ความชินชา และความเคยชิน อีกหน่อยก็ชินไปเอง จริงมั้ยค่ะ ตอนนี้พิจารณาตัวเองไปเรื่อยๆ ไม่มี
ใครเอาหนามมาทิ่งตำเราหรอกจริงมั้ยคะ เราตะหากที่ไปทิ่มใส่มัน เอามันออกซะ เด๋วมันก็หาย
ดีกว่าเจ็บไปตลอด รักษากาย รักษาใจ รักษาธรรม สร้างความดี ทำกุศล แล้วสิ่งดีๆๆจะ
ย้อนเข้ามาหาตัวเราเอง รักษาใจคะ

"ทำใจ" เป็นแค่ขั้นเริ่มต้น เมื่อตั้งหลักได้แล้ว ขั้นต่อมาก็คือเปลี่ยนท่าที
จาก "ยอมรับ" มาเป็น "ยิ้มรับ" เมื่อปัญหาหรือความทุกข์รุกมาถึงตัว
ไหนๆ ก็ไม่มีททางหนีพ้นแล้ว จะมีอะไรดีกว่าต้อนรับหรืออ้าแขนรับมันเสียเลย
อย่างน้อยก็ดีกว่าทำหน้าบึ้ง ซึมกระทือหรืออกสั้นขวัญหาย"

เราเองขึ้นๆลงๆ จนคนรอบข้างกลัวว่าเราจะไปขอหย่าสามีอ่ะ อิอิ

พยายามปล่อย บางทีก็มองสามีเป็นเพื่อน เขาทำอะไรก็ชั่งเขา บางที่ก็มองเป็นเหมือนลูกชายคนโต กำลังวัยรุ่น ดื้อเชียว
หัวฟัดหัวเหวี่ยง เวลาขัดใจ เดียวก็สงบเอง555+++. สงสัยต้องหาหนังสือจิตวิทยาวัยรุ่นอ่าน

สนุกดีวันนี้จะมาไม้ไหน ลุ้น ๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ผ่านอีกวัน ใกล้วันตายอีกวัน หมั่นสะสมบุญให้กับตัวเองดีกว่า
โหมดป้องกันการโจมตีจากภายนอก เมื่อก่อนสุขจนประมาทคิดว่า จะไม่มีวันนี้ ไม่ระวัง ตั้งรับไม่ทัน

ตอนนี้ต่อไปต้องไม่ประมาท ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข อิอิ

ตอนนี้เริ่มห่างขึ้นแล้วคะ แต่ไม่เป็นไร ห่างเท่าไหร่ก็ไม่เป็นรัย ยอมรับมัน ไม่ว่าจะอยู่หรือไม่อยู่
มีค่าเท่ากันคะ จิตใจว่างเปล่า ปล่อยวางให้หมด ทุกข์ก็จะเริ่มหายไป
ยอมรับความจริงกันเถอะคะ

ถูกต้องแล้วคะคุณอุ๋ย แค่ปล่อยได้เราก็สบายเนอะ ตอนนี้ก็หากิจกรรมใหม่ๆทำ
สนุกดีคะ ผ่านมาผ่านไป สุขอยู่ได้ไม่นาน ทุกข์ก็ต้องอยู่ได้ไม่นานเหมือนกัน หาอะไรใหม่ๆ ทำดีกว่า



ส่งกำลังใจให้ผ่านช่วงนี้ไปได้นะคะ

บุญรักษาคะ

คนเรามันโง่ก็ไปคิดผิดๆ เขาไม่รักเรายิ่งทุกข์ใหญ่ เขาไม่รักเราสิสบายใจ เราไม่ต้องไปปรนนิบัติเอาอกเอาใจเขาแล้ว เราช่วยตัวเองดีกว่า เข้าหาธรรมะมาบวชมาเรียนมาปฏิบัติเสียดีกว่า ตายแล้วยังได้ไปสวรรค์บ้าง อ้ายนั่นตายแล้วก็ไปนรก เพราะรักเขาไม่มีปัญญา ตัวเขากลับไปนั่งยิ้มคนเดียว ส่วนเราก็เป็นทาสของความรักไป ช่วยอะไรตัวเองไม่ได้เลย เขาเรียกว่าเป็นทุกข์เพราะความรัก
(อ่านแล้วมันก็จริงเนอะเพื่อนๆ)

