ผมคิดว่าเราเองเปรียบเหมือนหนอนน้อยที่จมอยู่ในมูตรใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน มัวเมาในกิเลสตัณหา โตขึ้นเป็นแมลงวันผสมพันธุ์วางไข่ไว้ที่กองมูตรเหมือนเดิม เป็นวัฎฎะที่ไม่จบสิ้นในโลกอันน่าสงสาร ทำอย่างไรหนอเราจะหลุดพ้นได้ ด้วยธรรมมะ บทใดข้อใด

[๒๐๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนคูถแม้เพียงเล็กน้อย ก็มีกลิ่น
เหม็น ฉันใด ภพแม้เพียงเล็กน้อยก็ฉันนั้นเหมือนกัน เราไม่สรรเสริญโดยที่สุด
แม้ชั่วกาลเพียงลัดนิ้วมือเดียวเลย ฯ

[๒๐๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนมูตร... น้ำลาย... หนอง...
เลือดแม้เพียงเล็กน้อย ก็มีกลิ่นเหม็น แม้ฉันใด ภพแม้เพียงเล็กน้อยก็ฉันนั้น
เหมือนกัน เราไม่สรรเสริญโดยที่สุดแม้ชั่วกาลเพียงลัดนิ้วมือเดียวเลย ฯ

เข้ามาบ่นๆ แล้วก็ไปเสพกามคุณห้า กันต่อไป

ผมทดสอบตัวเอง ยังพึงพอใจในเพศตรงข้ามอยู่ ไม่สร่างเลย

อุบาย ที่จะละความยินดีพอใจ

ผมว่า ต้องเจริญมรณานุสติ ทุกวินาที ....................... ละมัง

ช่วงนี้มีข่าวพระยุ่งกับสีกาเยอะ

ลอง จินตนาการว่า เราไปบวชแบบนั้นบ้าง จะรอดมั๊ยเนี่ย

มรณานุสสติ
http://news.webwat.in.th/171.html

ความสำรวมอินทรีย์ พอประมาณในอาหาร ชาคริยานุโยค และความสัปปายะเป็นสิ่งสำคัญที่พอจะประครองการปฎิบัติให้สำเร็จได้ พวกเราศึกษาพระธรรมเป็นชีวิคฆราวาสนั้นยากมาก ได้แต่พูดสนทนากันเป็นเรื่องบันเทิงใจกันแล้วก็เสพต่อไป หลุดอยากครับ แต่ถามว่ามีมั้ยมีแต่น้อยมากครับ ถ้าเรารู้รสอร่อย และเห็นโทษของมัน และวิธีสลัดออกจากมันได้ก็ยังพอมีทาง