ขอบคุณนะคะคุณอุ เมื่อกี้ก็นั่งร้องไห้อีกแล้ว เค้าพูดให้เราเสียใจได้ตลอดประมาณว่าอีกหน่อยเราต้องอยู่คนเดียว อะไรประมาณนี้อะคะ เพราะเค้าพูดเบาๆ ได้ยินแค่นี้เราก็เจ็บแล้วยิ่งเราไม่มีแม่และไม่มีลูก ไม่รู้จะกอดใครดีที่ทำให้เราอบอุ่นหัวใจขึ้นมาได้บ้าง เหงาจังคะ แต่พอมาอ่านในบอร์ดนี้ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้เหมือนกัน คุณอุ๋ยเป็นไงบ้างคะวันนี้เงียบไปเลย สู้ๆ นะคะ ซักวันเราคงยิ้มได้

คุณเจ็บปวด อดทนให้มาก ๆ นะค่ะ แรก ๆ มันจะเป็นแบบนี้แหละค่ะ อุตอนแรก ๆ อดทนไม่ได้แบบนี้เลย แบบเงียบไม่เป็นนะค่ะ อกจะแตก ต้องพูดให้หมด ทะเลาะกันทุกวัน กว่าจะทำใจได้แบบนี้ 3 เดือนเต็มค่ะ ตอนนี้คุณเจ็บปวดต้องค่อย ๆ คิดก่อนคะ ว่าตัวคุณเองจะทำยังไง ต้องการแบบไหน คิดแบบใช้สติเยอะ ๆ อย่าคิดตอนโมโหนะค่ะ แล้วค่อยเดินหน้าต่อค่ะ สู้ ๆ นะค่ะ ตอนนี้อุก็สบายใจขึ้นแล้วค่ะ เห็นเล่นโทรศัพท์ก็ยังแวบคิดนะค่ะ แต่ก็สามารถสลัดออกไปว่าตอนนี้เขาไม่ใช่ของเราได้แล้วค่ะ อดทน อดทน สู้ ๆ เย้.......

ทักทายนะค่ะทุกๆท่าน เวลาผ่านไป ใจคนเปลี่ยน เวลาเปลี่ยน จิตใจที่เจ็บปวดจะดีขึ้น ความเจ็บปวดไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป ความสุขก็ไม่ได้อยู่อย่างถาวร เตรียมพร้อมเสมอ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ่น ตอนนี้อาจทุกข์ แทบทนไม่ไหว...เชื่อเถอะสักพักคุณจะดีขึ้น วันเวลาเท่านั้นที่จะรักษาใจเรา รักตัวเองมากๆ เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาสนะค่ะ น้ำหนักลดเหรอ ก็ทำให้ตัวเองดูดี เริ่มจากตัวเองนะ

โย โย

คุณอุ คุณ Yo Yo คะ ขอบคุณนะคะ สิ่งที่มีค่าที่สุดตอนนี้คือกำลังใจจากทุกท่านคะ บางวันหมดแรงเหมือนไม่อยากทำอะไร บางวันมีแรงก็ลุกขึ้นมาดูแลตัวเอง คำถามก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวตลอด เมื่อไหร่เราจะมีความกล้าที่จะตัดสินใจเสียที เมื่อวานอยู่บ้านได้ฟังเพลงลูกทุ่ง จำไม่ได้ว่าใครร้องคะ แต่ชื่อเพลงคือ "ทนก็เจ็บ จบก็เหงา" โดนใจจริงๆๆคะ ขอกำลังใจจากทุกท่านด้วยนะคะ

คุณอุ๋ยเป็นไรหรือเปล่าคะ หายไปเลย คิดถึงนะคะ

คุณเจ็บปวด อดทนนะค่ะ อย่าไปฟังมันเลยค่ะเพลง ยิ่งฟังยิ่งเศร้า โดนทุกเพลง สู้ ๆ ค่ะ ค่อย ๆ คิดไปเรื่อย ๆ พอเวลาผ่านไป ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ โทรหาคุณอุ๋ยบ้างก็ได้นะค่ะ คุยเป็นเพื่อน ๆ กันจะได้ไม่เหงา ช่วงนี้คุณอุ๋ยไม่ได้เล่นเน็ตนะค่ะ เลยไม่ได้เข้ามา

