สาธุครับ ตอนนี้ขอแค่ 5 ก่อนละกันครับ 8 ยังไม่ถึง

แต่ตอนไหนที่ยังไม่ยุ่งกับภรรยา ผมก็มี 8 น้า ศีลน่ะ แต่แปดชั่วคราวยังไม่ถาวร

แต่ลองนับดูทั้งวันหรือหลายๆวันผมมี 8 มากกว่า 5 แฮะ

หลายวันมานี้ผมใช้วิธีฝึกแบบเกลือจิ้มเกลือ แบบไม่ถอยข้าพเจ้าเปิดหนังอย่างว่าดูเป็นเวลานานทั้งภาพและเสียง ทำไห้ร่างกายเกิดปฎิกิริยาทางเคมีพอสมควร แต่หลายวันมานี้ มันทำอะไรข้าเจ้าไม่ได้เลย ข้าพเจ้าเป็นฝ่ายชนะมันแล้ว ข้าพเจ้ายิ่งมั่นใจว่าทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าศัตรูของข้าพเจ้าเหลือน้อยเต็มที่แล้ว

อิอิ....ทดสอบพละกำลังหรอ...กดหรือวาง..ละ

กด...อย่างไร....

วาง...อย่างไร...

อิอิ...

ทดสอบกำลังหน่อยซ้อมมานานแล้วอิๆ

ชีวิตของผม ของความเป็นฆารวาสยังอีกนาน อาจจะตายในความเป็นฆารวาสเสียก่อนก็เป็นได้ เพียงแต่เราเตรียมพร้อม หากจะตายก็ต้องตายในคราบความเป็นมนุษย์นั่นเอง

ตอนนี้ไม่มีลูกจึงตอบไม่ได้ว่าจะห่วงแค่ไหน

ขออนุโมทนาคุณBigtoo และทุกท่านๆนะครับที่ดำริหรือเคยดำริจะเดินทางสู่เส้นทางแห่งศีลพรหมจรรย์ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย เพราะแม้แต่พระภิกษุที่เดิมมีชื่อเสียงและมีคนนับถือมากรวมทั้งพระสงฆ์ตำแหน่งถึงเจ้าอาวาสหลายรูปต้องถูกปาราชิกไป ไม่สามารถฝืนแรงกระตุ้น DNA ที่มีมาตั้งแต่เกิดในการสืบดำรงเผ่าพันธุ์ของสัตว์โลก ตามที่เห็นเป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เป็นระยะ ๆ

อีกทั้งในแง่หลักปฏิบัติของนักบวชหรือภิกษุในบางนิกายทางพุทธศาสนาของต่างประเทศบางแห่งเช่น ญี่ปุ่น เวียตนาม จีน ธิเบต ดูเหมือนไม่ค่อยเคร่งครัดในหลักศึลแปด หรือศีลของพระเหมือนของไทย เช่น ตามข่าวนักบวชของเขาสามารถถูกตัวสีกา มีภรรยา ฉันอาหารหลังเที่ยง เล่นกีฬาดนตรี อะไร ทำนองนี้ได้ ซึ่งก็น่าแปลกใจเหมือนกันหรือว่าทำไมพระไตรปิฏก ที่ถือจึงยังต่างกันอยู่มาก

ส่วนตัวผมเห็นว่าจุดมุ่งหมายในการถือศีลพรหมจรรย์ ก็เพื่อให้เกิดความตระหนักแก่ผู้ปฏิบัติให้ละสิ่งที่เชื่อว่าเป็นต้นตอแห่งภพคือความอยากมีอยากเป็นที่ทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสาร เพื่อให้สามารถเข้าสู่กระแสแห่งนิพพานซึ่งเป็นเป้าหมายในการเข้าถึงธรรมสูงสุดทางพระพุทธศาสนาซึ่งเข้าใจว่าคงเหมือนกับที่เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ในที่นี้เข้าใจกัน

อุบายในการเอาชนะมารกิเลสที่จะมาทำลายศีลพรหมจรรย์นี้ จากประสบการณ์ของผมใช้การพิจารณาแยกธาตุแยกขันต์ร่างกายออกเป็นส่วน ๆ และตระหนักเห็นความไม่เที่ยง เห็นสัจจะในเรื่องอสุภะ เมื่อผัสสะกระทบกับสิ่งเร้าอารมณ์ภายนอก ใช้กำลังสติที่ได้ฝึกไว้ก่อนหน้า ในการชนะมารกิเลสในใจตน โดยอาศัยพลังความมุ่งมั่นตั้งใจจากสัจจะที่จะยังประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นด้วยความไม่ประมาทของพระพุทธองค์ช่วยเสริมเป็นเกราะคุ้มกันให้ได้อย่างดีทางหนึ่ง

สรุป ผมเห็นว่าการถือศีลพรหมจรรย์เป็นสนามปฏิบัติธรรมใหญ่อันหนึ่งที่จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติได้มีโอกาสฝึกฝนกำลังสติ ปัญญา และความมั่นคงของจิตเพื่อให้สามารถชนะกิเลสที่ฝังอยู่ในใจตน จะได้เข้าถึงธรรมที่สูงขึ้นต่อไปได้ง่ายขึ้น และจนสุดท้ายเข้าถึงนิพานหมดสิ้นกิเลส ซึ่งหากบรรลุนิพานขณะยังเป็นฆราวาส ต้องเข้าบวชเป็นพระภายใน 7 วัน มิฉะนั้นจะต้องเสียชีวิต (สำหรับความสุดท้ายไม่แน่ใจว่าเป็นเท็จจริงประการใด ได้ยินจากพระผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเทศน์ให้ฟัง)

