เพื่อนๆเราอารมณ์เหวี่ยงค่ะ บางวันปลงมาก บางวันแย่มาก..ยิ่งเห็นเมียน้อยมีความเป็นเด็กมาก รูปร่างหน้าตาชวนหลงไปหมด สามีกำลังยุ่งกับการเตรียมตัวเป็นพ่อ เค้าหาข้อมูลทุกอย่างในการเลี้ยงลูกจากในเน็ต คือนิสัยสามีถ้าหลงอะไรจะหมกมุ่นไม่เป็นอันทำอย่างอื่น เมียน้อยคนนี้นิสัยอ่อน ยอมสามีเราทุกอย่าง เลยยิ่งผูกมัดกันเข้าไปอีก เมียน้อยคนอื่นๆที่สามีเคยมีแล้วเลิกไปเพราะนิสัยไม่ยอมอ่อนข้อให้สามี ทุกวันนี้กลายเป็นสามีกลับเนื้อกลับตัวเพราะมีลูกและหลงเีมียน้อยคนนี้่จริงจัง ถึงขนาดทำตัวใหม่ไม่เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ อยู่แต่บ้าน และเลิกกับกิ๊กทุกคน ขนาดรูปถ่าย เบอร์โทรกิ๊กคนอื่น สามีลบทิ้งหมด เราได้รับรู้มาแล้ว อึ้งไปสุดๆ ที่สามีรักคนนี้จริงจังถึงกับยอมกลับเนื้อกลับตัว สำนึกผิด กรรมของเราเหลือเกินอยู่กับเราไม่ทำตัวดีขนาดนี้เลย แต่นี่สามีชีวิตดีขึ้น ทั้งงานทั้งเงิน ทั้งชื่อเสียงที่เข้ามาหาเค้าทั้งๆที่ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่อยู่กับเรา ลำบากกินเงินเดือนที่น้อยมาก ทำงานหนัก ทำดีแทบตายเจ้านายไม่เห็น แต่มาวันนี้วันที่เค้าทำผิดกับเราชีวิตเค้ากลับรุ่งเรืองกว่าตอนอยู่กับเรา จนเค้าเข้าใจว่าเราเป็นคู่กรรม แต่กับเมียน้อยเป็นคู่บุพเพสันนิวาส ที่รักแต่แรกเห็นพอมาได้กันแล้ว ชีวิตพลิกผัน ทุกอย่างเข้ามาหาจนเค้าเองก้อถึงกับพูดว่าลูกกับเมียน้อยนำโชคมาให้เค้า เราแปลกใจมากๆว่าชีวิตสามีเราตอนนี้เหมือนคนถูกลอตเตอรี่ เค้าจะทำอะไรมันมีแต่ได้ กับได้ ขนาดเค้าไปเข้าบ่อน ก้อได้เงินมาหลายแสน ได้มากกว่าเสีย เค้าบอกว่าบ้านที่เค้าอยู่กับเมียน้อยตอนนี้เป็นครอบครัวที่สมบูรณืพร้อม มีทั้งบริวาร ลูกน้อง มีเพื่อนบ้านที่ยอมรับเค้ากับเมียน้อย เค้าสร้างบ้าน ทำแปลงสวนดอกไม้ เลี้ยงสุนัข ทำลานบ้านเป็นที่ออกกำลัง ทุกวันนี้เพื่อนฝูงที่สนิทกันมาขลุกอยู่ที่บ้านเค้าทุกวัน เค้ามีความสุขมากมันได้สมใจเค้าทุกอย่างที่เค้าฝันมานาน เราบอกตรงๆว่าร้องไห้ในอก น้ำตาไม่ออกมาเลย มันระทมจริงๆ อยู่กะเราเค้าเหงาเพราะที่บ้านเรามีแค่เราคนเดียว...เราบรรยายความรู้สึกไม่ถูกมันขมขื่นจริงๆว่าวิบากกรรมมันกระหน่ำเราไม่ปราณีเลย...เค้าทิ้งให้เราอยู่เหงาคนเดียว ในขณะที่เค้ามีครอบครัวใหม่สมบูรณ์อย่างที่ฝันไว้กับเราแล้วไม่สมหวัง....หรือเค้ากับเมียน้อยจะเป้นคู่แท้กันจริงๆ เราฝันอยากให้สามีเป็นแบบทุกวันนนี้ เค้าก้อเป็นจริงๆแต่เป็นกับเมียน้อยไม่ใช่เรา สามีหันมาสวดมนต์ไหว้พระ เค้าบอกเค้าทำผิดมาเยอะอยากจะหยุด และกลับเนื้อกลับตัวเพราะกลัวกรรมมาตกถึงลูก จากไม่เคยนั่งสมาธิ ก้อนั่งทุกวันพระ และพาเมียน้อยไปวัดทำบุญกัน...ขอเราระบายหน่อยเถอะ....มันอัดอั้นตันใจอย่างที่สุด....กับสิ่งที่เจอ....สามีเลวกับเราแต่กลายเป็นสามีที่ดีกับเมียน้อยไป เธอโชคดีเหลือเกินที่ได้ทุกอย่างที่เราเคยฝันไว้....แค่เค้าหยุดบุหรี่หันมาสำนึกทำบุญนี่ก้อเซอไพรซ์ใหญ่สำหรับเราแล้ว เพราะเรารู้ว่าลึกๆเค้าไม่ใช่คนเลว แต่ทำไมเค้าไปเป็นกับเมียน้อย หรือมันคือรักแท้ของเค้าจริงๆ กับเราคงเป็นคู่กรรมจริงๆอย่างที่เค้าพูด...เรางง ว่าเรื่องมันพลิกล๊อคแบบนี้ได้อย่างไรกัน..

