:b8:
ตอบคุณ eragon.....
ข้อความท่อนนี้สำคัญ

"หลังจากนั้นนั่งสมาธิทุกวันตอนเย็น

เราทำแล้วสังเกตว่า เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาแล้วกระทบใจเราทั้งที่พอใจและไม่พอใจ
มันคงติดค้างตกตะกอนอยู่ในใจเรานี่แหละ ไม่ได้หายไปไหนเลย

นั่งสมาธิตอนค่ำ

เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆใน "ระหว่างวัน" ผ่านเข้ามาทีละเรื่อง ทีละเรื่อง
บางทีเรียงลำดับมาตามความหนักเบาของเหตุการณ์
บางทีเรียงมาตามลำดับเวลามาเลย ตอนเย็น ตอนเที่ยง จนถึงตอนเช้า
บางเรื่อง "เล็กๆน้อย" ระหว่างวัน ไม่คิดว่าใจมันยังเก็บเอาไว้ได้

1.มันตกค้างตกตะกอนอยู่ในใจเรานี่แหละ
2.ไม่คิดว่าใจมันยังเก็บเอาไว้ได้
ทั้ง 2 ข้อนี้ได้แสดงถึงขยะหรือปฏิกูลในใจที่จะต้องถูกชำระ การชำระโดยเจริญสติรู้ตามไปเรื่อยๆไม่สามารถขุดถอนหรือชำระขยะใจเหล่านี้ได้ asoka จึงได้นำเสนอเคล็ดลับชำะใจมาให้พิจารณาครับ ลองพิจารณาดูอีกทีนะครับ

:b8:
ตอบคุณ eragon.....
ข้อความท่อนนี้สำคัญ

"หลังจากนั้นนั่งสมาธิทุกวันตอนเย็น

เราทำแล้วสังเกตว่า เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาแล้วกระทบใจเราทั้งที่พอใจและไม่พอใจ
มันคงติดค้างตกตะกอนอยู่ในใจเรานี่แหละ ไม่ได้หายไปไหนเลย

นั่งสมาธิตอนค่ำ

เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆใน "ระหว่างวัน" ผ่านเข้ามาทีละเรื่อง ทีละเรื่อง
บางทีเรียงลำดับมาตามความหนักเบาของเหตุการณ์
บางทีเรียงมาตามลำดับเวลามาเลย ตอนเย็น ตอนเที่ยง จนถึงตอนเช้า
บางเรื่อง "เล็กๆน้อย" ระหว่างวัน ไม่คิดว่าใจมันยังเก็บเอาไว้ได้

1.มันตกค้างตกตะกอนอยู่ในใจเรานี่แหละ
2.ไม่คิดว่าใจมันยังเก็บเอาไว้ได้
ทั้ง 2 ข้อนี้ได้แสดงถึงขยะหรือปฏิกูลในใจที่จะต้องถูกชำระ การชำระโดยเจริญสติรู้ตามไปเรื่อยๆไม่สามารถขุดถอนหรือชำระขยะใจเหล่านี้ได้ asoka จึงได้นำเสนอเคล็ดลับชำะใจมาให้พิจารณาครับ ลองพิจารณาดูอีกทีนะครับ

หลังจากนั้นนั่งสมาธิทุกวันตอนเย็น
เราทำแล้วสังเกตว่า เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาแล้วกระทบใจเราทั้งที่พอใจและไม่พอใจ
มันคงติดค้างตกตะกอนอยู่ในใจเรานี่แหละ ไม่ได้หายไปไหนเลย

นั่งสมาธิตอนค่ำ
เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆใน"ระหว่างวัน" ผ่านเข้ามาทีละเรื่อง ทีละเรื่อง
บางทีเรียงลำดับมาตามความหนักเบาของเหตุการณ์
บางทีเรียงมาตามลำดับเวลามาเลย ตอนเย็น ตอนเที่ยง จนถึงตอนเช้า
บางเรื่อง"เล็กๆน้อย"ระหว่างวันไม่คิดว่าใจมันยังเก็บเอาไว้ได้

ตั้งสตินั่งดูไปเรื่อยๆเหมือนได้ทำความสะอาดล้างสิ่งสกปรกออกจากใจ"ทุกวัน"เลยค่ะ
และที่สำคัญอีกเรื่องคือเราได้รู้จักตัวเราเองมากขึ้น
โดยดูจากเรื่องที่เราเก็บมาคิดนี่แหละ มีปัญหามัวแต่โทษคนอื่น ตัวเราเองก็ใช่เล่น
เคยอ่านเรื่อง เมื่อหัวถึงหมอน ของนายตำรา ณ เมืองใต้ แบบเรียนสมัยมัธยม
ที่บอกว่าเราอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายทุกวัน แต่ไม่เคยได้ทำความสะอาดจิตใจตัวเองเลย
ท่านสอนให้สวดมนต์ไหว้พระทุกวัน เพื่อชำระล้างจิตใจตัวเอง
เราไม่ค่อยได้ทำจนโตขึ้น เจอปัญหาต่างๆ ภาระรับผิดชอบเพิ่มขึ้นตามวัย
พอลองนั่งทำทุกวัน รู้สึกใจเบาสบายขึ้นกว่าเดิมมาก
เข้าใจเลยว่า "ชำระล้างจิตใจ"ตัวเองเป็นยังไง

