คงจะถึงแล้ววาระสุดท้ายของเรา วันนี้เราคิด่ามันอาจจะจบ ถ้าผู้ชายอ่อนแอกับผู้หญิงหน้าด้าน รักกันมาก ครอบครัวของเราคงจะหยุดไว้เพียงเท่านี้ ต่อไปชีวิตข้างหน้าเลี้ยงลูกเอง หาเงินเอง อยู่ด้วยตัวเองจากที่เหนื่อยหนัก อนาคตก็คงจะเบาบางลงบ้าง

เข็มแข็งไว้ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณthaidance

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ ไม่มีใครทำร้ายจิตใจเราได้นอกจากตัวเราเองนะคะ...
ไม่มีใครเป็นเจ้าของหรือครอบครองอะไรได้อย่างแท้จริง ความทุกข์ที่เกิดในใจทั้งหมดทั้งมวล
ล้วนแล้วแต่เราเป็นผู้ตรึกนึกคิดขึ้นมาเองทั้งนั้น..ลองไปสังเกตุดูอาการของจิตคุณจะค่อย ๆ เห็น
ว่าความจริงแล้วมันเป็นแค่กระแสความคิดที่ปรุงแต่งไปตามแรงปรารถนาความพอใจ
ความไม่พอใจ...เท่านั้นเอง ...ถ้าไม่ปรุงแต่ง ไม่ไปยึดถือให้ได้อย่างใจปรารถนา..ก็ไม่ทุกข์

อยู่กับความจริงให้ได้ ยอมรับสภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน...เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาเปลี่ยนไป เขาไม่ได้รักและดูแลเรา ฯลฯ สิ่งเหล่านี้คือความจริงที่เผชิญอยู่...ต้องทำใจยอมรับสภาพและวางแผนการดำเนินชีวิตที่จะก้าวต่อไปในอนาคต...อย่ามัวไปเสียเวลากับอดีตที่ผ่านมา...ไม่ต้องไปคิดถึงเสียเวลา..คิดไปก็รังแต่จะทำร้ายตัวเองซ้ำเติมความรู้สึกให้แย่ลงไปอีก..ไม่มีผลดีเลย..
..คนฉลาดต้องคิดถึงประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน..คุณลองถามใจตัวคุณเองสิ่งที่คุณจะตัดสินใจ
ทำ...เมื่อทำแล้วใครได้ประโยชน์ใครเสียประโยชน์

ถ้าคุณไม่ปล่อยให้ความท้อเข้ามาครอบงำ
คุณจะผ่านพ้นมันไปได้ในที่สุด

มองให้เห็นแรงบันดาลใจ ด้านใหม่ ๆ

การมีความหวัง ก็ทำให้เรารู้ว่า เราจะอยู่เพื่ออะไร
เรียนรู้ที่จะ ใช้ความหวัง
เพื่อผลักดันให้ชีวิตทะยานก้าวไป
และรู้ที่จะเท่าทันสิ่งที่ใช้ ด้วย

เพราะ เมื่อจะต้องไต่หน้าผา เราอาจต้องใช้เชือก
และเชือกนั้น มันก็เป็นสิ่งที่มารัดคอเราให้ตายได้เหมือนกัน

ถ้ามีใจที่จะใช้ธรรมะชะโลมใจ
ก็ขอให้ท่านโชคดี ได้พบแสงสว่างในทางธรรม

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ก็มาจากการกระทำในวันนี้ค่ะ

เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสอยู่เสมอ

ขอบพระคุณสำหรับแรงบันดาลใจทุกท่านค่ะ
จากหัวข้อกระทู้วันนั้นเรารู้สึกเหนื่อยหนักจริค่ะ และก็จิตใจฟุ้งซ่าคิดจะเอาชนะและทำให้ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้มันล่มจมเพราะความมักง่ายของเค้าทั้งสองคน แต่ผ่านมาเสาร์ อาทิตย์เราได้มีโอกาสกลับไปที่บ้านสามี (พ่อเค้าโทรตามให้ไปพบ) พ่อแม่เค้ารักเรามาก เค้าพยายามจะทำทุกอย่างให้เราให้โอกาสและอดทนอีกสักหน่อย เพื่อให้เค้าได้มีโอกาสกลับตัว แตบางอย่างเราก็ได้กระทำไปแล้ว พอกลับมาถึงบ้านตัวเอง พร้อมกัน 3 คนพ่อแม่ลูก ก็ทำได้มาเปิดเวปลานธรรมจักรอ่าน ก็รู้สึกได้ว่าเย็นขึ้น จากอารมณ์ฟุ้งซ่านจากความไม่พอใจกับคำตอบของสามี ก็ทำให้เราปลงได้มาก ตอนนี้เราจะเริ่มกลับมาตั้งตัวเอง ตั้งใจใหม่ เราจะไม่ไปยุ่งกับชีวิตเค้า แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะหยุดรักเค้า สุดท้ายเป้าหมายของเราคือ ความอบอุ่น "ลูก" และ "ครอบครัว" เราจะใช้ชีวิตให้ฟุ่งไปอย่างที่ไม่มีใครมาขวาง เราจะเรียน เราจะทำงานให้ได้ดีที่สุด เราจะอโหสิกรรมให้คนทั้งคู่ ไปตกนรกหกเหวที่ไหนก็ตาม เราจะทำอนาตคตองเราเพื่อลูก อนาคตของเราเพื่อลูกคนเดียว
ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เตือนสติเราในวันนี้