40847.สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ

ฝึกจิต

ผมคิดว่าน่าจะใช้ได้ถ้า สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ
เพราะผัสสะ เป็นปัจจัย จึงเกิดเวทนา ( ความรู้สึก )
เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงเกิด ตัณหา ( ความทะยานอยาก )
เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงเกิด อุปาทาน ( ความยึดถือมั่นว่าเป็นตัวตน ของตน )
เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงเกิด ภพ ( ความมีแห่งความรู้สึกว่าเป็นตัวตน )
เพราะภพเป็นปัจจัย จึงเกิดชาติ ( ความรู้สึกเป็นตัวตนสมบูรณ์ )
และเพราะชาติเป็นปัจจัย จึงเกิดความเห็นแก่ตัว และความทุกข์ต่างๆตามมา
ดังนั้นถ้าจะเริ่มดับทุกข์ จึงต้องเริ่มที่ผัสสะ

ตามคำกลอนของท่านพุทธทาส ครับ
ความทุกข์ เกิดที่จิต เพราะเห็นผิด เรื่องผัสสะ
ความทุกข์ จะไม่โผล่ ถ้าไม่โง่ เรื่องผัสสะ
ความทุกข์ เกิดไม่ได้ ถ้าเข้าใจ เรื่องผัสสะ

:b8:

กบนอกกะลา

แล้วจะพิสูจน์...ความคิดนี้อย่างไรดีละ...

เคยลองบ้างรึยัง?...เล่าให้ฟังบ้างซิ

เดียวจะมีคนไม่เคยลอง...แต่นึก ๆ เอาจากหลักวิชาการ...เข้ามาบอกว่า...เป็นไปไม่ได้...

ฮิ..ฮิ..ฮิ.. :b13:

eragon_joe

กบนอกกะลา เขียน:

แล้วจะพิสูจน์...ความคิดนี้อย่างไรดีละ...

เคยลองบ้างรึยัง?...เล่าให้ฟังบ้างซิ

เดียวจะมีคนไม่เคยลอง...แต่นึก ๆ เอาจากหลักวิชาการ...เข้ามาบอกว่า...เป็นไปไม่ได้...

ฮิ..ฮิ..ฮิ.. :b13:

อิอิ งั๊นเอาวิชาการไปก่อนละกัน

Quote Tipitaka:

สติสูตร

[๑๘๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อสติสัมปชัญญะไม่มี หิริและโอตตัปปะ
ชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีสติและสัมปชัญญะวิบัติกำจัดเสียแล้ว เมื่อหิริและ
โอตตัปปะไม่มี อินทรียสังวรชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีหิริและโอตตัปปะวิบัติกำจัด
เสียแล้ว เมื่ออินทรียสังวรไม่มี ศีลชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีอินทรียสังวรวิบัติ
กำจัดเสียแล้ว เมื่อศีลไม่มี สัมมาสมาธิชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีศีลวิบัติกำจัด
เสียแล้ว เมื่อสัมมาสมาธิไม่มี ยถาภูตญาณทัสนะชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีสัมมา-
สมาธิวิบัติกำจัดเสียแล้ว เมื่อยถาภูตญาณทัสนะไม่มี นิพพิทาวิราคะชื่อว่ามีเหตุอัน
บุคคลผู้มียถาภูตญาณทัสนะวิบัติกำจัดเสียแล้ว เมื่อนิพพิทาวิราคะไม่มี วิมุตติญาณ-
ทัสนะ ชื่อว่ามีเหตุอันบุคคลผู้มีนิพพิทาวิราคะวิบัติกำจัดเสียแล้ว เปรียบเหมือน
ต้นไม้มีกิ่งและใบวิบัติแล้ว แม้กะเทาะของต้นไม้นั้น ย่อมไม่บริบูรณ์ แม้เปลือก
แม้กะพี้ แม้แก่นของต้นไม้นั้นก็ย่อมไม่บริบูรณ์ ฉะนั้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อสติสัมปชัญญะมีอยู่ หิริและโอตตัปปะชื่อว่ามี
เหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยสติและสัมปชัญญะ เมื่อหิริและ
โอตตัปปะมีอยู่ อินทรียสังวรชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วย
หิริและโอตตัปปะ เมื่ออินทรียสังวรมีอยู่ ศีลชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่
บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยอินทรียสังวร เมื่อศีลมีอยู่ สัมมาสมาธิชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์
ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยศีล เมื่อสัมมาสมาธิมีอยู่ ยถาภูตญาณทัสนะชื่อว่า
มีเหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยสัมมาสมาธิ เมื่อยถาภูตญาณทัสนะ
มีอยู่ นิพพิทาวิราคะชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยยถาภูตญาณ-
ทัสนะ เมื่อนิพพิทาวิราคะมีอยู่ วิมุตติญาณทัสนะชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่
บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยนิพพิทาวิราคะ เปรียบเหมือนต้นไม้ที่มีกิ่งและใบสมบูรณ์
แม้กะเทาะของต้นไม้นั้นก็ย่อมบริบูรณ์ แม้เปลือก แม้กะพี้ แม้แก่นของต้นไม้นั้น
ก็ย่อมบริบูรณ์ ฉะนั้น ฯ

