แน่นอนที่สุดครับ!การที่เราปรารถนาพระนิพพานที่ปราศจากความรอบรู้ในอริยสัจแล้วนั้น เป็นไปได้อยากครับที่จะไปถึงฝั่งพระนิพพาน และใครก็ตามที่ได้แต่นั่งคอยนั่งอ้อนวอนให้นิพพานมาหาโดยที่ไม่ได้ออกเดินไปบนทางอริยมรรคสักก้าวก็ไม่มีทางถีงฝังแน่นอน และผมเองปรารถนาพระนิพพานและออกเดินบนเส้นทางนี้โดยปราศจากกลัวว่าจะหิวว่าจะอด ขอถือศิลพรหมจรรย์ตลอดชีวิต ไม่ขอเดินถอยหลังอีกต่อไป ขอสัพสัตว์ทั้งหลายหลุดพ้นเถิด

สร้างภพที่เหมาะกับการเข้าถึงการไม่มีภพ

คำกล่าวนี้เป็นคำกล่าวที่เป็นมงคลมาก เท่าที่อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมะ พระอริยะสงฆ์ของเมืองไทยกล่าวไว้ก็มาก ขออนุโมทนาในความตั้งมั่นบนทางแห่งความหลุดพ้นครับ

จากประสบการณ์การเข้าถึงธรรม บารมี10และสัปปายะ7ก็เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ครับ ท่านใดที่ให้เริ่มปฎิบัติควรเข้าไปศึกษาให้มาก

จขกทครับ ผมว่าไปหัดมีสติซะก่อนดีกว่าครับ
การพูดการจาจะได้ดู มีน้ำมีเนื้อมากกว่านี้
เห็นแต่ผักชีโรยหน้าอยู่บนจานเปล่า
หรือว่ากำลังท่องอาขยานอยู่ครับ

จ่าศรีอายุเท่าไรครับ ใช้เวลา๕๗ปี สงสัยนั่งสมาธิตั้งแต่อยู่ในท้อง
พอตกฟากถุงน้ำคร่ำแตก จ่าศรีก็เดินได้เลย แถมมีพรหมแดงมารองรับ

ปุดโถ่เอ้ย! จ่าศรีอาริยาก็ขี้โม้พอกัน
อย่าไปว่าจขกทเลยครับ

คอยๆเริ่มครับไปช้าๆ อย่ารีบร้อน สติในพระพุทธศาสนามันลึกซึ้งมาก และมันก็มีหลานระดับ ตั้งแต่ระดับเด็กๆคือระดับรู้แล้วเอาไว้คุยเล่นกัน และรู้แล้วละเลิกได้ แล้วแต่ใครจะอยู่ระดับไหนเหรอ

แค่เริ่มก็เละแล้วครับ มีอย่างหรือครับปรารถนานิพพาน
นิพพาน เขาให้รู้ เขาไม่ได้ให้ปรารถนา(อยาก)

เขาเรียกฉันทะครับซึ่งเป็นธรรมกลางๆและถือว่าการตั้งตนไว้ชอบด้วย คือ ถ้าเป็นคนประกอบด้วยความไม่มีสัทธาเป็นต้นมาก่อน การละความไม่มีสัทธาเหล่านั้นเสียแล้ว ตั้งอยู่ในสัทธาเป็นต้น ชื่อว่า อัตตสัมมาปณิธิ ความตั้งคนไว้ชอบ.

มาอีกแล้วเจื้อยแจ้ว ฉันทะเป็นอาการที่จิตพอใจที่จะกระทำนั้นก็คือการปฏิบัติ
ในที่นี้ก็คืออริยมรรคมีองค์แปด มรรคมีองค์แปดคือแนวทางปฏิบัติมันเป็นงาน(อิทธิบาท)
ที่คุณพูดมาแต่แรกเขาเรียกโลภะ มีเหตุมาจากตัณหา คืออยากได้ที่เป็นอาการของจิต
ที่ไม่เกี่ยวกับการงานหรือปฏิบัติ หรือที่จิ๊กโก๋บอกว่าเอาไว้ก่อนพ่อสอนไว้

เอาสัทธามาอีก ยิ่งพูดยิ่งเลอะครับ

การปรารถนาแบบไม่รู้อะไรเป็นอะไรนั้นก็เป็นแบบที่คุณพูดก็ถูก แต่ถ้าปรารถนาเพราะเข้าใจว่าโลกไม่มีแก่นสารอะไร และตั้งตัวอยู่ในศิลธรรมก็น่าจะเป็นการดีนะ

ท่าน bigtoo คุนน้องเห็นด้วยอย่างยิ่งเกี่ยวกับบารมี10ทัศ ท่านน่าจะลองไปบอกasokaหน่อยเจ้าค่ะ แกมาแย้งคุนน้องว่า ถ้าเกิดมาไม่พิกลพิการ ก็สามารถปฏิบัติให้เข้าถึงพระนิพพาน เลยไม่กล่าวถึงบารมี10ทัศเท่าไหร่เด่วเอาคำพูดอโสกะมาอ้างอิง

อยากรู้จริงๆอโสกะปฏิบัติยังงัยถึงลด มานะทิฏฐิ ลดโมหะ อวิชชา สงสัยจะนั่งหลับตาสงบจิตสงบใจทั้งวี่ทั้งวัน ไม่ต้องทำมาหากินให้เมียหาเลี้ยง สบายเสียจริง

