ปุถุชนที่บอกว่า แก้ที่ตนเอง มันก็คือการแก้ตัว
ส่วนพระอรหันต์ ช่วยแก้คนอื่น เป็นมหาเมตตาจิต

ไม่ร้อนรุ่ม...เพราะพระองค์แก้ที่ภายในหมดแล้ว...

ก็ไม่แน่ว่าเป็นการแก้ตัว...ปุถุชนคนนั้น..อาจกำลังอยู่บนมรรคฝึกหัดตนอยู่ก็เป็นได้

ฉันใดก็ฉันเพล เมื่อเราเป็นศิษย์กถาคต เราย่อมต้องทำจิตให้เป็นกุศล
ต้องคิดว่า ที่เพื่อนๆอยากจะโพสความเห็นต่อ อาจเป็นเพราะกระทำตามพระพุทธองค์ก็เป็นได้

ยังมีอีกกรณี พระสุทโทธนะทรงขัดขวางไม่ให้ เจ้าชายสิททัตธะ ออกผนวช
ดูแล้วก็เหมือนขัดขวางการตรัสรู้ แต่ทำไมเมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว
ต้องเสด็จกลับไปกรุงกบิลพัสด์เพื่อโปรดพระบิดา เป็นเพราะพระพุทธองค์ร้อนรุ่ม
อยากจะอวดหรือโกรธพระบิดาที่เคยขัดขวางพระองค์หรือเปล่า

มันก็เพราะความเมตตาต่อสัตว์โลก เป็นแบบนี้ผมว่าเรามาคิดแต่ในแง่ดีกันดีกว่า

นี่แหล่ะการแก้ตัว กะลารู้จักใจที่วิเวกมั้ย

.. ไม่ใช่อย่างที่พี่โฮฯ ว่า ..

ในครั้งพุทธกาล พระพุทธองค์ท่านสอนว่า ..

"ยังประโยชน์ตน ประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อม
ด้วยความไม่ประมาทเถิด"

เรียกว่า สอนตนเองให้ดีก่อนแล้วค่อยไปสอนคนอื่น

เพราะฉะนั้น ปุถุชนอย่างเรา ที่ยังไม่ใช่พระอริยะจึงต้อง
ปฏิบัติตามแนวทางของพระอริยเจ้าทั้งหลาย คือ ..

ต้องสอนตนเองก่อน ต้องแก้ไขที่ตนก่อน
แล้วค่อยสอนคนอื่น อย่างที่ท่านโอ๊บ ๆ ว่า ..

หากตนเองยังไม่ถึงไหนแล้วแนะคนอื่นผิด ๆ
ก็เหมือนกับ "ตาบอดจูงกัน" แหละ ขอรับ ..

แล้วที่พระองค์เสด็จไปหาองคุลีมาล หรือพุทธบิดานะ เพราะพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่
เรียกว่า ความเมตตากรุณานั้น "อัปปมัญญา" ไม่มีประมาณ .. มหาการุณิโก นาโถ หิตายะ ..

พระทัยของพระองค์ชุ่มเย็นเสมอ เพราะไฟราคะ โลภะ โทสะ โมหะ นั้น ดับสนิทแล้ว
เทียบกับมนุษย์เราไม่ได้หรอก ถึงจะมีไฟสุมหัวเผาไหม้อยู่ทั้งวันคืน ก็ไม่รู้สึก ..

"ร้อนรุ่มทั้งวันคืน ด้วยไฟราคะ โทสะ โมหะ ก็ไม่รู้สึกตัว"

ผมก็พูดไปงั้นแหละ...อารมณ์มันพาไป...ไม่ได้นึกถึงใครเลย...อิอิ



นี้ก็แก้ขวย....โฮรู้จักใจที่วิเวกมั้ย...

