ท่านทั้งหลาย เห็นเช่นไร อธิบายให้ฟังหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ

ขอถามเพิ่มอีกนิดนะครับว่า ธรรมะที่แท้จริงคืออะไร ตามที่ท่านเห็น
สาธุ

การเข้าไปรู้สภาวะการทำงานของอายตนะภายใน เวลากระทบอายตนะภายนอกอย่างมีสติ โดยที่วิญญาณอยู่ที่อายตนะภายใน เช่น การได้ยิน วิญญาณอยู่ที่โสต ไม่ใช่อยู่ที่เสียง หรือการเห็น วิญญาณอยู่ที่จักษุธาตุ ไม่ใช่อยู่ที่แสง จิตจึงจะเห็นความเป็นจริงของขันธ์5ในเวลานั้น ไม่ได้ปรุงแต่ง

ความเห็นส่วนตัวครับ ควรพิจารณา เป็นคำถามที่ละเอียดลึกซึ้งมากครับผม

ไม่ปรุงแต่ง....หมดจดได้...เป็นอารมณ์ของพระอรหันต์...

คือ...ผล

แต่เรา..เรา..ปุถุชน...จะถือเอามาเป็นอารมณ์ได้...แม้ชั่วคราว...ก็ถือว่าดี

ทีนี้....ไม่ปรุงแต่ง....ก็มีได้2 อย่าง..แบบง่าย..ๆ...(ในปุถุชน..นะ)

..ตั้งใจไม่ปรุง..คือ..กำหนดใว้ในใจตนว่า...ผัสสะกับสิ่งใดแล้ว..จะหยุดเพียงแค่นั้น...

..รู้ซึ้งถึงใจมาก่อนแล้วว่า...ความทุกข์ใจเกิดจากใจตนเป็นผู้ปรุงแต่ง...จึงกำหนดใว้ในใจตนว่า...ผัสสะกับสิ่งใดแล้ว....จะหยุด....

พอผัสสะ...มีสติระลึกรู้...ก็ระลึกถึงสัญญาที่ตนกระทำใว้แล้วในใจ...ความปรุงก็ไม่เกิด

เรียกว่า..ปุถุชนยึดเอาอารมณ์พระอรหันต์มาเป็นอารมณ์...

ส่วนจะเป็นได้นานเท่าไร..ก็ขึ้นกับสติ....

แต่..อาจมีบางคนหลงตน...ว่าตนเป็นนั้นเป็นนี้ได้....

ผลของสติ...ขั้นแรกจะเป็นสมาธิ...นั้นคือ....เป็นสมถะนั้นเอง

ยังต้องทำความเพียรต่อ....

มีสติระลึกอยู่เสมอว่าเรากำลังทำอะไร หรือจะพูดง่ายๆใช้เหตุใช้ผลในการตัดสินหรือแก้ไขปัญหา ไม่จับเอาอารมณ์ส่วนตัวมาเจือกับเหตุและผล วางอารมณ์นั้นไว้ ไม่แสดงกิริยาสื่อออกไปทาง กาย วาจา และ ใจ แค่นี้ชีวิตก็ไม่ประมาทแล้วเจ้าค่ะ จะต้องการธรรมมะอะไรอีก นี่แหละธรรมมะของพระพุทธองค์ มีอยู่จริง รู้สึกได้จริง สัมผัสได้จริง

จิตธรรมดาประภัสสรอยู่ตามธรรมชาติ อิสระจากการปรุงแต่งแห่งปกิจสมุปบาท

เป็นแบบนี้ครับ.

อืมม... ว่างจริงๆ

จิตที่ไม่ปรุงแต่งนั้นไม่มีการกำหนดใดๆทั้งสิ้นเมื่อไหร่แม้ว่ามีการกำหนดว่าว่างปล่าวอุปมาจะเหมือนกระดาษแผ่นนี้เขียนคำว่า "ว่างปล่าว" ลงไปแล้วจะว่างได้อย่างไรในเมื่อมีคำว่า ว่างปล่าวจิตที่สงบแท้ๆมีอุปมาดังภาพแรกนั้นนั่นเองครับ...

ขอถามเพิ่มอีกนิดนะครับว่า ธรรมะที่แท้จริงคืออะไร ตามที่ท่านเห็น
สาธุ

ธรรมทั้งมวลนี่แหละล้วนเป็นธรรมที่แท้จริง ล้วนมีอำนาจตามธรรมนั้นๆของมันอยู่

แต่ที่ควรทำให้แจ้งนั้นมี

ธรรมที่เป็นตัวทุกข์ ธรรมที่เป็นเหตุแห่งทุกข์

ธรรมที่เป็นการดับสิ้นเชิงแห่งทุกข์ ธรรมที่เป็นเครื่องถึงความดับสิ้นเชิงแห่งทุกข์

เห็นดังนี้

สิ่งใด...ที่เกินไปจากจิตปภัสสร....สิ่งนั้นมีการแปรผันไม่เที่ยงและดับไป...เป็นธรรมดา

เอาเป็นว่าเราหนุกๆกันนะครับอย่าถือเป็นจริงจังนัก เดียวท่านจะโกรธผมเอา

สภาวะธรรมแท้ จะเหมือนกันหมด
ท่านเป็นผู้ข้ามฝาก ที่เห็นฝั่ง แต่ยังมีหมอกบางๆ ลอยคั่นกลางอยู่

ท่านคงสงสัยใช่มั้ยครับ เดียวดูท่านอื่นเขาก่อน แต่อย่าลืม เอาแค่หนุกๆนะครับ
(ผมก็ฟังเขามาอีกที)

จิต ไม่ปรุ่งแต่ง มันเป็นสภาวะอย่างไร.....ลองกราบเรียนถามครูบาอาจารย์ดูครับ

ธรรมะที่แท้จริงคืออะไร......... มันเป็นอย่างที่มันเป็นโดยไม่บิดเบือน

ขอออกตัวก่อนนะครับ ว่าผมฟังเขามาอีกที เอาว่า เราแค่หนุกๆกันนะครับ เดียวกัลยาณมิตรจะเกลียดผมหมด
ท่านกบ แอบผิดหวังกับคำตอบนิดหน่อยนะนี้
ท่านมาเห็นแค่กลางทางเองหรือนี้ เอาใหม่ได้มั้ยท่านลองพิจารณาใหม่ นะ

ไม่ได้เครียดหรอกครับ คำว่าธรรมทั้งมวลนี่แหละล้วนเป็นธรรมที่แท้จริงของผม หมายถึงธรรมทั้งมวลล้วนมีอำนาจปรุงแต่งกันรวมทั้งจิตที่ยังข้องติดธรรมนั้นได้จริง แต่เมื่อจิตอิสระจากอำนาจปรุงแต่งแล้ว ธรรมทั้งหลายย่อมไม่มีความหมายสำหรับจิต (ในแง่การปรุงแต่งแต่ความหมายสำหรับธรรมนั้นๆยังคงอยู่) จิตเองก็เป็นธรรมหนึ่ง และธรรมทั้งหลายย่อมเป็น อนัตตา