...จากหนังสือเสียงธรรมเพื่อประชาชน หน้า 24-25
...คำเทศนาธรรมของพระธรรมวิสุทธิมงคลเกี่ยวกับฟ้าหญิงนักภาวนา...
...สืบเนื่องจากกระทู้40890.ช่วยอธิบายเรื่องสัมมาอาชีวะกับสัมมากัมมันตะด้วยครับ...
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=40890
...การปฏิบัติสมาธิที่ถูกและเข้าถึงความจริงเมื่อใด ไม่ต่างจากการรู้พระธรรมครั้งพุทธกาลเลยนะ...
...ความรู้ของข้าพเจ้าในการปฏิบัติสมาธิในกระทู้นั้น...มันแปลกตามความคิดของคุณโฮฮับ...
...งั้นคุณโฮฮับก็ลองอ่านทำความเข้าใจเทศน์ขององค์หลวงตามหาบัวดูสิว่าท่านยืนยันไว้...
...ความรู้จากการจดจำจากตำรับตำรากับการรู้ความจริงของสภาพธรรมมันต่างกันลิบลับเลย...
...ไม่ใช่อยากอวดอ้างสรรพคุณตัวเอง...แต่ธรรมเป็นอกาลิโก ปฏิบัติตอนไหนก็รู้ได้เหมือนกัน...
...มันขึ้นอยู่กับนิสัยวาสนาของผู้ปฏิบัติและความรู้อาจารย์ที่รู้ทางภาคปฏิบัติอบรมให้ด้วยนะโฮฮับ...

...สาระในเทศนาธรรมมีดังต่อไปนี้ค่ะ...
...ท่าน (สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี) ภาวนาเก่งนะ...
...ท่านสนใจภาวนาจริงจังอยู่นะ ท่านไปอยู่ที่ปทุมธานี ท่านก็ทำอะไรไว้สำหรับที่ภาวนา...
...อยู่ที่ไหน ท่านก็มีที่ภาวนาของท่านโดยเฉพาะๆ เอาเทปของเราไปฟัง ฟังทั้งเทปทั่วๆไป...
...เช่น แกงหม้อใหญ่ท่านก็ฟัง เทปเฉพาะ เช่น เทศน์สอนพระวัดป่าบ้านตาด มีแต่ธรรมะเฉพาะ...
...ที่พุ่งๆ ท่านก็ได้ด้วยกัน ครั้นเวลาท่านพูดน่าฟังนะ...
..."เป็นยังไงล่ะเทศน์สอนฆราวาสกับเทศน์สอนพระต่างกันไหม" "โอ๊ย! ต่างกันมาก" ว่างั้น...
..."แต่รู้สึกว่าชอบเทศน์สอนพระมาก" แน่ะกำลังเริ่มเข้าแล้วนะ คือ เทศน์สอนพระมันเด็ด...
...เทศน์แน่วๆเลย เป็นอย่างนั้นนะ เทศน์สอนพระนี้ตรงแน่วเลย ว่างั้น...
...เทศน์สอนประชาชนยังไปอย่างโน้นอย่างนี้อยู่มีอ้อมๆ มีอะไร...
...ถ้าเทศน์สอนพระนี้พุ่งเลย แน่ะฟังซิน่ะ ท่านก็ฟังเทศน์ด้วยดี...

...อย่างที่เทศน์สนามหลวงวันนั้น (งานบูชาคุณแผ่นดิน วันที่ 21 เม.ย. 2544) พอเทศน์จบลง...
...ตามธรรมดาเราเทศน์ที่ไหน เมื่อท่านเสด็จไป เขาจัดที่ให้ท่านประทับ ท่านก็ประทับชั่วคราว...
...พอเราขึ้นธรรมาสน์ปั๊บ ท่านจะมาปุ๊บเลย มาข้างๆธรรมาสน์นี่ ทุกแห่ง ในวันนั้น วันสนามหลวง...
...พอเทศน์จบลงแล้ว ท่านจะถวายอะไรบ้าง มีทองบ้าง มีวัตถุอย่างอื่นบ้าง นิมนต์เราไปรับ...
...เราเลยถามแหย่ดู "เป็นยังไงล่ะ ฟังเทศน์"..."โอ้โห !" ขึ้นทันทีเลย...
..."ท่านพ่อเทศน์ถอดออกมาจากจิตใจจริงๆ ฟังแล้วกายเบาหวิวเลยเชียว แทบไม่มีกาย"...
...หมายถึงว่า จิตรวมแล้ว จิตสงบเข้ามาสู่ธรรม ธรรมกล่อมจิตก็หมุนอยู่กับธรรม...
...มันเลยไม่ส่งกระแสออกไปข้างนอก แล้วก็ไม่เจ็บนั้นปวดนี้...
...ท่านว่ากายเบาหวิวแทบไม่มีกาย ท่านว่าเท่านั้น เราเข้าใจทันที เพราะเราเคยมาแล้ว...

...ท่านรับสั่งอย่างนั้นเป็นแบบออกอุทานเลยนะ..."โอ้โห !"...ขึ้นเลย...
..."ท่านพ่อเทศน์นี้ถอดออกมาจากจิตใจจริงๆ ฟังแล้วกายเบาหวิวแทบไม่มีกาย"
...เราจับเอาตรงนั้นแหละ แสดงว่าจิตนี้รวมเข้ามา มันก็ไม่ส่ายแส่ออกไปตามอวัยวะส่วนต่างๆ...
...ก็ไม่รู้จักเจ็บปวดแสบร้อนที่ไหน นั่งจนเป็นหัวตอเป็นอย่างนั้น...
...พระกรรมฐานท่านฟังเทศน์ ท่านฟังอย่างนั้น...

...จบกัณฑ์นี้แล้วค่ะ...คุณโฮฮับคะ...ข้าพเจ้านั่งสมาธิไป ฟังเทศน์ไปด้วยก็เข้าใจ ก็รู้ได้ที่จิตไง...
...(ข้าพเจ้าก็เคยมาแล้วเหมือนกัน...ยังยืนยันว่ารู้จริงๆไม่ได้มั่วนิ่มเลยล่ะนะ...คุณโฮ...)...

สวัสดีครับพี่Rosarin
อารมณ์ใดที่มันเป็นอดีตมาแล้วก็ปล่อยมันไปเถิดครับ อย่าไปดึงมันมันกลับมาให้เป็นปัจจุบันอีกเลย ถ้าครั้งที่ 1 คู่สนทนายังไม่เข้าใจ ครั้งที่ 2 ก็ยังไม่เข้าใจ ครั้งที่ 3 ก็ยังไม่เข้าใจ เราก็หยุดไว้เท่านั้นดีกว่าครับ "พูดมากเสียมาก พูดน้อยเสียน้อย ไม่พูดไม่เสีย นิ่งเสียโพธิสัตว์" ธรรมจากหลวงปู่ทวดยังใช้ได้เสมอครับ
ขอบคุณครับ

สาธุ...คุณลูกพระป่า...ครับ

อุเบกขาธรรมสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า...เมตตา...กรุณา...มุติตา

พรหมวิหาร...ไม่เป็นกิเลส

กระวนกระวายใจ...เป็นอาการของกิเลส

...ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนาในจิตที่เป็นกุศลของทุกๆท่านค่ะ...