คุยกันเพื่อความรู้ คุยกันเพื่อให้เห็นความงดงามในการสนทนาธรรม
จะใช้คำพูดคำจาอย่างไรก็ได้ จะมีเสียดสีบ้างก็ไม่ว่า
แต่ขออย่างเดียว ให้คำพูดนั้นก่อเกิดประโยชน์แก่ตนเอง
ไม่ใช่สักแต่พูดเสียดสีตามอารมณ์...เข้าใจมั้ย

ถ้าไม่เอา สภาวะเนวสัญญานาสัญญายตนะ ไปทำวิปัสสนาต่อ มันก็เป็นเพียงฌาน
ท่านอุทกดาบส ไม่ได้เอาสภาวะที่ท่านได้ไปทำวิปัสสนา มันก็เลยเป็นฌาน

แต่ถ้าเอาสัญญานาสัญญายตนะไปทำวิปัสสนาต่อ สัญญานาสัญญายตนะก็เป็นญาน
เป็นวิชชา พระพุทธองค์มาสอนให้เอาสภาวะนั้นไปเจริญวิปัสสนาต่อ
ดังนั้นสภาวะนั้นเป็นญาน เพื่อนิพพาน

....ที่บอกว่าค้นพระสูตรไม่เจอ ก็เป็นเพราะขาดความเข้าใจในพระธรรม
พระสูตรเป็นเรื่องที่พระพุทธองค์ ทรงแก้กิเลสให้แก่บุคคล มันเป็นเรื่องเฉพาะตัวบุคคล

ถ้าคุณเอกอนไม่ได้มีสภาวะธรรมที่ตรงกับ บุคคลในพระสูตร อ่านให้ตายก็ไม่รู้เรื่อง
หาเท่าไรก็ไม่เจอ

แต่ที่เรากำลังสนทนา เป็นเรื่องของไตรสิกขา มันต้องอาศัย....
หลักของ ธัมมวิจยะ นั้นก็คือการเรื่องเฟ้นธรรม
หรือเรียกอีกอย่างว่า.....การใช้ปัญญาหาเหตุปัจจัยของธรรมที่กำลังพิจารณา

หลักการอ้างพระสูตรเพื่อเอามาอธิบายธรรม จะเอามาเพียงพระสูตรเดียวไม่ได้
พระสูตรมีไว้เทียบเคียงให้รู้ว่า บัญญัติที่เรากำลังพิจารณาอยู่ เป็นพุทธพจน์ที่พระพุทธองค์
ทรงกล่าวไว้หรือไม่ เราจะได้รู้ว่ามีสภาวะธรรมนั้นอยู่จริง

แนะนำครับ เอาพระสูตรมาอ้างมันต้องอธิบายความประกอบด้วย
ไม่ใช่เอาพระสูตรมากางให้ดูเฉยๆอย่างที่คุณทำ
เพราะผล มันก็แค่ มีคำศัพท์หรือบัญญัติที่ตรงกัน......แต่ทว่าเหตุปัจจัยมันคนล่ะเรื่อง

เคยสอนไว้ก่อนหน้าแล้วว่า ผู้มีปัญญานั้นหมายความว่า เป็นผู้รู้ถูกและรู้ผิด
.......
นั้นก็คือถ้าคุณคิดว่าสิ่งที่คุณรู้เป็นสิ่งที่ถูก คุณจะต้องรู้ด้วยว่า สิ่งที่ผิดคืออะไร

การที่คุณมาบอกว่า ความเห็นผม"ไม่ได้ความ" แสดงว่าความเห็นผมผิด
ดังนั้นมันเป็นคุณที่จะต้องอธิบายว่า มันผิดอย่างไร ไม่ใช่รู้ตามที่ตัวคิด
แล้วก็บอกว่าถูกๆๆๆๆ คนอื่นผิดๆๆๆๆๆ....ตลกซะไม่มีล่ะ

แล้วอีกอย่างพอเขาถามหาเหตุผลว่าความคิดตัวเองถูกอย่างไร
นั้นไปเอาพระสูตรทีมีแค่คำศัพท์ที่ตรงกันมาอ้าง อย่างนี้มันไม่ลงทุนสมองเลยครับ

ที่ให้อธิบายข้อความแรก ได้อธิบายไว้ความเห็นก่อนหน้า

พูดจาเชยๆอีกแล้ว! นี่เป็นเพราะไม่รู้แยกแยะไม่ออกว่า การอธิบายธรรมกับการแก้กิเลส
มันเป็นคนล่ะเรื่อง

