หากยังไม่บรรลุอรหันต์ คงต้องทำตามที่
พระพุทธองค์ แนะนำไว้ ให้มี สติ สัมปชัญญะ ลงที่ สติปัฏฐาน 4 เพื่อให้จิตสุดท้าย ปล่อยวางขันธ์ 5 และ ทุกสรรพสิ่ง ในโลกสมมุตินี้

ทำให้ชำนาญ นะครับ ทุกท่าน

อ้าว...คิดว่ามาถาม....

ที่แท้...ก็ตามมาบอก...

มีข้อมูลเพิ่มเติม มาเพิ่มได้ครับ ท่านกัลยนมิตร ทั้งหลาย

มันมาได้ทุกวินาที่ เพราะมันเกาะมาพร้อมกัยการเกิดแล้ว ค่อยจังหวะเหมาะๆเท่านั้น อย่าประมาท นะครับ

ทำใจให้พร้อมบ้าง แม้จะกลัวตายอยู่ อย่างเราบอกว่าเราทำใจอยู่นะ แต่พอเจอสถานะการณ์เช่น บนเครื่องบิน ความกลัวตายมันก็ผุดขึ้นมา พอเครื่องบินสั่นหน่อยก็ท่อง นะโมตัสสะ ก็ไม่เคยคิดนะว่าเครื่องบินมันจะตกแล้ว เรากำลังจะโหม่งโลก มีแต่คิดว่า ไม่มีอะไร เครื่องมันสั่นเฉยๆ เดี๋ยวก็หาย ขนาดยังไม่ตายจริง ความกลัวตายมันยังหลอนได้ขนาดนี้ นี่เป็นอุบายที่เราต้องเข้าไปศึกษาให้เข้าใจ อย่างน้อยทำให้เกิดการปล่อยวางลงบ้าง

อันนี้ ไม่มีอะไร เครื่องมันสั่นเฉยๆ เดี๋ยวก็หาย ผมว่า มันประมาท ครับท่าน

รู้ตาย ยอมตาย ไว้เสมอ ดีกว่านะ ผมว่า .... เดินหน้าชนมันอย่างเดียว ก็เหตุปัจจัย มันพร้อมแล้วนี้ ทำไงละ

ครับ

ครับผม นี่เป็นอีกตัวอย่างที่เรารู้และเป็นตัวทดสอบเราเองว่า ที่แท้เราก็ยังกลัวตายอยู่นั่นเอง แต่กลัวตายแล้ว จิตมันปล่อยวางได้แคไหน จิตอยู่ที่ตัวเราเอง หรือ จิตอยู่ที่สิ่งสมมุติภายนอก แต่ไม่แน่พอจะตายจริงจิตอาจจะยอมรับซะทีว่า ของจริงมาแล้ว อะไรแบบนั้นครับ

ถ้าได้เจ็บป่วยอยู่ในภาวะสุดท้าย หากวาระใกล้ตายนั้นได้รับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลขณะที่มีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์สามารถขอทำหนังสือแสดงความประสงค์แสดงเจตนาที่จะขอตายอย่างสงบตามธรรมชาติ ไม่ต้องการให้มีการใช้เครื่องมือใดๆ เช่นการ เจาะคอเพื่อใส่ท่อช่วยหายใจ กระบวนการฟื้นคืนชีพเมื่อหัวใจหยุดเต้น เพื่อยืดการตายออกไปโดยไม่จำเป็นและเป็นการสูญเปล่า จากนั้นก็ต้องทำใจให้สบาย ระลึกถึงความดีที่ทำมาตลอดชีวิต โกรธเกลียดใครก็ให้อภัย เคยทำผิดกับใครก็ขออโหสิกรรม และปล่อยวางจากทุกสี่ง ยึดหลักคำสอนพระศาสดาตามสติปัฏฐาน4 พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม ....ตามดู....รู้ทัน...วางอุเบกขา มีสติระลึกรู้ความไม่เที่ยง ความมีอันต้องดับไป สี่งที่เหลือให้ระลึกได้ชัดไม่มีอะไรเกินกว่าลมหายใจอีกแล้ว สาธุค่ะ
.

ใกล้ตาย จิตต้องไม่หวั่นไหวไปกับโลกธรรม คือ สงบ ราบเรียบ นิ่งสนิท มีสติสัมปชัญญะ "รู้" อยู่กับปัจจุบันอารมณ์ ไปทุกขณะ ๆ จนถึงอารมณ์สุดท้าย หรือจิตดวงสุดท้ายจะดับลับไปจากความรับรู้....