การลืมคนที่รักทำได้ยากกว่าการจดจำ ....แต่ก็ไม่ยากเกินไป แรกๆ ภาพเก่าที่เราเคยมีความสุข..สนุกสนานจะโหมเข้ามาในความทรงจำ..และเราก็จะถามตัวเองว่า..ทำไม เราผิดอะไร คิดไปวนมาไม่รู้จบ สิ่งที่จะทำให้เราฉุกคิดได้ คือ ในขณะที่เรามีความทุกข์ ลองหันไปมองภาพคนที่เรารักนักหนา ....เขาอาจกำลังมีความสุขกับเพื่อน หรือ คนรักคนใหม่......ลองตอบตัวเองว่า สิ่งที่เรากำลังคร่ำครวญ และเป็นทุกข์ให้กับเขานั้น มันคุ้มค่ากันหรือเปล่า จงอย่างทรมานตนเองอีกต่อไป เพราะถ้าเราไม่รู้จักที่จะรักตัวเองก่อนแล้วไซร้ ..ฉะไหนเลย เราบอกได้เต็มปากว่าเรารักคนอื่น

คนที่รักตัวเองเป็นเท่านั้น ถึงจะรักคนที่เรารักหรือคนอื่นได้อย่างชาญฉลาด ....มันเป็นแค่เพียงบททดสอบที่จะให้ก้าวผ่านไปให้ได้เท่านั้นเอง ....เมื่อเวลาผ่านไป ..เมื่อหันมามองตัวเองอีกครั้งในภาพในอดีต เราจะบอกตัวเองว่า ...เราทำโง่ๆ แบบนั้นไปได้อย่างไร...เสียเวลา เริ่มต้นที่ตัวเราใหม่ ..ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ก้าวผ่านทุกปัญหาไปให้ได้นะค่ะ

ไปอ่านเจอมาแล้วรู้สึกชอบ เลยเอามาแบ่งให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันนะค่ะ

เราจะคล้ายๆกับของคุณอยู่กันมาสิบกว่าปีไม่มีลูก มารู้ปลายปีที่แล้วอาการเดียวกับคุณ เหมือนจะขาดใจตาย แต่เราอดทนเก็บไม่แสดงออกมากมาทบทวนหาวิธีในที่สุดของเราคือ..เราถามเราซักสามีจนเค้ายอมรับ...เค้าเลือกเราแต่กลายเป็นหาคนใหม่มาแทนคนเก่าเค้าบอกว่าเป็นวิธีเดียวที่ทำให้หญิงคนนั้นไปจากเค้า่แล้วก้อจริงค่ะ หญิงคนนั้นไปจากเค้าแล้วมาดีกับเรา แต่หญิงคนใหม่ของสามีปล่อยมีลูกเลยทันทีที่ได้กันเดือนแรกตอนนี้ใกล้คลอดแล้วค่ะ ... เราก้อสับสนสุดๆเหมือนกันได้เพื่อนๆและธรรมะช่วยยังไม่ผ่านพ้นนะคะของเรายังเผชิญปัญหาที่เค้าต้องรักลูกแล้วผูกพันกัน และห่างเหินไป ทิ้งเราไปตามเสต็ป...เรายังมึนๆจนบัดนี้เลยว่าแทนที่เรื่องจะดีขึ้นที่เค้าเลือกเรากลายเป็นมีเมียน้อยคนใหม่ทันทีแทนคนเก่าและีมีลูกทันที...ไม่มีเว้นช่วงหายใจเลย...เมียน้อยคนเก่าไปแล้ว แต่คนใหม่กำลังได้ครอบครองสามีเราแบบเต็มๆเพราะเอาลูกมาผูกมัดเรายังอยู่ระหว่างกลางของเรื่องราวค่ะ สามีบอกไม่ทิ้งไม่เลิกกะเราแต่ก้อหายหัวไปเลยตั้งแต่เมียน้อยท้อง พอเราทวงสัญญากลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต..และกลายเป็นเราผิดที่งี่เง่า ทำตัววันใส่เค้าเหมือนคนปัญญาอ่อน เค้าว่าเราหลายอย่างแรงๆเพราะเราไปว่าเมียน้อยของเค้าว่าเห็นแก่เงินถึงกับยอมมีลูกเพื่อแลกกับเงินและดึงสามีเราไปเป็นสามีเธอเต็มตัวเพราะเธอเรียกร้องให้จัดงานแต่งงาน และสู่ขอกันให้ถูกต้อง เราไม่รู้ว่ามีการแต่งงานหรือไม่แต่ที่แน่ๆคือตั้งแต่มีลูกสามีเปลี่ยนไปทันทีจากแต่แรกแสดงอาการยังรักเราดีอยู่ตอนนี้ห่างเหิน หายเงียบ และเค้าเลิกสูบบุหรี่ หันมาไหว้พระสวดมนต์นั่งสมาธิ เรางง อีกรอบ ทุกอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีที่เค้ามีลูก และยังมาว่าเราว่าเข้าวัดปฏิบัติแต่นิสัยไม่เคยเปลี่ยน เราอึ้งไปเลย เค้าบอกเค้ายังเปลี่ยนเลย ...ก้อเลยไม่รู้จะพูดอย่างไร..สรุปคือตั้งแต่มีเมียน้อยมีลูกทำให้ชีวิตเค้าสมบูรณืมีความสุขกว่าเดิมและทำให้เค้าเปลี่ยนนิสัยได้..เค้าแสดงออกแบบว่าอยู่กะเราไม่สุขแบบนี้เค้าเลยนิสัยไม่ดี ตอนนี้เค้าพบความสุขแท้จริง...คือการได้มีลูกมีครอบครัวสมใจอยากของเค้า...เรางงมากเลยว่า...การทำผิดกลายเป็นถูกและดีงามไปได้....กลายเป็นเราไม่มีค่าไม่ดีอีกต่อไป...เราเป็นกำลังใจให้นะเรื่องเราหนักกว่าอีกก้อสู้ๆกันต่อไปจนกว่าจะจบวิบากกกรรมค่ะ..

