วันนี้หลังจากเลิกงานมาก็ไปเยี่ยมลูกน้องที่เค้าพึ่งคลอดลูก (ไปกะสามี)

ในใจก็มีความรู้สึกอยากได้แต่ไม่อยากมี ไม่อยากมีภาระมาผูกคอ จริงๆ เมื่อก่อนอยากได้ลูกมากเนื่องจากจะทำให้ครอบครัวเป็นครอบครัว เติมเต็มกันและกัน แต่หลังๆ ที่เกิดเรื่องจับได้ว่าเค้ามีคนอื่นช่วงแรกอยากมีนะ เพราะมีบางคนบอกว่าถ้ามีแล้วจะทำให้ครอบครัวเปลี่ยน เค้าอยากจะอยู่กะลูก แต่ไปๆ มาๆ เรากลับคิดว่า ไม่มีก็ดี ไม่มีห่วงมาผูกคอ เพราะเราก็ยังไม่แน่ใจว่าเค้า (สามี) จะอยู่กะได้ถึงเมื่อไหร เมื่อไหรเค้าจะไป เป็นอันว่าตอนนี้ทำตัวเองให้มีความสุขดีกว่า ไม่อยากให้เด็กเกิดมาแล้วมีปัญหาที่หลัง หรือเพื่อนๆ ว่าอย่างไร หากพูดถึงความพร้อมนะ ส่วนตัวคิดว่าความพร้อมหนะมีอยู่แล้ว แต่กลัวจะทำให้ครอบครัวอบอุ่นไม่ได้ ไม่อยากให้เด็กเกิดมารับกรรม ??

ถ้าถามว่าอยากได้ อยากได้นะ แต่ไม่อยากมี ความรู้สึกมันขัดกันไงไม่รู้ ในใจอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นนะ แต่ ไม่อยากหวังไรมากแล้วเพราะอะไรที่เราคิดว่าจะไม่เจอ ก็มาเจอ คิดว่าได้คนที่ดีแล้ว แต่มันก็เป็นแค่ฝัน เดี๋ยวนี้เลิกศรัทธาในความรักไปแล้ว คนเรามันก็เห็นแก่ตัวทั้งนั้น

อย่าไปกดดันตัวเองเรื่องลูกเลยค่ะ เมื่อเขาจะมา เขาก็จะมาเอง ถ้าคนบนฟ้าอยากให้มีเขาจะส่งมาเอง คนถ้าไม่มีวาสนาจะมีพยายามแค่ไหนก็ไม่มา ลองปล่อยให้มีดู ทำใจสบายๆเขาอาจมาอยู่ด้วยในเร็ววันก็ได้นะคะ

อากาศช่วงนี้มันซึมเศร้าง่าย หาต้นคริสมาสมาใส่บ้าน พากันหาโปรแกรมปีใหม่ จะได้สดชื่นขึ้นนะคะ เผลอๆอาจได้ของแถมก็ได้นะคะ

ส่วนที่ว่าเลือกดีแล้ว เพราะเรามองตัดสินจากความคิดของเราไงคะ เราวางเขาสูงไปเอง เขาก็เป็นของเขาแบบนี้อยู่เป็นธรรมดาโลก และอยากบอกว่าเวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยนค่ะ ที่เราเลือกน่ะ คนในอดีตต่างหาก เราตัดสินใจดีที่สุดแล้ว ณ.ตอนนั้น มองเขาที่อยู่ตรงหน้าคิดเสียว่าได้สามีใหม่(ในขวดเก่า) อาจจะมีอะไรแปลกใหม่ แล้วดูว่าอยู่กับคนๆนี้ได้ไหม ถ้าได้ก็ไปต่อ ไม่ไหวก็กลับบ้านดีกว่าเน้อ

เฮ้อให้กำลังใจคนอื่น วันนี้เราจิตตกเข้าให้บ้างแล้ว สามีเราเริ่มกลับบ้านผิดเวลาอีกแล้ว มีอาการแปลกๆ เมื่อวานคุยกะเลขาเขา มีการบอกว่าชีวิตไม่ตื่นเต้นเลย มีเลขากี่คน ภรรยาผมก็ไว้ใจหมดทุกคน เราเลยมาคิดๆว่าเขายังต้องการความตื่นเต้นหวือหวาในชีวิตเนอะ เราคงมีให้ไม่ได้หรอก หาความสุขสงบร่มเย็น คงหาจากเราได้ แต่จะให้ตื่นเต้นเร้าใจ คงยากค่ะ

