เริ่มจากผมก่อน ละกัน
ผมปฏิบัติมาตั้งแต่เดือน ธันวา ปีที่แล้ว ศิล5 ตอนนี้ยังไม่บริสุทธิ์เลย ขาดด้าน มุสาวาจา ตอนทำงาน ลูกค้าตามงาน จะเกิดปฏิกิริยา ป้องกันตัว เอาตัวรอด โดยการ โกหกนำหน้าไปก่อน ว่าเสร็จแล้วบ้าง ใกล้เสร็จแล้วบ้าง ทั้งที่ยังไม่ได้ทำ
อีกข้อ ก็คงเป็นข้อ ไม่บริสุทธิ์เรื่องงาน กระมั่ง งานรับเหมา ตอนนี้ ถ้าไม่มีเงินนอก หรือเงินใต้โต๊ะบ้าง ก็อยู่ลำบาก เหตุนี้จึงอยากกลับไปอยู่บ้านนอกทำสวนไร่นา เสียจริง (เมียไม่ยอมกลับ)
ส่วนข้ออื่น ก็ไม่มี แย้ว

ส่วน อกุศล ก็เกิดตอน นั่งทำกสิน พระพุทธรูป ชอบมีอะไรโผล่ออกมา(เป็นบางครั้ง) แย่มาก เลยไม่ค่อยได้ทำ สักเท่าไหร่ มาเดิน อานา กับพุทโธ แทน


ใครอยากสารภาพบาป บ้างก็มานะครับ ไม่ต้องอาย เราต้องยอมรับตัวเอง เพื่อทิ้งความเป็นตัวเองเสีย

ขอบคุณครับ

ท่านฝึกจิตคุนน้องรู้สึกตลกท่านจริงๆ ไปสนับสนุนความเห็นของกระทู้ของ ลุงหมาน ไฟในอย่านำออกไฟนอกอย่านำเข้าไม่ทันไรมาตั้งกระทู้ สาระภาพบาป แล้วเชิญชวนให้คนอื่นมาสารภาพบาปเหมือนตน ถามจริง ตกลงเป็นชาวพุทธจริงหรือป่าว สาระภาพบาปมันเป็นของศาสนาคริส (แม่คุนน้องก็เป็นคริส) ศาสนาพุทธไม่มีสารภาพบาป มีแต่ หิริโอตัปปะ รู้จักละอายละเกรงกลัวต่อบาป เมื่อรู้ว่าบาปก็ต้องเลิกทำบาป ท่านควรมองบาปในใจตัวเองเสียก่อนแล้วค่อยเที่ยวไปมองบาปในใจของผู้อื่น ไม่งั้นชาตินี้ไม่เจอหรอกนิพพาน

ก็ต้องศึกษาให้มากกว่านี้หน่อยจ้า ทำไม๊ทำไมชาวพุทธเราจะไม่มี เพียงแต่เราเรียกปลงอาบัติจ้านังนู๋ ดังที่ภิกษุต้องอาบัติเขาทำกัน

ฉันไม่ได้มีดีอย่างใจคิด แต่ฉันรู้สิ่งใดผิดคิดปรับปรุง
ตัวเองไม่เตือนตัวเอง จะหวังจะให้ใครเตือนได้
สักกาย นี้หนอมันน่าเศร้า กายใจเจ้า ยังไม่มีใครกล้าทิ้ง
ไม่สำรอกออกมาบ้าง สะสมไว้ระวังจะโตคับโลก นะคับ

พระเขามีการแสดงอาบัติ หรือการปลงอาบัตินั้น ก็คือการกล่าวสารภาพผิดของอาบัตินั้นๆ กับพระภิกษุรูปอื่นเพื่อแสดงตนต่อความผิด เพื่อกระทำใจตัวเอง ไม่ให้กระทำผิดซ้ำเดิมอีก

เราเป็นฆารวาส แต่ อยากพ้นทุกข์ สู่นิพพาน ศิลแค่ 5 /8ข้อ ยังมี/รักษา มันไม่ได้ เฮ้อ!!!อย่าหวังเลย (ผมบอกตัวเองนะ)

ลุงหมานครับ ผมเข้ามาขว้างกลางหน่อย ผมเห็นน้องคิงคองแกเดินไปหยิบแหนบถอนผม
ไม่รู้แกจะมาถอนผมใครครับ เอาเป็นว่ากันไว้ก่อน เดียวจะมีคนโวยวายว่า "ไอ้เด็กไม่มีคนสั่งสอน"

ลุงหมานครับ ถามหน่อย ศีลของปุถุชนกับพระวินัยสงฆ์มันเหมือนกันหรือครับ
ศีลของปุถุชน มันเป็นเรื่องของเจตนา กรรมที่เป็นเจตนามันก่อให้เกิดวิบาก