govit2552

เพราะภพเป็นปัจจัย จึงเกิดชาติ ( ความรู้สึกเป็นตัวตนสมบูรณ์ )
และเพราะชาติเป็นปัจจัย จึงเกิดความเห็นแก่ตัว และความทุกข์ต่างๆตามมา

เป็นการตีความ เอาเอง

เป็น สัทธรรมปฏิรูป

เป็น เนื้องอก ที่ต้องตัดทิ้ง

ลุกลามไปทั่ว ด้วยสิ

eragon_joe

ฝึกจิต เขียน:

ผมคิดว่าน่าจะใช้ได้ถ้า สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ

:b8:

สังเกตดี ๆ
แค่ สติ มา จริง ๆ ก็แทบจะไม่ต้องเรียกหาอะไร

สังเกตดี ๆ
แค่ มีสติ กุศลธรรมต่าง ๆ ก็ปรากฎตามมาทันที

เรามีความเห็นมาอย่างนั้น
มันเป็น automatic ของมันอย่างนั้น
ก็คิด ๆ อยู่ว่า น่าจะมี สติสูตร ที่จะชี้นัยไปในลักษณะที่เราเข้าใจ

และก็มี จริง ๆ

เพราะพอมี สติ ปึ๊ดขึ้นมา สำนึกในธรรมอันเป็นกุศลจะปรากฎตามมา ทุกที
(และก็มีความลึกซึ้งไปเป็นลำดับ ๆ เอง)

จิต สติ(เจตสิก)นี้ เหมือนเขาไม่ได้เป็นตามใจใคร
คือ ถ้าเขาปรากฎ เขาเป็นเช่นนั้น

:b1:

ส่วนกรณี สติใช้ปัญญา
น่าจะเป็นการเจริญสัญญา ตามกรณี คิริมานนทสูตร

:b1:

ฝึกจิต

govit2552 เขียน:

เพราะภพเป็นปัจจัย จึงเกิดชาติ ( ความรู้สึกเป็นตัวตนสมบูรณ์ )
และเพราะชาติเป็นปัจจัย จึงเกิดความเห็นแก่ตัว และความทุกข์ต่างๆตามมา

เป็นการตีความ เอาเอง

เป็น สัทธรรมปฏิรูป

เป็น เนื้องอก ที่ต้องตัดทิ้ง

ลุกลามไปทั่ว ด้วยสิ

คุณโกวิทครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ ช่วยอธิบายด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

กบนอกกะลา

eragon_joe เขียน:

อิอิ งั๊นเอาวิชาการไปก่อนละกัน

Quote Tipitaka:

สติสูตร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อสติสัมปชัญญะมีอยู่ หิริและโอตตัปปะชื่อว่ามี
เหตุสมบูรณ์ ย่อมมีแก่บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยสติและสัมปชัญญะ เมื่อหิริและ
โอตตัปปะมีอยู่ อินทรียสังวรชื่อว่ามีเหตุสมบูรณ์

อะ....จึ้ยยย.... :b9:

กบนอกกะลา

ฝึกจิต เขียน:

govit2552 เขียน:

เพราะภพเป็นปัจจัย จึงเกิดชาติ ( ความรู้สึกเป็นตัวตนสมบูรณ์ )
และเพราะชาติเป็นปัจจัย จึงเกิดความเห็นแก่ตัว และความทุกข์ต่างๆตามมา

เป็นการตีความ เอาเอง

เป็น สัทธรรมปฏิรูป

เป็น เนื้องอก ที่ต้องตัดทิ้ง

ลุกลามไปทั่ว ด้วยสิ

คุณโกวิทครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ ช่วยอธิบายด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

คงเป็นข้อความในวงเล็บ...และ..อื่น ๆ นิดหน่อย..มั้ง..อย่างเช่น...

....( ความรู้สึกเป็นตัวตนสมบูรณ์ )....