ตอนนี้เลยรู้สึกว่าเฮ้อ เมื่อไหร่เขาจะพอ จะยอมรับว่าตัวเองเริ่มแก่สักที ตอนนี้เหมือนอยากทิ้งทวนไงไม่รู้ รู้สึกแย่กับตัวเองที่เราคงไม่ดีพอ หมดแรงจังค่ะ

คุณ Simply life เป็นไรมากเปล่าค่ะ อย่าคิดมากนะค่ะ รอบเดือนจะมาเปล่าค่ะ เลยจิตตก ดิฉันก็จะเป็นแบบนี้บ่อยๆ เกือบทุกเดือน

บางทีก็คิดว่าตัวเองทำใจได้ ถ้าเมื่อไหร่เค้าดีกะเรา ก็จะลืมๆ ในสิ่งที่เค้าทำ คิดว่าเราทำใจได้ แต่เราคิดว่าเราลืมไปเท่านั้นเอง พอมีอะไรมาสะกิดใจ ก็กลับมาเป็นอาการเดิม ๆ อีก ซึ่งมันก็ไม่หายเหมือนกัน จิตตกอีก ไม่มีใครทำได้หรอก ที่จะลืมเหตุการณ์เลวๆ ที่ผ่านเข้ามา นอกจากเมื่อไหรที่เราไม่รักเค้าแล้ว เราถึงจะไม่ได้รู้สึก เหมือนเพื่อนๆ พี่ในลานนี้ ที่เคยบอกไว้ว่า ถ้าเค้าไม่ใช่ของเรา เราก็จะไม่รู้สึกอะไรมากมาย (แต่มันก็จริงนะ เพราะถ้าเรารู้สึกว่าเค้าเป็นเพือ่น หรือคนอื่น เราก็จะไม่แคร์แบบนี้)

แต่กว่าบางท่านจะทำได้ขนาดนี้คงผ่านเวลาและการเรียนรู้อะไรอีกมากมายกว่าจะทำได้ เราก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะ ตัวเองก็กำลังทำใจอยู่ ไม่ได้ง่ายเลยจริงๆ เพราะในทุกๆ วันเราอยู่ด้วยกัน ทำไรด้วยกัน มันยากนะที่จะปรับความรู้สึกตัวเองให้เค้าเป็นคนอื่น ๆ หรือเพื่อนคนหนึ่ง (คนที่ไม่ใช่ของเรา)

เป็นกำลังใจให้ คุณSimply life นะค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ wasabi

เรื่องนี้เป็นปัญหาโลกแตกจริงๆค่ะ ส่วนตัวแล้วคิดว่า ผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานมา มักจะเจอปัญหานี้แทบทั้งนั้น เหมือนกับซื้อหวยแล้วถูกกินทั้งนั้นน่ะค่ะ มีแค่ 1 ใน 60 ล้าน จึงจะได้โชค (แต่เราไม่เล่นนะคะ อิอิ..)

คุณกำลังอยู่ในช่วงของ อารมณ์แปรปรวน รึป่าวคะ เราเคยเป็นแบบนี้มาแล้วค่ะ แบบว่าจิตตก จะทำอะไรก็ตามจะไม่ค่อยมีสมาธิ แล้วใจมักจะหวนนึกถึงแต่เรื่องเดิมๆเศร้าๆ อยากแนะนำว่า ให้พยายามหา "อะไร" ทำบ้าง เช่น งานอดิเรก ฟังเพลง เดินห้าง นัดเจอเพื่อนๆกินข้าว เพื่ออย่างน้อยเป็นการทำให้ตัวเองไม่มีเวลาคิดเรื่องฟุ้งซ่านน่ะค่ะ

