เลิกกับแฟนไปประมาณเดือนกว่าแล้ว เพราะเค้ามีคนใหม่ แต่ยังต้องเจอกันเพราะทำธุรกิจร่วมกัน ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไม่ได้น้อยลงไปกว่าเดิมซักเท่าไหร่เลย เวลาเสียใจแขนขาจะไม่ค่อยมีแรง คิดว่าที่เราเจอเรื่องแบบนี้ก็คงเพราะวิบากกรรมส่งผล เพราะเราเคยทำให้คนอื่นเสียใจมา แต่จนแล้วจนรอดก็ยังเสียใจอยู่ดี ทั้งๆ ที่พยายามปฏิบัติวิปัสนากรรมฐานแล้ว แต่พอมีเรื่องเข้ามากระทบให้ต้องรับรู้ ให้ต้องคิดมากเกี่ยวกับเค้าสองคนก็จะสติแตกทุกครั้งกว่าจะกลับมาเป็นปกติก็ต้องใช้เวลา ไม่มีกำลังใจจะปฏิบัติเลย เบื่อที่เป็นแบบนี้มาก ตอนนี้รู้สึกสุขภาพย่ำแย่ไปหมด เพราะนอนไม่ค่อยหลับ คิดมาก คิดว่าตอนนี้เค้าทำอะไรกันอยู่ ไปถึงไหนกันแล้ว คงจะมีความสุขกันมากสินะ บนความทุกข์ของคนอื่นน่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เค้าก็ยังคบกันอยู่ดี ตอนนี้เหลือเวลาอีกถึงสิ้นปีเราถึงจะเลิกทำธุรกิจร่วมกับเค้า คงไม่เช่าต่อเพราะเจ้าของที่ขึ้นค่าเช่าแพง ยังต้องทนเจอเค้าอยู่ ต้องทนมารับรู้เรื่องราวของเค้ากับคนนั้น แต่เราก็ไม่รู้ว่าระหว่างเจอก้บไม่เจออันไหนมันจะดีกว่ากัน เพราะจริงๆ แล้วใจเจ้าเจ้ากรรมก็ดันยังรักเค้าอยู่นั่นแหล่ะ ยังมีความหวังว่าเค้าจะกลับมาอยู่นั่นแหล่ะ แต่พอหมดสัญญาเราก็จะไม่ได้เจอเค้าแล้ว เฮ้อ! ตอนนี้กว่าจะผ่านไปแต่ละวันๆ ก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น รู้อยู่ว่าซักวันมันก็ต้องหายเสียใจ แต่เมื่อไหร่มันจะถึงวันนั้นซักทีนะ ถ้าเรายังไม่มีใครเราว่าคงอีกนานเลย การปฏิบัตินี่ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นได้จริงๆ รึเปล่าคะ ตอนนี้ทรมานมาก

อ่านประกอบดูนะครับ viewtopic.php?f=4&t=39805
จะได้ไม่ส่งจิตส่งใจไปฟุ้งซ่าน จนสั่นไหวไร้เรี่ยวแรงไร้สติ

คุณโยมแค่รักเขาให้หมดใจจริงๆ ไม่ใช่รักตัวเอง ยิ้มออกมาเวลาที่เห็นเขา
มีความสุข ทำไมนะหรือ ก็เพราะว่า เวลาที่เรารักตัวเองมากเกินไป เราจะเรียกร้อง
เรามีแต่ความต้องการ นั่นทำให้เราหน่วงตัวเองไว้ ยึดติดกับสิ่งที่มันผ่าน
ไปแล้วแม้จะเป็นเมื่อวาน นั่นก็คืออดีตไปแล้ว

คุณโยมก็เหมือนคนเป็นหนี้เขา ยังค้างชำระอยู่ ก็เพราะยังหวงความสุข
ของตัวเอง และยินดีที่เขาไปมีความสุขไม่ได้ เมื่อคุณโยมรู้จัก พลอยยินดี
มีมุฑิตาจิต ต่อบุคคลทั้งสองคนได้เมื่อไหร่

เมื่อนั้นการชำระหนี้ที่ิติดค้างคาใจ หรืออะไรๆ ที่โยมคิดว่าเป็นวิบากกรรมนั้น
ก็จะปลดปลง ตัดความทุกข์ออกได้ทันที และยังมีหัวใจบริสุทธ์ได้เหมือนเดิม

เพราะรักตัวเองไม่ใช่หรือ ถึงแค้นและเกลียด ยังเรียกว่ารักได้หรือ เพราะรักตัวเอง
ไม่ใช่หรือ ถึงยังอยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตื่นเถอะ
นะครับ ความรักในช่วงเวลาดีๆ นั่นเกิดขึ้นเพราะสิ่งต่างๆ จัดสรรอำนวยให้
ความรักในช่วงเวลาที่ร้ายๆ นั่นก็เกิดขึ้นเพราะสิ่งต่างๆ จัดสรรเอาไว้เช่นกัน
ความรักก็ยังอยู่ในใจเราไม่ได้หายไปไหน

มันหายไป เพราะคุณโยมเอง ต้องการบงการดีร้ายนั้นๆ เสียเอง!