คุณรุ่งอรุณคะคุณต้องเข้มแข็งคะ รักตัวเองมากๆ คะ ดูแลตัวเอง เปิดโอกาสให้ตัวเองคะ บางทีคนอื่นอาจเห็นค่าของเรานะคะ เพื่อนในลานถ้าอยู่ใกล้กันก็ดีนะ จะได้ไปหา ไปเจอ ไปนั่งทานข้าวตามประสาคนทุกข์สามีทิ้ง น่าจะเข้าท่านะคะ แหะๆ เป็นกำลังใจให้คะ

ตอนนี้หมดแรงแล้วคะ อยากได้กำลังใจเป็นที่สุด เมื่อเช้าสามียอมเปิดปากพูดเองแล้วว่า กำลังจะมีลูกกับผู้หญิงอื่น จะขอหย่าจากเรา พอฟังตัวชาหน้าชาอึ้งไปเลย พูดไรไม่ออก เหมือนใจมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เลยไม่ได้ไปทำงานแต่ออกจากบ้านไปสวนโมกท์ ตรงสวนรถไฟแถวจตุจักร และโทรหาพี่สาวให้ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อน เหมือนตัวเองจะเป็นลมหายใจไม่ออก แต่สามีไม่รู้เลยว่าเราทุกข์ขนาดไหน เค้ายังคิดว่าเราไปทำงาน เพราะเค้าขับรถมาส่งตรงรถตู้ที่เราขึ้นทุกวัน และพูดไม่ให้เราตั้งตัวเลย พอลงรถเค้ามาเราก็ขึ้นรถตู้ไปสวนโมกท์ไม่ได้ไปทำงาน เราร้องไห้ตลอดโดยไม่อายคนที่มองเลย มันเจ็บจนบอกไม่ถูก อยากตายเสียให้ได้ แต่ก็กลัวบาป มันทรมานจริงๆๆ คนที่ไม่เคยโดนคงไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บขนาดไหน ตอนเย็นจะกลับบ้านเราก็โทรไปหาสามีว่ายังอยู่บ้านหรือเปล่าและจะมารับเรามั้ยตรงรถตู้เหมือนทุกวัน เค้าบอกว่ายังอยู่และจะมารับเรา พอเค้ามารับเค้าก็ถามเราเลยว่าจะเอายังไง พอดีพี่สาวบอกว่าให้ตอบเลี่ยงๆไปก่อนอย่าบอกว่าจะหย่าเด็ดขาด ต้องเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเราและเงินกู้บ้านอีก ก็เลยบอกเค้าไปว่าเรายังไม่มีสติพอมันเร็วไปเรายังไม่ได้คิดอะไรขอเวลาทำใจก่อน และเราก็เลยถามเค้าว่าผู้หญิงที่ไหนที่เรียนหรือว่าที่ทำงาน เค้าบอกว่าที่ทำงานคบกันมาได้เกือบ2ปีแล้ว และตอนนี้ผู้หญิงท้องได้7เดือนแล้ว เราไม่เชื่อหรอกเพราะเราเห็นรูปถ่ายที่เค้าไปเที่ยวด้วยกันเมื่อเดือนที่แล้ว ยังไม่เห็นท้องเลย เราคิดว่าผู้หญิงคงอยากแต่งงานและจดทะเบียนก็เลยอยากให้เราหย่าให้ สภาพเราตอนนี้แย่มากๆ ต้องใช้เวลานานขนาดไหนถึงจะลืมเค้าได้ และตอนนี้สามีก็ยังไม่ออกจากบ้านบอกว่ายังหาบ้านเช่าไม่ได้ เราก็งง ไหนบอกผู้หญิงท้อง7เดือนทำไมไม่ไปอยู่ดูแลกัน เราถึงมั่นใจว่าผู้หญิงยังไม่ท้อง ตอนนี้พยามมีสติอยู่กับตัวให้มากที่สุด แต่คงต้องใช้ยานอนหลับช่วยซะแล้วคืน

