รบกวนปรึกษาน่ะค่ะ แต่งงานมา 12 ปี ไม่มีลูกด้วยกัน เพราะสามีเป็นหมัน ที่ผ่านก็สร้างครอบครัวมาด้วยกัน จากศูนย์ จนตอนนี้มีครบเกือบทุกอย่าง ประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมา จับได้ว่าสามีมีอีกคน และไม่เลิก จะขอตรงกลางไม่เลือกใคร บอกให้เราอยู่ของเราเหมือนเดิม เขายังดูแลเหมือนเดิม แต่ต้องไปหาผู้หญิงคนนั้นด้วย เขาสองคนทำงานที่เดียว สามีหน้าที่การงานดี ผู้หญิงเคยแต่งงานมาแล้ว และหย่ากันไปเมื่อมาคบกับสามีเรา ผู้หญิงไม่ได้พึ่งพาการเงินสามีเรา บอกรักสามีเราจริงๆ ตอนนี้ก็พยายามตั้งสติ อ่านข้อมูลของคนอื่นๆ ฟังธรรมะ ทำใจได้ระดับหนึ่ง แต่ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะอยู่ต่อหรือจะเลิก ไม่ได้ปรึกษาใคร อยากจะปรึกษาแม่แต่กลัวแม่เครียด เราทำงานเปิดร้านในหมู่บ้านเราเอง

Same old movies with different actors running again and again until the end of time as long as human beings still enjoy swimming in Samsara.

Now when I see the ocean it reminds me that there have been more teardrops from weeping humans than the water in the ocean.

GOOD LUCK

ช่วงนี้อากาศร้อนอบอ้าวนะครับ
เข้าห้องเปิดแอร์ก็เป็นวิธีคลายร้อนที่ได้ผลดี แต่ออกจากห้องก็ร้อนอีกเหมือนเดิม
หรือจะอาบน้ำก็จะเย็นชั่วครั้งชั่วคราว

ครั้นถ้าไม่อยากร้อนก็คงต้องไปอยู่ที่เมืองหนาวต่างประเทศ แต่มั่นใจหรือเปล่าว่าจะไม่ร้อนอีก

แต่ความร่มเย็นของพระพุทธศาสนาสามารถแผ่ทั่วสรรพางค์กายและสามารถป้องกันความร้อนได้อย่างยั่งยืน

ตอนนี้ก็พยายามใช้ความร่มเย็นของธรรมะช่วย แต่มันก็วูบวามบางเวลา พยายามมีสติไม่คิดฟุ่่งซ่านแต่มันก็มีบางอารมณ์สะเทือนใจ แต่จะพยายามเต็มที่เพื่อตัวเราเอง ตอนนี้ข้อมูลพร้อม ขาดแต่แรงเสริมตัวเราเอง

ตอนนี้เจอจุดเปลี่ยนแต่ยังไม่ได้เลือก พยายามจะคิดให้นานๆ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้แสดงความคิดเห็นหน่อยน่ะค่ะ อยากได้เป็นตัวอย่างเพื่อเป็นแนวคิดในการตัดสินใจ ส่วนเรื่องของจิตใจตอนนี้พยายามดูแลอย่างเต็มที่เพราะไม่มีใครทำแทนเราได้

เข้ามาทักทายค่ะ.....
มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปค่ะ...
ด้านใดเอ่ย...????

เขา เรา...หรือคุณเธอ.คนนั้นค่ะ.....

ดูๆๆ แล้ว เขา คงตัดสินใจเลือกคุณเธอ เพียงแต่เกรงใจเราหรือเปล่า ??? ไม่รู้จะจัดการกับเราอย่างไรดี ....เลยพูดเอาใจว่า...คงสถานะไว้ทั้งสองคน....

แต่จริง ๆ แล้ว เขา ....คงจะคิดและตัดสินใจแล้ว แต่ไม่พูด ก่อน ให้เราเป็นคนพูด เพื่อเขาจะได้รู้สึกผิดน้อยลง ผลักให้เราว่า เราพูดเอง เลือกเอง...ประมาณนั้นหรือเปล่าค่ะ...