สาธุๆ

ในขณะที่เราดูหนังประเภทนี้ ธาตุขันต์ทุกอย่างจะทำตามหน้าที่ของมันเองฮอร์โมนพุ่งพล่าน ถ้าเราไม่ได้ฝึกสติปัญญามากพอที่จะยับยั้งมันเลย มันก็จะจบกิจด้วยตัวมันเองคือกิเลสเสร็จความใคร่กลับไปนอนพักสบาย อ้วนพลีมีกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

การที่แขกมาเยี่ยมบ้านเราบ่อยๆแต่เราไม่เปิดโอกาสให้แขกได้กินน้ำกินท่าไม่พูดคุยโค้ตอบเดี๋ยวแขกก็หน้าแตกกับไปเอง ต่อไปแขกก็ไม่มาเยี่ยมเรา หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่าเราไม่เติมอาหารให้แก่จิต เดี๋ยวจิตมันก็อ่อนแรงลงและหมดแรงไปในที่สุด ขอเพียงว่าในขณะนั้นอย่าใจอ่อนยอมมันเสียก่อนล่ะแล้วจะพลาดกลายเป็นไปเติมเชื้อให้มันไปในต้ว และทฤษฎีนี้ใช้ได้ทุกอย่าง นะครับรับประกัน

ตีงู....ต้องตีให้ถูกตัว...เอาให้ชัวร์ต้องที่หัวชั๊วะเดียว...

ตอนนี้...ยังคลำอยู่...ก็เอาศีลเอาสมถะ...กดมันใว้อย่าให้แพร่ระบาด

เห็นหัวเห็นตัวเมื่อไร....จะมาโม้ให้ฟัง..อิอิ..

การไม่ต้อนรับแขก นั้นแหละครับปัญญา

ต่างกันมาก....ระหว่าง...ต้องใช้ความพยายามในการปัด..ปล่อย...วาง....กับ...วางไปแล้ว

แต่...จะต่างกันน้อยลงไปทุกที..ที่ฝึกการปัด การปล่อย...การวาง..จนชำนาญ...แต่ก็ยังไม่ใช่...การวางไปแล้ว

เพราะ...ยังมีความที่ต้องพยายามอยู่..นิด นิด...

อยากจะเรียกว่า....น่าจะเป็นปัญญา..ที่พ้นผ่านขึ้นไปจากปัญญาของสติสัมปชัญญะ...อีก

ครูบาอาจารย์...สั่งสอนเสมอว่า...ให้เพียรใส่ข้อมูลที่ถูกต้องไปเรื่อย ๆ...จนใจมันอิ่มเต็ม...เมื่อใจมันอื่มเต็มแล้ว...เขาจะตัดสินวางด้วยตัวเขาเอง.....

หน้าที่เราคือ...ป้อนข้อมูลที่ถูกต้องลงไปเรื่อย ๆ....

หากเราชนะกิเลสตัวไหนครั้งหนึ่งแล้ว....เราก็ชนะตัวอื่นได้ด้วยกระบวนการคล้าย ๆ กัน

ที่ใคร ๆ ชอบยกตัวอย่างเรื่อง.....การเติมน้ำสะอาดลงในแก้ว...นั้นแหละ...คือการกำจัดขยะใจ...เพียรใส่น้ำสะอาดไปเรื่อย ๆ...ที่สุดน้ำในแก้ว..ก็มีเพียงน้ำสะอาดแต่เพียงอย่างเดียว

ผมจึงค้านการกำจัดขยะใจที่เพียงนิ่งรู้อย่างเดียว....คือ...ต้องเกินนิ่งรู้ไปอีกนิดหนึ่ง...นะครับ

ของบางอย่างเพียงรู้ก็วางได้ ของบางอย่างรู้อย่างเดียววางไม่ได้ก็ต้องมีวิธี การไม่ต้อนรับแขก คืออุเบกขาดีๆนี่เอง

การเติมความรู้เป็นสิ่งดีครับ และความรู้ที่เรารู้นะมันสุดยอดแล้วไม่มีความรู้ใดยิ่งกว่านี้ แต่ความรู้มันมักมาไม่ทันหนึ่ง มาแล้วกำลังไม่ถึงหนึ่ง

มันก็เลยวางไม่ได้จริงๆ ฉะนั้นจำต้องมีการทดลองที่จะฝึกลดละไปทีละน้อยๆ วิธีที่จะฝึกลดละคือ การเข้าไปกำหนดเลยก็ว่าได้ ลดที่อะไร ลดยังไง ตั้งใจกำหนดลดไปทีละอย่างสองอย่าง และวิธีก็แตกต่างกันไปในแต่ละคน แต่ผมใช้ตรงๆเจอกันตรงเราจะรู้ทั้งเขาและเรา ว่าเขามีกำลังแค่ไหนเรามีกำลังแคไหน และเขาคืออะไรทำไมเราถึงตัดเขาไม่ได้

ธัมวิจัยก็เกิดขึ้นเป็นสภาวะจริงๆทั้งความคิดและความรู้สึกก็เกิดขึ้นพร้อมกัน และเมื่อเรารู้จุดที่จะชนะมันก็จบเรื่องเท่านั้นครับ และวันนี้ที่ผมบอกเรื่องเพศนั้นถ้าเราเปิดหนังดูนานๆขนาดนั้นและเราชนะมันได้แล้ว ที่เหลือก็เป็นเรื่องเล็กขนาดบรรยากาศที่ก่อให้เกิดความกำหนัดเรายังห้ามได้ และบรรยากาศอื่นๆเรายิ่งสบายเลยนี่เป็นวิธีหนึ่งที่น่าทดลองใช้ได้ดีทีเดียว