ยิ่งคุณไม่มีลูกด้วย ยิ่งทำอะไรได้ง่ายขึ้นค่ะ ไม่มีภาระต้องให้ห่วง ไปเที่ยวพักผ่อนสมองบ้าง ลองชวนแฟนไปสิคะ ถ้าเค้าไม่ว่าง คุณก็ลองไปกับเพื่อนๆดู บางทีคนที่ไม่มีลูกให้เป็นภาระ ก็น่าอิจฉาเหมือนกันนะ เราเองบางทีอยากไปไหนมาไหน ยังต้องห่วง ต้องหนีบเจ้าตัวเล็กไปด้วย เหมือนแค่เปลี่ยนสถานที่เลี้ยงลูกน่ะค่ะ คิดแล้วก็ขำตัวเองเหมือนกัน

คุณชอบดูหนังหรือฟังเพลงคะ พยายามเลือกเสพแบบที่เป็นกลางๆค่ะ เช่น ถ้าชอบดูหนัง ก็อย่าเอาหนัง ละครประมาณเมียหลวงเมียน้อยมาดู เดี่ยวจะยิ่งเครียด แต่ให้เลี่ยงไปดูพวกหนังสารคดี (ลองไปเช่าตามร้านค่ะ มีสารคดีดีๆของ National Geographic เยอะเลยค่ะ) หรือ อาจเช่าพวก concert ,เดี่ยวไมโครโฟน ดูอะไรที่สร้างสรรค์ สร้างเสียงหัวเราะ และสร้างบรรยากาศที่ดีให้กับตัวเองค่ะ จิตใจจะได้ไม่ห่อเหี่ยว ฟุ้งซ่าน

ถ้าชอบฟังเพลง แนะนำเพลงบรรเลงของคุณจำรัส เศวตาภรณ์ ขายเป็นชุดค่ะ ทั้งชุดประมาณ 12-15 แผ่น (ไม่แน่ใจ) เป็นเพลงที่ใช้ประกอบตอนงานพระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติ 60 ปี เพราะมากๆค่ะ ฟังแล้วสบายใจ คิดถึงธรรมชาติดีๆเลยอ่ะค่ะ

เรื่องเขาสองคนนั้น คิดมากไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรๆดีขึ้นมาเลยค่ะ เพราะเขาจะเลิกกันหรือไม่ ขึ้นอยู่กับเวรกรรมของทั้งคู่ค่ะ เราเองก็เคยคิดแบบคุณนะ แต่สุดท้ายก็บอกตัวเองว่า เราสิ เราต้องเป็นฝ่ายคิดให้ตกเองว่าจะอยุ่ในสภาพไหน สภาพที่เป็นสุข หรือ ทุกข์ สุดท้ายเลยตอบตัวเองว่าต้องสร้างความสุขให้ตัวเอง (แต่ต้องไม่เบียดเบียนผู้อื่นนะจ๊ะ) คนที่เค้าอยากจมอยู่ในอาจม เกลือกกลั้วกับเศษสวะ สิ่งปฏิกูล ก็ปล่อยเขาไป สักวันบาปกรรมจะตามสนองพวกเขาอย่างสาสมค่ะ เราเป็นฝ่ายนั่งดูดีกว่านะ

สู้กับตัวเองค่ะ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้จ้ะ

มะกอกมะนาว

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ วันนี้ตื่นมารีบเข้าเวบนี้เลย เติมพลัง ชื่นใจค่ะ

จริงค่ะคุณ wasabi เราไม่ได้ลืม แค่เลือนๆไปเท่านั้น ตอนนี้พอเขาเริ่มกลับบ้านผิดเวลา มีแพลนต้องไปต่างจังหวัด ก็สะกิดใจอีก เลยเศร้า สงสัยต้องคิดแบบคุณ มะกอกมะนาวดีกว่า เขาจะไปก่อกรรมก็เรื่องของเขาเนอะ

พี่ทักทายคะ จะให้เขาปลงท่าจะยาก เมื่อเช้าถาม สักอายุเท่าไหร่จะเข้าวัด แกบอกสัก 65แล้วกัน ชวนไปวัดทำบุญนี่แทบต้องเอาช้างฉุดเลยค่ะ เฮ้อ