ทั้งหมดทั้งมวลก็เดาค่ะ...............
ก็คล้าย ๆ กันกับของฉัน .... ไม่ติดต่อ มา 3 เดือนได้ ......

ตอนนี้ฉันก็...ดูแลจิตใจตนเอง ไม่สนใจเขา.... ตัดเขาไปเลย ไม่รับรู้ ข่าวสารใด ๆ ทั้งสิ้น ก็โล่งไปอย่าง...หาเงินได้ ก็เป็นของเราเต็ม ๆ ไม่ต้องแบ่งให้เขาใช้ ไม่ต้องส่งให่พ่อแม่เขา ไม่ต้องเลี้ยงดูเขา รู้สึกเบา สบาย มีเวลา สวดมนต์ ตักบาตร นวดหน้า ขัดหน้า ดูแลตนเองทั้งกาย ใจ ...
สบาย อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน....ตลอดการอยู่ร่วมกัน มา 9 ปี รอเวลาอย่างเดียว..ว่าใครจะทนไม่ได้...จะจัดการเรื่องทะเบียนสมรสอย่างไร...

คุณกล้วยไม้ม่วง โดดใจดำสุดๆๆๆ คิดไว้แบบนั้นเหมือนกัน และยังอยู่บ้านเดียวกัน ต่างคนคงจะต่างอึดอัดแต่ฝืนๆๆ เขาคงจะรอเวลาให้เราหมดความอดทนแล้วบอกว่า ไปเถอะค่ะ หรือไม่ก็รอไม่ไหวไปก่อนน่ะ สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างนี้ค่ะ เราไม่รับรู้เรื่องของเขา ไม่โทรหา ทำงานของเราไป เขาก็มีโทรหาบ้าง คงจะรู้สึกผิดอย่างที่คุณกล้วยไม้ม่วงว่า ถ้าเขาไปคืออยากให้ไปด้วยตัวเขาเอง ยังมีบ้านกับรถที่ยังผ่อนอยู่ และทางบ้านพ่อแม่เขาและเราก็ยังไม่รู้ มันอธิบายให้ท่านฟังยากเพราะที่ผ่านมาสร้างภาพไว้ดีเกินไป ค่าใช้จ่ายส่วนตัวปกติเราก็ดูแลตัวเอง แต่การผ่อนทุกอย่างเขารับผิดชอบ รถที่เราใช้อยู่ผ่อนหมดสิ้นปี บ้านเหลืออีกเยอะเพราะเพิ่งซื้อ ระหว่างที่รักษาใจตัวเองก็วางแผนชีวิตวันข้างไปด้วยค่ะ แล้วค่อยมาเล่าต่อว่าจะจบอย่างไร

แวะมาส่งข่าว สำหรับคนที่เข้าตามเรื่องอยู่ อาจจะเป็นประโยชน์สำหรับใครสักคนที่เจอปัญหาเหมือนกัน ปัญหาชีวิตคู่คนที่สามารถแก้ปัญหาได้ดีคือเจ้าของปัญหาเท่านั้นคนอื่นๆ จะได้แค่ให้กำลังใจ คำแนะนำ ทางออกของปัญหาก็มีหลายๆทาง ที่สำคัญต้องใจเย็น ไม่ด่วนตัดสินใจ คิดหาเหตุผลที่ดีที่สุดด้วยใจเป็นกลาง สติมาปัญญาเกิด ส่วนตัวตอนนี้เหตุการณ์ก็ยังมัวๆๆๆอยู่ ไม่ชัดว่าจะยังงัย แต่เรามีแผนรองรับสำหรับตัวเองไว้อย่างดีที่สุดๆๆ ณ ตอนนี้คนที่ร้อนไม่ใช่เราแน่นอน คนที่เคร่งเครียดคงจะเป็นคนข้างๆเรามากกว่า ตัวเรานั้นน่ะหรือแก้ปัญหาด้วยการอยู่เฉยๆ ดูเขาไปเรื่อยๆเหมือนดูละครเรื่องหนึ่ง โดยเราขอเป็นแค่คนเดินผ่านหน้ากล้อง ให้รู้ว่าฉันยังเฝ้าดูเธออยู่ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีในการงาน ส่วนบทบาทภรรยาเมื่อก่อนจะเป็นคนที่ทุ่มเททุกอย่าง เอาใจสารพัด แทบไม่ต้องกระดิกตัวทำอะไร มาตอนนี้ขอลดบทบาทลงมาหน่อยน่ะ ขอเอาใจเธอน้อยลง เกรงใจเธอน้อยลง คิดถึงเธอน้อยลง รักเธอน้อยลงเรื่อยๆๆๆๆ มีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น เพราะมีความสุขมาจากใจเราที่มีความสุข รักตัวเองมากขึ้น ยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมทำได้ สบายมากเลยตอนนี้สรุปเป็นข้อจากการเจอปัญหาจนถึงแก้ปัญหาเรา

