พระพุทธโอวาทในโอวาทปาฏิโมกข์
ในช่วง ๒๐ แรกพระองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ หลังจากนั้นจึงทรงแสดงอาณาเทศนา

๑. สพฺพปาปสฺส อกรณํ = การไม่ทำชั่วทั้งปวง
๒. กุสลสฺสูปสมฺปทา = การทำกุศลคือความดีให้พรั่งพร้อม
๓. สจิตฺตปริโยทปนํ = การทำจิตให้ผ่องแผ้ว
เอตํ พุทฺธานสาสนํ = นี้ คือคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

เอตํ พุทฺธานสาสนํ บาทสุดท้ายนี้แสดงให้เห็นว่าพระพุทธเจ้ามีมาแล้วหลายพระองค์ในอดีต
และเป็นการแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ที่เหมือนกัน

๑. สพฺพปาปสฺส อกรณํ = การไม่ทำชั่วทั้งปวง
อันได้แก่ ศีล
๒. กุสลสฺสูปสมฺปทา = การทำกุศลคือความดีให้พรั่งพร้อม
อันได้แก่ สมาธิ+ปัญญา
รวมความทั้ง ๒ ข้อนี้คือ ศีล สมาธิ ปัญญา อันได้แก่ องค์มรรค ๘ นั่นเอง ซึ่งเป็เหตุ
๓. สจิตฺตปริโยทปนํ = การทำจิตให้ผ่องแผ้ว
อันได้แก่ พระอรหันต์ ซึ่งเป็นผล ก็เป็นการเข้าสู่พระนิพพานนั่นเอง

โอวาทปาฏิโมกข์ที่ทรงแสดงนั้นจึงลึกซึ้งและกว้างขวางมาก
สำหรับผู้มีปัญญาดีเมื่อฟังแล้วจะเข้าใจทันที ส่วนนผู้ที่มีปัญญาน้อย
ก็ต้องฟังจาก อนุรุทธาจารย์ อรรกถาจารย์ ขยายความอีกจึงจะเข้าใจได้

พระบาลี ข้อที่ ๑๘ หน้า ๒๖๔ ปริจเฉทที่ ๕ เล่ม ๒ ตรงกับเนื้อหาของกระทู้จึงขอนำมาให้อ่านกันค่ะ

คาถาแนะแนวทางออกจากสังสารวัฏ

ปฏิสงฺขาย ปเนตมทฺธุวํ อธิคนฺตวา ปทมจฺจุตํ พุธา
สุสมุจฺฉินฺนสิเนหพนฺธนา สมเมสฺสนฺติ จิราย สพฺพตา ฯ

แนวทางปฏิบัติที่ให้ขาดจากสังสารวัฏนั้นมีอยู่ว่า ผู้มีปัญญาเป็นปกติ คือ
ผู้ที่ปฏิสนธิด้วยไตรเหตุทั้งหลาย มีความประพฤติปฏิบัติชอบ คือ การรักษาศีล
บำเพ็ญธุดงค์เจริญสมาธิมาเป็นเวลานาน พิจารณาเห็นแจ้งถึงความเป็นไปแห่งจิตและ
เจตสิกว่าเป็นของไม่เที่ยง แล้วจะได้บรรลุถึงพระนิพพานอันเป็นธรรมที่ไม่ตายโดย มรรคญาณ
ผลญาณ ถอนเครื่องผูกมัด คือ ตัณหาเสียได้แล้ว จักเข้าถึงซึ่งพระนิพพานอันสงบ
ตัดขาดจากสังขารธรรมทั้งปวงแน่แท้ ฯ

อ่า..อื่อ..อืมม
...........



เมื่อเสียงโอมสิ้นเสียงลง

อ่านความเห็นของทุกท่านเสร็จ
อยู่ ๆ ก็ ผุดสิ่งนี้ขึ้นมา