การทำความเข้าใจ กับสมาชิก
"การสื่อสาร" ถือว่าสำคัญยิ่ง ..

"บ้าน" ถ้ามีคนไม่มาก ไม่กี่คน ทำอะไรก็ง่าย ไม่ค่อยขัดแย้ง
แต่ก็ขาดความหลากหลาย ไม่สนุก มีใครขาดหายไป ก็เศร้า
เหงาหงอย ...

"บ้าน" หากมีคนมาก มีความหลากหลาย เป็นบ้านแสนสนุก
อบอุ่น แลกเปลี่ยนความคิดความเห็นกันก็มากหลาย การถก
เถียงกันก็มาก ปัญหาก็เยอะ ...

เพราะฉะนั้น "บ้านต้องมีกฎมีกติกา มีข้อห้าม ข้อบังคับ"
คอยป้องปราม ให้อยู่ในขอบ ในกระด้ง เอ้ย.. ในกฎเกณฑ์
อันเป็นที่ยอมรับกันได้ ..

"กฎกติกา" ต้องไม่ตึง ไม่เข้ม ไม่หย่อนเกินไป อยู่ในลักษณะพองาม
"กฎกติกา" ไม่ต้องมาก ไม่หยุมหยิม จนขยับแข้ง ขยับขาไม่ได้ ..

"บ้าน" จะเป็น "บ้าน" เพราะทุกคนเคารพในกฎ เราต้องยอมรับ
"กฎของบ้าน" หากเราเป็นสมาชิกใน "บ้าน" คนหนึ่ง ..

"ผู้คุมกฎ" ต้องเป็นคนหนักแน่น วาจาสงบ พึงระมัดระวังในการใช้กฎกติกา
อย่าใช้พร่ำเพรื่อ การบังคับ คนย่อมไม่ชอบ มันดูอึดอัดและอย่าใช้เพียงเพราะ
ต้องการแสดง "ฐานะของตน" ..

พี่วิริยะเปรือบเสมือนพ่อบ้านที่คอยห่วงใยทุกๆคนเสมอเลย
คุนน้องก็เปรียบเหมือนเด็กดื้อใช่มั้ยค่ะ

ฮานาโกะจังมารายงานตัวด้วย

เด็กดื้อที่อยู่ในขอบเขต เรียกว่า เด็กฉลาด มีปัญญาอ่ะ อิอิ ..

เหอ ๆ ๆ รู้แล้ว ๆ รับแซบ ..

ทุกอย่างควรทำแต่พอเหมาะ ไม่มากไป ไม่น้อยไป รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา
เอาใจเขามาใส่ใจเรา อีกทั้งสมาชิกทุกท่านไม่ควรมองว่าบอร์ดธรรมมะเป็นที่
หาความสำราญจนเผลอแสดงออกอย่างสนุกสนานเกินงาม ทั้งท่านสมาชิก
และผู้ดูแลควรอยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย มีน้ำใจไมตรี รู้จักให้อภัย ลาน
ธรรมจึงจะร่มเย็นเต็มไปด้วยกัลยาณมิตรที่จะคอยหยิบยื่นความปราถนาดี
และแลกเปลี่ยนประสพการณ์ในการปฏิบัติให้กันและกันด้วยความเมตตาอารีย์
มีสัมมาทิฐฐิและให้เกียรติซึ่งกันและกัน จึงจะทำให้บ้านน่าอยู่

ลานธรรมจักรแห่งนี้เปรียบเหมือนทีมฟุตบอล
ไม่ว่าคุณจะอยู่ตำแหน่งไหน ยืนอยู่จุดไหน เป้าหมาย คือมีความต้องการทำประตูให้ได้เหมือนกันหมด

จงเอื้อเฟื้อต่อกัน

คนหมู่มาก...ก็อย่างนี้เป็นธรรมดา...เพราะอินทรีย์...พละ...ไม่เสมอกัน
แม้แต่ข้อเขียนของตนเอง....ถ้าโพสต์ไม่ได้...ไม่ว่าจะด้วยเหตุใด ๆ...เราร้อนรุ้มที่จะโพสต์อีกหรือโพสต์ให้ได้..รึป่าว?

หากผู้ฝึกจิตของตนดีแล้ว...ย่อมจะทราบได้ว่า...อะไรที่เป็นเหตุให้ตนเร่าร้อน....

อวิชชา....มักโทษออกไปนอกตัว...แก้ไปที่ผู้อื่น
วิชชา.....จะเข้ามาแก้ไขที่ตน

กะลารู้มั้ยว่า ทำไมพระพุทธเจ้าต้องเสด็จไปหาองคุลีมาล
กะลาว่า พระพุทธองค์ร้อนรุ้มหรือเปล่าล่ะ

ท่านเรียก "โอปนยิโก" น้อมเข้ามาหาตน แก้ที่ตน ..