อยากเอาพระสูตรมันต้องเอาเรื่องที่เกี่ยวกับตัวคุณเอกอน ในขณะที่กำลังสนทนาธรรมกับผม
จะเอามั้ยผมพอหาให้ได้ ถึงมันจะเยอะก็ตาม ตัวอย่างหัวข้อพระสูตร

อวิชาสูตร....โมหะสูตร...โทสะสูตร...วิจิกิจฉา...มิจฉาทิฐิ....ฯลฯ
พระสูตรต่างๆเหล่านี้คุณจะเอามั้ย ถ้าคุณได้อ่านถึงจะเข้าใจ เพราะมันกำลังอยู่ในกายใจคุณ
มันจะได้เป็นการดูจิตไปในตัวด้วย

ขนาดความเห็นของผมยังอ่านไม่เข้าใจ เอาอะไรมาถามหาพระสูตร
เดี๋ยวเอาพระสูตรที่ไม่มีคำศัพท์ที่เหมือนกันมา ก็หาว่าไม่ใช่อีก

อธิบายไว้แล้ว แทนที่คุณจะมาถามว่าบัญญัติตัวโน้นคืออะไร
คำศัพท์ตัวนี่แปลว่าอะไร ผมว่าคุณไปดูให้มันเห็นกับกายใจคุณเองไม่ดีกว่าหรือ
แนะนำง่ายๆ ต้องหมั่นเจริญสติบ่อยๆ เห็นสภาวะจริงๆแล้วก็จะเข้าใจ

ถ้าคนมันยังเป็นอวิชา อธิบายให้ตายผลก็คือ ก็จะว่าความเห็นเราไม่ได้ความ
แต่ไม่ไม่ได้ความอย่างไร คนพูดมันก็ไม่รู้

ตลกดี! ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่า ตัวเองก็ยังไม่เข้าบัญญัติต่างๆในพระสูตร
ที่ถามหาไม่ใช่เพราะอะไร มันก็แค่แก้เกี่ยว คือไม่มีเหตุผลมาแย้งเขานั้นเอง

เรื่องนี่ก็บอกแล้วเป็นเรื่อง ไตรสิกขา มันเกี่ยวกับ อธิศีล อธิจิตและอธิปัญญา
ผมต้องอาพระสูตรมากางกี่พระสูตรคุณถึงจะยอมรับ ไล่ไปตั้งแต่การเจริญสติเพื่อไตรลักษณ์
ทั้งหมดล้วนเป็นอภิธรรม แนะนำคุณไปอ่าน พระอภิธรรมปิฎกแก้ขัดไปก่อน

แล้วที่ว่าความเห็นผมไม่น่าเชื่อถือ เมื่อสมัยพุทธกาล พวกเดียร์ถีก็ไม่เชื่อถีอพระพุทธเจ้า

ตามที่บอกไว้ว่า พระสูตรที่พระพุทธเจ้าแสดง พระองค์ทรงกล่าวพุทธวนะ
เพื่อสอนให้บุคคลแก้กิเลสในใจ เป็นการเฉพาะตัวบุคคล

ถามคุณเอกอน จะเอาพระสูตรไว้ดูจิตตัวเองมั้ยครับ

อันนี้จะอธิบายอะไร ขอยืมคำพูดคุณมาใช่หน่อยครับว่า...ไม่ได้ความเรย

จะเอาพระสูตรมาอธิบายอะไรไม่อ้างอิงข้อความด้วย แบบนี้ชาวบ้านเขาจะรู้มั้ยว่าจะสื่ออะไร

สรุป...เอกอนขอกราบขอโทษท่านโฮฮับด้วย
ที่ได้แสดงกริยาวาจาสบประมาทท่าน...

กับกระทู้นี้เอกอนขอลา...
เพื่อสำนึกตัวในสิ่งที่ไม่เหมาะสมที่ได้ทำลงไป...