เจ็บปวด เขียน:

ตอนนี้หมดแรงแล้วคะ อยากได้กำลังใจเป็นที่สุด เมื่อเช้าสามียอมเปิดปากพูดเองแล้วว่า กำลังจะมีลูกกับผู้หญิงอื่น จะขอหย่าจากเรา พอฟังตัวชาหน้าชาอึ้งไปเลย พูดไรไม่ออก เหมือนใจมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เลยไม่ได้ไปทำงานแต่ออกจากบ้านไปสวนโมกท์ ตรงสวนรถไฟแถวจตุจักร และโทรหาพี่สาวให้ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อน เหมือนตัวเองจะเป็นลมหายใจไม่ออก แต่สามีไม่รู้เลยว่าเราทุกข์ขนาดไหน เค้ายังคิดว่าเราไปทำงาน เพราะเค้าขับรถมาส่งตรงรถตู้ที่เราขึ้นทุกวัน และพูดไม่ให้เราตั้งตัวเลย พอลงรถเค้ามาเราก็ขึ้นรถตู้ไปสวนโมกท์ไม่ได้ไปทำงาน เราร้องไห้ตลอดโดยไม่อายคนที่มองเลย มันเจ็บจนบอกไม่ถูก อยากตายเสียให้ได้ แต่ก็กลัวบาป มันทรมานจริงๆๆ คนที่ไม่เคยโดนคงไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บขนาดไหน ตอนเย็นจะกลับบ้านเราก็โทรไปหาสามีว่ายังอยู่บ้านหรือเปล่าและจะมารับเรามั้ยตรงรถตู้เหมือนทุกวัน เค้าบอกว่ายังอยู่และจะมารับเรา พอเค้ามารับเค้าก็ถามเราเลยว่าจะเอายังไง พอดีพี่สาวบอกว่าให้ตอบเลี่ยงๆไปก่อนอย่าบอกว่าจะหย่าเด็ดขาด ต้องเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเราและเงินกู้บ้านอีก ก็เลยบอกเค้าไปว่าเรายังไม่มีสติพอมันเร็วไปเรายังไม่ได้คิดอะไรขอเวลาทำใจก่อน และเราก็เลยถามเค้าว่าผู้หญิงที่ไหนที่เรียนหรือว่าที่ทำงาน เค้าบอกว่าที่ทำงานคบกันมาได้เกือบ2ปีแล้ว และตอนนี้ผู้หญิงท้องได้7เดือนแล้ว เราไม่เชื่อหรอกเพราะเราเห็นรูปถ่ายที่เค้าไปเที่ยวด้วยกันเมื่อเดือนที่แล้ว ยังไม่เห็นท้องเลย เราคิดว่าผู้หญิงคงอยากแต่งงานและจดทะเบียนก็เลยอยากให้เราหย่าให้ สภาพเราตอนนี้แย่มากๆ ต้องใช้เวลานานขนาดไหนถึงจะลืมเค้าได้ และตอนนี้สามีก็ยังไม่ออกจากบ้านบอกว่ายังหาบ้านเช่าไม่ได้ เราก็งง ไหนบอกผู้หญิงท้อง7เดือนทำไมไม่ไปอยู่ดูแลกัน เราถึงมั่นใจว่าผู้หญิงยังไม่ท้อง ตอนนี้พยามมีสติอยู่กับตัวให้มากที่สุด แต่คงต้องใช้ยานอนหลับช่วยซะแล้วคืน