วันนี้เป็นอย่างไรบ้างบ้างค่ะ มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ก่อนอยู่กับแฟน 2 คน มีบ้างที่เขา
กลับบ้านไม่ตรงเวลา มีสังสรรค์บ้าง เป็นบางโอกาส จนมีผู้หญิงส่งข้อความมาหา ก้เลยเปิดอ่าน
จนได้เปิดใจคุยกันว่า จะเอาอย่างไร จะไปอยู่กับเขาไหม เลิกกันไหม เขาก็ไม่ยอมไป เขาบอกว่า
เลือกเรา งั้นก็เลิก เขาก็เลิกกับผู้หญิงคนนั้น ๆ เขาทำงานที่เดียวกับแฟน เขาก็เห็นแฟนเราไปรับ
ไปส่งที่ทำงานทุกวัน แต่เขาก็ยังจะเอา ตอนนี้แฟนไปทำงาน 2 ปี ถึงจะได้กลับมาหา อยู่คนเดียว
อีก ก่อนนั้นเหงามาก ร้องไห้ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ คุยกับเพื่อนบ้าน ที่ทำงานบ้าง หางานทำ
จะได้ไม่ว่าง เขียนจดหมายคุยกันค่ะ คุณยังอยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ

ค่ะ ก็คงต้องทำให้ตัวเองมีความสุขมากที่สุด พยายามไม่สนใจเรื่องของเค้าว่าเค้าจะทำอะไร คุยกะใคร พยายาม ๆ ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ สังวันคงสำเร็จ ตอนนี้ก็พยายามอยู่กับความติดตัวเอง

เดี๋ยวนี้เวลาเค้าคุยไรขึ้นมาในใจมักแอนตี้ ว่ามันจริงอย่างที่เค้าพูดเหรอ ที่จริงมันต้องงั้นงี้สิ แหมไม่ง้นจะเป็นอย่างนี้เหรอ (คิดในใจ) ไม่ค่อยจะเออออ ตามเค้าสักเท่าไหร เหมือนเป็นการกันตัวเองไม่ให้ ถลำไปกับเค้าอย่างไรไม่รู้

อาจเป็นเพราะรักมาก เลยแค้นมาก มันเจ็บใจมากว่า ในใจเลยพยายามหาเกราะป้องกันหัวใจไม่ให้เจ็บไปกว่านี้ แอนตี้กับความรู้สึกดีๆ ที่เค้ามีให้ ซึ่งมันจริงใจหรือไม่ก็ไม่รู้ (เค้าทำดีกับเรา กับคนอื่น เค้าก็ดีด้วย พยายามเฉยๆ กับคำพูดแลการกระทำของเค้า ไม่ซึ้งกินใจเหมือนเมื่อกัน ถ้าเป็นเมื่อก่อน โห ทำไมเค้ารักเราแบบนี้ ตอนนี้ไม่ละ ... คนอื่น ก็ได้รับแบบเดียวกัน เจ็บใจมากกว่า)

555 บ่นแต่เช้า

มีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกแล้วค่ะ..
เมื่อคืนด้วยเหตุผลอันได้ก็ไม่ทราบ ไปเปิดมือถือของคุณสามี เจอข้อความ เค้ายังติดต่อกันอยู่ เค้าคุยกันแนวเชิงทะเลาะ น้อยใจกัน ประมาณว่า ถ้าผู้หญิงอยู่กะแฟนแล้วเรียกเค้าว่าอะไร..., ลองบอกมาสิที่เค้าไม่ยอมเลิก (กะผญ.คนนั้น) เพราะอะไร? เคยอ่านข้อความเจอ มีน้อยใจ มีงอนกัน เห้ออะไรกันหนักหนา แล้วเราเป็นตัวอะไรนิ

กะคนนี้เค้าคบกันมามากกว่า 1 ปี เพราะปีใหม่ปีที่แล้วเห็นข้อความของ ผญ คนนี้บอกรักสามีเรา

ตอนนี้ไม่ได้เสียใจเท่าเมื่อก่อนแล้ว ถามว่ารักไหม น้อยกว่าเมื่อก่อนมาก แต่มันก็มีเจ็บใจ น้อยใจบ้าง ว่าทำไมเราต้องมาเจอแบบนี้ ซึ่งเวลาที่เค้าอยู่กับเรา เค้าทำเหมือนเรารักกันม๊ากมาก แต่มาเจอข้อความที่เค้าคุยกันแล้วน้อยใจในชะตาชีวิตตัวเอง ทำไมต้องมาเจอแบบนี้