พระพุทธองค์ทรงสอนให้
ละเว้นความชั่ว
ทำความดี
ทำจิตใจให้ผ่องใส
พอเราชำระพวกสิ่งตกค้างตะกอนในจิตใจเราออก
ใจเราก็โปร่งเบาสบายผ่องใส

สองอันแรกเข้าใจแต่สงสัยมาตั้งแต่เด็กว่าทำจิตใจให้ผ่องใสนี่ "ทำยังไง"
ศาสนาพุทธลงมือปฏิบัติจริง เห็นผลจริงได้ด้วยตัวเองจริงๆ

มันเหมือน ได้ "หยุด" ตัวเองไว้ในช่วงเวลาหนึ่ง
ได้มีเวลาตั้งสติทบทวนเรื่องราวต่างๆ
บางทีคำตอบของปัญหาที่ค้างคาใจมานานมัน "ผุดขึ้นมา" ตอนนั่งสมาธินี่แหละค่ะคิดถึงการ์ตูนที่เคยดูมาตั้งแต่เด็ก เรื่อง "อิดคิวซัง" เลย เวลามีปัญหาต้อง "ใช้หมองนั่งมาธิ"
ไม่คิดว่า "ชีวิตจริง" เราก็ต้องทำเหมือนท่านอิดคิวนี่แหละ

เคล็ดลับหรือเทคนิควิธีชำระใจให้ขาวรอบ

"นิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนอารมณ์นั้น ดับไปต่อหน้าต่อตา โดยไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ มีแต่ "รู้"
และสังเกตไปจนตลอดสายแห่งอารมณ์ ตั้งแต่เกิดจนดับ ถ้าทำได้อย่างนี้กับอารมณ์ใด อารมณ์นั้นจะถูกเพิกถอนออกจากอุปาทาน

อุปมาเหมือนหนังในซีดี ที่เราเคยดูจนจบเรื่อง มาเปิดดูรอบที่ 2 เราแทบจะไม่อยากดู หรือหมดความอยากดูโยนซีดีแผ่นนั้นทิ้งไป ยกเว้นซีดีแผ่นนั้นมีอะไรที่น่าติดใจอยู่ อาจเอามาดูได้อีกหลายซ้ำ แต่ในที่สุดก็จะเบื่ออยู่ดีแล้ววางทิ้งซีดีหนังเรื่องนั้นไป

คงพอเสริมเพิ่มเติมให้ค้นพบอะไรสักอย่างหนึ่งเพื่อพัฒนาการปฏิบัติต่อไปให้ก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นนะครับ
หมายเหตุ: อย่าเจริญแต่สติอยางเดียว สติกับปัญญา (สัมปฌาโน) เขาจะต้องเจริญควบคู่กันไปเสมอจึงจะสามารถเพิกถอนอุปาทานทั้งหมดได้ ถ้าเจริญแต่สติเน้นสติ จะเป็นเพียงแค่การเบรกอารมณ์ เบรกอนุสัย แต่ไม่สามารถขุดถอนอนุสัยได้ครับ(กลับไปสังเกตพิจารณาลำดับคำสอนในสติปัฏฐาน 4 บาลีให้ดีๆนะครับ

"อาตาปี.....สัมปฌาโน.....สติมา.......วิเนยยะโลเก อภิชฌา โทมนัสสัง"

ช่วยต่ออีกหน่อย....เป็นไร....

นี้จากคุณกรัชกาย..ยกมา


ตัวแดงตัวแรก......การจะรู้ว่าตัวเองเป็นคนผิดนี้...มันต้องใช้ปัญญา...แสดงว่าเจ้าของบทความนี้...ใช้การพิจารณาประกอบกันไปด้วย...ไม่ใช่รู้..เฉย ๆ

ตัวแดงตัวที่สอง......ภาษาครูบาอาจารย์เรียก..ธรรมผุด...แต่ก็อย่าไปติด...หากหลงดีใจทีหลังจะกลายเป็นอุปาทานไป

นี้ของ...อโสกะ...


ไม่มีตรงไหนที่แสดงว่ามีการเจริญปัญญา..ประกอบด้วยเลย...แม้จะมี ปล. ว่าอย่าเจริญสติอย่างเดียวก็ตาม

ซึ่งต่างกับเจ้าของบทความที่คุณกรัชกาย....ยกมา

พอจะมองอะไรออกบ้างมั้ยครับ...

นี้คือช่วย..อโสกะ...

บางทีคำตอบของปัญหาที่ค้างคาใจมานานมัน "ผุดขึ้นมา" ตอนนั่งสมาธินี่แหละค่ะนี่เค้าหมายถึง สัญญาที่ไประลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่ไม่มีกำลังพอจะนิ่งรู้ในปัจจุบันอารมณ์ สังเกตุง่ายๆจากที่เธอบอกว่า ผุดขึ้นมา" ตอนนั่งสมาธิถ้าไม่เจริญสติในการนั่งสมาธิก็ยัง นิ่งรู้ ปัจจุบัน อารมณ์ไม่ได้ นี่แหละกำลังอินทรียืไม่พอ ยังปรุงแต่งไปอยู่แต่ถึงกระนั้น พอมานั่งสมาธิ ถึงค่อยกำหนดรู้ถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา