ดิฉันอายุ๔๕ ปี สามีเป็นข้าราชการชั้นผูใหญ่ ได้ทำผิด มักง่ายขโมย หยิบ ของตัวอย่างทดลองใช้ที่ร้านค้าของหน่วยงานสามีแล้วโดนจับได้ รับผิดโดยการปรับเงินและทำหนังสือฑัณท์บนไว้ ซึ่งดิฉันได้บอกให้สามีทราบ เขาก็บอกว่าอย่าทำอีก ดิฉันก็ตั้งใจว่าจะไม่ปฏิบัติตัวเช่นนั้นอีก แต่ดิฉันรู้สึกแย่มาก รู้สึกผิด หดหู่ใจสงสารสามีเมื่อเขาโดนเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ถาม ช่วยแนะนำด้วยว่าจะทำอย่างไรดี ทุกข์ใจมากที่ทำผิดลงไป ดิฉันมักง่ายเพราะคิดว่าเป็นของตัวอย่าง ไม่ทันคิดว่าจะมีผลเสียถึงสามี ดิฉันไม่เคยมีประวัติเสียหาย เมื่อผิดก็ยอมรับ ดิฉันจะวางตัวและปฎิบัติตนอย่างไร หดหู่ใจมาก ไม่มีกำลังใจทำงาน แต่ต้องทำจะปรึกษาใครก็ไม่กล้า ขอความแนะนำด้วยค่ะ

การที่คุณรู้สึกผิด ก็เป็นการยอมรับผิดอยู่แล้ว แสดงว่ามีความละอายต่อบาปแล้ว แล้วตั้งใจว่าจะไม่ทำใหม่นั้น ก็เป็นการตั้งใจที่ดี ถึงแม้จะรู้สึกผิดอยู่ตลอดมันก็กลับไปแก้ไขเหตุการในอดีตไม่ได้ ตอนคุณทำคุณไม่มีสติยั้งคิดมันพลาดตรงนั้นเอง

ส่วนเรื่องคนอื่นถามสามีตังเองนั้นก็ให้เขาบอกไปตามตรงว่า เขาทำไปเพราะขาดสติยั้งคิด ครั้งต่อไปจะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้อีก

ตอนนี้ที่ดีที่สุดก็ได้แค่เริ่มต้นใหม่เท่านั้น เพราะไม่มีอะไรที่ดีกว่าการเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว ไม่ต้องเครียด

ขอบคุณคุณTONNkมากค่ะ สำหรับคำแนะนำที่มีค่ามาก ในเวลาที่มีทุกข์อยากได้กำลังใจ แนวทางปฏิบัติเหมือนคนตาบอดไม่รุจะเดินไปทางไหน บางครั้งก็ละอายเพื่อน ไม่กล้าปรึกษา เหมือนมีไฟสุมอยู่ในใจดิฉันสอนลูกได้ แต่สอนตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่คำว่าโอกาศจะมีมาให้แก้ไขได้ไหม

ผมทำผิดมามากกว่าคุณเยอะแยะพอมาเจอธรรมะของพระพุทธเจ้าผมก็ดีขึ้นตั้งใจรักษาศีลห้าทุกลมหายใจหากทำผิดก็ให้อภัยตัวเองทุกครั้งและพยายามเจริญสติฟังธรรมะให้มากแล้วเราก็จะดีขึ้น ผิดสักอีกกี่ครั้งก็ให้อภัยตัวเอง ไม่ต้องไปแคร์ใคร ผิดพอรู้ตัวก็แก้ไขและยอมรับกับทุกคนใครจะอภัยหรือไม่ก็ไม่ต้องสนใจให้อภัยตัวเองก็พอ

สาธุ..tonnk...wasaw


ผมก็คล้าย ๆ คุณwasaw...ผิดมาก็เยอะ..ครับ

แต่...นับจาก..มาทางนี้

เรื่องทางโลก ๆ ...ไม่ผิดเลยครับ..

แล้วก็ภูมิใจกับตรงนี้มาก....

มองอดีต...ก็ให้สงสารความไม่รู้ของตัว....และยิ่งนึกถึงคุณพระรัตนตรัย..มากยิ่งขึ้น

ทำวันนี้ให้ดีครับ...ทำวันนี้ให้สมบูรณ์...

ให้ทาน..รักษาศีล...เข้าวัด..ฟังธรรม...หัดภาวนา

ทำให้ชิน...แล้วคุณจะภูมิใจในตัวตนของคุณ

แล้วอดีต...ก็จะกลายเป็นแค่เศษผงบนทางเท้า...อ้อ...ภัยของความไม่รู้...เป็นอย่างนี้เอง..หนอ

ขอบคุณมากนะคะกับทุกคำแนะนำ จะพยายามตั้งจิตให้ผ่านไปให้ใด้ แม้บางครั้งจะท้อๆไปบ้างพยายามทำใจเรื่มต้นใหม่ ทุกวันนี้ตั้งใจถือศีลห้าให้ได้ ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ

ขออนุโมทนาสาธุ..ด้วยครับผม
ศีลนำความสุขมาให้....เสมอ

สวัสดีค่ะ คุณ tonnk กบนอกกะลา ทักทาย wasaw
ดิฉันได้อ่านคำตอบของทุกๆ ท่านในกระทู้ต่างๆ มานานแล้ว เข้าใจและยินดีที่ได้รับคำตอบจากทุกๆ ท่านที่สละเวลามาตอบให้แก่ดิฉัน ทั้งที่ไม่ได้รู้จักเป็นน้ำใจที่บริสุทธ์สำหรับดิฉัน ทำให้มีกำลังใจในการที่จะก้าวต่อไป ไม่เอาแต่หม่นหมองใจ ท้อแท้ในสิ่งนั้น ดิฉันตั้งใจที่จะทำให้ดีที่สุด แม้ว่าจะมีใครพูดถึงการทำความผิดของดิฉัน ดิฉันได้แต่ทำใจ ไม่โกรธเคืองใครๆที่เอาเรื่องดิฉันไปพูด ไประจาน โดยไม่รู้เรื่องที่เป็นความจริง มันเป็นเรื่องจริงที่ดิฉันหยิบของทดลองใช้ ไม่ได้หยิบของที่เขามีไว้ขาย ดิฉันขออโหสิแก่ทุกๆคนไม่คิดอะไร ขอขอบคุณมากนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณไม่เคยมีประวัติเสียหายการทำผิดพลาดแค่ครั้งเดียวไม่สามารถตัดสินว่าคุณเป็นคนไม่ดีไม่ได้หรอกค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทุกคนผิดพลาดได้เสมอค่ะ ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ผิดแล้วต้องแก้ไข ในวันข้างหน้าให้ได้นะค่ะ

ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจจากทุกๆท่าน ระยะรู้สึกดีขึ้น แต่ก็เตือนตัวเองให้มีสติในทุกๆสิ่งที่ผ่านเข้ามาในแต่ละวัน ทำวันนี้ให้ตรงตามพระธรรม ยึดถือ ปฏิบัติศีล๕ให้ได้ค่ะ