สวัสดีครับ ท่านกบ
สภาวะอันนั้น คือ อีหยังเกาะ? งง งง

ก็อันนั้นแหละ...

ก็คงเหมือน ๆ อันที่มันผลักเราให้อยู่ในศีล 5..นั้นแหละ

แต่อันนี้...คงมีแรงมากกว่า

ไอ้ที่เขาเรียกว่า...ถึงความเป็นเอง

มั้ง??

ออ! เอ่! อือ! เหมือนจะเข้าใจนะ ช่ายมั้ยละหว่า เดี่ยวคงจะเข้าถึง ตามท่านกบอยู่ห่างจริงๆเรานี้

ม่ายจริงมั้ง...

แล้วศีล 5 ของคุณฝึกจิต...อยากทำ...หรือว่า...ไม่ทำไม่ได้?

มันก็อย่างนั้นแหละ

อย่าหาว่ายกตนเลยนะครับ (ออกตัวไว้ก่อน )
ผมคิดเอาเอง อาจจะเข้าข้างตัวเองด้วยกระมัง ว่า จาก 8 ข้อ ลองย้อนดูแล้ว บางข้อ มันไม่ลง ทั้ง 2 อย่างเลยทั้งอยากทำ และ ไม่ทำไม่ได้ ครับ มัน เป็นเอง
มีข้อ 4 ต้องมีสติ ควบคุมอย่างเข้มแข็ง ข้อ 678 ก็มีแบบหลวมๆไปก่อน ไม่่มั่นนัก สบายบ้าง อดทนทำบ้าง ครับ

ขอให้ท่านกบช่วยชี้แนะ การฝึกฝน ด้วยเถิดครับ

สอนจระเข้....ให้ว่ายน้ำ...ก็นึกอายจระเข้..เหมือนกัน

เอาเป็นว่า...แค่ความเห็น..ก็แล้วกัน

ผู้ที่มีความสุขกับการได้ทำวัตรเช้าทำวัตรเย็น....เจริญสมาธิภาวนา....ข้าวเย็นมันไม่อยากกิน..เพราะอิ่มแล้ว..ภาวนาได้ไม่ดี....พอไม่ดีมันก็เลยทุกข์ใจ....พาลไม่อยากกินข้าวเย็นไปเอง

ส่วนเรื่องละคร...ฟ้อนรำ...ดูไปก็ไม่สนุก...ใจมันอยู่แต่กับจะทำสมาธิภาวนา...เมื่อสนใจสนุกในมากกว่าสนุกนอก....มันก็ไม่อยากดูของมันเอง....

ผู้ที่มีใจจดจ่อกับสมาธิภาวนา...ความสุขของมัน...เปลี่ยนตำแหน่งไปแล้ว...ตรงไหนที่เป็นสุขของมัน....มันจะไปยืนตรงนั้นเองไม่ต้องให้ใครบังคับ

ส่วนเรื่องที่นอนสูง..นุ่ม...เข้าใจว่า...เป็นการฝึก...ไม่ให้ประมาทหรือปล่อยใจแม้ในยามนอน...ผู้มีสติกับผัสสะ..ทุกผัสสะ...ย่อมไม่เผลอ...แต่หากเป็นกฏ...เช่นในภาวะของท่านชี....ก็ต้องทำตามกฎ...ฆารวาสก็ให้มีสติ...

เป็นความเห็นที่ดีนักแล