คุถรุ่งอรุณค่ะ..จริงใจก็คิดแบบเดียวกับคุณเลย..ในกรณีของจริงใจนั้น..ตอนอยู่ด้วยกันอดีตสามีไม่เคยก่อร่างสร้างตัวอะไรเลย ทุกอย่างอยู่ที่จริงใจคนเดียว..ค่าน้ำ..ค่าไฟ..ค่ากินอยู่..จิปาถะ..จริงใจทั้งนั้น..รวมถึงค่าซ่อมรถ.ค่างวดรถ...ก็จริงใจทั้งนั้น แต่พอเลิกกัน..ไปอยู่กับผู้หญิงคนปัจจุบัน..ตอนนี้เค้ามีบ้านราคา 1.8 ล้าน...รถราคาประมาณ 4 แสน..ลูกที่มีกับผู้หญิงทางโน้นก็รับมาอยู่ด้วยกันส่งเสียกัน..แต่ของจริงใจ 2 คน..นี่ไม่เคยเห็นสักบาทเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา..ตลกไหมค่ะ.. แต่ทั้งหมดที่จริงใจบอกมานี่..มันเป็นหนี้ล้วนๆนะคะ..เค้าไม่ได้ซื้อด้วยเงินสดหรอกค่ะ..กู้แบงค์ทั้งนั้น..จริงใจหมายความว่าเค้ากล้าที่จะเสี่ยงสร้างเนื่อสร้างตัวกับผู้หญิงคนนี้ถึงเป็นหนี้ก็ไม่กลัว..และตอนนี้เมียเค้าก็ไม่ได้ทำงานค่ะ..เลี้ยงลูกอยู่กับบ้านเฉยๆ ตอนสมัยที่อยู่กับจริงใจนะ..ถ้ารู้ว่าจริงใจไปเอาเงินใครหรือไปยืมใครมานี่..ทะเลาะกัน 3 วันไม่เลิกเลย แต่เอามาไม่ได้ไปทำอะไรเลยก็เอามากินมาใช้กับเค้านั้นแหละ..แต่จริงใจก็ผิดอยู่ดี..เฮ้ย..ดูแล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนี้สบายเหลือเกินค่ะ...เค้าเอาสามีเราไป...อยู่ด้วยกันมีบ้านมีรถมีครอบครัวที่อบอุ่นอยู่พร้อมหน้ากัน 4 คนพ่อแม่ลูก..ดูเค้าได้ดิบได้ดีนะคะไม่เห็นรับเวรกรรมอะไรเลย..เราต่างหากที่รับเวรรับกรรมพร้อมลูกอีก 2 คน..คิดแล้วก็เศร้าค่ะ

ผู้ชายส่วนมากจะเอาเงินไปทุ่มให้กับเมียน้อยหมดแระคะ ของอุ๋ยเงิน 5 หมื่นยังหมดเลยนับประสาอะไร ถ้ามีมากกว่านี้ก็คงจะประเคนให้หมด นี่ที่หาทุกวันก็คงเอาไปกินเที่ยวกัน ไม่นึกถึงลูกบ้างเลย ลูกตั้ง 2 คน และไม่คิดจะเก็บยามเจ็บไข้ แล้วใครจะช่วยใช่มั้ยคะ คิดแล้วมันน่า...นะ คิดแล้วปวดหัวคะ แต่ก็เป็นความจริงที่มันเป็นแบบนี้ จะให้เรายังเสียดาย พอให้คนอื่นนี่รีบควัก เปลี่ยนใจคนมันยากนะ อุ๋ยเลยเขาใช้ อุ๋ยก็ใช้ หมดแล้วก็ขอ ดูดิเอาให้หมดไปข้างหนึ่งเลยคะ

ไม่ว่าจะทำกรรมใดไว้ เราจะต้องได้รับผลกรรมนั้น ๆ เมื่อเข้าใจกฏแห่งกรรมจริงๆ แล้วเราจะสามารถทำใจและรักษาใจไว้ได้ในทุกสถานการณ์ มีความสุขใจ พอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน พอใจในการสร้างความดี ละ ความชั่ว ยินดีในการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา

ขอเป็นกำลังใจทุกท่านคะ

เพื่อนแต่ละคนเจอเหมือนๆเราเป็นส่วนมาก เราคงทำกรรมมาเหมือนกันนะคะ....ตอนนี้ใจเรายังโหวงเหวงกับการไม่มีเค้าเหมือนอะไรบางอย่างในใจมันหายไป...แต่บางวันก้อไม่เป็นไร..เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลงเหมือนคนบ้า..บางทีหัวเราะกับเพื่อนเหมือนไม่มีเรื่อง แต่บางทีก้อนั่งร้องไห้เป็นบ้่าเป็นหลัง เรายังกลัวว่าจะบ้าไปรึป่าว..สามีเราก่อปัญหาแล้วไม่แก้ไขอะไร ปล่อยทุกอย่างไปวันๆไปตามกระแสกิเลสของตัวเค้า แต่มาบอกเราว่าจะพยายามเลิกกะเมียน้อยแล้วกลับมาอยู่กะเรา....เค้าก้อแค่พูดไปให้เราสบายใจจะได้ไม่ไปวีนหรือไปหาเค้าที่โน่น เพื่อที่เมียน้อยเค้าจะได้ไม่ไปจากเค้าเพราะเค้ายังหลงกันอยู่ กามราคะที่มัดเค้าเไว้ด้วยกันมันแรงกว่าบุญที่มีกะเรา...สามีเลือกสุขจากกาม ไม่ได้เลือกความถูกต้อง...เค้าเลือกความสุขของตัวเอง ไม่ได้เลือกเราที่เริ่มเบื่อเพราะอยูกันมานาน...เค้าไม่เลือกความดีงาม ไม่เลือกความจริงใจ แต่เลือกสิ่งที่สนองตัณหาแค่นั้น...อนาคตจะได้รับกรรมแบบไหนเค้าไม่แคร์ไม่คิดด้วยซ้ำเพราะเค้าสุขอยู่กับตัณหาที่มีตรงหน้าไปทุกๆวัน...และเค้าก้ออยู่ไปวันๆอย่างมีความสุข...