บางคนไม่ยอมให้อภัย หรือยอมรับเข้าใจตามความจริงได้ เมื่อเวลาผ่านไป
ดูเหมือนว่า จะตัดความรักความหลงลงไปได้ แต่แท้จริงแล้ว เขาหรือเธอ
ได้ขายหัวใจตัวเองไปแล้วอย่างไม่รู้ตัว และเป็นชนวนทำให้ จิตใจหยาบ
กระด้าง ดูเข้มแข็งแต่เพียงภายนอกเท่านั้น แต่หัวใจยังร้าวราน

ผิดกับคนที่ยอมรับ ตระหนักได้ว่าเราไม่ใช่คนแรกที่ทุกข์ในโลกนี้เพราะความรัก
ไม่ใช่คนแรกที่ต้องยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ ^^

ถ้าคุณโยมได้เขาคืนกลับมา แต่วันรุ่งขึ้น คุณโยมต้องจากไปอย่างกระทันหัน
หรือเป็นเขาที่ต้องจากเราไป นั่นจะมีประโยชน์อะไรอีก

ความจริงที่คนเราไม่รู้ ก็คือความยึดมั่นถือมั่น หรือหลงว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง
มันจะเที่ยงแท้แน่นอน มันจะคงสภาพเป็นนิจนิรันด์อย่างที่ใจอยากให้เป็น
ไม่มีความแก่ ความเจ็บ ความตาย พอลงคนเราได้หลงลืม ภูมิปัญญา
ทางพุทธศาสนาตรงนี้ไป ปล่อยให้จิตใจ ถูกครอบครองด้วยอารมณ์
ด้วยกิเลสตัณหาและความไม่รู้

นั่นก็แน่นอนที่จะต้องไม่ปล่อย ไม่ยอมไม่เย็น ไม่รู้ ไม่มีความสุข
อยู่อย่างนั้นนั่นเองการปฏิบัติธรรม เจริญวิปัสสนา ไม่ใช่อะไรอื่น
นอกจากการยอมรับเรียนรู้ว่าสิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นไปอย่างใจเราต้องการ
แม้ความทุกข์ จะไปปราถนาให้กลายเป็นสุข นั่นก็เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

ความทุกข์้ต้องแก้ที่เหตุ ไม่ใช่ตามแก้ที่ผล อีกร้อยคนสิบคนหากใจเรายัง
ไม่ยอมรับความจริงว่ามีพบมีจาก มีเริ่มต้นก็ต้องมีวันจบ มีรัก แต่ไม่ต้องมี
แค้น มีรอยยิ้มแทน ในมุมหนึ่งของหัวใจหากเป็นไปได้ ^^
(ใครสักคนไม่ใช่ทางออก ^^)

ทบทวนดูสิครับ จะแบกทุกข์ต่อไป ทุกครั้งที่เห็น ได้ยิน ที่คิดนึกต่อไป
กดตัวเองให้ทุกข์ทรมาน เพราะไม่พอใจ ไม่ชอบใจ หรือจะยกตัวเองให้
สูงขึ้น บูชาหัวใจตัวเองที่ รักใครสักคนได้มากว่าตัวเราเองจริงๆ

อวยพรให้มีสติปัญญา และค้าขายร่ำรวย หาที่สวยๆ ทำเลงามๆ อย่าลืม
กลับไปรักพ่อแม่และตัวเราเองมากๆ ดูแลจิตใจใส่ใจ ตัวเอง ไม่เผลอ
ไม่หลงเวลาใจยึดใจอยาก ให้มีสติรู้ตัว

เวลาที่ใจเป็นอย่างนั้นแล้ว ร่างกายก็ทรุดโทรม จิตใจก็อ่อนแอลงเพราะ
ความไม่รู้ ไม่มีสติัตัวเดียว เอาใจช่วย ขอเจริญพร

สาธุค่ะ จะพยายามทำให้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ยากมากๆ สำหรับเรา และได้พยายามทำมาตลอดเวลาที่ผ่านมา ล้มลุกคลุกคลานมาตลอด พยายามคิดเช่นนั้นแล้วแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่อำนาจของกิเลสแทบทุกครั้งไป ถึงยังเจ็บอยู่ทุกวันนี้ เหมือนมารหรือกิเลสเค้าไม่อยากให้เราทำใจได้ เพราะแทบทุกครั้งที่เราตั้งใจว่าเราจะตั้งใจปฏิบัติ ตั้งใจที่จะมีสติให้อยู่กับปัจจุบัน เพื่อจะได้ไม่ปรุงแต่งความคิดตัวเอง ก็จะต้องมีเรื่องเข้ามากระทบจิตใจอย่างแรงทุกทีจนไม่มีแรงที่จะกำหนดต่อ จะว่าไปแล้วก็ตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่เค้าเข้ามาจีบเรา ก่อนหน้านั้นเราก็ตั้งใจว่าเราจะปฏิบัติแล้ว กำลังมีความสุขกับชีวิตโสดอยู่เลย พอเค้าเข้ามาเราก็คบกับเค้าเลยเพราะเราก็ชอบๆ เค้าอยู่แล้วแหล่ะ มันคงเป็นวิบากด้วยที่ให้เจอเค้าเพื่อที่จะทำให้เราเสียใจในภายหลัง ก็คงต้องพยายามต่อไป ยากแค่ไหนก็ต้องพยายามออกจากแรงดึงดูดของกิเลสให้ได้ เพราะดูแล้วกิเลสไม่เปิดช่องให้เราทำใจได้เลย ขวางทุกครั้ง จะพยายามต่อสู้กับมันนะคะถึงแม้ว่า จะล้มอีกกี่ครั้งก็ตาม

สวัสดีค่ะ คุณพัดชา

ความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ การประจวบกับสิ่งไม่เป็นที่รัก ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รัก ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นสมประสงค์ ก็เป็นทุกข์กับสิ่งนั้น ๆ เหล่านี้เรียกว่าทุกข์ที่จรมาเป็นครั้งคราว ซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงในธรรมชาติของมันอย่างนั้นนั่นเอง...
แต่เรากลับไม่ยอมรับในธรรมชาติของสิ่งเหล่านี้เอง ด้วยเหตุแห่งอุปาทานที่เข้าไปยึด ไม่อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงด้วยความเห็นผิดว่า เป็นความสุขที่สามารถปรนเปรอตอบสนองความอยากความเป็นตัวตนของเราได้...ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น นี่แหละที่เผาลนจิตใจของเราให้ร้อนรุ่ม ทุกข์ร้อนอยู่ตลอดเวลา....เมื่อมีมากจนท่วมท้นใจมันก็ล้นออกมาทางกายกรรมและวจีกรรม....
....แต่ถ้าในทางกลับกันใจเรายอมรับได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงธรรมชาติอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และก็หมดไป...ไม่สามารถยึดถือเอาไว้ได้ว่าเป็นของเรา...เพียงยอมรับความจริงที่มีอยู่ ที่เป็นอยู่ ให้ได้เท่านั้น...ความเป็นทุกข์จะค่อยๆหมดไป...เพราะเห็นว่าเป็นเพียงสิ่งธรรมดาที่มีในธรรมชาติเท่านั้นเอง
...ไม่ต้องไปต่อต้าน กดข่ม บีบบังคับให้ความเป็นทุกข์มันหมดไปจากใจ...มันเป็นธรรมชาติของมันอย่างนั้นเอง...ยอมรับว่ามันมีอยู่ มันเกิดอยู่และยอมรับว่ามันก็ต้องหมดไป...มันเป็นเช่นนั้นเอง
...อย่าไปเหนี่ยวรั้งอดีตเอาไว้ ต้องทำใจยอมรับให้ได้ว่า อดีต ผ่านมาแล้ว ไม่อาจกลับไปแก้ไขอะไรได้
เหนี่ยวรั้งเอาไว้ก็ไม่ได้ ถ้ายอมรับได้ไปตามความเป็นจริงได้ ...ใจจะไม่เป็นทุกข์ไปกับมันเลย...

