อิอิ เอกอนเดาน่ะ

เพราะวันนั้น เวลาประมาณหัวค่ำ เอกอนกำลังออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ
แล้วเอกอนรู้สึกถึงนิมิตบางอย่างเข้ามาปรากฎ
และรู้สึกถึงย่าทัก
ซึ่งเมื่อมาอ่านกระทู้ที่ย่าทักตอบ เอกอนก็รู้สึกว่า
กระแสจิตของย่าทักที่แสดง มีความสงบ นุ่มนวล ละมุน ๆ แอบแฝง
เหมือนเป็นการตอบการสนทนาที่ ใจ ทำงานในเปอร์เซนที่สูงกว่า สมอง(ความคิด)


และที่บอกว่า ว่าง ๆ จะมาเฉลย เพราะเอกอนยังแปลงความรู้สึกนั้น
ออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก ซึ่งอาจต้องใช้เวลากลั่นกรองคำพูดอยู่นาน
แต่ก็บังเอิญที่ วันต่อมา เอกอนได้ฟัง mp3 ท่อนนี้ค่ะ

"การเป็นอิสระจากการหลงรักเพราะความคิดหมกมุ่น
สยบจากการยึดติดในอารมณ์อันเร้าจิตให้ทะเยอทะยาน
และจากสิ่งอันเป็นของหลอกลวงมายา

การให้ตัวตถตาความคงที่แต่อย่างนั้น เท่านั้น เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้
ทำหน้าที่ของมัน......."

mp3 สูตรเว่ยหลาง ค่ะ

การให้ตัวตถตาความคงที่แต่อย่างนั้น เท่านั้น เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้
ทำหน้าที่ของมัน......."

ถ้า ณ ขณะนั้น ย่าทัก



ย่าทัก อะไรเป็นปัจจัยให้ความรู้สึกเช่นนั้นปรากฎคะ

ณ ขณะนั้น ศีล สมาธิ ปัญญา ภาวนา ปรากฎในใจเช่นไร



เอกอนตอบว่า ไม่ปรากฎเกิดเป็นภาระถ่วงจิต

เอกอน เดา ค่ะ

สวัสดีค่ะ

ขออนุญาตนำบทความไปเผยแผ่ต่อค่ะ

คุณทักทาย เรียกแทนตัวเองว่า "ย่าทัก" เชียวหรือค่ะ ฟังดูอบอุ่นจังเลยนะค่ะ

แล้วคนวัย 28 ปี คนนี้จะเรียกว่า "ย่าทัก" ด้วยคนได้หรือไม่ค่ะ

ปล. แอบชื่นชมคำแนะนำของย่าทักมาหลายกระทู้แล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ พนาเอง อ่านข้อความดีดีทำให้คิดได้อีกแล้วกำลังคิดวนเวียนอยุ่กับสิ่งที่ไม่แน่นอน พยายามอย่างมากว่าจะช่างมัน ช่างมัน ไม่เอาไม่คิดถึงดีกว่า ตอนนี้พี่ทักทายสบายดีนะคะ ตอนนี้พนาติดเกาะน้ำท่วมในหมู่บ้านเข้าออกลำบากมากน้ำถึงเอวพนาเลย(พนาสูง 162 ซม) แต่วันนี้ก็เดินลุยไปปากซอยสเบียงหมด คิดถึงพี่ทักทายและเพื่อนในลานทุกท่านค่ะ พนา

หนูขอฝากเนื้อฝากตัว เป็นหลานย่าทักอีกคนได้มั้ยค่ะ อ่านคำแนะนำของย่าทักมาหลายกระทู้แล้ว ทำให้ได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง

การที่ความรักทำให้เราเสียใจ ทำให้เราร้องไห้ ก้เพราะเราไปยึดติดกับสิ่งนั้นเกินไป ไปคาดหวังว่าเค้าจะต้องใช่ เวลามันไม่ได้ดั่งหวังขึ้นมาก็เจ็บเจียนตายเลยอ่ะค่ะ จะเลิกคิดก็เลิกได้เป็นพักๆ บางวันก็ดึงความทรงจำออกมาทรมานตัวเองเล่น แล้วก็ร้องไห้ตาบวม!!