุทธพจน์

การกล่าวอ้างบัญญัตปรมัตถ์ผิดจากที่บัญญัติไว้แล้ว เป็นการกล่าวตู่พุทธพจน์

การเอาความเห็นที่เป็นเพียงสุตตะแห่งสมมุติ แล้วกล่าวอ้างว่า
เป็นปรมัตถ์บัญญัติ ก็เป็นการกล่าวตู่พุทธพจน์

การปรามาสคนอื่นที่แสดงความเห็นปรมัตถ์ ในลักษณะของสมมุติ ว่าไม่ใช่พุทธพจน์
ผู้ปรามาสเป็นผู้กล่าวตู่พุทธพจน์

นอนอยู่ในโลงที่ศาลา ตอนหัวค่ำพระก็สวดพระอภิธรรมงานศพอยู่ดี
สาวกภาษิตสอนก็บรรลุธรรมได้ อย่าไปคิดมาก พระอรรถกถาจารย์ที่แต่งปกรณ์ให้เรียน
ท่านก็เห็นสภาวธรรมมาแล้วไม่งั้นท่านอธิบายไม่ได้หรอก

จะเอาแค่พุทธพจน์นั้นก็ไม่ผิด แต่อย่าไปตัดอะไรทิ้งโดยขาดความเข้าใจที่ถ่องแท้

โฮฮับ คุณคงยอมรับว่าคุณเคยอ่านและสนใจในตำราอภิธรรมหรือพระไตรปิฎกฉบับบัจจุบันใช่ป่าว ในเมื่อฉบับปัจจุบันนั้นอ้างอิงทั้งหมดมาจากฉบับบาลีสยามรัฐ แต่หลายอย่างทั้งพระสูตรบางพระสูตรอภิธรรมอย่างเช่นชื่อญาณอะไรต่างฯลฯ เอาไปตรวจสอบในบาลีสยามรัฐแล้วไม่พบเจอคำนั้นทั้งๆต่างก็อ้างอิงว่ามาจากบาลีสยามรัฐ แสดงว่าตำราที่คุณอ่านอยู่มันมีการแต่งใหม่ขึ้นมามาก

[
เมื่อคุณรู้แล้วคุณจะสนใจศึกษาต่อหรือเปล่า แต่บาลีสยามรัฐเป้นตำราฉบับเดียวที่เก่าแก่ที่สุดในโลกเท่าที่เราจะมีกลับไม่มีใครสนใจ และในวงการศึกษาบ้านเราก็ศึกษาแต่สิ่งที่มีการแต่งใหม่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอถรรกถาที่มีการศึกษากันมากมาก นี่ไงเป็นสาเหตุให้เรามีนิกายมากมาย และพระสัทธรรมนั้นก็เสื่อมสลายเพราะการแต่งใหม่นั้นเอง ส่วนท่านอถรรกถาท่านใดแปลจากต้นฉบับจะผิดเพลี้ยนไปบางโดยไม่มีเจตนาแต่งใหม่ทำให้พระสัทธรรมนั้นเปลี่ยนแปลงไปบ้างก็เป็นเรื่องของธรรมชาติแห่งความเสื่อม แต่นั้นต้องไม่ใช่คำแต่งใหม่ เพราะพระองค์ทรงห้ามไว้

ไม่มีใครไปปรามาสใครหรอกเพียงเป็นการนำเสนอและการตั้งใจจริงของสาำนักที่ต้องการนำเสนอแต่พุทธวจนเท่านั้น สิ่งไหนผิดก้ว่ากันไปตามผิด(สำหรับการแต่งใหม่)และแต่ล่ะท่านอาจจะไม่เคยพบปะสนทนาเลยไม่รู้ความจริงว่าท่านทำเพื่ออะไร และท่านก็เป็นคนที่มีคุูณูปการต่อชาวพุทธเป็นอย่างมากที่นำพุทธวจนคำของพระบิดาเรามาเปิดเผยให้เห็นตามความเป็นจริงว่าพระประสงค์ของพระองค์นั้นเป็นอย่างไร ท่านดูได้จากการเติบโตอย่างยั้งยืนไม่ใช่พระอาจจารที่เก่งหรอกนะครับ เพราะพุทธวจนนั้นเป็นสิ่งที่ผู้คนได้ฟังแล้วนำพาผู้คนพบแสงสว่างที่แท้จริง เมื่อแสงอาทิตย์ขึ้นจึงทำให้หิ่งห้อยทั้งหลาหมดราคาลงไป(สิ่งที่ผิด) ผมเห็นใครยกตัวอย่างมาผิดผมก็บอกว่ามันผิด และตำราไหนผิดก็ทิ้งเสียกลับไปหาในสิ่งที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เราจะมีได้