พระวินัยก็เช่นกัน พระวินัยบางข้อมันปลงอาบัติไม่ได้ ถ้าพระวินัยนั้นเป็นเรื่อง
ของกรรมที่เป็นเจตนา เจอปาราชิกเข้าไปปลงอาบัติได้มั้ยครับ
ไอ้ที่ปลงอาบัติได้มันเป็นเรื่องกิริยา มันไม่มีเจตนา

แล้วที่เอาไปเปรียบกับศาสนาอื่น มันคนละเรื่อง(มั่ว)
ศาสนาอื่นการกระทำของเขาหรือกรรมที่เป็นเจตนา เขาล้างบาปได้

แต่ศาสนาพุทธ กรรมที่เป็นเจตนาล้างได้หรือครับ

ก่อนจะว่าเด็กผมว่าลุงดูตัวเองก่อนนะครับ
เดียวเด็กมันถอนขนหงอก เอ้ยไม่ใช้ถอนผมดำให้
ก็จะไปหาว่า"ไม่มีใครอบรม"

ที่อธิบายมาไม่เกี่ยวกับพระอริยบุคคลน่ะ

ตัวคุณไม่ได้ดีถูกต้องครับ แต่คิดปรับปรุงไม่ใช่ กระทู้นี้เห็นๆแล้วว่า เป็นการสนับสนุน
ให้คนไม่เกรงกลัวบาป เพราะชักจูงให้คนอื่นเชื่อว่า ทำบาปแล้วล้างบาปได้

นี่ไม่ใช่การเตือนตัวเอง แต่เป็นการปลอบใจตัวเอง ทางพุทธศาสนา
เรียกว่า ไม่รู้สำนึก ไม่ได้มีความละอายต่อบาปกรรมที่ทำลงไป
แถมมาชักชวนชาวบ้านให้กระทำตาม

ที่เขาให้ทิ้งคือความยึดมั่นถือมั่น ไม่ใช่ให้เลือกทิ้ง อย่าคุณชาวบ้านเขาเรียก
ทำชั่วแล้วถามหาบุญครับ

ศาสนาอื่นเขาว่า แบบนี้หรือที่เรียกสารภาพบาป มาทำบาปเพิ่มล่ะไม่ว่า
แต่ศาสนาพุทธ กล่าวว่า ไม่สำเหนียก ไม่รู้สำนึกครับ

รู้จักเจตนามั้ย รู้จักกิริยา รู้จักกรรมหรือเปล่าหา

ถามหน่อยเป็นพระไปยุ่งกับผู้หญิง ไปโขมยเงินชาวบ้าน
ปลงอาบัติได้หรือเปล่า

พูดธรรมอาจฟังยากสำหรับคุณ เอางี้พ่อแม่ห้ามพูดคำหยาบ
แล้วเราเพลอไปพูดกับเพื่อน ถามหน่อยมันผิดกฎหมายมั้ย แล้วมันผิดศีลหรือ
มันก็แค่ผิดคำสั่งพ่อแม่

ขอบ่นหน่อยไม่ได้เรื่อง

ดีแล้วนะครับที่คุณฝึกจิตรู้ความผิดตน และก็แสดงความผิดนั้นออกมา
แต่สำคัญยิ่งกว่าคือเมื่อรู้ว่าผิดแล้วก็ไม่ควรทำสิ่งนั้นต่อไปอีก

การโกหกบางคราวก็โกหกเพราะเห็นแก่ตน บางคราวก็โกหกเพราะเห็นแก่ผู้อื่น หรือเห็นแก่ทรัพย์สิินอันใดก็ตาม การโกหกชื่อว่าเป็นการเบียดเบียนตนเองและเบียดเบียนผู้อื่น มีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก ควรจะเห็นโทษให้มาก แม้การโกหกเพื่อพูดเล่นกันก็ไม่ควรพูด ผมเคยลงไว้กระทู้นึงเรื่องที่ผมโกหกเรื่องงาน บอกได้เลยว่าครั้งนั้นทุกข์ใจอย่างรุนแรง ใจร้อนเหมือนถูกไฟเผา แล้วก็การรับเงินใต้โต๊ะ หรือรับของใต้โต๊ะ สินบน หรืออะไรก็ตามที่เป็นการทุจริต ยิ่งทำชีวิตยิ่งแย่ครับ มีแต่ทุกข์ เลิกมันเสีย

ส่วนใหญ่ผมจะเป็นฝ่ายจ่ายใต้โต๊ะ นะสิครับ
ตอนนี้มีสติ มากขึ้น ก็ไม่พลั้งเผลอ ก่อนพูดก่อนทำก็คิดก่อนได้ พอควรแล้ว และจะเลิกให้ได้เสียที่

