สวัสดีครับพี่โฮฮับ
ผมขอ ปุจฉาพี่หน่อยนะครับ ที่พี่บอกว่า สติคือ การหยุดยั้งอารมณ์ไม่ให้ปรุงแต่งต่อนั้น พี่คิดเช่นนั้นจริงๆหรือครับ
ข้อ2 คนทำชั่วนั้นทำชั่วเพราะมีสติหรือไม่มีสติ
ข้อ3 คนเมาเหล้านั้น สติของเค้าจะยังครบถ้วนเหมือนตอนไม่เมาเหล้าหรือไม่
ข้อ4 คำว่าคนบ้านั้นในความคิดของพี่ใช้กับเฉพาะคนเช่นไร ประเภทไหนครับ
ขออนุโมทนาในคำตอบของพี่ล่วงหน้านะครับ ขอบคุณครับ

ตีศัพท์ทางพระพุทธศาสนาไม่แตก เอาไปใช้ทางโลกผิด เรียกคนบ้า คนชั่ว คนเลวว่าไอ้พวก ไม่มีสติ ต้องบอกว่าพวกเสียสติถึงจะถูก
สติ แปลว่า ระลึกได้ จะระลึกสิ่งดี หรือไม่ดีเท่านั้นเอง
คนดีก็ละลึกสิ่งดี คือ มีสติสัมปชัญญะ
คนชั่วก็ละลึกสิ่งชั่ว คือ ไม่มีสติสัมปชัญญะ (คนเสียสติ) ยกตัวอย่าง คนโรคจิต คนบ้า คนฆ่าบิดารมารดา คนเสพยาเสพติด

ไม่เที่ยง เกิดดับ

เมื่อเห็นจริงว่าทุกข์...นะ...มันปล่อยของมันเอง

เหมือนอะไรน่า....

ถือถ่านที่ร้อนแดง...รึ...จะถืออุนจิ...ดี

ปล่อยทิ้งเพราะอะไร...

เห็นโทษ...งัย

ถ้ายังไม่ปล่อยอะไรไปนะ...แสดงว่า..ยังเห็นโทษไม่จริง

หน้าที่..คือ...ชี้โทษทุกข์..ให้มันเห็นอย่างเดียว

ซ้ำตรงที่เดิมนั้นแหละ...ทำซ้ำ ๆ ...ไปอย่างนั้น...

กิเลส...มันเป็นไปเพื่อรูปกาย...เป็นไปเพื่อคุณกับรูป

บางที...เราก็ใช้มัน...จริตของมัน....ล่อมันให้มาทางธรรม

บอกมันไป...โลภ..โกรธ...หลง...มันทำลายรูปนี้นะ

อาจเห็นอาการ...ค้างชะงัก

คุณ ไม่เที่ยง เกิดดับ คร้าบบบบ ผมเห็นการกระทำของคุณแล้วผมขอบอกว่ารำคาญกระทู้ของคุณมากๆ เพราแต่ละกระทู้นี่ไร้สาระทั้งนั้น เป็นกระทู้ขยะทั้งนั้นเลย ผมรู้ครับว่าการที่คุณตั้งกระทู้ลักษณะนี้ก็เพราะว่าคุณต้องการสิ่งนี้







เพราะสิ่งเหล่านี้ทำให้คุณภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก แต่กระทู้ของคุณไม่ได้มีเนื้อหาสาระอะไรเลย หากคุณต้องการสิ่งเหล่านั้นมากจริงๆ จนทนไม่ได้ ก็ขอให้เอาอะไรที่มันมีสาระกว่านี้มาโพสต์หน่อยนะครับ ไม่ใช่โพสสะเปะสะปะ โพสต์มั่วๆ

