ตั้งแต่แสดงความเห็นตามเว็บบอร์ดมา ไม่เคยได้ชมพวกผู้ดูแลบอร์ดเลยครับ
เป็นเพราะอะไร ก็เพราะเรามีความเห็นว่า การทำงานของผู้ดูแลยังไม่เป็นอิทธิบาทพอนั้นเอง

แต่เมื่อไปเห็นการทำงานของผู้ดูแลท่านนี้เขา ก็อดที่จะเอามาชมไม่ได้ครับ
ทัศนคติของเขาแสดงให้เห็นว่า บุคคลท่านนี้มีธรรมในเรื่องอิทธิบาทเต็มเปี่ยม
เหมาะสมที่จะเป็นผู้ดูแล บุคคลผู้นั้นก็คือ คุณพุทธคุณครับ

หวังว่า กระทู้นี้คงไม่ผิดกฎหรือผิดใจผู้ใดนะครับ แค่อยากเอาความเป็นกุศลในใจ
ออกมาให้เพื่อนๆสมาชิกเห็นว่า นายโฮฮับก็ชมคนเป็นเหมือนกัน

หน้าที่ของ "ผู้ดูแล หรือผู้ช่วยฯ"
ก็เหมือนการทำหน้าที่ "กรรมการ" แหละครับ
ซึ่งมีทั้งคนชอบและไม่ชอบ ..

หากเว้น "อคติสี่" ได้
การทำหน้าที่ก็จะราบรื่น ..

คนยังไม่รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากัน มันไม่น่าเกี่ยวกับอคติหรอกครับ
ผมว่าเป็นเรื่องของ"มานะ"ล้วนๆครับ ถ้าจะเปรียบกับสุภาษิตก็ พวกหัวโขนนั้นแหล่ะครับ

ผมว่าถ้าเราเข้าใจว่าหน้าที่ของเราคืออะไร ไม่ใช่คิดว่าเราเป็นอะไร
ผลงานนั้นก็จะได้รับคำชมครับ

เท่าที่เห็นมาคิดแต่เพียงว่า ฉันเป็นอะไร มีอำนาจแค่ไหน ไม่เคยคิดว่าหน้าที่คืออะไรเลย
คนเราถ้าลองไม่รู้จักหน้าที่ เอาแต่ว่าฉันสามารถใช้อำนาจทำอะไรได้บ้าง
แบบนี้เขาเรียก โมหะมานะเข้าครอบงำ

ในสังคมมันต้องมีกฎมีระเบียบนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด กฎระเบียบมีไว้สำหรับ
บังคับให้คนอยู่ในกรอบ และสามารถใช้ได้ด้วยการผ่านผู้มีหน้าที่รับผิดชอบ
ความสำคัญมันอยู่ที่ผู้มีหน้าที่รับผิด จะต้องใช้กฎระเบียบให้อยู่ในกรอบ
หรือข้อบังคับที่สังคมนั้นๆกำหนดไว้ด้วย จะทำอะไรนอกเหลือนี้ไม่ได้

ศาสนาพุทธมีหลักความเสมอภาค นั้นหมายถึงทุกคนมีสิทธิ์เป็นพระอริยชนและเป็นพระอรหันต์
และที่สำคัญการได้เป็นพระอริยะนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับ ฐานะ ยศฐาบรรดาศักดิ์
หรือแม้แต่การเป็นเปรียญเก้า

มันขึ้นอยู่กับจิตที่เป็นกุศล คนจบประถมบางครั้งอาจดูซื่อๆโง่ๆ แต่ถ้ามีจิตที่เป็นกุศล
ย่อมต้องมองเห็นธรรมง่ายกว่าคนที่จบด็อกเตอร์เสียอีก

ดังนั้นการเอาความคิดของผู้ดูแลมาตัดสิน ความเห็นสมาชิกย่อมไม่เหมาะสม
การจะะตัดสินจะต้องให้อยู่ในกรอบของกฎระเบียบที่กำหนดไว้เท่านั้น
ถ้าไม่มีข้อความบ่งบอกไว้ว่า ห้ามทำ ผู้ดูแลจะมาตัดสินโดยพละการณ์ไม่ได้
ถ้าทำอาจถูกตำหนิติเตียนได้ครับ

