ปรุงแต่ง....ก็คือเกิด

สิ่งใดเกิดขึ้นมา....สิ่งนั้นก็ต้องสลายไป...เข้าไตรลักษณ์

ปรุงแต่งด้วยวิชชา....นี้มันพวกเรามันจำคำอรหันต์มาคิดประกอบเหตุผลแล้วพูด

คนมีวิชชาแล้ว....คงมีแต่รู้...ไปเลย...จะปรุงแต่งก็คงมีพวกคำพูดคำจา...ว่าจะสอนพวกลูกหนอนแบบไหนให้เข้าใจธรรมะดีหน่า?

คงจะจริงของท่าน เพราะผม ยังไม่บรรลุอรหันต์ จึงจำเขามาพูด ครับ

และอยากให้ท่านทดลอง ทำงาน แบบอยู่กับปัจจุบัน ขณะจริงๆ แล้วทำงานแบบไม่หวังผลใดๆ สุขก็ไม่เอา ทุกข์ ก็ไม่เอา แค่ทำเต็มที่สุดความสามารถในวันนั้นดู นะครับ แล้วท่านมาเล่าความรู้สึกให้ผมฟัง มันจะเป็น ปัจจตัง จริงๆ ครับ

เคยเห็นการกระเพื่อมของใจ....หลังผัสสะมั้ย?
ทิศทางที่มันจะกระเพื่อมออกไป....มีอะไรเป็นมูล?

แม้จิตจะไว...เห็น.อะไรเป็นมูล...แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงกระเพื่อม

จิตไวแค่ไม่ปรุงต่อ..เท่านั้น

วันไหนจิตเสื่อม....กว่าจะหยุดได้ก็หลายวัน

ดังนั้น..ดูเฉย ๆ ...ไม่เข้าไปปรุง....เป็นสมถะ...มันสงบไม่ทุกข์..ก็จริงอยู่..แต่มันเสื่อมได้

ครูบาอาจารย์สอนให้เห็นทุกข์...ไอ้ผมทำเป็นเก่ง...จะท่องไปทำไมทุกข์...ไม่ปรุงต่อก็พอแล้ว

แล้วเป็นงัยละ...พอเสื่อม..อมทุกข์ไปหลายวัน

ใช่เลยครับเป็นอย่างที่ท่านกล่าว นาที-ชั่วโมง-หลายชั่วโมง และเอาช่วงนั้นมาเห็นทุกข์เห็นกิเลส ไม่ถึงกับเป็นหลายวันครับ เพราะยังมีความเข้าใจนึงว่า อย่าไปยึดมั่น เพราะจิตเอง ก็บังคับไม่ได้ แล้วมันก็ค่อยๆคลาย
ส่วนที่ว่าผมว่าให้ลองนั้น ผมไม่ได้อยากอวดเก่งครับ แค่ผมเคยลองทำได้ แบบทั้งวัน แล้วมันรู้สึกที่บรรยายไม่ได้ แค่เบาๆเท่านั้น
ตอนนี้ผมเอง ก็ อวิชชาเต็มตัว ตัณหาเต็มหัว กาบ

ใช่ครับ....เบาสบายทั้งวัน...ทำอยู่เป็นปี....ก็สบายทั้งปี...ยิ้มอย่างคนเห็นโลก...ใจดี...เมตตา..ไม่รู้ประมาณไหน..

กามราคะไม่กระดิกซะแอ่ะ...ไปถามผู้รู้จะเอาปฏิฆะออกทำงัย..ดูซิมันหลงได้ขนาดนั้นนะ

ท่านหัวเราะใหญ่เลย....

พอกามราคะโผล่นะ....ถึงเข้าใจ

อ่อ...มันเป็นผลของสมถะ

ไม่ใช่มันไม่ดีนะ....แต่มันมีบางอย่างขาดหายไป...

ใช่เลยครับ จึงต้อง ทำควบคู่กันทั้ง วิปัสสนา และ สมถะ ลงในปัจจุบันนั้น ใช่มั้ยครับ
ท่านนี้เก่งอย่างที่ผมคิดไว้เลย นับถือ ๆๆ ผมยังไม่ได้เท่าขี้เล็บท่านเลย

ถึงแม้จะสื่อกันด้วยบัญญัติเดียวกัน
แต่ก็เห็นไปคนละมุมแล้ว

สติกับปัญญา จับอยู่ที่สภาวธรรมอันมืดมัว
ท่านใช้คำกล่าวนี้ ท่านตีความได้ว่าอย่างไรล่ะ

สติกับปัญญา อะไร จับอยู่กับสภาวะธรรมอันมืดมัว ...