น่าสงสารคุณเจ็บปวด จะทำอย่างงัยดีเนี่ย เฮ่อ จะบอกว่าไม่ให้คิดมากก็คงไม่ได้ ถ้าเป็นอุ๋ยก็คงคิดมากๆเลย ตั้งสติก่อนคะ แล้วค่อยๆ คิด เพื่อนช่วยกันออกความคิดเห็นหน่อยค่ะ -*- สงสารคุณเจ็บปวดจังเลย
ขอให้ผ่านพ้นไปให้ได้นะ งัยต้องยอมรับความจริงคะ ตอนนี้ว่ามันเป็นแบบนี้ แล้วค่อยๆ คิด สู้ๆๆนะคะ

เราเห็นใจทุกคนเลย โดยเฉพาะคุณเจ็บปวดที่สามีบอกว่ามีลูกกะอีกคน แล้วมาขอเลิก เราเหมือนของคุณเลย เลยอยากให้คุณคิดเสียว่ายังมีคนอื่นที่อาการเดียวกับคุณอีกคนคือเรา ... ถึงสามีเราจะไม่บอกเลิกแต่อาการเฉยเมย ไม่ติดต่อมาหาเลยตั้งแต่กลับไป มันบ่งบอกอะไรได้เยอะ...ตอนนี้คุณเจ็บปวดย้ายจากอยู่กับความเจ็บปวดมารู้ลมบ่อยๆนะคะ แรกๆยากมาก แต่พอทำไปบ่อยๆมันจะดีขึ้นเพราะตอนรู้ลมจิตเราจะหยุดทุกข์ไปชั่วขณะ ถ้าทำบ่อยๆก้อหยุดทุกข์บ่อยๆ เราเองก้อฝืนทำอย่างมาก ตอนนี้เหมือนบังคับตัวเองให้เลิกคิดหยุดคิดมันก้อได้ผลเป็นระยะค่ะ ไม่คิดก้อไม่ทุกข์ จะทุกข์ตอนคิดจริงๆค่ะ....อย่าเพิ่งยอมหย่านะคะ อยากให้ยื้อไว้ว่ารอลูกเค้าคลอดก่อนดูซิจะไ้ด้รู้ว่าท้องจริงรึป่าว เพราะก้ออีกแค่ 2 เดือนเอง แปลกดีนะคะลูกสามีคุณอายุเท่าลูกสามีเราเลยท้องเจ็ดเดือนเหมือนกัน..อยู่เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ

ขอบคุณคุณอุ๋ยและคุณรุ่งอรุณมากนะคะ ว่าจะโทรไปหาคุณอุ๋ยเหมือนกัน แต่พอดีตัวเองมาเจอเหตุแบบนี้เสียก่อน มันทำอะไรไม่ถูกเลยคะ เหมือนตัวเองตกนรกทั้งเป็นทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย วันนี้พี่สาวโทรมาให้ไปทำงานไม่ให้อยู่บ้านคนเดียว เค้ากลัวเราจะคิดสั้น เพราะเค้าเห็นเราอ่อนแอมากๆๆ ร้องไห้ไม่หยุด ร้องจนมึน กินอะไรก็ไม่ลง ขนาดเมื่อคืนกินยานอนหลับแล้ว ยังตื่นขึ้นมาตีสามกว่า ตัวสั่นใจสั่น ร้อนรน ไปหมด ลุกขึ้นมานั่งสมาธิ ก็เอาไม่อยู่ ฟังเพลงบทสวดมนต์แผ่เมตตาก็แล้ว ก็ไม่หลับ ทุรนทุรายจนถึงเช้า 6 โมง สามียังนอนอยู่ด้วยนะคะ เพราะเค้าบอกว่ายังหาบ้านเช่าไม่ได้ เค้าลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนแล้วเราก็ค่อยอาบน้ำเพื่อจะมาทำงาน พอขึ้นรถเค้าก็ถามอีกว่าจะเอายังไง เราบอกว่ายังไม่ได้คิด กะว่าจะให้พี่ ๆ มาพูดเพราะเราเป็นคนใจอ่อน กลัวเค้าบอกว่าไม่มีเงินจะให้ค่าเลี้ยงดู เราก็ยอม พวกพี่ ๆ บอกว่ายังไม่ให้พูด เดี๋ยวพวกเค้าจะมาพูดเอง ก็เลยบอกสามีไปว่าวันเสาร์จะให้พี่ ๆ มาพูด เค้าตอบว่า เค้าไม่พูดด้วยหรอก ปัญหาของเราเราต้องพูดกับพี่เราเอง เจ็บจี๊ดจนบอกไม่ถูก ปัญหาเค้าแท้ ๆ ที่ทำเราแบบนี้ เค้าบอกว่าให้เราหาใหม่ เราบอกว่า เราไม่เคยคิดจะหาใหม่ อายุ 39 เข้าไปแล้ว จะไปหาผู้ชายที่ไหน ที่ยังไม่มีครอบครัว ถ้าไม่มีก็เป็นเกย์ไปหมดแล้ว และที่สำคัญเราก็ไม่คิดจะไปแย่งสามีใคร เรากลัวบาป กลัวตกนรก เราถามเค้าว่าและผู้ใหญ่ที่มีลูกกับเค้ารู้มั้ยว่าเค้ามีเมียแล้ว เค้าบอกว่ารู้ เราก็เลยบอกว่าคุณสองคนใจดำใจร้ายมากนะ และผู้หญิงก็แย่มากเลยรู้ทั้งรู้ว่าเค้ามีเมียแล้ว ก็ยังจะทำร้ายกันได้อีก สุดท้ายก่อนลงจากรถเค้าก็บอกเค้าไปว่า ไม่เป็นไรเราอโหสิกรรมให้ แต่ตอนนี้ใจมันยังสั่นและเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้ได้แต่ภาวนาขอให้ตัวเองเข้มแข็ง เข้มแข็ง และเข้มแข็ง