มี "อาลัย" จึ่งให้ใจคอยแต่จะน้อมไปใน



"อาลัย"

พระท่านกล่าวไว้ว่า หลักสูตรพระพุทธศาสนาไม่มีอะไรมาก ท่านสอนตั้งแต่เบื้องบน คือปลายผมลงมา ตั้งแต่เบื้องล่าง คือปลายเท้าขึ้นไป ท่านสอนกันอยู่แค่นี้ ทำธุรกิจย่อมมีกำไรบ้าง ขาดทุนบ้าง คงสภาพเดิมบ้าง นี้เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปที่เกิดขึ้นและรับรู้ได้ด้วยการเข้าข้องเกี่ยวทำกิจการนั้น ผู้ทำธุรกิจนั้นจะเห็นว่า ผลของธุรกิจดั่งว่ามานั้นย่อมมีความต่างกันตามลักษณะ เพราะมันเป็นอย่างธรรมดาอย่างนั้น มีกำไรก็คือ มีกำไร ขาดทุนก็คือ ขาดทุน คงสภาพเดิมก็คือ คงสภาพเดิม ใครจะบังคับสิ่งที่มันเป็นอย่างนั้นให้เป็นอย่างอื่น ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาใคร นี้คือ ธรรมชาติของไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา... ที่กล่าวมานี้ ก็ส่วนกำไร ขาดกำไรของธุรกิจการงาน ส่วนตัว กาย ใจเรานี้ ที่ครองตนครองชีวิตอยู่นี้ ดำเนินไปตามเส้นทางชีวิตได้ราบรื่น มีอุปสรรคขัดข้องอย่างไร เป็นสิ่งที่จะต้องพิจารณาคำนึงให้ทั่วถึงอย่างมีสติ สิ่งภายนอกนั้นเขาดำรงอยู่อย่างนั้นมีอยู่แต่ก่อน ส่วนตัวเรานั้นเกิดมีอยู่อาศัยสิ่งภายนอกนั้น ด้วยสักแต่ว่า อาศัยเป็นฐานให้ดำรงชีวิตต่อไปให้มีคุณค่ามากที่สุดเท่าที่จะมากได้ กำไรชีวิตจึงจะเกิดมีให้ชื่นชม การดำเนินชีวตด้วยความมีสติไม่ประมาทพลั้งเผลอไปกับสิ่งภายนอกนั้น จะเป็นการดำเนินชีวิตที่อาศัยฐานอันเป็นภายนอกนั้นได้อย่างคุ้มค่า ไม่เสียโอกาสที่ได้เกิดเป็นมนุษย์ ไม่ขาดทุนเพราะอดีตมาตามให้กลัดกลุ้ม การดำรงสติให้อยู่กับปัจจุบันทุกขณะของการดำเนินชีวิต ด้วยความระลึกรู้ไว้ที่กาย ใจของตนนี้ ระมัดระวังเสมอที่จะไม่ทำตนให้พลาดพลั้งไปกับสิ่งภายนอกอันเป็นสิ่งที่ทำให้เสียโอกาส ขาดทุน จึงเป็นทางที่ดี เป็นทางไม่มืดมน ที่ควรจะดำเนินปฏิบัติด้วยความพอใจประกอบความเพียรทั้งด้วยความอดทน มุ่งตรงที่จะทำตามทางนั้นให้สำเร็จได้ ....เพราะฉะนั้นแล้ว การสำเหนียกศึกษาระมัดระวัง กาย วาจา ใจ นี้ จึงเป็นทางที่จะทำกำไรให้แก่ชีวิตได้อย่างแน่นอน เราคิดดี คิดไม่เป็นภัยแก่ตนและผู้อื่น นี้ก็กำไร เราพูดดี พูดไม่เป็นภัยแก่ตนเองและผู้อื่น นี้กำไร เราทำดี ไม่ทำชั่วเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น นี้กำไร ระมัดระวังตัวเองด้วยความมีสติดำเนินไปตามทางดั่งว่ามานี้ ด้วยความพอใจ ตั้งใจ ไม่นานวันก็ย่อมจะสำเร็จเป็นกำไรแก่ชีวิต

นี่ย่าทักถามจริง ๆ เหย๋ออออ...