สวัสดีคะคุณรุ่งอรุณ ดิฉันคิดว่าดิฉันเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ เพราะ ดิฉันเองก็ เป็นแบบคุณจริงๆ คะ ความรู้สึกที่คุณเขียนมาทั้งหมดเป็นความรู้สึกเดียวกับดิฉันเลย
ตอนนี้ดิฉัน นิ่งๆ เฉยๆ เห็นเหมือนยิ้มได้ แต่ ภายในใจดิฉัน มันร้องไห้ตลอด (ถ้าให้ดิฉันเล่นบทนางเอกเจ้าน้ำตาดิฉันคงได้ตุ๊กตาทองเลย เพราะ สามารถร้องไห้ได้ทันทีเลย)
บอกตรงๆ คะ ตอนนี้กำลังหันหน้าเข้าหา ธรรมอย่างเดียว แต่ เหมือนยังตัดไม่ขาดปลงไม่ตก แต่ก็กำลังค่อยๆ พยายามไม่ทำอะไรที่เป็นการก่อเวรก่อกรรม กับตัวเองอีก ตอนนี้ที่ปลอบใจตัวเองได้ ที่ทำให้ดิฉันดำเนินชีวิตต่อไปได้ ก็คือ ลูกของดิฉัน เป็นเหตุหนึ่ง และอีกอย่างคือ ดิฉันคิดว่าดิฉันเองก็กำลังใช้หนี้กรรมอยู่ คิดเท่านี้ก็ทำให้ดิฉันยอมรับในสิ่งที่เกิดกับดิฉันตอนนี้ ละก็คิดว่า ถ้าดิฉันมีเวรกรรมกับเค้าจริงๆ ก็ขอชดใช้เสียให้หมด และก็สวดมนต์ ภาวนา นั่งสมาธิ ขอให้เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้ ให้กรรมเบาบางลง แต่ทีแน่ ๆ ตอนนี้ สามีทั้งขอคุณรุ่งอรุณ และ สามีดิฉัน เค้าก็กำลังทำกรรมอยู่ ขอเพียงแค่คุณรุ่งอรุณอย่าเข้าไปเป็นตัวเสริมกรรม กับเค้านะคะ เอาตัวเอง ออกมาอยู่ห่างๆ เพราะเมื่อกรรมส่งผล ตัวคุณรุ่งอรุณจะได้ไม่ต้องไปรับกับเค้าด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ใจเราอดจะหมั่นไส้เมียน้อยไม่ได้จริงๆค่ะ...เค้ามีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองแย่งไปจากคนอื่น และก้อมัดสิ่งที่อยากได้นั้น(สามีคนอื่น)อย่างเหนียวแน่นด้วยลูกผูกมัดไว้เพื่อจะเอาสามีคนอื่นไปอยู่กับตัวอย่างถาวร และก้อทำได้สำเร็จเพราะสามีไม่กลับมาหาเรา ไม่โทรหาห่วงใยเราเหมือนเมื่อก่อนเพราะเค้ามัวยุ่งกับเรื่องลูกและเมียน้อยที่ลุ่มหลงเรื่องราคะกันอย่างมาก(สามีเคยบอก) เรารู้ว่าเป็นวิบากและทรมานอย่างที่สุดแล้ว เราขอระบายความคร่ำครวญในที่นี้เพราะมันหมดความอดทน เราสวดมนต์ ทำบุญ เอาธรรมะมาพิจารณาแต่ก้อยังกระเทาะใจเราได้แค่ผิวๆ พอเวลาเย็นๆค่ำๆก้อมีอาการเศร้าเหงาใจเหมือนเดิม....ขอชื่นชมในความเข้มแข็งของเพื่อนๆร่วมวิบากเดียวกันในลานธรรมนี้ที่สามารถ ยกจิตยกใจขึ้นเหนือทุกข์ีนี้ไปได้ อ่านดูเพื่อนบางคนตัดใจได้เลย หันมารักตัวเองและลูก เราไม่มีลูกดูน่าจะง่ายกว่าแต่กลับยากสำหรับเรา ความเข้มแข็งเป็นสิ่งที่เราขาด พยายามจะสร้างขึ้นมาก้อได้แค่บางคราว ล้มลุกคลุกคลานตลอดถึงวันนี้จะหนึ่งปีเต็มแล้วกับเรื่องนี้ เพื่อนบางคนบอกเราว่าควรจะหยุดความเสียใจนี้ให้เร็วเพื่อตัวเรา เราเข้าใจนะ แต่ทำไม่ได้ อย่างดีก้อแค่ดีขึ้นบ้าง แต่ยังอโหสิกรรมไม่ได้เต็มใจ ยังคงติดๆอยู่กับความแค้นเหมือนรอวันเห็นเค้าล้มบ้าง เราไม่ชอบจิตใจแบบนี้แต่มันก้อเป็นแบบนี้ ทรมานจริงๆค่ะ เพื่อนเราหลายคนอโหสิกรรมให้สามีเค้าแล้วแยกจากกันไป ทุกวันนี้ก้อเป็นเพื่อนคุยกันได้ไม่มีอะไรต่อกันอีก เราอยากจะปลดล็อคความทุกข์ในใจนี้เสียที

