**อาจจะยาวหน่อย แต่รบกวนอ่านให้จบด้วยนะคะ ต้องการคำปรึกษาค่ะ


ดิฉันสนิทกับคุณพ่อมาก กอดกัน หอมกันทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง เชื่อใจพ่อมาก มีคุณพ่อเป็นฮีโร่มาตลอด ให้เรียนอะไรก็เรียน ให้ทำอะไรก็ทำ เพราะเชื่อว่าสิ่งที่คุณพ่อเลือกเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง

จนช่วงหนึ่งดิฉันและคุณแม่สังเกตเห็นพฤติกรรมคุณพ่อเปลี่ยนไป มีการออกกำลังกาย (ทั้งๆที่ไม่เคยออก) ลดอาหาร ไม่ทานข้าวเย็น เวลามีโทรศัพท์ก็จะเดินไปโทรไกลๆ ว่างก็เล่นเฟซบุ๊คตลอด คุณแม่ก็ชอบพูดประชดนิดๆว่าพ่อมีกิ๊กมีผู้หญิงอื่น แต่ดิฉันก็ไม่เคยเชื่อเพราะเชื่อมั่นในตัวคุณพ่อเป็นอย่างมาก จนวันหนึ่งไปเปิดเจอข้อความในโทรศัพท์ที่คุณพ่อส่งหาผู้หญิง เชิงชู้สาว ตอนนั้นเหมือนโลกพังทั้งใบ โกรธและรู้สุึกแย่มาก ก็ถามว่าพ่อทำแบบนี้ได้ยังไง พ่อก็ตอบว่าผู้ชายก็ต้องแวบกันบ้าง บอกว่าเหงา ภูมิคุ้มกันอ่อนแอ ผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าพ่อดิฉันมีครอบครัว(รู้จักกันทางเฟซบุ๊ค) อีกทั้งบอกว่าสักวันดิฉันก็ต้องเจอคนที่มีครอบครัวมายุ่ง มันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก

แม่ดิฉันก็บอกว่าสงสัยมานาน และรู้อยู่แล้วว่าพ่อมี แม่บอกว่าผู้ชายอีกสิบยี่สิบปี เค้าก็ยังต้องการเรื่องแบบนั้นต่างกับผู้หญิงอย่างแม่แก่แล้ว ให้เค้าไม่ได้ ตอนนั้นสงสารแม่จับใจ แม่บอกว่าทนอยู่ได้ก็เพื่อลูก ไม่อยากให้ครอบครัวแตกแยก ดิฉันรู้สึกแย่ลงไปอีก เพราะสงสารแม่จริงๆ

หลังจากช่วงนั้นพ่อกับแม่ก็แยกห้องกันนอน ทะเลาะกันช่วงหนึ่งแล้วเค้าก็เคลียร์กัน และบอกว่าจะไม่หย่ากัน จะอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนกัน แม่ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อหรือแม่ ส่วนพ่อนั้นยังติดต่อกับผู้หญิงอื่นอยุ่หรือไม่ดิฉันไม่ได้สนใจอะไร แค่บอกว่า รับไม่ได้กับการกระทำของพ่อ และพ่อได้ทำให้ดิฉันหมดศรัทธาและความเชื่อมั่นในตัวท่านไปมาก หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับพ่ออีก คุยกันน้อยมาก เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ซึ่งดิฉันก็บอกว่าไม่รู้จะทำใจอย่างไรให้เข้าใกล้พ่อได้อีก เข้าใกล้ก็รู้สึกไม่ดี และเจ็บปวด T T

คุณพ่อเหมือนจะสำนึกผิด แต่ใช้เงินเป็นตัวขอโทษโดยให้เงินแม่กับดิฉันใช้ครั้งละเป็นพันๆ คุณแม่ก็ซื้อนั่นนี่ตามประสาท่าน ส่วนดิฉันแล้ว ก็เก็บเข้าธนาคาร ใช้จ่ายบ้าง แต่ในใจคิดว่ายอมไม่มีอะไรเลยดีกว่า ขอให้ได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับคืนมา แต่บรรยากาศในบ้านเวลานี้มันแย่เกินกว่าจะเรียกร้องแล้ว



เหตุการณ์ครั้งนี้จากเด็กที่มีจุดมุ่งหมาย ทะยานอยาก มีเป้าหมายชัดเจน ตอนนี้ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นเคว้งคว้างและพร้อมจะทิ้งทุกอย่างที่สร้างมากับมือ เพราะรู้สึกได้ว่า อะไรก็ทำให้สุขไม่ได้เลย ถ้าใจเราเป็นทุกข์ ดิฉันจึงต้องขอบคุณเหตุการณ์ครั้งนี้มากๆที่เกิดขึ้นกับดิฉัน ในเวลาที่เผลอคิดว่าชีวิตกำลังไปด้วยดี
-
-
-
-


จากเรื่องที่เล่ามาประเด็นที่ดิฉันอยากสอบถามและขอคำปรึกษามีดังนี้ค่ะ
1.กรรมใดที่ทำให้ชีวิตดิฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้คะ ?
2.ดิฉันรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่อยู่ใกล้พ่อ ไม่อยากคุยไม่อยากพูดด้วย แต่ในใจเป็นห่วงท่านมาก แต่ก็พยายามเลี่ยงท่าน นั่นเป็นเพราะเหตุใด ?
3.จะทำอย่างไร คิดอย่างไร ให้สบายใจและทำให้เรื่องนี้ไม่มีผลต่อดิฉัน เพราะรู้สึกเหมือนเป็นแผลในใจที่ไม่รู้วิธีทำให้หายค่ะ และพร้อมจะอักเสบได้ตลอดถ้าโดนจี้จุด (ตอนนี้ไม่เศร้า แต่รู้สึกจุกและอัดอั้นอยู่ข้างใน เหมือนเก็บกด)
4.อยากขอคำชี้แนะในการเริ่มต้นศึกษาและปฏิบัติธรรมด้วยค่ะ