สู้ๆๆคะคุณรุ่งอรุณ เป็นกำลังใจให้นะคะ

เข้ามาให้กำลังใจเหมือนกันคะ อย่าพึ่งท้อนะคะคุณรุ่งอรุณ ตอนนี้เจ็บปวดก็แย่ ๆ เหมือนกัน แต่ก็พยายามทำใจอยู่คะ ยังไงก็สู้ไปพร้อม ๆ กันนะคะ

คุณรุ่งอรุณ คุณเจ็บปวด สู้ๆ ค่ะ อดทนและก้าวข้ามผ่านวันอันแสนปวดร้าวให้ได้ แล้วเราจะได้พบกับความสุขที่แท้จริง ดิชั้นเชื่ออย่างนั้นนะคะ พวกเราทุกคนในลานแห่งนี้ล้วนแต่เจอกับทุกแสนสาหัสที่เกิดจากความไม่รู้จักพอของผู้ชาย แต่เราก็ผ่านได้แน่ค่ะ เป็นกำลังใจให้กันและกัน วันไหนใครอ่อนแอก็ปลอบใจกันไปนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

คุณรุ่งอรุณ เป็นอย่างงัยบ้างคะ เงียบหายไปเลย หวังว่าดีขึ้นนะคะ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีการเปลี่ยนแปลง
ยอมรับให้ได้คะ แล้วเราจะมีความสุขในแบบฉบับของเราคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