คุณวันนี้..กล่าวได้ถูกต้องแล้ว...ในแก่นแท้ของความเป็นจริงมันก็เป็นเช่นนั้น..ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง..จริงอยู่ที่เมื่อก่อนเราเองก็ตบมือไปพร้อมกับสามีของเรา...มันก็เพราะดี...แต่เมื่อมีมืออีกมือยื่นออกมาให้สามีเราตบ...และเค้าก็พร้อมตบ..ปรากฏว่าเสียงที่สามีเราได้มันไพเราะมากกว่าเสียงตบมือของเรา...เค้าก็พร้อมที่จะตบมือกับผู้หญิงคนนั้นต่อไป จริงไหม..ถ้าเราผู้เป็นภรรยาหลวงยอมรับความจริงของข้อนี้ได้และอยู่ให้ได้..เราก็จะมีความทุกข์น้อยลง..ทุกข์ที่มีไม่หายไป..แต่เบาบางเราด้วยใจเราเอง

เห็นใจคุณรุ่งอรุณนะคะ แหม่มเองบางครั้งก็ยังโกรธแค้นเค้าเลย ที่มาทำให้ชีวิตแหม่มกับลูกต้องมีจุดดำ
เกิดขึ้นและยังไม่คิดจะยกโทษหรืออภัยให้เค้านะคะ แต่ไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย ไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง เอาตัวเองเป็นหลัก ฉันต้องมีความสุข ผู้คนรอบ ๆ ตัวเราก็รักเรานะคะ เรามาสนใจคนรอบข้างดีกว่ามั๊ยคะ คนที่เห็นใจเรา รักเรามีเยอะนะคะ เพื่อน ๆ ลูกน้อง หัวหน้า หลาย ๆคนอาจจะรักเราอย่างจริงใจก็ได้ คืออยากเห็นเรามีความสุข ลองหันกลับมามองคนอื่นดูนะคะ แล้วคุณรุ่งอรุณอาจจะมีความสุขก็ได้คะที่ยังมีคนรักและเป็นห่วงเรา สู้ ๆ นะคะ

ใช่ค่ะ บทความของคุณวันนี้ ถ้าเราทำได้ เราคงมีความสุขขึ้นอีกมาก แต่อารมย์เรามันขึ้นลง บางทีมันก็วิ่งไปโน้นไปนี่เรื่อยเลย วันนี้รู้สึกท้อแท้มาก ๆ อยากนั่งร้องไห้ ให้หายกดดัน อยากเข้มแข็งเหมือนคุณแหม่มบางจังเลยค่ะ เมื่อเช้าอุเกือบจะได้หย่าแล้วนะค่ะ ไปเขตเรียบร้อย แต่มีเหตุให้ไม่ได้หย่าให้จบเรื่องจบราวกันไปสักที อุอยากจบเพื่อจะได้เดินต่อไปสักที ไม่ใช่เดิน ๆ ถอย ๆ อยู่แบบนี้ มันเหนื่อยเหลือเกินแล้วค่ะ ขอกำลังใจจากทุกคนด้วยนะค่ะ

พวกเราต้องอดทนกันสถานเดียวจริงๆ....เราจะบอกว่าที่เราเสียดายที่สุดคือเราเดินหมากพลาดไป...ไปวีนใส่สามี ไปว่าพาดพิงถึงหญิงคนนั้น และก็มีขู่บ้างตามอารมณ์ที่แรงตอนนั้น พอเราร้อนใจอารมณ์ขึ้นก้อโทรไปเซ้าซี้ จนน่ารำคาญ พอมาทบทวนตอนนี้คือสายเกินไปเสียแล้วเพราะใจสามีไปหมดเลย จากแต่เดิมยังเกรงใจเรายังเป็นห่วงบ้าง ...มันผ่านไปแล้วแต่อยากฝากเป็นตัวอย่างให้กับเพื่อนๆทุกคนที่เจอปัญหาแบบนี้ว่า การควบคุมอารมณ์ตัวเองสำคัญที่สุด ตราบใดที่เราใช้เหตุผลตลอด ไม่ใ่ส่อารมณ์มากเค้าก้อยังเกรงใจอยู่ พอหมดความเกรงใจ เราก้อด้อยค่ากว่าหญิงคนนั้นไปในทันที เพราะญ.คนนั้นเธอกำลังอยู่ในช่วงเสวยความสุข จึงมีแต่ความสดชื่น เร้าใจ น่าสนใจ เธอกำลังได้ในสิ่งที่อยากได้สมใจอยาก รวมทั้งกำลังจะได้ครอบครองถาวรสมความปรารถนาเพราะการกระทำของเราผลักสามีออกไปเอง....ถ้าเค้าเคยครองคู่กันมาแต่อดีตชาติมาชาตินี้เจอกันช้าเพราะเหตุบางอย่าง...เราคงต้องถอยออกมาเอง....ตอนแรกคิดว่าจะถอยออกมาแบบเหลือศักดิ์ศรีไว้บ้าง แต่เราก้อทำพังไปหมดจากที่เล่ามา...กำลังเยียวยาใจตัวเอง ไม่อยากโทษตัวเองมากไปกว่านี้เพราะคนที่แย่ก้อเราอีก....แม่สามีบอกว่าอาจจะเป็นกรรมที่เราเคยทำไว้มาส่งผลตอนนี้ ให้ยอมรับ....เรารู้สึกว่าเราไม่ผิดนะ แต่ไม่มีใครเข้าข้างเราเลย....น้อยใจ เสียใจ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้...