ขอเรียนอย่างนี้นะครับ เพื่อความเข้าใจอันดีต่อเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

กฎกติกา ตามที่ผมเรียนไปแล้วว่า เรามีไว้ควบคุมเพื่อให้สังคมเป็นไปด้วยความมีระเบียบ
และอยู่ร่วมกันอย่างสมัครสมานสามัคคี ไม่ได้มีไว้บังคับจนรู้สึกอึดดัด หากจะให้ผู้ดูแล
ตัดสินตามกฎระเบียบเป๊ะโดยไม่ต้องใช้วิจารณญาน ถ้าเช่นนั้นก็จะมีหลายกระทู้ที่สมควร
ได้รับการพิจารณา ดังตัวอย่างที่ผมเคยหยิบยกมาอ้างอิงในกระทู้ก่อนหน้านี้ หากเราตัดสิน
โดยอิงกฎของเวบเป็นหลักโดยขาดเมตตา(ความรู้สึก) กระทู้นั้นก็สมควรโดนลบแล้วตามกฎด้านล่างนี้



กระทู้ดังกล่าวถึงจะไม่ได้บิดเบือนคำสอน แต่ก็ขัดแย้งกับคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งไม่สร้างสรรค์
หรือไม่จรรโลงไว้ซึ่งหลักธรรมความดีงาม รังแต่จะทำให้เกิดความหลง ความเสื่อม
หากกระทู้นี้เราใช้แต่กฎโดยไม่ใช้ความรู้สึก เราก็จะลบทิ้งทันทีโดยไม่รีรอ ความเมตตา
ก็คือความรู้สึก การเปิดโอกาสก็คือใช้ความรู้สึก แต่หากเรามองว่าควรให้โอกาสได้มีผู้
รู้มาแนะนำได้ อันจะก่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องก็สมควรเปิดโอกาสให้สมาชิก
ได้โพสต์กระทู้ในลักษณะนี้ แต่ก็ควรดูเป็นกรณีๆไป ซึ่งผู้ที่เข้ามาตอบมาแนะนำก็ไม่
จำเป็นว่าจะต้องเป็นทีมงาน อาจเป็นสมาชิกท่านใดก็ได้ที่มีความรู้ นี่คือการใช้วิจารณ
ญาณของผู้ดูแลที่อาศัยความรู้สึกคือเมตตา

นอกจากนี้หากเราจะอิงกฎอย่างเดียวโดยไม่อิงมนุษยธรรมแล้วล่ะก็ยังมีอีกหลายกระทู้ที่
สมควรพิจารณา ตามกฎด้านล่างนี้



บางกระทู้นำภาพหรือวีดีโออะไรมาลงก็ไม่รู้ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่สนทนาแม้แต่น้อย
บางกระทู้นั้นไม่สร้างสรรค์ เช่น ตั้งกระทู้ เฮ้อ วันนี้สบายใจจัง พอเปิดเข้าไปดูก็พบ
เพียงข้อความเขียนว่า “ไปเที่ยวมา” แบบนี้ไม่สร้างสรรค์ เพ้อเจ้อ เหลวไหล สมควร
ลบ บางกระทู้ก็เพ้อเจ้อเล็กน้อย ฝันอะไรก็เอามาเล่าบางครั้งใช้คำพูดไม่เหมาะสม
แต่ก็ถือว่าหยวนๆ เพราะไม่ได้หมิ่นเหม่อะไร เพียงแต่อาจมีการสะกิดๆเล็กน้อยไม่
ให้เกินเลย บางกระทู้พูดจาสุภาพใช้คำพูดดี แต่เนื้อความแฝงไปด้วยเจตนาอกุศล
อาจทำให้เกิดการเข้าใจผิดในหมู่สมาชิก อันนี้ก็สมควรพิจารณาว่าจะจัดการยังไงดี