คุณรุ่งอรุณค่ะ ไม่ทราบว่ายังติดตาม web นี้อยู่หรือปล่าว ดิฉันไม่ค่อยได้เข้ามางานยุ่งๆๆน่ะค่ะดิฉันกลับคุณรุ่งอรุณไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ค่ะอายุตอนนี้ดิฉัน 38 ปีค่ะ แต่ก็ไม่คิดที่จะมีใครอีกแล้ว เพราะมีใครก็คงเหมือนเดิม เพราะดิฉันมีลูกไม่ได้อยู่แล้ว คงอยู่คนเดียวกลับญาติพี่น้องและหลานๆ ทำงานและอ่านหนังสือธรรมะบ้าง ฟังธรรมะประจำทุกวัน คิดเรื่องที่ทำให้ทุกข์ก็หยุดคิด มีบ้างบางวันที่จิตตกแต่พยายามอยู่กลับปัจจุบัน สวดอิติปิโส เพื่อให้ใจสงบ ส่วนพวกเขาก็อยู่ส่วนเขา ตอนนี้คลอดแล้วคุณรุ่งอรุณก็คงคลอดแล้วเหมือนกัน อดีตสามีก็ดีใจเป็นเรื่องปกติ คิดเสียว่าพวกเขาก็ต้องมีเรื่องรับผิดชอบอีกมากมายกว่าเรา ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อลูกเพื่ออนาคตของลูก ส่วนเราตัวคนเดียวไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อใครสักวันหนึ่งก็ต้องตายจากโลกนี้ ไม่ต้องมีห่วงมีกังวล ว่าถ้าเราตายแล้วลูกเราจะอยู่ยังงัย เรียนจะจบมั้ย หาเงินทองมาส่งเสียเล่าเรียน คิดเสียว่าต่อไปนี้พวกเขาก็จะทุกข์ในเรื่องพวกนี้ แต่เราไม่ต้องมีห่วงมีกังวล ถึงเวลาตายก็ตายคนเดียว เอาอะไรติดตัวไปไม่ได้อยู่แล้ว อยู่กับตัวเอง อยู่กับปัจจุบัน และตอบแทนบุญคุณแม่ ส่งเสียท่านทำกับข้าวให้ท่านเวลากลับบ้าน เสาร์ อาทิตย์ ตื่นแต่เช้าทำกับข้าวให้ท่านได้ตักบาต ดูแลแม่เราดีกว่า คนที่รักเราและไม่เคยลืมเรา และอีกอย่างไม่รู้ท่านจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน เราทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด ส่วนพวกเขาเราไม่ต้องไปสนใจ จะสุขจะทุกข์ก็เรื่องของพวกเขา มีแต่ตัวเองอยู่กับตัวเอง สักวันหนึ่งแล้วเราจะลืมมันเองค่ะ ขอให้กำลังใจคุณรุ่งอรุณน่ะค่ะ สู้..สู้ค่ะ

