สัญญา ความจำได้ ถามว่าความจำนี้ ข้ามภพข้ามชาติได้ไหมครับ

คุณเคยได้ยินเรื่องคนระลึกชาติหรือเปล่าล่ะ

พอได้ยินแล้วคุณเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าล่ะ ถ้าคุณเชื่อ คุณก็จะได้คำตอบว่า"ได้"
แต่ก็คงจะเป็นกรณีเฉพาะบุคคลเท่านั้น ที่มีการระลึกชาติได้ คงไม่ทุกคนหรอกครับ

สัญญา...ไม่เที่ยง

อย่าว่าแต่ชาติหน้าเลย.....เอาแค่ชาตินี้ที่ผ่านมา...เรื่องที่จำได้..กับเรื่องที่ลืมไปแล้ว...อะไรมีมากกว่ากัน?....

หากจำได้ไม่มีลืม...เรา ๆ คงได้เกียรตินิยมกันหมดแล้วละ..

นี้งั้ย...สัญญาไม่เที่ยง...ก็เห็น ๆ อยู่

แต่...ธรรมไม่เกิดไม่ตาย...มันไม่อนิจจัง..นี้

หากเรื่องใด..ธรรมไม่เกิดไม่ตาย..ระลึกถึงได้....เรื่องนั้นมันก็ไม่อนิจจังไปด้วยเป็นอัตตโนมัต

ก็รอเพียงเวลาที่เรา ๆ....จะหยั่งสู่ธรรมไม่เกิดไม่ตายได้เมื่อไร....สิ่งที่ระลึกได้จะเรียกสัญญาณ...หรือสัญญา...หรือไม่เรียกเป็นอะไรเลย...ก็คงไม่ใช่ปัญหาแล้วละมั้ง...

อาเฮียกบอ๊บอ๊บ ปล๊งปลงมีของมาฝากอ่ะ



ชอบป่ะล๊าาาา

ผอมไปหน่อย...

สัญญา คงบันทึกไว้ทุกเรื่องราว ไม่มีวันลืม

รอจนถึงภพชาติที่ คนบางคน มีสติปัญญา สูงส่ง แบบมากๆ

ระลึกย้อนหลังได้ นับภพนับชาติไม่ถ้วน

นั่นหมายถึง อะไร

หมายถึง ความจำได้หมายรู้ คือสัญญา ที่มันจำทุกสิ่งทุกอย่าง เอาไว้ได้หมด

แต่เรา จะดึงสัญญา ออกมาได้เท่าไร

บางทีเหตุการณ์เมื่อเช้านี้ เราก็ลืมไปแล้ว

ความจำของเรา กับสัญญา .....................................จึงเป็นคนละตัวกัน

สัญญา เป็นสิ่งที่มีจริง ................................ แต่เราเป็นสิ่งที่ไม่มีจริง คือไม่มีเรา นั่นเอง

รูป มีจริง
เวทนา มีจริง
สัญญา มีจริง
สังขาร มีจริง
วิญญาณ มีจริง

แต่เรา ................................ ไม่ได้มีจริงเลย ...................... ไม่มีเรา

ขันธ์5 มีจริง ..................................แต่เรา ไม่ได้มีจริงเลย

ก่อนเราเกิด ขันธ์5 จึงมีมาก่อน อยู่แล้ว นับขันธ์5 ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่นับถ้วน
ตอนที่เรามีชีวิตอยู่ ขันธ์5 ก็มีความเป็นไปของมัน อยู่ตลอดเวลาคือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
หลังจากที่เราเสียชีวิต ขันธ์5(ซึ่งไม่ใช่เรา) ก็ยังคงเป็นไปตามวัฏจักรของมัน คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หาจุดจบไม่เจอ

ความเกิดขึ้นของขันธ์5 ไม่มีเบื้องต้น

การพูดว่าเราเกิด .............แค่สมมุติ
การพูดว่าเรามีชีวิตอยู่........แค่สมมุติ
การพูดว่าเราเสียชีวิต.........แค่สมมุติ

แค่พูดให้เข้าใจกันเท่านั้น

เพราะ จริงๆ แล้ว ไม่มีเรา

มีแต่ขันธ์5 ล้วนๆ จริงๆ

ความจำ ไม่ได้มีแค่ สัญญา ..