หากเราใช้แต่กฎโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของสมาชิกหรือขาดเมตตา ก็จะทำให้เป็น
สังคมที่แห้งเหี่ยว ไม่มีชีวิตชีวา แม้แต่กฎหมายเองก็ยังมีช่อง ห้ามตรงนั้นมุดไป
ตรงนี้ ห้ามตรงนี้แฉลบไปตรงนั้น ซอกแซกไปเรื่อย นับประสาอะไรกับกฎของเวบ
ที่จะไม่มีช่องว่างเลย เพราะฉะนั้นการใช้กฎของผู้ดูแลนั้นย่อมอาศัยหลักมนุษย
ธรรม ความมีเมตตา ประกอบกันในการที่จะใช้วิจารณญาณกับสมาชิก เพื่อให้
เป็นไปตามความเหมาะสม อันจะนำมาซึ่งความอาจหาญ ร่าเริงในสัมมาปฏิบัติ
และจรรโลงหลักธรรมความดีงามสืบไป

เจริญธรรม

ผมจะชี้ให้ตรงประเด็นนะครับ ถ้าสมาชิกเขาบอกว่า เขาเป็นชาวพุทธ
แล้วเขาโพสความเห็นอันเป็นความเห็นส่วนตัว และถ้อยคำที่ใช้ ไม่ได้เป็นคำหยาบคาย
พาดพิงสถาบันหรือสำนักปฏิบัติธรรมและไม่ได้ไปหมิ่นประมาทใคร

ผู้ดูแลไม่มีสิทธิ์หรือใช้อภิสิทธิ์ไปลบกระทู้ของเขานะครับ คนมันเป็นปุถุชน
ยังไม่รู้ผิดถูก มันต้องให้กระทู้นั้นคงอยู่ เพื่อให้ผู้รู้ได้แสดงความเห็นชี้ทางสว่างให้แก่เขา
หรือถ้าเห็นว่ากระทู้มันหมิ่นเหม่มากเกินไป ก็ควรเอากระทู้นั้นไปไว้ที่ถังขยะ จะได้ให้เพื่อนๆสมาชิก
ช่วยกันพิจารณาหลายความคิด (อันนี้โดนกับตัวเอง กระทู้หายโดยไร้รอยต่อ )

สรุปถ้าผู้ดูแลไม่เอามานะของตนเป็นที่ตั้ง อย่าคิดว่า ผู้ดูแลจะมีปัญญามากกว่าเพื่อนสมาชิก
ความมีสติในอิทธิบาทมันก็เกิดครับ

จบดีกว่า เดียวมานะของผู้ดูแล จะกลายเป็นอคติ ที่นี่แหล่ะ อาการเซ็งมันจะมาเยือน

จากใจนะ พูดจริงๆเริ่มหมั่นไส้ผู้ช่วยท่านนี้สะแล้ว

"มันมาล่ะ" เดี๋ยวกระทู้ก็ได้หายไปแบบไร้รอยต่อ

ที่คุนน้องโดนตักเตือน มันก็เพราะท่านพุทธคุณ ผู้ช่วยผู้ดูแล
ไม่มีวิจารณญานไม่รู้จักสอบถามตรวจสอบให้แน่ชัด มันเลยเกิดเหตุการณ์พาดพิงทำให้กระทบถึงผู้ดูแลบร์อด
นี่แหละเขาถึงว่า โทษคนอื่นแลเห็นเท่าภูเขา โทษของเราแลไม่เห็นเท่าเส้นผม
ปล.อย่างน้อยคุนน้องก็หลังไมค์ในสิ่งที่ตนทำผิดพลาด

เจริญธรรม

อะไรๆในโลกมีได้เป็นได้ มันก็หายได้ คิดมากเดี๋ยวผมร่วงร๊อค คิกๆ ทำเป็นมนต์สิทธิ์ คำสร้อยไปได้

http://www.youtube.com/watch?v=bZxwHVu_pdk

หันกลับมาอีกที กระทู้ไตรลักษณ์ก็เป็นอัตตาที่โฮฮับตั้งลงถังไปแระ

ว่าจะแจ้งให้ผู้ดูแลลบกระทู้ ตั้งแต่อิตา"เช่นนั้น" เอาคลิปหลวงพ่อพุทธทาสมาโพสแล้ว
คนอาไรไม่รู้จักกาละเทศะ หน้ามืดตามัว