เทวดา กับการใส่บาตร

...จากเรื่องเล่าครั้งก่อน
เหล่าเทพเทวดาที่ได้ยินได้ฟังเรื่องอานิสงส์ของการใส่บาตร ก็บังเกิดความเลื่อมใสปรารถนาที่จะได้ทำบุญตักบาตรกับพระสงฆ์สาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเช่นกัน เมื่อพระอรหันต์เจ้าเสด็จมาโปรดแสดงธรรมบนสวรรค์ จึงได้พากันทูลถามต่อพระองค์ว่า
‘ข้าแด่พระองค์ผู้เจริญ หากเทพเทวดาบางองค์ ขออนุญาตทำบุญใส่บาตรผ่านกายเนื้อของมนุษย์บ้าง เช่นนี้ผู้ที่ได้รับอานิสงส์ผลบุญจักเป็นมนุษย์หรือว่าเทวดาพระเจ้าข้า’
พระอรหันต์เจ้าได้ยินดังนั้น จึงตรัสตอบว่า
‘มนุษย์เป็นผู้ได้รับอานิสงส์ผลบุญ’
‘เหตุใดจึงเป็นมนุษย์พระเจ้าข้า’
‘เพราะกายเนื้อของมนุษย์ มีผู้เป็นเจ้าของครอบครองอยู่แล้ว เมื่อทำบุญใส่บาตรเจ้าของจึงควรได้รับอานิสงส์ผลบุญมากที่สุด...พวกท่านเพียงแต่เป็นผู้อาศัย ยืมร่างของผู้อื่นโดยที่เจ้าของไม่ได้อนุญาต แล้วจะได้บุญกุศลได้อย่างไร’
เทพเทวดาจึงทูลถามต่อไปอีกว่า
‘แล้วถ้าหากว่าเจ้าของกายเนื้ออนุญาตแล้ว ผู้ที่ได้รับอานิสงส์ผลบุญมากที่สุด จักเป็นของมนุษย์หรือเทวดาพระเจ้าข้า’
‘ก็ยังเป็นมนุษย์อยู่ดี’
‘เหตุใดถึงเป็นมนุษย์ล่ะพระเจ้าข้า’
พระอรหันต์เจ้าทรงตอบด้วยความเมตตาว่า
‘ถึงแม้ว่ามนุษย์ผู้เป็นเจ้าของร่างจะอนุญาตแล้ว...แต่มนุษย์ก็ยังเป็นผู้ที่ควรได้อานิสงส์ผลบุญมากกว่าเทพเทวดาผู้อาศัยอยู่ดี...เนื่องมาจากการทำบุญทุกอย่างได้จำเป็นต้องอาศัยกายเนื้อ ดังนั้นผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของกายเนื้อ จึงสมควรเป็นผู้ที่ได้รับอานิสงส์ผลบุญมากที่สุด’
เรื่องนี้...ถูกยกขึ้นมาแสดงธรรมบนสวรรค์ครั้งหนึ่ง และเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เทพเทวดาต่างลงมาทำบุญสร้างกุศลยังโลกมนุษย์ เนื่องจากเป็นที่ที่มีร่างกายให้อาศัยทำบุญมากกว่าอยู่บนสวรรค์ ซึ่งบุญที่เทพเทวดาทั้งหลายปรารถนาสร้างบารมีมากที่สุด ก็คือการบำรุงรักษาและสืบทอดพระพุทธศาสนา ไม่ให้เสื่อมสลายลงนั่นเอง
ทั้งนี้เคยมีผู้ทำนายถึงยุคเสื่อมของศาสนาพุทธ...ในช่วงสองพันห้าร้อยปีหลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน ที่ทรงเคยทำนายเอาไว้ว่าพุทธศาสนาจะสืบทอดยาวนานกว่าห้าพันปี บนสวรรค์เองก็มีการพูดถึงเรื่องดังกล่าวอย่างกว้างขวาง โดยมีการกล่าวถึงยุคที่ผู้ไร้ศีลธรรม ไร้ศาสนาที่จะถูกคัดแยกออกไปจากผู้ที่มีศาสนาเป็นที่ตั้ง ปฏิบัติตนอยู่ในศีลธรรมจรรยา หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือการชำระ การกำจัดออกไป เพื่อให้พุทธศาสนาดำรงอยู่ได้ถึงห้าพันปี...


ที่มา..หนังสือเรื่องเล่าจากสวรรค์