41703.นั่งกรรมฐานแล้วหูอื้อ

nongkong

ลูกพระป่า เขียน:

สวัสดีครับ คุณ nongkong :b8:

บางครั้งบางทีความรู้ของเราที่เป็นปัตจัตตัง มันก็เป็นปัตจัตตังที่โดนกิเลสอวิชชามันหลอก...ที่เรียกว่าวิปัสนูปกิเลส จึงต้องสอบทานอารมณ์กับครูบาอาจารย์ที่ท่านสำเร็จมาก่อนแล้ว ในอดีตพ่อแม่ครูอาจารย์องค์หลวงตามหาบัวเองท่านยังโดนกิเลสตัวนี้เล่นงาน ทำให้หลงสมาธิขั้นละเอียดอยู่หลายปี จนท่านพระอาจารย์ใหญ่หลวงปู่มั่นท่านสอบทานและแสดงอุบายธรรมแก้ให้ หลวงตาจึงหายหลง...แต่ถ้ายังหาครูบาอาจารย์ที่เป็นที่พึ่งไม่ได้ เราก็ต้องมีหลักเอาไว้สอบทานตัวเราเอง เพื่อจะได้ไม่หลง...หลักหยาบๆ 4 ข้อที่ผมยกมามีความเกี่ยวพันกับสังโยชน์เบื้องต่ำ ข้อ 1-3 เป็นหลักนะครับ...ผมไม่ได้มีเจตนาจะป่วนหรือทำลายความมั่นใจของคุณ nongkong นะครับ แค่อยากฝากข้อคิดเอาไว้เป็นหลักพิจารณาอีกอย่างหนึ่งเท่านั้นเองครับ...ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรมนะครับ
ขอบคุณครับ :b8:

ดิฉันคงไม่รีบกะว่าจะพยายามฝึกสมาธิให้ตามรู้อารมณ์ตัวเองไปเรื่อยๆ จนสมาธิระดับสูงแล้วค่อยหันหน้าหาพระอาจารย์ เพื่อ ตัดอวิชชา อย่างจริงจัง ตอนนี้ลูกยังเล็กอยู่เลย คิดว่าค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าเจ้าค่ะยังไม่รีบอายุยังน้อยอยู่ :b1:

nongkong

แต่ตอนนี้ จิตใจโล่ง สบาย ไม่ทุกข์ ไม่โกรธง่าย ไม่เคียดแค้นอาฆาตพยาบาทใครเหมือนแต่ก่อน :b9:

กบนอกกะลา

ไม่ทุกข์....ก็ดีแล้ว

พระอริยะเจ้าที่ยังไม่หมดกิเลส....จะทุกข์เพราะ...กิเลสที่ยังไม่หมด

สาธุคุณลูกพระป่า.....ที่ยังขยัน

ดู ๆ คนอื่น ๆ จะขี้เกียจ...ที่จะพูด...แบบนี้ :b1:

ขณะจิต

nongkong เขียน:

ที่คุณลูกพระป่าพูดมามันเป็น บารมี 30 ทัศใครทำได้ก็เป็นพระโพธิสัตย์เป็นของทางมหายานเน้นบารมีไม่ต้องละขันธื5 นะเจ้าค่ะ แนวทางเถรวาทคือเข้าถึงกระแสธรรม ศีลบริสุทธ์ ตัดกิเลศออกไปจากจิตใจให้หมด โดยละ ขันธ์5
อริยะ บุคคลขั้น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ยังมีกิเลศ อยู่เจ้าค่ะ ยังงัยก็ตอบไม่ได้อยู่ดีเจ้าค่ะ อริยะบุคคลจะเฝ้าดูกายและจิตตัวเองนะเจ้าค่ะว่าหวั่นไหวไปกับอารมณืนั้นแค่ไหน ซึ่งดิฉันก็ปฏิบัติอยู่