จะสอนแต่พุทธวนก็ไม่มีใครว่าครับ แต่การสอนนั้นจะต้องเป็นบาลีล้วนครับ
นี่อาจารย์คุณเล่นกางพุทธวจน แล้วก็แสดงความเห็นต่อพุทธวจน และสรุปในทำนอง
ว่าความเห็นตนเป็นพุทธวจน

ของครูบาจารย์ท่านอื่นก็เป็นความเห็น ของอาจารย์คุณก็เป็นความเห็น
มันไม่ใช่เรื่องที่อาจารย์คุณจะมากล่าวตู่พุทธพจน์หน้าตาเฉยครับ

อีกอย่างครับความเห็นคุณไม่ต้องเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
สรุป คุณเชื่อพระไตรปิฎก คุณเชื่ออรรถกถามั้ย เอาให้แน่ๆ
พูดจาเชื่อมั่นตัวเองหน่อยครับ
ผมเห็นคุณกล่าวอ้างคุณสมบัติอาจารย์คุณ ด้วยเหตุนี้ผมขอเอาลิ้งนี้มาให้อ่านครับ
มีคนแชร์มา อ่านเพื่อการพิจารณาธรรมหลายๆด้าน.....
http://pantip.com/topic/30731642

กรุณาพิจารณาด้วยกุศลจิตนะครับ ผมไม่ต้องการโจมตีใคร
แต่เพียงเพื่อปกป้อง บรรดาอรรถกถาจารย์และครูบาอาจารย์
จึงจำเป็นต้องเอาเรื่องที่มันเกิดขึ้น เพื่อให้อเมซิ่งพิจารณาเอาเองครับ

ผมมีความเห็นอย่างนี้นะครับ เมื่อผมรู้ว่าพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬากับมหามงกุฎนั้นต่างอ้างอิงทั้งหมดมาจากบาลีสยามรัฐ แต่หลายอย่างในพระไตรปิฎกทั้งอภิธรรมปิฎกและพระสูตรหลายพระสูตรเมื่อตรวจด้วยโปรแกรมตรวจแล้วไม่มีในบาลีสยามรัฐ ก็แสดงว่าพระไตรปิฎกทั้งสองสำนักแต่งใหม่ขึ้นมา มันอาจจะมีความจริงบ้างและไม่จริงบ้างเราไม่ไม่สมควรที่จะศึกษาเพราะที่แต่งใหม่นั้นเป้นความเห้นที่สาวกรุ่นหลังแต่งใหม่เจือปนอยู่ ซึ่งเป็นสิ่งที่พระองค์ทรงห้ามไว้อย่างชัดเจน

และแม้แต่ในฉบับบาลีสยามรัฐเองเมื่อศึกษาเข้าไปแล้วก็ยังเห็นว่าเป็นคำของสาวกเจือปนอยู่ด้วยซึ่งพระศาสดาตรัสไว้ว่า สาวกเป็นผู้เดินตามเป็นผู้ฟังคำกล่าวของพระศาสดาเท่านั้น ซึ่งสาวกไม่มีคำสอนของตนเอง สาวกเป็นผู้มีหน้าที่นำคำสอนของพระศาสดามาบอกต่อด้วยปากต่อปาก สิ่งนี้จะทำให้พระสัทธรรมสืบต่อและยังยืนนาน พระอาจารย์ท่านมีความตั้งใจที่จะคัดเอาแต่คำของพระตถาคตเท่านั้น และพระอาจารย์ท่านยังบอกกับลูกศิษย์ว่า ให้ฟังและอ่านแต่คำตถาคตเท่านั้นไม่ใช่ยึดติดตัวอาจารย์เพราะตัวอาจารย์อาจมีผิดบ้างให้สนใจและถกเถียงกันแต่คำตถาคต เรื่องของเรื่องก็มีเท่านี้ไม่เห็นมีอะไร

ส่วนลิ้งที่คุณยกมาผมเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาของโลกที่แสดงความคิดเห็น พระอาจารย์ก็ยังบอกต่อว่า ให้ศึกษาแต่คำตถาคต แล้วหยั่งลงมั่นเท่านั้น เปรียบเหมือนเรานั่งต่อหน้าพระองค์แล้วพระองค์ก็สอนเราโดยตรง ชีวิตนี้ทำเท่านี้ในเรื่องการศึกษาและปฎิบัติธรรม เพราะเรามีหลักฐานเก่าแก่ที่สุดเท่านี้ (สรุปฟังพุทธวจน และปฎิบัติสมถะวิปัสนาโดยใช้อานาปานสติ เท่านี้ง่ายดีครับ)