๑. ความรู้ จากสัญญา การเรียนรู้ การอ่าน การฟัง
๒. ความรู้ จากประสพการณ์ เหตุการณ์จริง
๓. ความรู้ จากการลงมือปฏิบัติ การฝึกฝนอบรมบ่อย ๆ
๔. ความรู้ จากปัญญา รอบรู้ รู้แจ้งเห็นจริง

ความรู้จาก "สัญญา" เป็น "ไตรลักษณ์" คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
พระพุทธองค์ตรัสไว้แล้ว "สัญญา อนัตตา" ย่อมไม่สามารถจดจำข้ามภพชาติได้

"จิต" คือ ผู้รู้ ผู้จดจำ ผู้บันทึกและจะจำไว้ไม่ลืมเลือน เมื่อความรู้นั้นประกอบด้วยเหตุผล
จากความรู้แจ้ง ความเห็นจริง ประสพการณ์และจากปัญญาของตน

"สติ" ระลึกรู้ ระลึกได้ ผู้ฝึกสติจนเป็น "มหาสติ" ย่อมสามารถระลึกรู้สิ่งที่ล่วงไปและรู้สิ่งที่จะมีมาได้
คือ รู้อดีตและอนาคต การรู้อนาคตย่อมไม่ใช่เพราะ "สัญญา" อย่างแน่นอน ..

ถ้าเกิดผัสสะ

ตราบเท่าที่ยังไม่เกิดผัสสะ
เราไม่รู้ว่ามีมันอยู่ด้วยซ้ำ

"สัพเพสังขารา สัพพะสัญญา อนิจจา" สังขารทั้งหลาย สัญญาทั้งหลายไม่เที่ยง
"สัพเพสังขารา สัพพะสัญญา อนัตตา" สังขารทั้งหลาย สัญญาทั้งหลายเป็นอนัตตา

ความไม่เที่ยง ของสัญญา ไม่ใช่ จำบ้างไม่จำบ้าง
ความเป็นอนัตตา ของสัญญา ไม่ใช่ จำบ้างไม่จำบ้าง ลืมไปบ้าง

ความไม่เที่ยงของสัญญา คือ การมีแล้วหายไป นั่นคือ เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป

ความเป็นอนัตตา ของสัญญาคือ การไม่มีใครเป็นเจ้าของสัญญานั้น การไม่มีใครไปมีอำนาจบังคับบัญชาสัญญานั้น

สัญญา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปพร้อมจิต

จิตทุกดวง ประกอบด้วยสัญญา

ที่ใดมีจิต ที่นั่นก็ต้องมีสัญญา

แล้วคนนอนหลับสนิท ไม่รู้สึกตัว ไม่จดไม่จำ ไม่อะไรทั้งสิ้น มีสัญญาหรือไม่

คำตอบคือ มีสัญญา

เพราะ เรา ไม่ใช่ สัญญา
สัญญา ไม่ใช่ เรา

อยากให้จำ ก็ไม่จำ
อยากให้ลืม ก็ไม่ลืม

ไม่อยากจำ ก็จำ
ไม่อยากลืม ก็ลืม

"อัลไชเมอร์" นี่แหละ คือ
บทพิสูจน์ "สัญญา อนัตตา"

...ปุถุชนมีชีวิตก็อยู่ในโลกของความคิดความจำที่มีกิเลสครอบงำตั้งแต่ลืมตาตื่นจนกระทั่งหลับ...
...ตื่นเช้าขึ้นมา...ลืมตาปรับก็คิดเป็นนาฬิกา...มองปรับก็จำว่าเป็นกระจกเห็นเงาในกระจกก็เราคนสวย...
...ทำแบบนี้ประจำทุกเช้า...คิดเป็นแปรงสีฟัน ยาสีฟัน ตัวเองกำลังแปรงฟัน แต่งตัว ขับรถไปทำงาน...
...ถึงที่ทำงานคิดจำเป็นคนชื่อนั้นมาติดต่องานกับตัวเราำ...ทุกอย่างจำเป็นตัวเรากระทำทั้งวัน...
...เมื่อไม่ระลึกสภาพธรรมะ...จิตเกิดดับทั้งวันนับไม่ถ้วน...เป็นกรรมรอให้วิบากกรรมมาส่งผลแล้ว...
...ก็ไม่ใช่ว่าจำได้ทั้งหมดหรอก...จำได้บ้าง...จำไม่ได้บ้าง...ตามความคิดใส่ใจของตัวตนแต่ละคน...

"ประโยชน์อะไรในคำสัญญา...แสร้งเสวาจา ว่าจะรักมั่นตราบวันสิ้นลม...."(ขออนุญาตร้องเพลงของพี่เป้า)

อย่างเพลงว่าสัญญา(ความจำได้หมายรู้)มีค่าก็เมื่อยึดมั่น ถ้าไม่ยึดมั่นก็ไม่มีความหมาย ความยึดมั่นถือมั่นมันทำให้ทุกข์ (ขอโทษที่ตอบไม่ตรงคำถามแต่คิดว่าถ้าจำได้คงวุ่นวายมากกว่าประโยชน์):b23:

การจำมีสองส่วน คือ จำในส่วนจิต และจำโดยสมอง

สมองตายไป ก็ยังเหลือใจที่จำสิ่งฝังใจเอาไว้เป็นอารมณ์ เพื่อการตั้งอยู่ของใจเอง