วันนี้เป็นไงบ้างคะ ค้าขายดีไหมคะ ถ้าอยู่ใกล้ไปอุดหนุนแล้วนะเนี่ย อยู่ไกลกันมากๆๆ

เสาร์อาทิตย์นี้พาเด็กๆไปเที่ยวไหนคะ มีความสุขนะคะ

บุญรักษานะคะ

ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเข้ามาเลยคะ เดินสายทำบุญ ไปวัดคะ รู้สึกจิตใจดีขึ้น เลยอยากจะทำบุญเยอะๆ
ทำบุญไว้เผื่อวันไหนจิตตกคะ แหะๆ ก็เรื่อยๆนะเจ้าคะ กลางๆ ความรู้สึก แต่ก้สบายใจคะ
หลายอย่างคะ ตลอดทั้งวันอารมณ์มีหลากหลายคะ เพื่อนเป็นเหมือนอุ๋ยมั้ยคะ แต่อย่าไปกังวล
นะคะ ปล่อยตามสบายคะ เด๋วก็หายไปเองคะ

ขึ้นๆ ลงๆ. เหมือนกันคะ บางทีอยากเลิก ขาดๆกันไป จบๆ บางทีก็เอาน่่าทนๆหน่อย เดี๋ยวก็ผ่านไป

บางทีก็ปลงได้ บางทีก็คาดหวัง แต่ส่วนใหญ่สงบมากขึ้น ตอนนี้หากิจกรรมอะไรใหม่ๆ ทำ จะได้ไม่คิดมาก

เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเนอะคะ ทำอะไรก็ได้ที่ใจเราสงบดีกว่า

คิดเหมือนกันเลยคะ อยากอย่างนั้น อยากอย่างนี้ มีครบหมด แต่พอกลางคืนก็หลับสบายคะ 555
ก็ไม่รู้เพราะอะไร ปลงตกแล้วนะคะ มองเป็นเรื่องธรรมดา เล็กน้อย แบ่งบุญให้เขาบ้าง ถือว่าเป็นกรรมของเราก็แล้วกันคะ เวลาเจอเขา ก็บอกตัวเองเสมอว่า ไม่ใช่ของๆเรา เขาคือคนอื่น เป็นเพื่อนร่วมโลก แผ่เมตตาให้เขามีความสุข ทุกครั้ง แล้วเราก็จะสงบคะ

วันนี้เป็นไงบ้างคะ. ของเราจิตตกคะ

เมื่อคืนสวดมนต์ไหว้พระ พอจะนอนก็คุยกันคะ. เราอาจจะจู้จี้ ถามว่าเป็นไงบ้างตอนนี้รู้สึกอย่างไง เขาก็ตอบเบื่อๆ เรื่อยๆคุยไปคุยมาอาการน้อยใจเราขึ้นเลย ร้องไห้อีกแล้ว จบลงตรงที่ เราอยู่เป็นเพื่อนกันเพราะตอนนี้เขารู้สึกแบบนี้เราต้องเขาใจเขา
ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นเพื่อน แต่ต่อหน้าคนอื่นเราดีกันยังเป็นสามีภรรยากันเหมือนเดิม. รอลูกโตค่อยเลิกกัน ระหว่างนี้ถ้าเราจะมีคนใหม่ตามใจ สงสัยถ้าเรามีจริงคงได้ข้ออ้างว่าเรามีชู้แน่
บอกตามตรงเราอึดอัด อยากเลิก ก็สงสารลูก เวลาสวดมนต์เขาอธิฐานขอให้พ่อแม่อย่าทะเลาะกัน ขอให้รักกัน. มันจุกคะ
ตอนนี้ยังทนไหวก็เลยทน แต่มันแย่สุดๆ อยากไปไหนไกลๆ เอาลูกไปด้วย อยากไปให้พ้นๆ จากตรงนี้
เหนื่อยใจ เบื่อ แล้วก็เหงา ตกลงเราคงเลิกกันแล้วล่ะ แต่อยู่ด้วยกัน รู้กันเองสองคนว่าเราเลิกกัน เพราะเขาเลิกเราแล้ว