1. เรื่องร้องให้มันเป็นธรรมดาร้องไห้หนึ่งวันเต็มๆ ไม่ทำอะไรเลยไม่กินไม่นอน
2. ยอมรับความจริงว่าตอนนี้ชีวิตคู่เราไม่เหมือนเดิมต่อไปย้ำลงไปในใจไปเลย ตัดคำว่าทำไมออกไป อะไรๆในอดีตความรักความหวานลบให้หมด
3. อยู่กับปัจุบัน หน้าที่ทำอะไรทำไปให้ดีที่สุด ท้อได้ห้ามถอยเด็ดขาด ล้มได้แต่ต้องรีบลุก และต้องลุกเองด้วย เพราะจะแข็งแรงกว่ามีคนมาพยุง
4. ต้องปิดปาก ปิดใจ อยู่กับตัวเอง ดูแลตัวเอง รักตัวเอง
5. ศึกษาแนวคิด แนวทาง จากเรื่องของคนอื่น หลังจากที่ใจเราเย็นลงมาแล้ว เราก็จะมองปัญหาที่เกิดได้ชัดและยุติธรรมมากขึ้น จะง่ายต่อการหาทางออก อาจจบสวยหรือไม่สวยก็แล้วแต่ แต่จะเจอทางออกที่ดีท่ีสุด
6. ธรรมะคือยาวิเศษที่จะรักษาใจได้ดีที่สุด การออกกำลังกายจะเป็นยารักษากายได้ดีที่สุดเหมือนกัน


แค่นี้ก่อนน่ะจ้ะเดี๋ยวเยอะไป เผื่อเป็นประโยชน์กับใครได้บ้าง ใจและกายเราสำคัญต้องให้ดีใว้ก่อนเรื่องอื่นๆ จี๊บๆๆจ้ะ

เก่งจังเลยจ๊า??..........

ตอนนี้ เราก้อทำแบบนี้เหมือนกัน...เงียบ เฉย ไม่แสดงออกถึงความทุกข์ ไม่ติดต่อ ไม่รับรู้ ดูแลเฉพาะตน แตจะแตกต่างจากคุณกล้วยหอมที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจึงไม่เห็นว่าเขาทุกข์ ทรมาณ ทุรณทุรยแค่ไหร แต่รับรู้ได้จากที่เขา พยายามโทรฯติดต่อคนอื่น ๆ และบอกว่า เราไม่รับสายเขา เขาไม่มีเงิน ไม่มีงาน จะทำอย่างไรต่อไป ....

เพราะที่ผ่านมาเราเป็นผู้บริหารแบบเบ็จเสร็จ..ทั้งพ่อบ้าน แม่บ้าน สามี ภรรยา ลูกน้อง คนรับใช้ ....ตอนนี้ เขาต้องจัดการเอง และไม่รู้ว่า หญิงคนใหม่ของเขา(ชู้ ..เพราะว่าเรายังไม่ได้หย่า ) จะจัดการอย่างไร??

ฟังเหตุการณ์จากคนที่เขาโทรฯหาก็รู้ว่า.....เขากำลังทุกข์ จากการที่เงินขาดมือ เดิม บอกว่า "ที่รัก..ขอเงินหน่อย..." ก็ จบ
เราตัดสินใจว่าต้องเลิกแน่ๆ หย่าขาดโดยดี..แต่ สินสมรสต้องเป็นของเราทั้งหมด แต่เขาไม่ยอม ขอแบ่งเอาไปตั้งต้นกับหญิงใหม่?????