ขออนุญาติสอบถามคุณnongkongครับว่าข้อธรรมที่กล่าวถึงนี้ศึกษามาจากสายปฏิบัติ เว็บไซด์หรือตำราใดครับ ผมไม่เคยศึกษาแนวทางนี้อยากทำความเข้าใจ ขอบคุณครับ :b16:

nongkong

ขณะจิต เขียน:

nongkong เขียน:

ที่คุณลูกพระป่าพูดมามันเป็น บารมี 30 ทัศใครทำได้ก็เป็นพระโพธิสัตย์เป็นของทางมหายานเน้นบารมีไม่ต้องละขันธื5 นะเจ้าค่ะ แนวทางเถรวาทคือเข้าถึงกระแสธรรม ศีลบริสุทธ์ ตัดกิเลศออกไปจากจิตใจให้หมด โดยละ ขันธ์5
อริยะ บุคคลขั้น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ยังมีกิเลศ อยู่เจ้าค่ะ ยังงัยก็ตอบไม่ได้อยู่ดีเจ้าค่ะ อริยะบุคคลจะเฝ้าดูกายและจิตตัวเองนะเจ้าค่ะว่าหวั่นไหวไปกับอารมณืนั้นแค่ไหน ซึ่งดิฉันก็ปฏิบัติอยู่

ขออนุญาติสอบถามคุณnongkongครับว่าข้อธรรมที่กล่าวถึงนี้ศึกษามาจากสายปฏิบัติ เว็บไซด์หรือตำราใดครับ ผมไม่เคยศึกษาแนวทางนี้อยากทำความเข้าใจ ขอบคุณครับ :b16:

สายปฏิบัติไม่เข้าใจอ่ะ แต่เป็นความรู้ของคุนน้องเองเพราะเวลาเราอยากรู้หลักธรรมใดก็เปิดตำรา มันเป็นปัจจัตตังอ่ะเจ้าค่ะ หลักธรรมของพระพุทธเจ้าจะมองมาที่กายกับจิตของเรา ส่วนความรู้อื่นๆก็เปิดตำราและเรียนรู้ เมื่อเราเข้าถึงกระแสธรรม เราจะรู้เองโดยปริยาย

ขณะจิต

nongkong เขียน:

ขณะจิต เขียน:

nongkong เขียน:

ที่คุณลูกพระป่าพูดมามันเป็น บารมี 30 ทัศใครทำได้ก็เป็นพระโพธิสัตย์เป็นของทางมหายานเน้นบารมีไม่ต้องละขันธื5 นะเจ้าค่ะ แนวทางเถรวาทคือเข้าถึงกระแสธรรม ศีลบริสุทธ์ ตัดกิเลศออกไปจากจิตใจให้หมด โดยละ ขันธ์5
อริยะ บุคคลขั้น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ยังมีกิเลศ อยู่เจ้าค่ะ ยังงัยก็ตอบไม่ได้อยู่ดีเจ้าค่ะ อริยะบุคคลจะเฝ้าดูกายและจิตตัวเองนะเจ้าค่ะว่าหวั่นไหวไปกับอารมณืนั้นแค่ไหน ซึ่งดิฉันก็ปฏิบัติอยู่

ขออนุญาติสอบถามคุณnongkongครับว่าข้อธรรมที่กล่าวถึงนี้ศึกษามาจากสายปฏิบัติ เว็บไซด์หรือตำราใดครับ ผมไม่เคยศึกษาแนวทางนี้อยากทำความเข้าใจ ขอบคุณครับ :b16:

สายปฏิบัติไม่เข้าใจอ่ะ แต่เป็นความรู้ของคุนน้องเองเพราะเวลาเราอยากรู้หลักธรรมใดก็เปิดตำรา มันเป็นปัจจัตตังอ่ะเจ้าค่ะ หลักธรรมของพระพุทธเจ้าจะมองมาที่กายกับจิตของเรา ส่วนความรู้อื่นๆก็เปิดตำราและเรียนรู้ เมื่อเราเข้าถึงกระแสธรรม เราจะรู้เองโดยปริยาย