ขอบคุณที่แนะนำครับ

คนที่นี้ เขา บริบูรณ์ กันหมดแล้วหรือ นี้ คงเหลือ แต่ เราเสียแล้ว ซิ ที่ยังไม่พ้น นรก คง ต้องเร่ง เครื่อง หน่อยแล้ว

คุณโฮ....ครับ คุณโฮ...........
ไปติติงลุงหมานโดยไม่พิจารณาให้ดีๆเดี๋่ยวก็มีปัญหาหรอกนะครับ

การสารภาพบาปของพระนั้นมีตั้งหลายขั้นตอนนะครับ

ผิดวินัยอย่างอ่อนๆ ก็ ใช้วิธี ปลงอาบัติ

ผิดวินัยอย่างกลางก็เข้าปริวาสกรรมและมานัติ สารภาพบาปต่อหน้าคณะสงฆ์ หลายๆซ้ำจนกว่าจะเข็ดหลาบ

อาบัติหนัก ปาราชิก ก็ยังแก้ไขได้ด้วยการให้สึกไปบวชเป็นเณร หรือบำเพ็ญธรรมต่อในคราบฆราวาส ก็ยังมีโอกาสจะบรรลุธรรมได้

จริงอยู่ผลกรรมนั้นล้างไม่ได้ แต่สามารถผอนหนักเป็นเบาได้จนอาจทำให้เป็นอโหสิกรรม ตามอยางที่ท่านองคุลีมาลย์ ท่านสันตติอำมาตย์ ได้เป็นตัวอย่างไว้ในพระสูตรแล้ว

การแก้อาบัติต่างๆเป็นกุศโลบายให้ผู้ทำผิดได้คลายความวิตก จนสามารถยกจิตใจกลับมาบำเพ็ญธรรมต่อไปได้โดยไม่เกิดสิ่งกางกั้น เป็นการเปิดโอกาสให้ผู้ผิดที่สำนึกผิดได้หวนกลับมาทำความดีใหม่ได้อีกเสมอๆ

มีปัญหาก็ดีซิครับ จะได้คุยกันยาวๆ ขออย่างเดียว อย่าด่าอย่าหยาบคาย
ไอ้ผมน่ะไม่ถือสาหรอก กลัวจะไปเดือดร้อนคนดูแลเขา เพราะเหตุว่า
มันมีคนชอบฉวยโอกาส เสแสร้งแกล้งเป็นคนดี ชอบอาศัยสถานะการณ์
ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างคุณโสกะนี่แหล่ะครับ(สอดซะจนได้เรื่อง)

ผมเสียดายครับกระทู้นั้นโดนลบไปแล้ว คุณโสกะเลยไม่ได้เห็นว่า
ผมประนามการกระทำของคุณไว้อย่างไร แต่ก็นั้นแหล่ะมันอาจไม่เกิดประโยชน์
เหมือนตักน้ำรดหัวตอ ตอก็ยังเป็นตอ

ถามหน่อยที่พูดเป็นน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงเนี่ย
รู้จัก..ศีลมั้ย..รู้จักกฎข้อบังคับมั้ย ถามหน่อยทั้งสองมันแตกต่างกันตรงไหน
ถ้าตอบได้ค่อยมาคุยกัน ถ้าตอบไม่ได้ก็เลิกเถอะ มันเปลื้องน้ำลาย

ต่อให้สำนึกผิดในการกระทำบาปของตน แต่ผลของการกระทำที่เป็นกายกรรม ก็หนีไม่พ้น อย่างองค์คุลีมารท่านสำนึกผิดที่ฆ่าคนมาเป็นพันๆคน แถมคิดจะฆ่าแม่ตัวเองเพราะไปเชื่อพญามาร สุดท้ายพระพุทธเจ้ามาโปรดทำให้ท่านเห็นสัจธรรมความจริง ท่านออกบวชบรรลุอรหันต์ มีอิทธิฤทธิ์แกร่งกล้ากว่าอรหันต์รูปอื่นแต่ก็ยังหนีไม่พ้นการกระทำของท่าน โจรตามฆ่าท่านถึง 2ครั้ง แต่ท่านก็เหาะหนี สุดท้ายท่านพิจารณาว่า บาปที่ท่านฆ่าคน ท่านต้องชดใช้ด้วยชีวิต ชาติหนี้ถึงจะหลุดพ้น ท่านเลยยอมให้โจรจับไปเอาฆ้อนทุบร่างกายจนแหลกละเอียด เห็นหรือยัง กรรมที่เป็นเจตนา ต่อให้สำนึกผิด แต่ก็ยังต้องรับผลกรรมอยู่ดี

เอกอนก็ไม่บริบูรณ์หรอก
เพียงแต่ไม่รู้จะเล่าอะไร
เล่าก็ได้
เดือนก่อนเห็นตะขาบโผล่หัวอยู่ตรงคอห่าน
ซึ่งมันก็คงมุดออกมาจากทางระบายนั่นล่ะ
เป็นจุดที่จับตัวเขายากจริง ๆ ไอ้เราก็จะทำธุระ ..
ก็..เลยต้องส่งเขาไปก่อน แล้วธุระค่อยตามไป ..

ไหนๆก็เกริ่นนำกันแล้ว คุนน้องก็ขอแจมด้วยซะหน่อย ไม่รู้จะเล่าอะไรเหมือนกัน แต่มีเยอะอยู่นะ
หลายวันก่อน งูเขียวเข้าบ้านลุงคนนึง บ้านอยู่ตรงข้ามกับบ้านคุนน้อง (บ้านติดถนน )แกกำลังเอาไม้ไล่ตีงูเขียว คุนน้องอยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงแม่พูดแว่วๆ เลยวิ่งไปดู สติระลึกทันว่า ห้ามฆ่างูในบ้าน(โบราณว่าไว้นะเพราะเป็นสัตว์สายพันธ์กับพญานาค คงรู้นะพญานาคก้เป็นสัตว์ในตำนานพุทธศาสนา)เลยตะโกนว่า ลุงพอแล้วอย่าฆ่ามันเลย คือมันหนีไปเเล้ว ลุงแกก็ไม่ฟังใช้ไม้ฟาดจนมันแน่นิ่ง คุนน้องรู้สึกสลด ก็เลยนั่งกรรมฐานแผ่เมตตาให้เจ้างู เพราะภาพมันติดตาเหลือเกิน แล้วจำความได้ตอนเป็นเด็ก คุนน้องยังไม่รู้ประสีประสา ไม่รู้ว่าอะไรคือบาป เล่นอยู่ทุ่งนาคนเดียว ตากับยายก็เกี่ยวข้าวทำนากัน คุนน้องเดินไปตรงบ่อสระน้ำ มีเบ็ดคันนึงมีงูมาติดเบ็ด คุนน้องมีเคียวในมือ ใจรู้สึกกลัวงูเลยเอาเคียวไป ปาดท้องงูมันก็รัดเคียว เราก็ยิ่งบิดเคียวเพื่อให้งูมันปล่อย แต่ไม่รู้ว่างูนั้นมันตายรึป่าวนะ นับแต่วันนั้นมา คุนน้องจะระลึกถึงเหตุการณ์นั้น แถมเป็นโรคกลัวงู เวลาฝันว่าเจองู คุนน้องรู้สึกเหมือนจะชอคตายเลยนะในฝัน แล้วก็มีอีกเรื่อง คือความปากไวใจกล้าของตัวเอง คุนน้องชอบเป็นร้อนในคือเป็นแผลในปาก เด๋วเป็นเดี๋ยวหาย เด่วนี้เริ่มสำรวมระวังมากขึ้น แปลกมาก ปากมะค่อยเป็นร้อนในแล้ว 555 กรรมมีจริงแล้วมันก้อส่งผลคุนน้องชาตินี้ด้วย คุนน้องเลยอธิษฐานว่า ขอใช้กรรมแค่ชาตินี้ชาติเดียว แล้วขอหลุดพ้นในชาตินี้ แต่ถ้าบารมีไม่พอกรรมยังหนักอยู่ขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นผู้ชาย แล้วได้ออกบวชมุ่งตรงนิพพานด้วยเถิด

หูตาลาย รีบไปหน่อยรึเปล่า น้องคง(กระพันชาตรี) พระโมคคัลลานเถระรึ๊เปล่า ที่ถูกโจรเอาฆ้อนทุบนะครับ

แล้วเรื่องธรรมนี่ต้องเพิ่มความสังเกตและความละเอียดละออลงไปให้มากด้วย นะครับ
ท่านองคุลีมาลย์ ได้สำเร็จประโยชน์ใหญ่ คือ อรหัตผลแล้ว พิสูจน์และเป็นตัวอย่างให้เห็นแล้วว่าแม้จะทำบาปผิดศีลข้อที่ 1 ด้วยซ้ำไป แต่ ถ้ารู้จักทำใจและมีสติปัญญาอันเข้มแข็งเฉียบแหลม ก็ย่อมจักทำกรรมหนักทั้งหลายให้เป็นอโหสิกรรมได้ ถึงแม้จะได้รับเศษกรรมอยู่บ้าง ก็ไม่มีความเดือดร้อนอันใด