ย่าทัก รักใครคนหนึ่ง ย่าทักรักเขาเพราะสิ่งใดเป็นปัจจัย
ย่าทัก ลองพิจารณาให้ครบนะ

ย่าทักเคยพิจารณามั๊ย ถ้าสิ่งนั้นไม่เกิด สิ่งนี้จะเกิดมั๊ย กับความรักในคนที่ย่าทักรัก รึเปล่า
ค่อย ๆ ตัดภาพยนต์ที่มีเขาเป็นตัวแสดงออกเป็นชิ้น ๆ แล้วนั่งพิจารณา
และ เมื่อพิจารณาจนครบแล้ว ไม่พ้นที่เราจะต้องถูกนำมาพิจารณา เช่นกัน



เอกอนเคยนั่งพิจารณา แม้แต่
รักเพราะ เสื้อที่เขาใส่ หรือ
รักเพราะ ท่าทาง การพูดจาของเขาหรือ
รักเพราะ ส่วนไหนของรูปกายภายนอกของเขา
รักเพราะ จิตใจของเขา
รักเพราะ คืนก่อนที่จะเจอเขา เราดันฝันเห็นเขาหรือ
รักเพราะ ก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศมีคนได้ทำสิ่งหนึ่งหล่นไว้ในสวนสาธารณะ
และมันก็ซุกอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งเรามีโอกาสไปที่นั่นและสายตาเราไปเห็น จึงเก็บขึ้นมา
เมื่อปัดฝุ่นดู ก็เห็น ชื่อเขาสลักเอาไว้ พอดีเอกอนเห็นว่ามันยังใช้ได้ จึงเก็บเอาไว้
และ สองปีต่อมา หลายคืนก่อนที่จะได้ไปทัศนะศึกษา เอกอนฝันเห็นคน ๆ หนึ่ง และชื่อ ๆ หนึ่ง
เมื่อถึงวันไปทัศนะศึกษา เอกอนพบคน ๆ หนึ่ง เขาเป็นวิทยากร หน้าตาคุ๊นคุ้น
มองไปบนเสื้อของเขา เป็นอักษรแสกน ชื่อ ที่เอกอนเห็นในฝัน
เมื่อมองไปที่ป้ายชื่อ ชื่อที่สลักเอาไว้

....





ถ้าเอกอนรักเขา ย่าทักคิดว่าอะไรเป็นเหตุให้เอกอนรักเขา ได้บ้าง

เพราะเอกอนเห็นใจคอยแต่จะไหลไปในสิ่งที่ปรากฎ และก็ปรุงแต่งไหลเรื่อยไป
เอกอนจึงต้องหันหน้าอาศัยธรรมยึดเหนี่ยวจิตใจเอาไว้

เอกอนยกให้เขา เป็นครูคนแรกที่มีอิทธิพลอย่างสูง
ในการถีบเอกอนเข้ามา ศึกษาธรรม

รักเพราะพระจันทร์ เป็นใจ
ความรักก็เลย มีข้างขึ้น ข้างแรม

รักเพราะพระอาทิตย์ เป็นใจ
ความรักก็เลย ร้อนเร่า

รักเพราะต้นไม้ใบหญ้า เป็นใจ
ความรักก็เลยต้องการการบำรุง บำเรอ
ขาดเสียซึ่งการบำรุง ก็เหี่ยวแห้ง เหี่ยวเฉา

ลำนำ รัก รัก

ทำใจทำไม ทำไมต้องทำใจ ใจคือจริง จริงคือใจ อยู่กับความจริง ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดดับๆๆๆๆๆๆ อยู่ตลอดเวลา ทุกข์เกิดเพราะการไม่ทรงอารมณ์ปัจจุบัน เราทุกข์เพราะทรงอารมณ์อดีต สิ่งที่เราทำไปแล้วทำคืนไม่ได้ ก็หมายความว่าอารมณ์ที่ผ่านแล้วก็จบไป ไม่อยากให้มันผ่านมันก็ผ่าน ไม่อยากให้มันดับมันก็ดับ ใจที่ยึดติดต่างหากที่เป็นทุกข์ ทุกข์เพราะทนไม่ได้ที่เห็นของรักของชอบใจเปลี่ยนแปลงไป ไม่ต้องทำใจ ไม่ต้องสนใจ ปล่อยไปตามความเป็นจริง อยู่กับใจตนเอง พาใจกลับบ้าน หญิงใดฝากใจไว้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ใจตนคนนั้นย่อมเป็นทุกข์อยู่ร่ำไป ไม่ต้องทำใจแค่พาใจตนกลับบ้านที่นี้เดี๋ยวนี้ คุณก็อิสระจากทุกข์แล้ว มีลาภมีเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสุขเสื่อมสุข มีทุกข์เสื่อมทุกข์ มีนินทาเสื่อมนินทา มีสรรเสริญเสื่อมสรรเสริญ มีรักเสื่อมรัก มีสามีเสื่อมสามี มีเกิดมีดับ