เคยถามเค้าเลิกกะ ผญ คนนี้ยัง เค้าบอกว่าไม่ได้ติดต่อกันแล้ว นานๆโทรมาที แต่ที่เราเห็น เค้าติดต่อกันมาตลอด แต่นี้แค่บางส่วน ในส่วนอื่น ที่ยังไม่รู้อีกมากมาย และโทรศัพท์อีกเครื่องเค้าล็อคไว้ ถ้าเปิดได้นะ คงมีเรื่องราวหลากหลายมากมายแน่ๆ แบบเจอเต็มๆ แน่นๆ (ดีหรือเปล่าที่ไม่รู้) หลายคนนะที่เห็นคุยด้วยในเฟส แต่ตอนนี้เค้าเปลี่ยน pass word ไปแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องรู้ เคยบอกกะตัวเองว่าจะปิดการรับรู้เรื่องของเค้า แต่บางทีมันอดไม่ได้จริงๆ ไอ่ความอยากรู้อยากเห็น เพราะบางทีคิดว่าทำใจได้ แต่พอเห็นแล้วก็กลับมาเครียดอยู่คนเดียว (ประจำ) ทำเหมือนฝึกจิตตัวเองเลย แต่ทำไม่ได้สักที

การที่เรารู้ก็เหมือนเป็นการให้เราเตรียมตัวเตรียมใจ เผื่อเกิดอะไรขึ้นเราจะได้ตั้งรับได้ทัน ทำใจแต่เนิ่นๆ เรื่องพวกนี้มันต้องใช้เวลาในการเยียวยาหัวใจ แต่เมื่อไหร่จะเลิกรักเค้านะ ไม่อยากผูกพันธ์ ทุกวันนี้คงอยู่ด้วยกันเพราะเราเป็นเมียแต่ง (ไม่มีลูก ซึ่งมันก็ง่ายที่เค้าจะไป) เค้าคงอยู่ด้วยหน้าที่ (พูดเหมือนน้อยใจ แต่เจ็บใจมากกว่า)

คุณคิดว่าเราเป็นสามีภรรยากัน แต่คนที่เค้าอยากให้เดินข้างๆ เค้าไม่ใช่คุณ จะรู้สึกอย่างไร

เหงาๆ เบื่อๆ ว้าวุ้นๆ อย่างไงบอกไม่ถูก เซ็งชีวิต คิดว่าทำใจได้ ทำไม่ยังรู้สึกแบบนี้อยู่ เบื่อจริง ๆ

คุณ wasabi คะ ดิฉันเคยอยู่ในอารมณ์เดียวกันกับคุณมาก่อน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ดิฉันใช้เวลาประมาณ 3ปี จากสภาพจิตตก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุข คิดเล็กคิดน้อย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนถึงวันนี้ ดิฉันดีขึ้นแล้ว เพราะพยายามเยียวยาตัวเอง

การที่เราปรับทุกข์กับเพื่อนก็ดี หากิจกรรมอย่างอื่นทำก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นหนึ่งในวิธีบำบัดค่ะ พยายามต่อไปนะคะ บางคนใช้เวลาน้อย ก็ดึงตัวเองกลับมาได้แล้ว บางคนอาจใช้เวลามากหน่อย ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ ว่าวันเวลาไหน ความทรมานนี้จึงจะสิ้นสุดลง แต่ถ้าคุณได้ลงมือทำแล้ว ถือว่าได้เริ่มต้นแล้วค่ะ ยังมีแสงสว่างรออยู่ที่ปลายอุโมงค์นะคะ สักวัน คุณจะมองเรื่องนี้ได้ด้วยใจที่สงบมากขึ้น อย่าไปคิดแทนคนอื่นเลยค่ะว่าเค้าจะรู้สึกอะไรหรือคิดอะไรกับคุณยังไง เหมือนนั่งเทียน ไม่มีประโยชน์ค่ะ

เรื่องข้อความหวานๆน่ะ สามีดิฉันเขียนถึงหญิงชู้ได้หวานชนิดที่เราเห็นแล้วอึ้งค่ะ หญิงชู้เองก็อ้อนสุดฤทธิ์สุดเดช ประมาณว่าอย่ามีใครคนอื่นนอกจากเค้าอีกนะ ดิฉันเห็นแล้วอยากจะหัวเราะต่อหน้า(เธอ)ให้ฟันหัก ทีดิฉันเค้ายังสวมเขาให้ได้ แล้วนับประสาอะไรกับผู้หญิงคนนี้ที่เสนอตัวให้ฟรีๆ เค้าก็รับปากไปงั้นเองล่ะค่ะเวลาผู้ชายเค้าต้องการ "อะไร" จากอีกคน เค้าต้องพยายามพูดหว่านล้อม พูดหวานๆ ป้อเข้าไว้ ไม่อย่างนั้น จะได้ของฟรีจากคนนั้นเหรอคะ คุณลองคิดดูนะว่า ถ้าพูดห้วนๆ ผู้หญิงคนนั้นจะยอมมีสัมพันธ์ด้วยไหม ฉะนั้น อย่าพยายามไปรู้ไปเห็นจะดีกว่าค่ะ จะได้ไม่เจ็บ สักวันฟ้าดินจะลงโทษมนุษย์ที่มักมากในกามเองค่ะ

ขอให้ดีวันดีคืนขึ้นเรื่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ แล้วอย่าลืมมาบอกด้วยนะคะว่า ดีขึ้นแค่ไหนแล้ว

มะกอกมะนาว

คุณมะกอกมะนาวค่ะ

ขอถามหน่อย ปัจจุบันคุณยังอยู่ด้วยกันหรือเปล่าค่ะ แล้วทำอย่างไร ถึงหายจากอาการเป็นบ้าๆ ๆ ค่ะ
อยากหายจากการเป็นบ้าๆ ๆ แต่ทุกวันนี้ยังอยู่ด้วยกัน คงทำใจยากค่ะ กว่าจะดีขึ้นได้ มันเหมือนทำไรก็ผูกพัน กันไปเรื่อย ๆ (เกี่ยวกันหรือเปล่า หรือคิดไปเอง) เค้าดีกะเรา เราก็ลืมว่าเกิดไรขึ้นบ้าง ปลอบใจตัวเองว่าทำใจได้ แต่จริง ๆแล้วไม่ใช่ เราแค่ลืม แค่ปลอบใจตัวเอง

วันนี้นะในสมองมันว้าวุ้นไปหมด เบื่อๆ เซ็งๆ เอาอย่างไรกับชีวิตดี

เรายังอยู่ด้วยกันค่ะ มีลูกแล้ว เวลาจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง มันยากและต้องคิดมากค่ะ แต่สุดท้าย ชีวิตก็มีแต่เดินไปข้างหน้า หลายครั้งที่อยากหันหลัง แต่..เพราะคำว่า ลูก ทำให้เหมือนมีสายใยเกี่ยวกันอยู่ ตัดขาดกันยากค่ะ ดิฉันเองก็เชื่อว่า สามีรับรู้ในความทุกข์ของเราเช่นกัน เค้าก็พยายามทำดีกับเรามากขึ้น ถ้าเค้าจะไป เค้าไปนานแล้วค่ะ เพราะเปิดทางให้แล้ว แต่เค้าบอกว่า เค้าเลือกเรากับลูก แต่จะเลิกกับทางหญิงชู้หรือยัง อันนี้ สุดแล้วแต่เวรแต่กรรมของทั้งคู่ค่ะ ดิฉันคอยนั่งดูและหัวเราะอย่างเดียว อิอิ....

เข้าใจและรู้ซึ้งหัวอกคุณดีเลยนะคะ ตอนนี้ คุณคงยังอยู่ในภาวะอารมณ์แปรปรวนรุนแรง พยายาม..ค่อยๆหากิจกรรมอย่างที่ดิฉันเคยแนะนำกับคุณดูนะคะ มันช่วยได้มากจริงๆ แต่ต้องใช้ "เวลา" ค่ะ ถ้าคุณไม่ดึงตัวเองออกมาจากเรื่องเหล่านี้ คุณจะไม่มีวันดีขึ้นหรอกค่ะ ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมาน จะอีกยาวนานแค่ไหน ขึ้นอยู่กับตัวคุณเองค่ะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะคะ แต่อย่าหาทางออกในทางที่ไม่ดีนะคะ

ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ อยากระบาย ดิฉันยินดีเป็นเพื่อนรับฟังค่ะ (บอกอีเมล์ของคุณมาก็ได้ เดี๋ยวจะเขียนไปเองค่ะ)

ขอให้คุณผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดีนะคะ

มะกอกมะนาว