ฮ๊าฮาอ่ะ ฮากลิ้งตะลุ๊บตุ๊บป่อง นะข่ะ ๆๆ

การตั้งกระทู้เพื่อจุดประเด็น ถ้าไม่มีคนบ้าบิ่น ไม่มีคนสงสัย ไม่มีผู้บุกเบิก ไม่มีผู้เริ่มต้น
ก็ไม่มีสิ่งดีๆ ให้ลูกให้หลานใช้ถึงปัจจุบัน ดีกว่ากระทู้นิ่ง ไม่มีการโต้ตอบ เพราะการโต้ตอบต้องตอบด้วยเหตุผลด้วยปัญญา ผิดบ้าง ถูกบ้าง ไร้สาระบ้างเป็นธรรมดา (ก็เพราะความไม่เที่ยง) ไม่ใช่ใช้อารมณ์โต้
ตอบ จุดประสงค์เพื่อคลายความสงสัย คลายปัญหา

สวัสดีครับพี่กบนอกกะลา ขอบคุณสำหรับธรรมที่นำมาแบ่งบันกันครับ ขออนุโมทนาฯครับ

คุณเที่ยง พอจะอธิบาย

ปัญญาจากความมี
กับ ปัญญาจากความว่าง

ได้รึเปล่า
ว่าทั้งสองอย่างนั้น เหมือน หรือ แตกต่างกันอย่างไร

ยกตัวอย่างประกอบปัญญาแต่ละอย่างได้ด้วย ก็ดี

ลักษณะสภาวะ
อารมณ์
อาการ
ฯลฯ

คุณstudent ครับ สติของปุถุชน คือการอยู่กับประจุบัน ว่าโดยลักษณะก็คือ
การรู้ทันผัสสะที่ได้รับ คนเรามีสิ่งที่ทำให้เกิดผัสสะถึงหกทาง ส่วนใหญ่แล้ว
จะไปจมแช่กับผัสสะที่แรงๆ ตัวอย่างเช่น ตาเป็นเห็นผู้หญิงสวย แม้จะเลยผ่านรูป
นั้นมาแล้ว แต่จิตก็ยังอยู่กับรูปผู้หญิงนั้น ทั้งๆที่ผัสสะที่เกิดจากอายตนะอื่น
ได้มากระทบตั้งมากมายแล้ว แต่จิตก็ไม่รู้สึก แบบนี้เรียกว่าขาดสติ

ทำไมเราจึงต้องเจริญสติ ก็เพราะการมีสติที่รวดเร็วทันต่อสภาวะที่เกิดในจิต
จะสามารถทำให้เราเห็น ไตรลักษณ์ได้นั้นเอง อย่าลืมนะครับจิตเกิดดับรวดเร็ว
แถมยังชอบหลงอีกต่างหาก การได้เห็นสภาวะไตรลักษณ์นั้นแหล่ะคือ
การเห็นตามความเป็นจริง หรือเรียกว่าปัญญาสัมมาทิฐิ

อยากจะบอกครับว่า ปัญญาสัมมาทิฐิที่เป็นไตรลักษณ์ มันเป็นคนละอย่าง
กับที่สมาชิกชอบเอาอวดเอามาสอนชาวบ้าน นั้นมันเป็น สัมมาทิฐิที่เป็นสาสวะ
เป็นโลกียะ เป็นแค่ทานและศีลดีๆนี้เอง มันไม่ใช่หนทางนิพพาน

ปัญญาสัมมาทิฐิหรือไตรลักษณ์เป็น อนาสวะโลกุตระ เป็นปัญญาของอริยบุคคล

เรื่องของนิวรณ์มันดับได้ยากครับ ปุถุชนธรรมดาดับนิวรณ์ไม่ได้หรอกครับ
การทำสมถะของปุถุชน เป็นเพียงการข่มไว้หรือกดไว้ชั่วคราว ที่ใครๆเขาเรียกกันว่า
หินทับหญ้านั้นแหล่ะครับ
การะดับนิวรณ์ได้ต้องอาศัยปัญญานำครับ ปัญญาสัมมาทิฐิของอริยะบุคคลครับ

วิธีการพิจารณาอาการ32.มาแก้นิวรณ์ของคุณstudent ใช้ได้ครับ
แต่มันเป็นเพียงการเรียกสติให้มาอยู่กับปัจจุบันใหม่ครับ
ส่วนนิวรณ์มันก็ยังหลบซ่อนเป็นเชื้ออยู่ครับ