ก็รอดูกันไป.....

สู้ ๆๆ ๆๆๆ ด้วยกันนะคะ

ทำไม่ไม่เห็นข้อความเรา พิมพ์ใหม่



ไม่ได้เก่งจ้า แค่ไม่อยากอยู่กับความทุกข์นานๆ จิตตก แค่อยากจะอยู่อย่างมีความสุข คิดง่ายๆ แค่นี้เอง แล้วอะไรที่เราทำแล้วมีความสุขไม่เบียดเบียนใครทำเลยไม่ต้องหาฤกษ์ยามจ้ะ ปัญหาไม่ได้เป็นคนสร้างมันไม่ใช่ปัญหาเรา แค่โดนลูกหลง เรื่องราวจะจบอย่างไรเตรียมพร้อมรับมือทุกทาง สูดลมหายใจลึกๆๆยิ้มรับมัน นี้แหละรสชาติชีวิต

ใครที่เป็นแบบเราใจสำคัญค่ะอ่อนแอได้แต่อย่านาน เวลาไม่ค่อยใครเรื่องราวดีๆ รอเราก้าวไปหาจ้ะ

ขั้นตอนที่ที่ยากที่สุดสำหรับเรื่องนี้ คือ การยอมรับความจริงว่าเป็นอย่างไร ต้องไม่หลอกตัวเอง ตราบใดที่ยอมรับความจริงไม่ได้ ยากที่จะก้าวผ่านไปได้ แต่ความจริงมันเป็นสิ่งที่สุดแสนจะเจ็บปวดรวดร้าวแต่ต้องจิกให้ใจยอมรับให้ได้ แล้วทุกอย่างจะดีเอง ลองดูค่ะ ทำแล้วได้ผล

คุณกล้วยหอม...คุณวันนี้ ค่ะ

ตอนนี้เครียดจังเลย ...เขาจะมาบังคับเราหย่า โดยใช้การโทรฯประจานเรากับคนอื่น ๆ ไปทั่วเลย

ไม่ใช่ว่ากลัวการหย่านะคะ ...ตัดสินใจหย่าแน่ ๆ แต่ต้องไม่เสียเงินเพิ่มแต่เขาไม่ยอม ต้องการเงินต้องการโฉนดที่ดิน ทั้ง ๆที่มีหนี้ที่ต้องชดใช้อยู่ตั้ง ล้านกว่าบาท เขาเป็นผู้ชาย ไม่ได้ทำหน้าที่หาเงินหากจะมีสำนึกระลึกได้ แต่ยังมีหน้าที่จะขอแบ่งอีก เฮ้อเวรกรรมจริง ๆ ต้อง อธิบายอย่างไรให้เขาเข้าใจบ้างว่า การใช้ชีวิตประจำวันมันก็มีค่าใช้จ่าย เรื่องกินอยู่เที่ยว น้ำมันรถโทรศัพท์ จิปาถะ ฯลฯ ไม่เข้าใจมนุษย์ผู้ชายจริง ๆว่า ทำไมไม่ยอมรับความจริง
* พี่ๆน้องๆ บอกว่าให้เราอยู่เฉย ๆ ก่อน แต่ถ้าเขามากวนจะทำอย่างไรไม่ให้เข้าบ้านก็ไม่ได้ ให้เข้าก็กลัวจะรุนแรง รู้สึกไม่มั่นใจว่าเขาคิดอย่างไรจริง ๆ

คุณกล้วยไม้ม่วง

น่าเห็นใจจริงๆ ค่ะ ดิฉันก็เห็นด้วยกับการอยู่เฉยๆ เขาดิ้นเป็นสนุัขจนตรอก เพราะอยากได้ทรัพย์สิ่งของ คนบางคนใจมันมืดบอด พูดให้เข้าใจอะไรคงไม่ได้ คงจะเปลืองน้ำลายอธิบาย พาใครมาอยู่เป็นเพื่อนก่อนมั้ยค่ะ หากคิดว่าเขาจะมากวนที่บ้าน ที่สำคัญคุณอย่าเครียดเลยค่ะ ความจริงก็คือความจริงค่ะ

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ คุยกันได้ตลอดน่ะค่ะ