อดเหวี่ยงไม่ได้เลยนะ Nongkong อารมณ์ค้างยาวนานจังเลย........ถ้าเป็นชีวิตโลกย์แล้วคงต้องผิดหวังบ่อยๆ หรือไม่ค่อยสมหวังเอามากเลยทีเดียวนะ

เรื่องบารมี หรือบารมี 10 ทัศ นั้นเป็นตัวอย่างการบำเพ็ญบารมีของพระบรมศาสดา........เมื่อมาถึงร ะดับสาวกอย่างเราท่านทั้งหลายนี้ ถ้ายังจะมา เอาอย่างและติดตัวอย่างเรื่องบารมี 10 ก็คงจะต้องข้องค้างกันอยู่อีกนาน แล้วก็มีกันเป็นส่วนมากเมื่อปฏิบัติธรรมไปเจอทุกข์อย่างอุกกฤษ วิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ ไม่เพียงพอเลยมาพาลโทษเรื่องบารมี แล้วถอยการปฏิบัติ ไม่มุ่งมั่นทำนิพพานให้แจ้งในชาตินี้

สมัยนี้มีใครบ้างที่มีฤทธิ์ล่วงรู้ถึงบารมีที่สร้างสมมาในอดีตว่าถึงระดับไหนแล้ว .......สมัยพุทธกาลก็เห็นมีหลักฐานก็เพียงแต่พระบรมศาสดาเท่านั้นที่ทรงมีญาณล่วงรู้บารมีของคน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นมนุษย์ทุกคนจึงมีสิทธิที่จะคิดคืบลามเอาเองได้ ทั้ง 2 ฝ่าย 2 ทาง ทั้งด้านลบและบวก
เมื่อเชื่อได้ว่าบารมีตนยังไม่ถึงได้.......ทำไมไม่สร้างความเชื่อว่าคุณความดีที่ส่งมาให้เกิดเป็นคนในชาตินี้ เป็นเครื่องรับรองบารมีไว้กลายๆว่า เป็นผู้มีสิทธิบรรลุธรรมหรือทำให้แจ้งพระนิพพานได้ในชาตินี้ นี่ก็เป็นสิ่งที่มีสิทธิที่จะคิด เห็นและให้กำลังใจตัวเองได้ไม่ใช่หรือ จะยังดีกว่ามาคอยบั่นทอนกำลังใจและความเพียรของตนโดยอ้างเรื่องบารมี
ปัจจุบันนี้ทุกคน ขอแต่เพียงว่าให้ได้พบกัลยาณมิตร ชี้บอกทางที่ถูกต้องให้และเป็นพี่เลี้ยงคอยกำกับส่งให้เดินทางไป สำคัญที่ตัวเจ้าของผู้ปฏิบัติจะต้อง เอาจริง ทำจริง มีสติ ปัญญา สมาธิ วิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ อันเยี่ยมยอด พาตนดำเนินไปบนทางจนถึงที่หมาย สถานีแรก คือ โสดาปัตติผล ทีเหลือก็จะรู้จักค้นหาเอาเองได้ไม่ลำบาก

ติดบารมีอะไรข้อไหน ก็แก้ไขมันทำกันให้เต็มที่เสียเลยในเวลาชีวิตที่เหลือของชาติปัจจุบันนี้
จงเชื่อในพุทธภาษิตที่ทรงตรัสไว้ว่า

บุคคล ล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร (วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ) :b8:

คำเขียนของน้องคง......
"อยากรู้จริงๆอโสกะปฏิบัติยังงัยถึงลด มานะทิฏฐิ ลดโมหะ อวิชชา สงสัยจะนั่งหลับตาสงบจิตสงบใจทั้งวี่ทั้งวัน ไม่ต้องทำมาหากินให้เมียหาเลี้ยง สบายเสียจริง"

อริยะ หรือผู้ที่เตรียมจะเป็นอริยบุคคล เขารู้กิจอันควรด้วยตัวของเขาเองไม่ต้องไปห่วงเขาหรอกนะ ห่วงตัวเองให้มากๆเข้าไว้ดีกว่านะจ๊ะ แล้วก็พึงทราบไว้เสียด้วยว่า คนที่เขาจะมาสนทนาธรรมได้ทุกวี่ทุกวันนั้นเขาต้องนั่งแท่นทางโลกมาพอสมควรแล้ว เลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเลี้ยงแม่ได้ไม่ลำบากแล้ว
.......แท่นทางธรรม ก็ควรจะได้นั่งได้สัมผัสมาพอสมควร จึงจะกล้ามาเอื้อนเอ่ยสนทนาธรรม ประกาศธรรมสู่โลกกว้างอย่างอาจหาญ
.......อโสกะปฏิบัติยังงัยถึงลด มานะทิฏฐิ ลดโมหะ อวิชชา ?
อโศกะ ไม่หมายข้ามขั้นเล็งที่ชั้นทำลายมานะทิฏฐิเป็นอันดับแรกอย่างที่น้องคิดน้องเขียนหรอกนะครับ

"ชาตินี้ ขอเพียงแต่ให้ทำลายสักกายทิฏฐิ ความเห็นผิด นี้ได้ ปิดประตูอบายเสียให้สนิทก็พึงพอใจแล้วครับ"