ผู้ที่จะดับนิวรณ์ได้ต้ต้องเป็นอริยบุคคลเท่านั้น เพราะต้องอาศัยปัญญา
สัมมาทิฐิที่เป็นโลกุตตระนำครับ ซึ่งท่านเรียกวิธีนี้ว่า ธัมมาวิปัสนาสติปัสฐานครับ

เรื่องการปฏิบัติการเจริญสติ อยู่กับปัจจุบันถูกต้องแล้วครับ
มันเป็นก้าวแรกและก้าวสำคัญในการปฏิบัติธรรมของปุถุชนครับ
จุดมุ่งหมายคือ การหาปัญญาสัมมาทิฐิครับ
ส่วนเรื่องอื่นๆที่สูงขึ้นไปอ่านไว้เป็นปริยัติเป็นความรู้
ยังไม่ต้องไปปฏิบัติเพราะจะทำให้เสียเวลาและหลงทางครับ

และคุณเที่ยง คิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่อง "ธาตุ"

"กำลังธาตุ"
ความเป็น "ธาตุ"

และ กรรม กับ กำลังธาตุ มีความเกี่ยวพันกันหรือไม่อย่างไร


อืมมม ถ้าหากว่า
ท่านพบว่าอาจารย์ที่สอนธรรมให้กับผู้ปฏิบัติธรรม
มีข้อด่างพร้อยในศีล
ท่านมีความเห็นต่ออาจารย์ที่สอนธรรมเหล่านั้นว่าอย่างไร

อาจารย์เหล่านั้น ยังน่าเชื่อถืออยู่ หรือ ไม่
ธรรมที่อาจารย์ท่านนั้นสอน ยังน่าเชื่อถืออยู่ หรือไม่
หากอาจารย์ท่านนั้นกล่าวสิ่งใดออกมา ท่านจะยังเชื่อมั่นอยู่ หรือไม่

ในความรับรู้ และ ความเข้าใจของท่าน
ท่านจะยังคิดเข้าไปศึกษากับอาจารย์ที่ท่านพบว่ามีศีลด่างพร้อยอยู่อีกหรือไม่
และยังจะน้อมรับธรรมนั้น ๆ มาเจริญต่อไปอีกหรือ ไม่

และท่านคิดว่า ถ้าท่านได้พบอาจารย์เช่นนั้น ท่านจะทำอย่างไร

ปัญญาจากความมี
ปัญญา หรือสัมมาทิฐิ คือ มีความเห็นชอบ เห็นถูก ไม่เห็นผิด รู้ผิดชอบชั่วดี
สามารถใช้ดับความพอใจ ไม่พอใจ (โลภ โกรธ หลง) ซึ่งเป็นสาเหตุแห่งปัญหา และทุกข์ตามมา

ความว่างไม่ก่อให้เกิดปัญญา ดับเหตุแห่งทุกข์ไม่ได้ เพราะว่ามันว่าง เหมือนทำสมาธิ หรือสมถะ
แค่ความสงบเท่านั้น สมาธิต้องเกิดขึ้นหลังจากมี ปัญญา และศีลแล้วเรียกว่า สัมมาสมาธิ
สมาธิเฉยๆ ไม่มีปัญญาประกอบ เรียกว่า มิจฉาสมาธิ

ส่วนเรื่องญาณอะไรนั้นเป็นแค่ผลพลอยได้ คงจะระดับฝึกปฏิบัติขึ้นสูง หรือจิตบริสุทธิ์แล้วมั้ง มีหูทิพย์ ตาทิทย์ ผมก็ไม่เคยมีญาณ ผมไม่ต้องการญาณ แค่ดับเหตุแห่งทุกข์ได้ก็พอแล้ว เพราะในพระไตรปิฎกสอนเรื่องทุกข์และการดับทุกข์เ่ท่านั้น

ปัญญาจากความว่าง ว่างจากสังขาร

การรู้ อาการที่จิตว่างจากสังขาร เป็น ปัญญาหรือไม่

ครับสติเป็นการหยุดยั้งอารมณ์ไม่ให้ปรุงแต่งต่อ แต่อย่าลืมนะว่า
ผัสสะและสติ เกิดแล้วก็ดับ ถึงแม้สติจะหยุดอารมณ์นั้นแล้ว แต่ถ้ายังไปรับ
ผัสสะตัวเดิมเข้ามาอีก อารมณ์มันก็เกิดอีก ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับตัวจิตนั้นๆว่า
จะระลึกรู้ได้บ่อยแค่ไหน