ที่หายเงียบไปนานเพราะไปหาสิ่งอื่นๆทำให้จิตมันออกมาจากเรื่องทุกข์และน่าเบื่อแบบนี้ ... คุณlongคะ ลูกเค้าคลอดแล้วน่ารักสมบูรณ์มากอ้วนขาว ที่สำคัญหน้่าตาเหมือนแม่(เค้าบอกมา)...สามีเห่อมากค่ะ...เปิดเน็ตดูคู่มือเลี้ยงลูก ซื้อข้าวของมากมาย เพื่อนฝูงเค้าที่โน่นยินดีกับเค้ากันมาก เค้าผูกพันกับเมียน้อยมากขนาดตั้งชื่อลูกเอาชื่อเค้าผสมกับเมียน้อยได้ชื่อที่ลงตัวพอดี ...เราคิดปรุงแต่งไปอีกว่าอะไรมันจะลงตัวกันเหลือเกินกับเมียน้อยคนนนี้...คิดแล้วทุกข์รู้แล้วก้อทุกข์...และไปๆมาๆได้รู้เรื่องอีกว่า พ่อแม่เมียน้อยไม่รู้ว่าสามีเรายังไม่หย่ากับเรา เค้าเข้าใจว่าเลิกกันแยกกันอยู่เพราะสามีไม่เคยกลับมาบ้านเลย เค้าเห็นอยู่กับลูกเค้าตลอด แสบมั๊ยคะ สามีบอกเราว่าเค้ามีเหตุผลที่ทำแบบนี้เพราะเค้าต้องพึ่งพรรคพวกของเมียน้อย และกลัวพ่อตาที่เป็นทหารจะมาฆ่าเค้่า ถ้ารู้ความจริงว่าไปหลอกทำลูกสาวเค้าท้อง...เราเหนื่อยล้ามากๆเลยค่ะ...สุดที่จะคิดจริงๆว่า หลอกเราหรือว่าหลอกทางโน้นกันแน่ คือหลอกเราว่าเรื่องมันคอขาดบาดตายเค้าทิ้งทางโน้นไม่ได้ แต่สุดท่้ายที่ทะเลาะกันไม่กี่วันมานี้เค้าก้อยังบอกไม่เลิกกับเราอยู่ดี...อยากจะบอกเพื่อนๆว่า เรากับสามีไม่มีแม้แต่ทรัพย์สินร่วมกันเพราะเค้าเข้ามาอยู่บ้านเรา แต่กับทางเมียน้อยเค้าซื้อที่ดินบอกกับเราว่าไว้เก็งกำไร เค้าลงทุนตกแต่งบ้าน ขยายบ้านรองรับลูกบอกกับเราว่าจำเป็น กับทางเราเค้าไม่ลงทุนอะไรทั้งสิ้น ถ้าหย่ากันเค้าก็ลอยลำไม่มีอะไรต้องให้เราเลยซักบาทเดียวก้อไม่มี..แต่กะเมียน้อยเค้าลงทุนอะไรไปเยอะ แม้แต่ไปผูกข้อมือขอขมา สู่ขอตามประเพณี ยังที่ดินที่ซื้อในนามคนที่โน่นเพราะสามีมีบัตรประชาชนที่โน่นเรียบร้อยแล้ว พูดง่ายๆคือ เห็นชัดๆว่าไปแล้วจริงๆทั้งตัวทั้งใจทั้งทรัพย์สิน ยังติดตรงที่ไม่ยอมหย่ากะเราซึ่งก็นึกเหตุผลไม่ออกจริงๆค่ะ....เราถึงได้ตั้งกระทุ็ไว้ว่าสับสนกับเค้าเหลือเกิน..ทุกวันนี้เรายังต้องการเงินเลี้ยงดูจากเค้าอยู่ ถ้าฟ้องร้องกันจริงๆเพื่อนๆบอกว่าเจอมาเยอะที่อีกฝ่ายเบี้ยวหนี้ตลอดเราจะได้ไม่คุ้มเสีย ถ้าอยู่แบบนี้เรายังได้เงินมั่ง...กรรมเราหนักจริงๆ...ทำไว้มากเลยรับอ่วมขนาดนี้ทัี้งที่จำไม่ได้แล้วแต่มันก็ยุติธรรม กรรมไม่เคยพลาด ความคิดนี้ทำให้เราอยู่ได้ค่ะ ก้มหน้ารับความผิดชดใช้ให้จบๆ จะได้ไม่ต้องใช้อีกในชาติหน้า ... บางทีสมองมันไม่อยากคิดแล้วเพราะการคิดไม่ทำให้หมดทุกข์ได้ค่ะ มีแต่วนเวียนสร้างอกุศลใหม่อีก..ถึงเค้ารับรู้ว่าเราทุกข์เค้ายิ่งเบื่อเราหนักเข้าไปอีกเพราะทำให้เค้าหมดความสุขที่กำลังมีอยู่จนมันล้นออกมาให้เราได้เห็น...สามีเป็นเอามากค่ะกับครอบครัวใหม่...ลุุ่มหลงสุดจะบรรยายออกมาเป็นคำพุดได้ มันได้แต่อัดแน่นอยู่ในอกเรา...ตอนนี้มันชาๆจะว่าเจ็บก้อเกินคำนี้ไปมากแล้ว..แต่ที่แน่ๆไม่อยากเก็บกดค่ะ ไม่อยากทำร้ายตัวเอง...จะบอกเพื่อนๆว่าสภาพเราก้อสะบักสะบอมไม่แพ้ใคร แต่ก้อไม่ได้อยากยอมแพ้ ยังยืนได้อยู่ เหมือนกับว่ายังหยิ่งพอที่จะไม่ล้มให้เค้าสมเพช เราพยายามยืนให้ได้ด้วยตัวเอง

มาให้กำลังใจค่ะ ถ้าเขายังส่งเสียเลี้ยงดูเราอยู่ ก็อยู่อย่างนี้แหละค่ะ ตอนนี้ก็อยู่ที่ตัวเราทำใจยอมรับความจริงให้ได้
มองคนที่เขาลำบากกว่า สามีที่เขาไปมีคนใหม่ไม่ยอมส่งเสียลูกเมียก็เยอะแยะ แถมไม่ยอมหย่าให้อีก
คุณรุ่งอรุณ ค่ะทำใจให้สบาย ไปเที่ยว ไปทำบุญ หรือปฎิบัติธรรมก็ได้ เราตัวคนเดียวไม่มีห่วง ลั่นล้าให้เต็มที่
ส่วนเขาเราไม่ไปด่าไปว่าอะไรเขา ไม่ต้องชวนทะเลาะ เพราะไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่เราเท่านั้นที่ทุกข์ ส่วเขาไม่ได้มารู้สึกรู้สึกอะไรกับเรา ไถ่ถามทุกข์สุขเขาบ้าง ให้เขารู้ว่าเรายังห่วงเขาอยู่ ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ และคุณรุ่งต้องสร้างก
ำลังให้ตนเองด้วยน่ะค่ะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