ถ้ารู้...ช่วยสงเคราะห์หน่อย

ก็นี่ไงคุณวิริยะก็พูดเองว่า "สอนตนเองให้ดีก่อน แล้วค่อยไปสอนคนอื่น"
ทำไมไม่คิดในมุมกลับกันว่า การที่ไปกล่าวหาสมาชิกว่า "มีใจรุ่มร้อน เพราะต้องการโพสความเห็น"
แบบนี้ทำไม ไม่คิดจะสอนตนเองก่อนที่จะไปวิจารณ์เขาครับ
เขามีความคิดความเห็นมันก็เป็นเรื่องสติปัญญาของเขา เขาเชื่อมั่นในความรู้ของเขา
การที่มาบอกว่า คนแบบนี้มีใจรุ่มร้อน ไม่สอนตัวเองให้ดีก่อน
คุณเล่นไปตัดสินเขาเองอย่างนี้แหล่ะ เรียกว่ามีใจรุ่มร้อนต่อการกระทำของคนอื่น
และการที่ไปว่า ประมาทเนี่ยน่ะ คุณกำลังประมาทคนอื่นอยู่นะครับ

ประเด็นมันอยู่ที่คุณไปบอกเขาว่าให้สอนตนเองก่อนนี่แหล่ะ
คุณกำลังประมาทคนอื่นเขาครับ
การแก้ไขตนเองมันเป็นเรื่องของตัวปัญญาของตน เราต้องรู้ด้วยตัวเราเองครับ
การที่ไปบอกคนอื่นให้สอนตนเองก่อน มันเป็นการไม่รู้ในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด จึงแก้ตัว
ประมาทอีกฝ่ายครับ

อ่อ....เพราะเขาใจว่า...เราไปว่าสมาชิกท่านอื่น ๆ นี้เอง

กำ...

นี่แหละเขาเรียกแก้ตัว คุณอ้างพระพุทธองค์ เพื่อให้เกิดความแตกต่างกับคนอื่นมากมากๆ
ถ้าคุณไม่คิดที่จะประมาทคนอื่น คุณจะต้องมองคนอื่นในแง่ดีว่า เขาก็มีใจเมตตาอยากให้คนอื่นรู้
ในสิ่งที่ตัวเขารู้ ไอ้เรื่องอื่นมันไม่ใช่ประเด็น ถ้าจะเอาเป็นประเด็น เราก็ต้องเอาคำพูดของคุณ
มาพิจารณาอีกครับว่า "ยังประโยชน์ตนให้ถึงพร้อม ในความไม่ประมาทเถิด"

กรุณาแยกแยะให้ดีกับคำว่า "ประมาท"
การแสดงความรู้ให้คนอื่นเห็นมันเป็นความประมาท
หรือว่า การไม่ยอมรับความเห็นคนอื่น แล้วไปกล่าวหาเขาอันไหนมันเป็นความประมาทกันแน่ครับ

ผมว่าตัวเองล้วน ๆ...ทั้งหมดนี้แหละ..ผม



ขออภัย...ที่เขียนไม่เคลียร์

ไอ้อารมณ์ที่มันพาไปนั้นแหล่ะ มันตรงข้ามกับวิเวก
วิเวกคือการที่ไม่พูดอะไรลอยๆ พูดจาในทำนองเสียดสี แต่ไม่ชี้ลงไปว่าเป็นใคร
แบบนี้เขาว่า เอาเรื่องอกุศลเขามาในใจ เที่ยวไปเดาใจคนอื่นว่าเป็นอย่างโน้นอย่างนี้

คุณน่ะเขียนเคลียร์แล้ว เพียงแต่ผมกำลังว่าง เลยหาประเด็นมาคุย
สงกรานต์ไม่ได้ไปไหน

แบบนี้เขาเรียกว่า จบด้วยวิเวก

กำ....

คนดีก็งี้แระ...อิอิ

เห็นพูดจังเรยนะว่า อวิชชา คือความร้อนรุ่ม อยากจะโพส อวิชชามักจะไปแก้ไขผู้อื่น
วิชชาจะแก้ไขที่ตนเอง.. คุนน้องว่าท่านกบเลิกเหอะมายา ท่านปิดคุนน้องไม่ได้หรอก
มันก็อวิชชาไม่ใช่หรอลักษณะการโพสแบบนี้ หาสาระอะไรไม่ได้ เลิกเหอะนะ ท่านผู้ทรงคุณวุฒิ