ใครเจอแบบนี้บ้างนะ เขาจะปฏิบัติตัวกันอย่างไงนะ

ของอุ๋ยตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ ส่วนใหญ่เขาจะไปอยู่นอกบ้านซะมากกว่า จะกลับมาบ้าน
ก็สัก 10 นาที ซื้อข้าวมาให้ แบ่งเงินให้ใช้นิดหน่อย แต่อุ๋ยไม่เคยว่า และไม่เคยถามอะไร
ไม่เคยได้นอนคุยกันหรอกคะ แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกันคะ ที่เขาไม่มานอนมาบ้าน ก็คงรู้สึกอึดอัดแย่
เราก็ต้องยอมรับคะว่ามันเป็นแบบนี้ มันเป็นความจริง อุ๋ยไม่เคยถามซอกแซกนะคะ ถ้าจะคุยกัน
ก็คุยกันเรื่องหนี้สินที่มีตามมา เคยไปดูดวง ดูไพ่ ทำมาหมดทุกอย่างแล้ว แต่เชื่อว่า การที่เขาเป็นแบบนี้
เป็นเพราะสันดานเขามากกว่า ไม่ใช่โดนของอะไรหรอกคะ ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ เราถือว่าเราได้
ทำอะไรเพื่อเขาหมดแล้ว จะอยู่จะไปก็ใจของเขาแล้ว อุ๋ยเชื่อนะคะว่า เราทำดี ความดีต้องย้อน
กลับเข้ามาหาเราสักวันหนึ่ง ตอนนี้เข้มแข็งมากคะ ใช้เวลาอยู่กับลูกมากที่สุด และมีความสุขไปอีกแบบ
เขาอยู่นอกบ้านก็คือคนอื่น เราปฏิบัติอยู่ในศีลธรรมดีกว่าคะ คนพวกนี้ต้องอภัยให้เขามากๆ ขอให้
เขามีความสุขเพราะเขาไม่รู้ตัวหรอกว่าที่เขาทำไปทุกวันนี้มันเป็นบาป เป็นกรรม สักวันหนึ่งเขาต้อง
ชดใช้เหมือนกัน ตอนนี้เราก็ชดใช้ของเราไปก่อนคะ หมดกรรมเมื่อไหร่ เราก็จะสบาย อย่าคิดมากนะคะ เป็นกำลังใจให้คะคุณรออะไร และทุกคน เอาใจมาอยู่กับตัวเองและลูกก็พอคะ สู้ๆๆนะคะ

อุ๋ยเคยทำกับข้าวรอแล้วนะคะ แต่เขาก็ไม่ทานคะ ก็เลยซื้อพวกของแห้งไว้เช่น มาม่า ปลากระป๋องคะ
ส่วนมากเขาไม่ทานที่บ้านหรอกคะ แต่ถ้าวันไหนนึกถึงบ้านได้ก็หิวไก่ทอดเข้ามากิน ก็ โอเค คะ
ก็เรื่อยๆ เฉยๆๆ ถือเป็นคนรุ้จักกันนั่งทานข้าวด้วยกันก็แยกกันคะ มีอยู่อย่างเดียวก็คือเขาเป็นพ่อของ
ลูกเราส่วนเรื่องอื่นเราไม่คิดคะ

สวัสดีค่ะ คุณอุ๋ย คุณรออะไร ลูกสาวอุก็เป็นเหมือนคุณรออะไรเลยค่ะ สวดมนต์ อธิษฐานให้พ่อแม่รักกัน อยู่ด้วยกัน ฟังแล้วก็จุกจริง ๆ สงสารลูก อุไม่ได้นอนคุยกันเพราะแยกกันนอนนานแล้ว แต่คุยกันตอนกลางวัน ก็ยังรู้สึกเหมือนคุณรออะไร น้อยใจ ร้องไห้ อยากเลิกให้จบ ๆ ความรู้สึกวนเวียนไปมาแบบนี้ตลอดเวลา อยู่ต่อหน้าคนอื่นเรายังรักกันหวานชื่น รอลูกน้อยที่จะเกิดมาอีกคน ดูเป็นครอบครัวสุขสันต์แต่ความจริงแล้วเรารู้กันอยู่ว่าสถานภาพครอบครัวมันเป็นยังไง อุว่ามันเจ็บกว่าเลิกกันจริง ๆ อีกนะค่ะ แต่สามีอุยังไม่ถึงขั้นว่าเราิิเลิกกัน เขายังขอเวลาอีกหน่อย แล้วจะเลิกกับทางโน้นให้จบ อุมีเรื่องสงสัยจังคะ อยากรู้ว่าคนอื่นคิดยังไงบ้าง การที่สามีบอกว่ารักเรา เลือกเรา ไม่รักและไม่มีทางเลือกทางโน้น แต่เขาปล่อยให้เราทนเจ็บช้ำน้ำใจไปก่อน เพื่อถนอมน้ำใจทางโน้น และตัวเขาเองยังตัดไม่ขาด แบบยังเห็นแก่ตัวอยู่ เขาบอกว่าอยากจบกับทางโน้นให้ตัวเองดูดีหน่อย ไม่อยากให้ทางโน้นคิดว่าพอเมียจับได้ ก็เลิกกับเขา ผู้ชายก็เป็นแบบเนี้ยแหละ ฟังแล้วงง ๆ ไหมคะ ว่าตกลงแล้วเขารักเราจริง ๆ หรือเปล่า เขาบอกว่าไม่อยากให้ทางโน้นคิดว่าพอเมียจับได้ก็เลิก อุเลยย้อนว่าแล้วไง พอเมียจับได้ก็ไม่เลยไม่เลิก ให้ทางโน้นคิดว่าเออดูสิเมียมันจับได้ มันก็ไม่เห็นแคร์เมียมันเลย แบบว่าคงรักฉันมาก ๆ หรือไง เขาก็เงียบไป