....จึงเกิดความเห็นแก่ตัว ....

เป็นต้น... :b13:

ฝึกจิต

กบนอกกะลา เขียน:

แล้วจะพิสูจน์...ความคิดนี้อย่างไรดีละ...

เคยลองบ้างรึยัง?...เล่าให้ฟังบ้างซิ

เดียวจะมีคนไม่เคยลอง...แต่นึก ๆ เอาจากหลักวิชาการ...เข้ามาบอกว่า...เป็นไปไม่ได้...

ฮิ..ฮิ..ฮิ.. :b13:

คืออย่างนี้ครับคุณกบ ผมนั่งสมาธิ แล้วพิจารณาเรื่องกามมารมณ์ ที่ผมลดลงได้เยอะแล้ว แต่ไม่หมดสักที(กับภรรยาตัวเองนะครับไม่เคยผิดศิล)โดยใช้หลักไตรลักษณ์ สู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่น แต่ก็มีคำถามกลับว่าแล้วถ้าผมโสด มีผู้หญิงอื่น ที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีสามี ตัวเปล่า แล้วมามี* กับเราโดยต่างฝ่าย
ไม่ยึดมั่นถือมั่นในอีกฝ่าย มันผิดมั้ย เพราะสุดท้ายเราก็ปล่อยวางได้ ไม่มีทุกข์เกิด แถมมีสุขด้วย จึงโทรถามเพือนที่ปฎิบัติทางสาย หลวงพ่อฤษีลิงดำ มานาน ได้คำตอบว่า เพราะตอนมี* จะทำให้ไม่มีสติ สมาธิ และปัญญาในขณะนั้น และ ฌาน ก็กลับเสื่อมถอยลงด้วย

จึงได้คำตอบในใจว่า การจะละสิ่งนี้ได้คงต้องมีสติอยู่ใน ปัจจุบันขณะ ตลอดเวลา และจำเรื่องผัสสะได้จึงหาข้อมูลมาจากการฟัง ท่านพุทธทาส และ อ.ท่านอื่น และทดลองปฎิบัติ และผลที่ได้มันได้ผลดีกับทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องกิน กาม เกียรติ และ เกลียด ด้วย (ใช่รวมกับการปล่อยวางที่ใช้กับ อดีตและอนาคต)แต่ที่ทำยากมากคือ ตัวแดงๆ ใหญ่ นั้นแหละครับ

กบนอกกะลา

eragon_joe เขียน:

ฝึกจิต เขียน:

ผมคิดว่าน่าจะใช้ได้ถ้า สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ

:b8:

สังเกตดี ๆ
แค่ สติ มา จริง ๆ ก็แทบจะไม่ต้องเรียกหาอะไร

สังเกตดี ๆ
แค่ มีสติ กุศลธรรมต่าง ๆ ก็ปรากฎตามมาทันที

เรามีความเห็นมาอย่างนั้น
มันเป็น automatic ของมันอย่างนั้น
ก็คิด ๆ อยู่ว่า น่าจะมี สติสูตร ที่จะชี้นัยไปในลักษณะที่เราเข้าใจ

สติ...ก็ไม่ได้มีอย่างเดียว..มิจฉาก็มี...สัมมาก็มี
ในสัมมา...ก็มีคุณภาพไม่เหมือนกัน..มีมหาสติ...อีกเป็นต้น

การมีสติใช้ปัญญา...น่าจะเป็นการฝึกหัด...กำหนดว่า..เมื่อไปเจออะไรมาอย่างหนึ่ง...ก็ให้จิตนึกถึงบทธรรมอะไรสักอย่างหนึ่ง...

เช่น...เจอคนสวยคนหล่อ...ตั้งจิตให้นึกถึงอสุภะ...ให้ได้ทุกครั้ง...
เจอคนหนุ่มคนสาว...ตั้งจิตให้นึกถึงความแก่..ความเจ็บ...ความตาย...ให้ได้ทุกครั้ง

ตอนแรก ๆ ...จะเป็นความตั้งใจ...จงใจ...นึกถึงสัญญา...ธรรมดา ๆ

แต่หากเมื่อเวลามันเป็นเอง...บทธรรมนั้น ๆ มันจะสอนใจเราได้ลึกซึ้ง...มาก..อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เคยได้ยินมาว่า...คนทั้งคนเดินผ่านมา...พระท่านยังเห็นเป็นแค่โครงกระดูก

eragon_joe เขียน:

ส่วนกรณี สติใช้ปัญญา
น่าจะเป็นการเจริญสัญญา.....
:b1:

ช่ายยยย...เลย...ตอนมันยังไม่เป็นเอง

ฝึกจิต

กบนอกกะลา เขียน:

eragon_joe เขียน:

ฝึกจิต เขียน:

ผมคิดว่าน่าจะใช้ได้ถ้า สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ

:b8:

สังเกตดี ๆ
แค่ สติ มา จริง ๆ ก็แทบจะไม่ต้องเรียกหาอะไร

สังเกตดี ๆ
แค่ มีสติ กุศลธรรมต่าง ๆ ก็ปรากฎตามมาทันที

เรามีความเห็นมาอย่างนั้น
มันเป็น automatic ของมันอย่างนั้น
ก็คิด ๆ อยู่ว่า น่าจะมี สติสูตร ที่จะชี้นัยไปในลักษณะที่เราเข้าใจ

สติ...ก็ไม่ได้มีอย่างเดียว..มิจฉาก็มี...สัมมาก็มี
ในสัมมา...ก็มีคุณภาพไม่เหมือนกัน..มีมหาสติ...อีกเป็นต้น

การมีสติใช้ปัญญา...น่าจะเป็นการฝึกหัด...กำหนดว่า..เมื่อไปเจออะไรมาอย่างหนึ่ง...ก็ให้จิตนึกถึงบทธรรมอะไรสักอย่างหนึ่ง...

เช่น...เจอคนสวยคนหล่อ...ตั้งจิตให้นึกถึงอสุภะ...ให้ได้ทุกครั้ง...
เจอคนหนุ่มคนสาว...ตั้งจิตให้นึกถึงความแก่..ความเจ็บ...ความตาย...ให้ได้ทุกครั้ง

ตอนแรก ๆ ...จะเป็นความตั้งใจ...จงใจ...นึกถึงสัญญา...ธรรมดา ๆ

แต่หากเมื่อเวลามันเป็นเอง...บทธรรมนั้น ๆ มันจะสอนใจเราได้ลึกซึ้ง...มาก..อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เคยได้ยินมาว่า...คนทั้งคนเดินผ่านมา...พระท่านยังเห็นเป็นแค่โครงกระดูก

eragon_joe เขียน:

ส่วนกรณี สติใช้ปัญญา
น่าจะเป็นการเจริญสัญญา.....
:b1:

ช่ายยยย...เลย...ตอนมันยังไม่เป็นเอง

มันเป็นเช่นนั้นแล

กบนอกกะลา

น้านงั้ย...เอาเข้าแล้ว...

ฝึกจิต เขียน:

คืออย่างนี้ครับคุณกบ ผมนั่งสมาธิ แล้วพิจารณาเรื่องกามมารมณ์ ที่ผมลดลงได้เยอะแล้ว แต่ไม่หมดสักที(กับภรรยาตัวเองนะครับไม่เคยผิดศิล)โดยใช้หลักไตรลักษณ์ สู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่น

ตอนมันลด...ดีใจตัวลอย...ตั้งใจจะสอยเจ้าปฏิฆะต่อ
พอตอนมันกำเริบ...ทุกข์ใจทุกวันคืน.. :b2:

สมถะ...สมถะ...สมถะ...พอสิ้นฤทธิ...ก็เบ่งบาน

กิเลสมันหลอกเรา...นะนี้...มันอ๋อยเหยื่อ...มันว่าเราดีขึ้นนะนี้...มีไปเถอะ...มีไปเถอะ...x กะภรรยาได้...ไม่ผิดศีล....
(มีศีลได้..ก็ให้มีศีลไป...แต่..ไม่มีสมาธิ..ไม่มีปัญญา..ก็ฆ่าเราไม่ได้...มันหัวเร้อ..คิก..คิก..คิก)

กิเลสมันจะหลอกเราเป็นขั้น ๆ ให้เราอยู่กับที่ไม่ก้าวต่อ..

อ้างคำพูด:

แต่ก็มีคำถามกลับว่าแล้วถ้าผมโสด มีผู้หญิงอื่น ที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีสามี ตัวเปล่า แล้วมามี* กับเราโดยต่างฝ่าย ไม่ยึดมั่นถือมั่นในอีกฝ่าย มันผิดมั้ย เพราะสุดท้ายเราก็ปล่อยวางได้ ไม่มีทุกข์เกิด แถมมีสุขด้วย จึงโทรถามเพือนที่ปฎิบัติทางสาย หลวงพ่อฤษีลิงดำ มานาน ได้คำตอบว่า เพราะตอนมี* จะทำให้ไม่มีสติ สมาธิ และปัญญาในขณะนั้น และ ฌาน ก็กลับเสื่อมถอยลงด้วย

คนที่ไม่มีคนปกครองเลย..ไม่มีนะจ๊ะ :b32:

...นี้เรื่องศีล

หากมาในเรื่องสมาธิธรรม....กามราคะเจริญมาก...ทางเข้าสมาธิมันจะแคบลง...เด้อ...

