ไม่ยากหรอกครับถ้าเรามีสัจจะ ที่ยากเพราะสัจจะมีน้อย ไม่ค่อยจริงจังทำเดี๋ยวเดียวก็เลิก

พอพูดถึงกิเลส เอกอนจะนึกถึง นิมิต อันนี้ทุกที

สามง่าม กับ สนามพลังงาน

มันเกินจะเรียบเรียงออกมาได้น่ะ

การแก้ไม่มี มีแต่การจัดการ
มันเหมือนกับการขับรถไปบนถนน
ทั้งสภาพรถ สภาพถนน สภาพสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ
มันคล้าย ๆ กับการขับรถนั่นล่ะ

ไม่ว่าสภาพทุกอย่างจะอย่างไร เราก็ขับมันไป
อยู่ที่ว่าเราจะขับไปอย่างไร

ถ้าเบื่อที่จะขับ ก็หาทางจอด และก็ลงจากรถไปซะ
กิเลส มันปรากฎอยู่เฉพาะที่ ไอ้ที่ไปแล้วมันไม่ตามไปด้วย

อิอิ .. "กิเลสอยู่ที่จิต" จะไปไหนขึ้นเขาลงห้วย ข้ามน้ำข้ามทะเล
ในถ้ำในซอกเขา บนเรือ บนเครื่องบิน บนรถยนต์ เราก็หนีไม่พ้นดอก ..

เหมือนเงาที่ติดตามไปตลอด ต่อเมื่อเราหยุด เราจึงจะเห็นเงาตัวเอง
"เหมือนจิตที่สงบจึงจะเห็นกิเลสที่อยู่ในจิต"

เปรียบได้กับน้ำที่สงบนิ่ง สิ่งที่สกปรกที่อยู่ในน้ำยอมตกตะกอนนอนก้น
มองเห็นได้ชัดเจน ..

ท่านจึงสอนให้ทำสมาธิ เพื่อให้จิตสงบ จะให้เห็นกิเลสทั้งหลาย
เพื่อหาหนทางละวางกิเลสเหล่านั้นให้ได้ ด้วยปัญญาต่อไป ..

ตอนที่พระพุทธองค์ตรัสกับองค์คุลีมารว่า เราหยุดแล้ว แต่เจ้าเองที่ไม่หยุดเชื่อมั้ยค่ะว่าคำนี้จะคอยเตือนคุนน้องตลอดเวลาคุนน้องจะตบะแตกคือเริ่มจะทนไม่ไหว เสียงของพระพุทธองค์จะดังสะท้อนขึ้นในหัว และคุนน้องก็รู้ว่าพระพุทธ์องค์ต้องการจะบอกกับมนุษย์เราให้หยุด แต่ไม่ใช่จะบอกกับองค์คุลีมารเพียงคนเดียวแต่จะมีซักกี่คนจะมองผู้อื่นแล้วหันกลับมามองตัวตนของตนเอง

ตอบได้น่ารักไปหมดเรยยยยย

สงสัยคนตอบจะน่ารักม้างงงงง

บางที่เราก็เรียกว่า "คติธรรม ประจำใจ" ของใครของมันนะ
เมื่อเรามีเหตุให้เกิดความวุ่นวายใจ หากเราคิดถึง "คติธรรม"
ก็จะทำให้ได้ "สติ" ความวุ่นวายนั้นก็ค่อย ๆ สงบลงได้ ..


อิอิ ... ธรรมของพระพุทธเจ้า ชื่อว่า ..
"งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในเบื้องปลาย"

ฟังไม่มีเบื่อ ..