การจะทำได้อย่างที่ว่านี้ ต้องได้รับการฝึกซ้อมมาอย่างดี หรือเคยมีประสบการณ์จริงที่ไปเฉียดความตายมา
หรือเคยทำความ "ตายก่อนตาย" มาก่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ในหมู่นักภาวนาที่ชำนาญแล้วทั้งหลาย

สำหรับนักสมถะ.....ก็ให้สังเกตจิตตนเองดีๆ ตอนที่จะเข้าถึงอัปณาฌาณ หมดลมหายใจ ดับความรู้สึกและความรับรู้

สำหรับนักวิปัสสนา......ให้สังเกตดีๆตอนที่จิตจะเข้าถึง "สังขารุเปกขาณ"

การดับความรับรู้ จากอัปณาฌาณ หรือหยุดการปรุงแต่ง จากสังขารุเปกขาญาณ จะเป็นการดับแล้วกลับมาได้ แต่
การดับของจิตดวงสุดท้าย เพื่อไปสู่ความตาย จะไม่มีกลับมาแล้ว ถ้าเหตุปัจจัยพอ อาจฟลุ๊ค มีอริยมรรคเกิดขึ้นตอนใกล้จะดับจิตได้ ถ้าสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ทันปัจจุบันอารมณ์ได้ดีโดยตลอด ครั้งพุทธกาลก็มีหลายท่านที่ทำโสดาปัตติผล หรือ อรหัตผลได้กับจิตดวงสุดท้าย

สาธุ...ดี..ดี...กันทุกความเห็นเลย...

เอ! แต่ผมว่ามันตลกทุกความเห็นเลย ดันมาแนะนำในสิ่งที่
คนธรรมดาสุขภาพดีๆยังทำไม่ค่อยได้

ดูแนะนำเข้าซิ ใกล้ตายให้ทำสติปัฎฐานสี่
พุทโธ่ ! ไปแนะนำเขาอย่างนั้น ผมว่าคนที่แนะนำยังไม่รู้เรื่องสติปัฏฐานสี่เลยมั้ง

ออกตัวก่อนครับว่า ไม่อยากขัดคอเลย แต่ผมขอล่ะครับ จะแนะนำอะไร
มันต้องแน่ใจว่าตัวเอง เข้าใจในสิ่งที่แนะนำแล้ว
ปะเดี๋ยวเขาเข้ามาแย้ง ก็จะไม่พอใจเขาอีก เขาปรารถนาดีก็หาว่า
เป็นอันธพาล

คุณโฮฮับ



คุณโฮฮับยังไม่เคยเจอของจริง (หมายถึงคนที่ใกล้จะเสียชีวิตน่ะค่ะ)
เอาไว้ว่างๆ
เรานักเล่าประจำเว็บ
จะค่อยๆเล่าให้ฟังค่ะ ของจริงค่ะ ไม่ใช่ " เค้าพูดให้ฟังค่ะ "

ว่าแต่คุณฝึกจิต เคยผ่าน วินาทีเฉียดตายมาบ้างหรือยังคะ

"ของจริง" กับ "อาการปรุงแต่งทางความคิด" รับรองได้ว่าไม่เหมือนกันแน่
ถ้าเคยผ่านมา...เล่าสู่กันฟังบ้างสิคะ...เป็นธรรมทานค่ะ

เจริญในธรรม

คุนน้องจะบอกอะไรให้ เวลาเราจะตายบางครั้งมันไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าจะตาย คุนน้องเนียะเจอมาแล้ว แต่เคราะห์ดีที่รอด เป็นลมในห้องน้ำ ส้วมก็เป็นแบบโบราณสมัยก่อน ต้องนั่งยองๆ อยู่ๆก็วูบไปเฉยๆโดยไม่รู้สึกตัว ถ้าให้เดาเหตณ์การณ์คงหงายหลังตึงหัวไปฟาดกับพื้นห้องน้ำ หัวแตกด้วยนะ รู้สึกตัวอีกที ลืมตาตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง รู้แต่ว่าเจ็บศรีษะ มึนๆหัว แถมไม่มีใครรู้ด้วยว่าเราสลบในห้องน้ำ สรุปคือ สลบหัวฟาดพื้นแล้วก็ตื่นขึ้นมาเอง แล้วถ้าเป็นคนแก่ๆร่างกายไม่แข็งแรง จะเหลือมั้ยเนียะ แล้วมีอาการแน่นหน้าอก หน้ามืด เวลาปวดท้องเข้าห้องน้ำ แต่แปลกจะเป็นตอนตื่นนอนตอนเช้า เป็นลมในห้องน้ำหมดสติทุกครั้งเวลาเกิดอาการแบบนี้ ช่วงเป็นวัยรุ่น18-19เป็นบ่อยมาก แต่โชคดีห้องน้ำเป็นแบบชักโครกแล้ว (มีคนบอกเป็นความดันต่ำ) เวลาเกิดอาการนี้ โอยจะขาดใจตาย หายใจไม่ทั่วท้อง เหมือนมีอาไรมันตีขึ้นมาตรงหน้าอกแน่น จุก แล้วเราจะหมดสติไปเลย แต่เด่วนี้ ไม่ค่อยเป็นแล้ว เคยเป็นแต่นานมากแล้ว เราตั้งสติ หายใจ เข้า-ออก ช้าๆ แล้วบอกตัวเองว่า จะไม่เป็นลม แล้วก็หายใจเข้าออก พุท-โธ ช่วยได้เยอะ ไม่เป็นลมหมดสติเหมือนมะก่อน

ไม่มีเรา
มีแต่ขันธ์5
ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามเหตุตามปัจจัย24

หลับเหมือนตาย เคยได้ยินมั๊ย
ความตายของเรา มาเยือน ทุกครั้งที่หลับวูบไป
นั่นเป็นความตายของเรา
เราเกิด เราตาย อยู่บ่อยไป .......... เพราะเราเป็นแค่สภาวะธรรม ไม่จีรังเลย