เอกอนรู้สึกเสียใจอย่างมากในความผิดพลาดทุกอย่างกับสิ่งที่ได้ทำลงไป

คุณเอรากอน

ขณะนั้น กับ ขณะนี้ มันคนละขณะกันแล้ว

รู้แล้วก็ให้มันเลยไป

รู้แล้วเลย แล้วเลย แล้วเลย แล้วเลย

คุณเอกอน เก่งจังเลยเก่งจริงๆที่กล้าปะทะกับนายโฮฮับ นับถือๆ

การสนทนาให้เกิดความคิด ซึ่งเอาไปพิจารณาให้เกิดแนวทางสานต่อเพื่อปัญญาต่อไปนั้น ผมว่าเป็นประโยชน์ ส่วนตัวชอบนำเอาประสบการณ์มาสังเกตุ และพิจารณา ส่วนที่บกพร่องก็คือ เราหาธรรมมาพิจารณาไม่ได้ ก็เลยไม่รู้จะสงสัยอะไร อย่างบางทีความสงสัยเราก็เป็นความสงสัยแบบแปลกๆ เช่น ส่วนตัวจับที่เสียงรถจนเสียงรถนั้นดับลงไป เมื่อดับลงแล้ว วิญญาณขันธ์ตามเสียงต่อไปไม่ได้ จะเกิดอะไรขึ้น หากจิตไปจับเสียงใหม่ก็คือเกิดผัสสะใหม่ แต่หากจิตยังจับอยู่แม้เสียงดับลงแล้ว จะเกิดความรู้ใหม่มากมาย แม้ตัวเองก็รู้สึกสงบลงอย่างเห็นได้ชัด ส่วนตัวเหมือนว่าวิณณาณขันธ์จะวกเข้ากลางหน้าอก แล้วรู้สึกวูบหนึ่งเกิดขึ้นที่หน้าอก เหมือนเกิดที่หัวใจเรา อาการเดียวกันปรากฏ หากหายใจออกจนสุดแล้วจิตยังตามความสุดลงจะเหมือนว่าสภาวะธรรมใหม่สานต่อจากความดับลงของลมหายใจ กลายเป็นเหมือนมีความวูบเกิดขึ้นกลางอก อีกตัวอย่างคือ เวลาตาเราโพกัสสภาพ อาการโพกัสได้เกิดขึ้นที่เส้นประสาทตา หากเราเอาจิตไปอยู่ตรงนั้นแล้วตามธรรมต่อ จะเห็นว่าการโพกัสได้เกิดและดับลง ตามอาการดับลงไปอีก จะเหมือนเดิมคือ อาการวูบที่หน้าอก เหมือนว่าเกิดความระงับลงของความเห็นต่างๆด้วย อย่างนี้ส่วนตัวชอบ เพราะเรามีคำถามมาถามตัวเอง มีความสงสัยเกิดขึ้น อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น เคยตั้งคำถามในกระทู้อยู่ว่า หรือเราเป็นโรคหัวใจ แต่ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ปกติเหมือนเดิม

คงจะมีท่านที่พอจะมองเห็นว่า...เอกอนเสียใจ...จริง ๆ
...
เอกอนเป็นคนหยิบพระสูตรมา...ท่าน...
...
"พระสูตร" ... เปรียบดั่งอาวุธชั้นเลิศแล้ว
แต่...เราไม่สามารถเอาอาวุธชั้นเลิศ...มาทำศึกให้ชนะได้...
เอกอนไร้สามารถ...เป็น...คนที่ไม่เอาไหน...จริง ๆ
...
จึงได้...เสียใจ...จริง ๆ
...
สู้ต่อไปก็มีแต่จะทำให้บอบช้ำเปล่า ๆ
จะทำให้เอกอนรู้สึกผิดต่อพระพุทธองค์ไปมากกว่านี้...



ขอบคุณ ... เอกอนไม่เป็นไร ... เพราะอย่างที่ท่านว่า

"ขณะนั้น กับ ขณะนี้ มันคนละขณะกันแล้ว

รู้แล้วก็ให้มันเลยไป

รู้แล้วเลย แล้วเลย แล้วเลย แล้วเลย"

ขอให้มังกรน้อยเจริญในธรรม ยิ่งขึ้นไป

มังกรน้อย
แม้การได้อธิบาย แสดงด้วยธรรมกถา
หรือได้ทบทวน

จน มังกรน้อย
สรุปได้ว่า

"อโนทิสสูตรที่ ๓ เป็นพระสูตรที่แสดงนัยยะที่ลึกซึ้งมาก"

นี้ก็เป็นอานิสงส์ แก่มังกรน้อย

"เป็นผู้สามารถเพื่อไม่กระทำเขตจำกัดในธรรมทั้งปวงแล้วยังอนัตตสัญญาให้ปรากฏฯ"

นัยยะนี้ พ้นแล้วจากบัญญัติธรรมทั้งปวง

มังกรน้อยก็รู้ดี จึงไม่อาจจอธิบายใดๆ ต่อไปได้

อนุโมทนา

อืมม..นะ
ชัยชนะ..ที่ยิ่งใหญ่....คือ..การชนะตัวเอง

เจริญสุขกันทุกคน...ครับ