ทำสมาธิเพื่อให้จิตสงบ จะให้เห็นกิเลสทั้งหลาย
หมายถึงจิตสงบขณะที่นั่งสมาธิขณะนั้นจะทำให้เห็นกิเลสได้หรือคะ
ช่วยอธิบายด้วยค่ะ

จิตสงบ สามารถสงบได้ทุกขณะ ไม่ว่าจะนั่งหรือไม่นั่งสมาธิ แม้ทำงานอยู่จิตก็สงบได้

เป็นความสงบพอดี ไม่ใช่สงบจนนิ่งลึกหรือหลับอันนี้ทำงานไม่ได้

แต่ที่เริ่มจากการนั่งเพราะเป็นการทำที่ง่ายสุดสำหรับผู้เริ่มต้น
่

เมื่อจิตสงบ จิตจะผ่องใสนิ่งพอ เมื่อมีความกระเพื่อมของจิตด้วยกิเลส โลภ โกรธ หลง

ก็จะเห็น แยกแยะ พิเคราะห์ พิจารณา และเรียนรู้ตัวกิเลสนั้นๆ


แต่แม้จิตจะไม่สงบ ในเวลาปกติทั่วไป กิเลสก็เกิดขึ้นเป็นประจำ

แต่เรามักไม่รู้ตัวเพราะจิตจมอยู่ในอารมณ์กิเลสเสียเอง


ที่ดีควรฝึกสติความรู้สึกตัว จะรู้เท่าทันเป็นประโยชน์ คือสติปัฏฐานสี่ มีประโยชน์มาก

เป็นคำที่ใช้ เปรียบเทียบอุปมาอุปมัย การเห็นกิเลสในที่นี้
ไม่ใช่การเห็นด้วยตา แต่หมายถึงการเห็นด้วย "สติปัญญา"

"สติ" เปรียบเหมือน "ยาม" หรือ "กล้อง CCTV" ผู้ใดมี "สติ"
ก็เหมือนมียามคอยเฝ้าระวังรักษา ใครผ่านไปผ่านมาย่อมมองเห็น
ส่วน "ปัญญา" ก็เหมือนอาวุธ ไว้ต่อกรกับโจร ..

การทำสมาธิ ก็คือ การฝึกสติ การสร้างปัญญา ..





ผู้เห็น คือ "สติ" ผู้รู้ ผู้แยกแยะ คือ "ปัญญา"

แนะนำฟังที่ชมรมพุทธคุณ
มีอาจารย์หลายท่านบรรยายให้ฟัง ดีมากๆ ค่ะ

กิเลสอยู่ที่จิต กิเลสไม่อยู่ที่ไหนเลยนะคะ
กิเลสจะปรากฏขึ้นตามเหตุปัจจัย จะหาว่ากิเลสมันอยู่ตรงไหนหาไม่เจอค่ะ

งานสมถะ กับงานวิปัสสนา เป็นคนละงานกัน
หากจะกล่าวก็ต้องกล่าวให้ชัดเจน

และอนุสัยที่นอนเนื่องอยู่ในขันธสันดานนั้นเป็นธรรมที่เร้นลับ ไม่มีใครสามารถ
มองเห็นได้ ยกเว้นแต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น คนธรรมดา
นั่งสมาธิอยู่ในสมาธิขณะนั้นเห็นไม่ได้แน่นอน

ในคนทั่วไปตามปกติอนุสัยกิเลสนี้ สงบนิ่ง ไม่ปรากฏออกมาโดยทางหนึ่งทางใดเลย
ต่อมาเมื่อมีอารมณ์ต่างๆ ที่ดีก็ตามไม่ดีก็ตาม มากระทบทางทวารใดทวารหนึ่ง
จึงจะปรากฏออกมาทางใจ และล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา

นั้นงั้ย....กิเลสถึงแก้ได้ยาก..อิอิ..


สมาธิ...ถูกวาดภาพใว้แค่...นิ่ง..บื้อ..ใบ้...อย่างเดียวเลย..

มรรค..คงเหลือแค่.7..แล้วมั้ง..?

พอจะอธิบายเพิ่มเติมสักเล็กน้อย
เพื่อเป็นธรรมทานได้หรือเปล่าครับ ..