ไม่เป็นรัยคะคุณ รุ่งอรุณ คุณอุ ดูตัวอย่างอุ๋ยสิคะ ในเมื่อเราล้มแล้วเราทำทุกอย่างพัง เราก็เริ่มใหม่ได้ นับ1 ใหม่ได้นะคะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก เงียบๆ ของเราดีกว่าคะ เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นคะ วันนี้ก็เป็นวันที่ 2 ของอุ๋ยที่เริ่มนับ หากคุณรุ่งอรุณคิดว่ามันพังเราก็เริ่มใหม่คะ ไม่มีอะไรที่สายเกินไปนะคะ เราเริ่มดีกว่าเราไม่ได้เริ่มทำอะไรเลยนะ ทำไปเถิดคะถึงแม้จะเปล่าประโยชน์ สักวันหนึ่งเขาต้องเห็นคะ ที่เราทำไปเพราะเรามีอารมณ์อุ๋ยเข้าใจดีคะ บ้างครั้งถึงตอนนั้นอารมณ์เรามันหยุดไม่ได้เข้าใจคะ แต่เอาใหม่นะคะ นับ1 ใหม่ไปด้วยกันคะ เราต้องอดกลั้นอดทนคะ คุณแม่ผู้อดทนบอกอุ๋ยไว้แบบนี้ อุ๋ยก็ทำของอุ๋ยอยู่คะ ไม่มีอะไรที่สายเกินไปสำหรับการเริ่มต้นคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

..วันนี้เหนื่อยใจจริงๆเลยค่ะ..คนเรานี่มันวอนหาเรื่องจริงๆเลยนะค่ะ...เมื่อกี้จริงใจเข้าเฟชตัวเองเห็นอดีตสามีเรารูปเมียเค้ากับลูกที่เพิ่งเกิดมาลง..และก็เขียนแนะนำรูปลูกของตัวเองใต้ภาพว่า..ผมเด็กชาย.(ชื่อ)...เป็นลูกของพ่อ.(ชื่ออดีตสามี)..และของแม่..(ชื่อผู้หญิงคนนั้น).. นี่คงรักคงหลงกันมากเลยนะค่ะ...ของจริงใจเองก็ผู้ชาย 2 คนเหมือนกันนะคะ..ไม่เห็นสนใจเลย เสียใจนะคะ เมื่อไรความรู้สึกแบบนี้จะจบลงซะที

สู้ ๆ นะคะทุกคน แหม่มเข้าใจความรู้สึกเลยแต่ละคนเจ็บกันทั้งนั้นเลย อดทนไว้นะคะเด้วพรุ่งนี้ก็มาแล้ว
แล้วเราก็จะเริ่มทำโน่นนี่นั่นกันใหม่ พรุ่งนี้อาจจะมีสิ่งดี ๆ ก็ได้นะคะ สู้ ๆ คะ