ก็สุขดีนี่ ชอบใช่มั๊ยล่ะ



มันก็เป็นอารมณ์ที่มีอายุนะ

เอกอนชอบกินส้มตำก็จริง
แต่ก็มีวันที่ไม่ได้อยากกิน

ถ้ายังเห็นลูกไฟลุกอยู่ที่ก้นเหว
เป็นใครก็เป็นต้องพยายามยึดเกาะอยู่ตรงปากเหวอันเย็นกว่าไว้ให้มั่น
มันก็มีวันที่เบื่อที่จะเกาะ

ตราบเท่าที่เราเห็นที่ที่ร้อน เราก็เห็นที่ที่เย็น
แต่มันก็มีอายุการถือครอง
ความเบื่อที่จะเกาะ เพราะเกาะมันมาแสนนาน
มันจะทำให้ เราอยากหาทางออกจากสภาวะนั้นออกไปอีก

เราใช้เวลาอันยาวนาน เพื่อหนีร้อนไปพึงเย็น
แต่เราอาจใช้เวลาเพียงเสี้ยวนาที โดดลงกองเพลิงเพื่อเกิดใหม่อย่างตำนาน นกฟีนิกซ์

มันเป็น ตำนาน

ถ้าเห็นไปในทางที่จะทำให้รู้ได้ว่า นี่ทุกข์ นี่เหตุเกิดทุกข์ นี่ความดับทุกข์ นี่วิธีทำให้เหตุทุกข์ดับ
อธิบายด้วยบัญัติอย่างไรก็ได้ ให้เห็นอย่างที่ว่านี้ ถือวาเห็นอยู่ในมุมเดียวกัน

สติกับปัญญาอันเป็นสัมมา คือ มรรคสัจจะ จับอยู่กับสภาวธรรมอันมืดมัว คือ ทุกขสัจจะและสมุทยสัจจะ

สัมมาสติ กับ สัมมาปัญญาคือสัมมาทิฏฐิกับสัมมาสังกัปปะ จับอยู่กับสภาวธรรมอันมืดมัวคือทุกขสัจจะและสมุทยสัจจะ

บรรดาหลักธรรมและความรู้ทางธรรมทั้งหมดที่เราได้จากการศึกษา สนทนา อ่าน เขียน ฟังหรือที่เรียกว่า "ปริยัติศาสนา"นั้นเปรียบเหมือนความรู้ทฤษฎีในการซักผ้า ซึ่งจะบอกว่าต้องใช้ภาชนะ อุปกรณ์อะไร ผ้าชนิดใดใช้น้ำใช้ผงซักฟอกเท่าไหร่ ขยี้หรือซักนานเพียงใด ฯลฯ

การซักผ้าครั้งแรกๆด้วยตนเองเราก็คงต้องกางตำราทำตามตำราบอกไปก่อน จนได้เห็นผลการซักจริงๆออกมา แล้วจึงมาวิเคราะห์ผลการซักนั้นว่าได้ผลดีมากน้อยเพียงไร ขาดอะไร เกินอะไร ต้องปรับปรุงเพิ่มเติม ตัดลดอะไร พอซักไปกางตำราดูไป วิเคราะห์ผลไปสักหลายๆครั้ง เราจะเกิด ทักษะและประสบการณ์จริงขึ้นมา


หลังจากนั้นปัญญาจะเริ่มพลิกแพลงดัดแปลง ปรับปรุงวิธีการซักให้ดียิ่งขึ้นมีประสิทธิภาพสูงขึ้นโดยมีอะไรที่นอกเหนือจากตำรา
จนสามารถซักผ้าด้วยตนเองได้สะอาดที่สุด

การซักใจให้หมดจดจากขยะก็ดุจเดียวกัน ขอให้ทุกท่านอย่าได้รังเกียจทฤษฎี หรือปริยัติศาสนา ถ้าศึกษาแต่เพียงพอดีที่จะใช้กับการปฏิบัติแล้วลงมือฝึกหัดทำไปจนได้ทักษะประสบการณ์แล้วท่านจะค้นพบวิธีชำระใจอันเป็นวิธีการเฉพาะตัวของท่านด้วยตัวของท่านจนสามารถลงมือซักใจของท่านให้บริสุทธิ์ผ่องแผ้วได้ด้วยตนเอง

มันไม่สุขครับ และมันก็ไม่ทุกข์ด้วย แค่โล่งๆเบาๆครับ
แล้วในโลกนี้มีอารมณ์แบบไหนจึงไม่มีอายุละครับ ที่ท่านอธิบาย ผมว่า มันเป็นสภาวะธรรมดาในชีวิต ครับ
ท่านลองทำดูก่อนนะครับ แต่ไม่ทำก็ไม่เป็นไรครับ ท่านเก่งๆกันทั้งนั้นอยู่แล้ว ผมแค่ปลายแถว

คุณฝึกจิต...ลองไปดูที่นี้...

บทความธรรมะ..

ปฏิปัตติปุจฉาวิสัชนา (พระธรรมเจดีย์-พระอาจารย์มั่น)
viewtopic.php?f=7&t=42041

ผมยังอึ่งไม่หาย....

มีความเป็นไปได้ว่า...

แค่เราไม่เอา....ก็อาจไปนิพพานได้

สาธุกับเอกอน..ด้วย อุตส่าพิมพ์

ขอบพระคุณทั้ง2 ท่านครับ
เป็นเช่นนั้นแล

ท่านกบ ช่วยอธิบายสิ่งที่ท่านเข้าใจ ให้ผมฟังบ้างซิครับ ปัญญาผมไม่ค่อยจะมีนัก

จ๊าก...ผีหลอกกลางวัน...

เอกอน...หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เห็นแว๊บ..แว๊บ..

ส่วนความเห็น..รอตอนเย็น..นะคุณฝึกจิต...ตอนนี้พิมพ์ไม่มันส์

เข้าไปอ่านแล้ว สุดยอดแห่งธรรมะ ของหลวงปู่