ผู้ชายนี่เป็นอ่ะรัยกันไปหมดนะ โมโห มันจะเป็นกันหมดเลยเหรองี้อ่ะ หาดีไม่ได้เลยหรืองัย หน้ามืดตามัว บอดเห็นผิดเป้นชอบหมด ทำร้ายจิตใจผู้หญิงที่เป็นภรรยาได้ ชดใช้กรรมก็เหอะแต่ดูการกระทำมันแรงเกินไป ทำร้ายจิตใจกันเกินไป ทำไมไม่นึกถึงตอนรักกันใหม่ๆ นะ แล้วเมื่อไรถึงจะได้รับผลกรรมนั่นนะ โอ้ย ไม่รู้จะเอาภาษาอะไรมาพูดดี (อารมณ์เสียแทนคุณเจ็บปวด) -*-

คุณเจ็บปวดค่ะ อย่าอยู่คนเดียวนะค่ะ ไปหาเพื่อน หาญาติพี่น้องก็ได้ค่ะ ตั้งสติให้ดี ๆ เป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้นะคะ จำที่อุบอกไว้นะค่ะ ว่าคนที่เราอยากจะตายเพื่อเขาจะได้รู้สึกผิด หรือเสียใจบ้าง เขากลับไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ คนที่เห็นร้องไห้ เสียใจจนอยากจะตายตามเราไปอีก กลายเป็นพ่อแม่ เพื่อน พี่น้องของเราที่รักเราทั้งนั้นเลยค่ะ ตอนนี้ตั้งสติดี ๆ เดี๋ยวเมื่อเวลาผ่านไป เราจะดีขึ้นเองค่ะ สู้ ๆ อยู่เพื่อคนที่รักเรานะค่ะ

คุณเจ็บปวดอย่าเพิ่งหย่าค่ะ ประวิงเวลาไว้ก่อน ไม่ใช่ว่าอยากได้ทะเบียนสมรสแล้วก็จะได้เลยนะ ต้องให้รู้จักคำว่าเจ็บปวดบ้างเหมือนกัน 2 คนนี้ลงนรกแน่นอน ช่วงนี้อย่าอยู่คนเดียวนะคะ และอย่าคิดสั้นเด็ดขาด ชีวิตคุณมีค่ามากกว่าหญิงร้ายชายชั่วคู่นี้ วันเวลาจะช่วยทำให้จิตใจคุณค่อยๆ ดีขึ้น ขอให้เข้มแข็งเข้าไว้ ต้องมีวันของเราค่ะ สู้ ๆ ค่ะ อย่าอ่อนแอนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ ทุกคนในที่นี้
เป็นกำลังใจให้คุณ คุณต้องผ่านได้ เชื่อดิชั้นนะ