ตำราเรื่องอะไร เขียนหรือสอนโดยครูอาจารย์ท่านใดครับ :b8:

nongkong

ขณะจิต เขียน:

nongkong เขียน:

ขณะจิต เขียน:

nongkong เขียน:

ที่คุณลูกพระป่าพูดมามันเป็น บารมี 30 ทัศใครทำได้ก็เป็นพระโพธิสัตย์เป็นของทางมหายานเน้นบารมีไม่ต้องละขันธื5 นะเจ้าค่ะ แนวทางเถรวาทคือเข้าถึงกระแสธรรม ศีลบริสุทธ์ ตัดกิเลศออกไปจากจิตใจให้หมด โดยละ ขันธ์5
อริยะ บุคคลขั้น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ยังมีกิเลศ อยู่เจ้าค่ะ ยังงัยก็ตอบไม่ได้อยู่ดีเจ้าค่ะ อริยะบุคคลจะเฝ้าดูกายและจิตตัวเองนะเจ้าค่ะว่าหวั่นไหวไปกับอารมณืนั้นแค่ไหน ซึ่งดิฉันก็ปฏิบัติอยู่

ขออนุญาติสอบถามคุณnongkongครับว่าข้อธรรมที่กล่าวถึงนี้ศึกษามาจากสายปฏิบัติ เว็บไซด์หรือตำราใดครับ ผมไม่เคยศึกษาแนวทางนี้อยากทำความเข้าใจ ขอบคุณครับ :b16:

สายปฏิบัติไม่เข้าใจอ่ะ แต่เป็นความรู้ของคุนน้องเองเพราะเวลาเราอยากรู้หลักธรรมใดก็เปิดตำรา มันเป็นปัจจัตตังอ่ะเจ้าค่ะ หลักธรรมของพระพุทธเจ้าจะมองมาที่กายกับจิตของเรา ส่วนความรู้อื่นๆก็เปิดตำราและเรียนรู้ เมื่อเราเข้าถึงกระแสธรรม เราจะรู้เองโดยปริยาย

ตำราเรื่องอะไร เขียนหรือสอนโดยครูอาจารย์ท่านใดครับ :b8:

บารมี 30 ทัศ ลองเสริซอ่านดูเจ้าค่ะ คือ ทานบารมี อธิบายไม่ถูกแล้วเอาบทความของคุนลุกพระป่าไปเทียบเคียงดู เพราะแนวทางของเถรวาทคือ หาหนทางหลุดพ้นจากทุกข์ แต่คุนลุกพระป่ามาถาม ดิฉันว่าถ้ามีปื่นมาจ่อดิฉันให้ผิดศีล (มันเกี่ยวอะไรกันกับการหลุดพ้นจากทุกข์) ดิฉันเลยบอกว่ามันเป็น บารมี30ทัศ :b1:

nongkong

ขอทำความเข้าใจกับ คุนลูกพระป่า กับคุณ ขณะจิต หน่อยเจ้าค่ะ :b1:

คนที่จะเข้าถึงกระแสธรรม ที่เป็นอริยะบุคคล จะต้องรู้แจ้งเห็นจริงในธรรมทั้งปวง โดยมองมาที่กายกับจิต แล้วคุณสมบัติของอริยะบุคคลดิฉันเคยบอกเป็นปัตจัตตังไปแล้วในกระทู้คุนขณะจิตที่ถาม การจะเห็นธรรมใดถึงได้ชื่อว่าเห็นตถาคต คนที่จะเห็นธรรมในตถาคตคือ ผุ้ที่มีธรรมอยู่ในกายและจิตไหลซ่านเป็นกระแส อยู่ภายใต้ความรู้สึกนึกคิด รู้จักบาปบุญคุนโทษ รู้ว่าอะไรผิดอาไรถูก แล้วคุนสมบัติก้มีดังนี้
1.คนที่กระทำดีทั้งกายและใจไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ก่อให้เกิดวิบากกรรมดี(ตั้งใจทำไรก็จะได้อานิสงค์ผลของการทำดีหนุนนำเพื่อให้บรรลุผล)
2.เป็นคนที่มีบารมีสะสม มานาน(คนที่ชอบให้ทานผู้อื่น)
3.คนที่มี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
4.คนที่มีศีล5บริสุทธิ์
5.คนที่มีหิริโอตัปปะอยู่ในใจ
6.คนที่มีสติปัญญาดี
7.คนที่เข้าใจธรรมชาติในโลกใบนี้(อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)
แล้วลองไปเทียบเคียงดูนะเจ้าค่ะว่า คุณลูกพระป่า กับคุน ขณะจิตมีคุณสมบัตินี้ มีอาไรบ้าง ขาดสิ่งใด บ้างเพราะเหตุใดถึงทำให้เข้าใจธรรมช้าเร็วต่างกัน คนที่ไม่เข้าใจตัวเองแต่เข้าใจธรรมตามๆคนอื่นมานั่นไม่ใช่คนที่เข้าถึงกระแสธรรมเจ้าค่ะ คืออยากชี้แจงให้รู้ จะได้เลิกสับสนซะที :b16:

ลูกพระป่า

สวัสดีครับ คุณ nongkong :b8:

พระโสดาบันเป็นผู้ที่ก้าวข้ามสังโยชน์ในเบื้องต่ำข้อ1-3ได้แล้ว...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ1. สักกายทิฏฐิได้แล้ว ความถือตัวถือตนว่าเป็นเราเป็นเขาเป็นของเราเป็นของเขานี้เหลืออยู่เพียงเบาบาง จึงได้ไม่ไหวหวั่นกับโลกธรรมทั้ง 8 ถึงจะไหวหวั่นบ้างก็เพียงชั่วขณะจิต...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ2. วิจิกิจฉาได้แล้ว หมดสิ้นความสงสัยความงมงายในธรรมทั้งหลายที่พระพุทธเจ้าแสดงไว้ จึงเห็นความจริงว่าจิตเป็นของไม่ตายกายเป็นของเสื่อมได้ ความสงสัยเรื่องวิญญาณย่อมหมดไป...ความกลัวผีสางนางไม่ย่อมไม่มีแก่พระโสดาบัน...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ3. สีลัพตปรามาสได้แล้ว จึงมีคีลรวมลงที่ใจ ใจจึงเป็นศีลโดยอัตโนมัติ ความยึดในตัวศีลจึงหมดไป...เมื่อใจเป็นศีลแล้วแม้ตัวจะตายพระโสดาบันย่อมไม่ยอมล่วงละเมิดศีลโดยความตั้งใจ...จึงเป็นที่มาของหลักสอบทานตัวเองอย่างหยาบๆที่ผมฝากไว้ให้คุณ nongkong เอาไว้พิจารณาใจตัวเองดูครับ...ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรม
ปล.ทั้ง7ข้อที่คุณ nongkong แสดงไว้เป็นสิ่งที่ผู้ที่ใจเข้าสู่กระแสธรรมมีกันโดยธรรมดาอยู่แล้วครับ
ขอบคุณครับ :b8:

nongkong

ลูกพระป่า เขียน:

สวัสดีครับ คุณ nongkong :b8:

พระโสดาบันเป็นผู้ที่ก้าวข้ามสังโยชน์ในเบื้องต่ำข้อ1-3ได้แล้ว...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ1. สักกายทิฏฐิได้แล้ว ความถือตัวถือตนว่าเป็นเราเป็นเขาเป็นของเราเป็นของเขานี้เหลืออยู่เพียงเบาบาง จึงได้ไม่ไหวหวั่นกับโลกธรรมทั้ง 8 ถึงจะไหวหวั่นบ้างก็เพียงชั่วขณะจิต...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ2. วิจิกิจฉาได้แล้ว หมดสิ้นความสงสัยความงมงายในธรรมทั้งหลายที่พระพุทธเจ้าแสดงไว้ จึงเห็นความจริงว่าจิตเป็นของไม่ตายกายเป็นของเสื่อมได้ ความสงสัยเรื่องวิญญาณย่อมหมดไป...ความกลัวผีสางนางไม่ย่อมไม่มีแก่พระโสดาบัน...เพราะก้าวข้ามสังโยชน์ข้อ3. สีลัพตปรามาสได้แล้ว จึงมีคีลรวมลงที่ใจ ใจจึงเป็นศีลโดยอัตโนมัติ ความยึดในตัวศีลจึงหมดไป...เมื่อใจเป็นศีลแล้วแม้ตัวจะตายพระโสดาบันย่อมไม่ยอมล่วงละเมิดศีลโดยความตั้งใจ...จึงเป็นที่มาของหลักสอบทานตัวเองอย่างหยาบๆที่ผมฝากไว้ให้คุณ nongkong เอาไว้พิจารณาใจตัวเองดูครับ...ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรม
ปล.ทั้ง7ข้อที่คุณ nongkong แสดงไว้เป็นสิ่งที่ผู้ที่ใจเข้าสู่กระแสธรรมมีกันโดยธรรมดาอยู่แล้วครับ
ขอบคุณครับ :b8:

ดิฉันเข้าใจที่คุนลุกพระป่าพูดมา ไหนลองบอกวิธี 1.สักกายทิฏฐิของคุนลูกพระป่าให้ฟังหน่อยเจ้าค่ะ
วิจิกิจฉา.ช่วยแสดงให้ดิฉันหน่อยเจ้าค่ะว่า ไม่งมงายของคุนลูกพรป่าแบบไหน
3.ศีลพรตปรามาสคงมะต้องอธิบายมาก
งั้นคุนลูกพระป่าช่วยแสดง กุศลธรรม เบื้องต้น 10ประการให้ดิฉันเข้าใหน่อยเจ้าค่ะ ว่าคุนเข้าใจความหมายนี้ว่าอย่างไรบ้าง มันอยู่ในข้อ วิจิกิจฉา
ทานที่ให้แล้วมีผล
การสงเคราะห์กันมีผล
การยกย่องบูชาบุคคลที่ควรบูชามีผล
ผลแห่งกรรมดีและกรรมชั่วมีจริง
โลกนี้มี (ที่มา)
โลกหน้ามี (ที่ไป)
แม่มี
พ่อมี
สัตว์ที่เกิดแบบโอปปาติกะมี
พระอรหันต์ผู้หมดกิเลสแล้วมี
เห็นทำตัวเป็นผู้ทรงภูมิ เลยขอคำชี้แนะหน่อยนะเจ้าค่ะ

nongkong

ถ้าคุนยังแสดงธรรมที่ดิฉันยกมาอ้างอิงไม่ได้ เลิกคิดว่าจะเข้าถึงกระแสธรรมได้เลยเจ้าค่ะ พูดง่ายๆ คุนลูกพระป่ายึดแค่ พรหมวิหาร 4 แต่คุนลูกพระป่ายังไม่เข้าใจธรรม ของพระพุทธเจ้าสอนอย่างแท้จริง

ลูกพระป่า

สวัสดีครับ คุณ nongkong :b8:

อย่างที่ผมเคยบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่า ความรู้ของผมมีแค่กว้างศอกยาววาหนาคืบกับใจตัวเองเท่านั้น ภูมิที่มีก็ยังไม่พ้นตัวกับใจตน ดังนั้นเรื่อง กุศลกรรม 10 ประการที่คุณถามผมคงตอบให้ไม่ได้แต่ถ้าคุณ nongkong จะกรุณาบอกกล่าวกันไว้บ้าง ณ ที่นี้ผมก็ยินดีและขออนุโมทนาด้วยครับ...แต่พอจะตอบเรื่องสักกายทิฏฐิได้บ้างเล็กน้อยครับ สักกายทิฏฐิคือความเห็นตัวตนนี้เป็นเราเป็นของเราเป็นเขาเป็นของเขา หรือการยึดถืออัตตานั่นแหละครับ...เมื่อมีอัตตา ทิฏฐิย่อมมี มานะความถือตัวย่อมมีมาก เมื่อมีมากแล้ว จิตย่อมผูกย่อมหวั่นไหวไปกับโลกธรรม 8 ได้โดยง่าย ย่อมติดในสุข ย่อมยินดีได้ปลื้มในคำสรรเสริญ ย่อมพอใจในลาภและยึดมั่นในยศ...เมื่อพบเจอสิ่งที่ตรงกันข้ามจิตย่อมประหวั่นย่อมเป็นทุกข์เกิดความไม่พอใจตามมา เพราะมีอัตตามาก สักกายทิฏฐิจึงยังมีอยู่มาก...ข้ามสักกายทิฏฐิได้เมื่อไหร่อัตตาย่อมเหลือเพียงเบาบางครับ...คำถามเล็กๆนะครับขันธ์ 5 เป็นทุกขเวทนาเพราะอะไรครับ
สำหรับวิจิกิจฉาขออธิบายอย่างนี้ว่า เป็นความหมดสงสัยในอริยะสัจจ์4 หมดความสงสัยในเรื่องเหตุและปัจจัย ในเรื่องกรรมและวิบากของกรรม และธรรมทั้งหลายที่เป็นผลให้ละความชั่ว ทำความดีและชำระจิตใจให้บริสุทธิ์...คำถามเล็กๆนะครับคนเราเกิดความกลัวเพราะอะไรครับ...ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรม
ขอบคุณครับ :b8:

nongkong

ลูกพระป่า เขียน:

สวัสดีครับ คุณ nongkong :b8:

อย่างที่ผมเคยบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่า ความรู้ของผมมีแค่กว้างศอกยาววาหนาคืบกับใจตัวเองเท่านั้น ภูมิที่มีก็ยังไม่พ้นตัวกับใจตน ดังนั้นเรื่อง กุศลกรรม 10 ประการที่คุณถามผมคงตอบให้ไม่ได้แต่ถ้าคุณ nongkong จะกรุณาบอกกล่าวกันไว้บ้าง ณ ที่นี้ผมก็ยินดีและขออนุโมทนาด้วยครับ...แต่พอจะตอบเรื่องสักกายทิฏฐิได้บ้างเล็กน้อยครับ สักกายทิฏฐิคือความเห็นตัวตนนี้เป็นเราเป็นของเราเป็นเขาเป็นของเขา หรือการยึดถืออัตตานั่นแหละครับ...เมื่อมีอัตตา ทิฏฐิย่อมมี มานะความถือตัวย่อมมีมาก เมื่อมีมากแล้ว จิตย่อมผูกย่อมหวั่นไหวไปกับโลกธรรม 8 ได้โดยง่าย ย่อมติดในสุข ย่อมยินดีได้ปลื้มในคำสรรเสริญ ย่อมพอใจในลาภและยึดมั่นในยศ...เมื่อพบเจอสิ่งที่ตรงกันข้ามจิตย่อมประหวั่นย่อมเป็นทุกข์เกิดความไม่พอใจตามมา เพราะมีอัตตามาก สักกายทิฏฐิจึงยังมีอยู่มาก...ข้ามสักกายทิฏฐิได้เมื่อไหร่อัตตาย่อมเหลือเพียงเบาบางครับ...คำถามเล็กๆนะครับขันธ์ 5 เป็นทุกขเวทนาเพราะอะไรครับ
สำหรับวิจิกิจฉาขออธิบายอย่างนี้ว่า เป็นความหมดสงสัยในอริยะสัจจ์4 หมดความสงสัยในเรื่องเหตุและปัจจัย ในเรื่องกรรมและวิบากของกรรม และธรรมทั้งหลายที่เป็นผลให้ละความชั่ว ทำความดีและชำระจิตใจให้บริสุทธิ์...คำถามเล็กๆนะครับคนเราเกิดความกลัวเพราะอะไรครับ...ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรม
ขอบคุณครับ :b8:

ถ้าคุนเข้ากระแสธรรม แล้วเข้าถึง โสดาบันแล้ว คุนต้องสามารถอธิบายอารมณ์ของโสดาบันได้ ใครๆก็รู้ว่าโสดาบัน ไม่ยึดตัวเราว่าเป็นเราขอถามอารมณืโสดาบันเป็นแบบไหนเจ้าค่ะ

nongkong

เอาแบบนี้ละกันเจ้าค่ะคุนลูกพระป่า คุนลูกพระป่าไม่ต้องมีความคืบแคลงสงสัยในตัวดิฉันอีกต่อไปแล้ว เพราะมันเป็นกิเลศอย่างหนึ่ง คุนลูกพระป่ากับดิฉัน คงจะเดินกันคนละเส้นทาง แนวทางปฏิบัติเราคงจะไม่เหมือนกัน เลยไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจกันได้ ขอฝากคำนี้เป็นอุทาหรสอนใจละกันเจ้าค่ะ
"ท่านอย่าให้ศีลแก่คนที่ได้ประสบพบเห็น จงให้แก่คนที่ขอเท่านั้น".อาจารย์ได้ฟังดังนั้นคิดว่า การันทิยะพูดถูกต้อง บัดนี้ เราจักไม่กระทำอย่างนั้น ครั้นรู้ว่าตนผิดแล้ว...(ถ้าเอาภาษาชาวบ้าน คุนเลิกมาจุกจิกกับดิฉันได้แล้วเจ้าค่ะคุนลูกพระป่า) ไม่ว่าจะเป็นท่านโฮ ท่านเช่นนั้น ท่านกรัชกาย ท่านกบ ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ทรงภูมิทุกคนแต่ไม่เห็นมีใครมาจุกจิกดิฉันเหมือนกับคุนเลย onion

ขณะจิต

nongkong เขียน:

เอาแบบนี้ละกันเจ้าค่ะคุนลูกพระป่า คุนลูกพระป่าไม่ต้องมีความคืบแคลงสงสัยในตัวดิฉันอีกต่อไปแล้ว เพราะมันเป็นกิเลศอย่างหนึ่ง คุนลูกพระป่ากับดิฉัน คงจะเดินกันคนละเส้นทาง แนวทางปฏิบัติเราคงจะไม่เหมือนกัน เลยไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจกันได้ ขอฝากคำนี้เป็นอุทาหรสอนใจละกันเจ้าค่ะ
"ท่านอย่าให้ศีลแก่คนที่ได้ประสบพบเห็น จงให้แก่คนที่ขอเท่านั้น".อาจารย์ได้ฟังดังนั้นคิดว่า การันทิยะพูดถูกต้อง บัดนี้ เราจักไม่กระทำอย่างนั้น ครั้นรู้ว่าตนผิดแล้ว...(ถ้าเอาภาษาชาวบ้าน คุนเลิกมาจุกจิกกับดิฉันได้แล้วเจ้าค่ะคุนลูกพระป่า) ไม่ว่าจะเป็นท่านโฮ ท่านเช่นนั้น ท่านกรัชกาย ท่านกบ ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ทรงภูมิทุกคนแต่ไม่เห็นมีใครมาจุกจิกดิฉันเหมือนกับคุนเลย onion

ความเมตตาและขันติของคุณลูกพระป่าดุจพี่ชายห่วงใยน้องสาวคุณnongkongอย่าเข้าใจเจตนาของท่านผิดเลยครับ

41703.นั่งกรรมฐานแล้วหูอื้อ

ผู้ใช้งานขณะนี้