ณ.เวลานั้นเขาไม่มีสติครับ คุณต้องเข้าใจนะครับว่า
สติคือการระลึกรู้สัญญาที่เป็นกุศลเป็นความดีเท่านั้น
ในที่นี้สติของปุถุชน ก็คือศีลธรรมและกฎหมาย
ถ้าคนเราเพียงแค่รู้ว่ามีศีลข้อห้ามและมีกฎหมายบังคับอยู่
เมื่อรู้แล้วยังทำชั่วหรือคิดที่จะทำชั่ว ศีลและกฎหมายก็เป็น
แค่สัญญาครับ อย่าลืมนะครับว่า สัญญาเป็นเหตุปัจจัยได้ทั้งสองกรณี
ถ้าเป็นกรณีหยุดยั้งการะทำชั่วหรือคิดชั่วเรียกว่า สติ
แต่ถ้าไปรู้เฉยๆแล้วยังทำชั่วคิดชั่วต่อเขาเรียกว่า สัญญาเหตุแห่งการปรุงแต่ง

คุณต้องเข้าใจก่อนครับว่า สติเกิดได้ด้วยเหตุปัจจัย ไม่ใช่เกิดเองหรือมีอยู่คงทนถาวร
ที่นี้มาดูว่าอะไรเป็นเหตที่ทำให้เกิดสติ มันก็คือความจำได้หมายรู้ที่เรียกว่าสัญญา
แล้วอะไรที่ทำให้เกิดสัญญา มันก็คืออายตนะภายในที่เรียกว่าใจ หรือถ้าเรียกตาม
กายภาพมันก็คือสมองในส่วนที่ทำหน้าที่ความจำ
คุณลองคิดดูว่า ความจำได้หมายรู้ของคนเมา มันมีประสิทธิ์ภาพหรือไม่ครับ

คนที่มีความบกพร่องเรื่องของประสาทความจำครับ
คนพวกนี้ไม่สามารถหยุดยั้งความคิดได้ครับ เมื่อคิดอะไรในอดีตได้
ก็จะปรุงแต่งต่อทางวาจาและการแสดงออกครับ

คนบ้าแตกต่างจากคนชั่ว ตรงที่คนบ้าจะแสดงการปรุงแต่งที่คล้อยตาม
ไปกับสัญญาที่ได้รับ เช่นพอเห็นพระก็อาจจะยกมือไหว้ เห็นตำรวจอาจจะกลัว
ไม่กล้าแสดงออก

ส่วนคนชั่วอาจจะแสดงอาการที่ตรงข้ามกับสัญญา แต่เป็นการแสดงกิเลส
หรือเสแสร้ง เห็นพระอาจยกมือไหว้แต่ไม่ใช่เป็นความเคารพ เป็นเพียงเพื่อ
หลอกให้คนอื่นหลงเชื่อว่าตัวเองเป็นคนดี เห็นตำรวจอาจทำเป็นเฉยๆ
พอรอโอกาสครับ

ว่างจากสังขาร คือว่างจากความคิด ไม่คิดก็ไม่เกิดปัญญา ความคิดที่เกิดหลังเติมความจริง

วิญญาณ > สัญญา (ปัญญา) > สังขาร > ความจริง
วิญญาณ > สัญญา (ความเชื่อ) > สังขาร > พอใจ ไม่พอใจ

ความว่าง คือ จิตไม่ทำงาน เพราะไม่มีสิ่งมากระทบ หรือ ผัสสะ ผลที่ได้ก็เป็นความสงบเท่านั้นเอง
ไม่ก่อให้เกิดปัญญาดับเหตุแห่งทุกข์

คอมที่ใช้ เวลาเป็นโซนของ ซาน ฟรานครับผม เวลาจะตรงกันข้ามกับเมืองไทย