มันเป็นเช่นนี้เอง... :b12:

อ้างคำพูด:

จึงได้คำตอบในใจว่า การจะละสิ่งนี้ได้คงต้องมีสติอยู่ใน ปัจจุบันขณะ ตลอดเวลา

จงมีสติ..ปัญญา..รักษาใจ... :b8:

ฝึกจิต

กบนอกกะลา เขียน:

น้านงั้ย...เอาเข้าแล้ว...

ฝึกจิต เขียน:

คืออย่างนี้ครับคุณกบ ผมนั่งสมาธิ แล้วพิจารณาเรื่องกามมารมณ์ ที่ผมลดลงได้เยอะแล้ว แต่ไม่หมดสักที(กับภรรยาตัวเองนะครับไม่เคยผิดศิล)โดยใช้หลักไตรลักษณ์ สู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่น

ตอนมันลด...ดีใจตัวลอย...ตั้งใจจะสอยเจ้าปฏิฆะต่อ
พอตอนมันกำเริบ...ทุกข์ใจทุกวันคืน.. :b2:

แต่ผมเฉยๆๆมากกว่าครับ ไม่ได้ดีใจ หรือ เสียใจเลย และผมก็ฝึกไปเรื่อยๆไม่ได้รีบเร่งด้วย หาข้อมูลมาวิเคราะห์ตอนทำสมาธิไปเรื่อยๆจนจะแน่ใจว่ามั่นแน่อยู่ในจิตแล้ว ครับ
ได้คำตอบแล้วก็ไม่ได้ยึดไว้ใดๆทั้งสิ้น เพียงต้องกางแผนที่ดูให้แน่ใจว่ามาถูกทางแล้วไปต่อ จบที่ปล่อยว่างทุกสิ่ง รวมทั้งนิพพานก็ปล่อยวางเสีย

อย่าเชื่อจนกว่าจะรู้แจ้งแทงตลอดด้วยตนเอง ครับ

กบนอกกะลา

ฝึกจิต เขียน:

กบนอกกะลา เขียน:

น้านงั้ย...เอาเข้าแล้ว...

ฝึกจิต เขียน:

คืออย่างนี้ครับคุณกบ ผมนั่งสมาธิ แล้วพิจารณาเรื่องกามมารมณ์ ที่ผมลดลงได้เยอะแล้ว แต่ไม่หมดสักที(กับภรรยาตัวเองนะครับไม่เคยผิดศิล)โดยใช้หลักไตรลักษณ์ สู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่น

ตอนมันลด...ดีใจตัวลอย...ตั้งใจจะสอยเจ้าปฏิฆะต่อ
พอตอนมันกำเริบ...ทุกข์ใจทุกวันคืน.. :b2:

แต่ผมเฉยๆๆมากกว่าครับ ไม่ได้ดีใจ หรือ เสียใจเลย และผมก็ฝึกไปเรื่อยๆไม่ได้รีบเร่งด้วย หาข้อมูลมาวิเคราะห์ตอนทำสมาธิไปเรื่อยๆจนจะแน่ใจว่ามั่นแน่อยู่ในจิตแล้ว ครับ
ได้คำตอบแล้วก็ไม่ได้ยึดไว้ใดๆทั้งสิ้น เพียงต้องกางแผนที่ดูให้แน่ใจว่ามาถูกทางแล้วไปต่อ จบที่ปล่อยว่างทุกสิ่ง รวมทั้งนิพพานก็ปล่อยวางเสีย

อย่าเชื่อจนกว่าจะรู้แจ้งแทงตลอดด้วยตนเอง ครับ

ผมว่า...ตัวเอง...... s005

กบนอกกะลา

นอกเรื่องนิดหนึ่ง... s002

ปล่อยวางนิพพาน...

ยังไม่ถึงที่...ก็ให้ถือใว้ก่อนอย่ารีบปล่อย...

ไม่งั้นพระท่านคงไม่สอน...อุปสมานุสติกรรมฐาน

เมื่อถึงที่แล้วค่อยปล่อย...มันถึงจะเข้าเป้า... :b4:

40847.สติใช้ปัญญา เอาวิชชาแทรกเข้าผัสสะ

ผู้ใช้งานขณะนี้