ทุกคำถามที่ถามเป็นประเด็นที่ดิฉันต้องการแก้ที่จิตใจตนเองค่ะ โดยที่ไม่คิดจะไปเปลี่ยนแปลงใจหรือการกระทำของใครทั้งสิ้น ตอนนี้ดิฉันอายุ 19 กำลังเป็นช่วงรอยต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิต (ต้องไปเรียนที่อื่น) จึงอยากขอแนวทางการตัดสินใจด้วยค่ะ อยากให้ตัวเองสบายใจและรู้สึกดีเสียที จะได้เดินหน้าต่อไปอย่างไร้กังวลค่ะ



รบกวนด้วยค่ะ

ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

ขอแสดงความเห็นส่วนตัวดังนี้ครับ
1.กรรมใดที่ทำให้ชีวิตดิฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้คะ ?

-ไม่ว่าจะเป็นกรรมใดๆก็ตามถือว่ามันก็แสดงผลไปแล้วจึงไม่ต้องสนใจหรอกมันจบไปแล้วที่ควรสนใจคือจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปครับ(ถ้าเป็นกรรมคงเป็นกรรมของพ่อคุณมากกว่า)

2.ดิฉันรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่อยู่ใกล้พ่อ ไม่อยากคุยไม่อยากพูดด้วย แต่ในใจเป็นห่วงท่านมาก แต่ก็พยายามเลี่ยงท่าน นั่นเป็นเพราะเหตุใด ?

-นั่นเป็นความรู้สึกที่เราจำไว้ในใจครับ เมื่อเราเจอความผิดหวังจากพ่อ แต่ลองนึกดูนะครับก่อนนั้นนับสิบปีความรู้สึกนั้นยังไม่เกิดมีมีแต่ความรู้สึกดีๆเทียบกันแล้วมีมากกว่ากัน แต่ความรู้สึกผิดหวังนั้นแม้มีน้อยแต่ยังรุนแรงจึงบดบังความรู้สึกดีๆจำนวนมากไว้แต่เดี๋ยวมันก็ลดลงไปครับตามกฏอนิจจัง
แต่ที่มันไม่หายไปเพราะเราย้ำคิดถึงมันบ่อยครับ ผมเชื่อว่าพ่อคุณก็ห่วงคุณมากเหมือนกันครับเพราะพ่อคุณรักคุณมากจึงยอมทำเพื่อคุณมากกว่าไปอยู่กับแฟนใหม่ แต่ที่คุณพยายามเลี่ยงท่านเพราะคุณเลี่ยงความรู้สึกไม่ดีที่นึกถึงเวลาเจอท่าน

3.จะทำอย่างไร คิดอย่างไร ให้สบายใจและทำให้เรื่องนี้ไม่มีผลต่อดิฉัน เพราะรู้สึกเหมือนเป็นแผลในใจที่ไม่รู้วิธีทำให้หายค่ะ และพร้อมจะอักเสบได้ตลอดถ้าโดนจี้จุด (ตอนนี้ไม่เศร้า แต่รู้สึกจุกและอัดอั้นอยู่ข้างใน เหมือนเก็บกด)

-คุณลองมองดูคนอื่นๆสิครับนี่เป็นปัญหาคู่โลก ของคนที่มีกิเลสทั้งโลกพ่อคุณคือคนธรรมดาที่ยังมีกามอยู่แต่ท่านก็รักคุณเหมือนพ่อคนอื่นๆเช่นกัน ต้องมองอย่างเข้าใจในธรรมชาติของคนของโลกครับ ปล่อยวางอย่าคิดมากเกินไปว่า อยากให้เป็นอย่างนั้น ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ ความคิดเป็นแค่ความคิดถึงคิดเท่าไรก็ได้แค่คิด คิดย้ำมากทำให้เป็นทุกข์ ความจริงอยู่ข้างนอก ต้องออกไปเผชิญเดินหน้าต่อไป เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

4.อยากขอคำชี้แนะในการเริ่มต้นศึกษาและปฏิบัติธรรมด้วยค่ะ

-ลองหาหนังสือธรรมะท่าน ว.วชิระเมธี หรือท่านพุทธทาส มาอ่านสิครับมีดีๆหลายเล่ม
หรือดูในเว็บก็ได้

ชั่วนั้นเป็นเรื่องของพ่อ เรื่องที่ต้องทำดีและเข้าใจตัวเองให้มาก คือตัวเราความเป็นลูก ต่อให้พ่อเลวที่สุด อย่างไรก็ตาม หน้าของความเป็นพ่อเสียไป แต่หน้าที่ของลูกนั้นต้องไม่เสียไปด้วย ความรักความกตัญญูกตเวที นั้นบทบาทหน้าของความเป็นบุตรธิดาที่ นี้ต้องสำนึกให้มากเลย ..ต้องเข้าใจว่าทุกสิ่งเปลี่ยนแปรไปตลอด จะคงที่แน่นอนนั้นเป็นไปได้ยาก...เพราะๆใครในโลกย่อมพร้อมที่จะทำผิดได้เสมอ..

ขอขอบพระคุณทุกท่านมากค่ะ จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ

ปฏิบัติธรรมสอนพ่อแม่เลยเป็นไง พอช่วยตนเองได้แล้วค่อยหาทางออกให้ผู้อื่น ถ้าสับสนไม่รู้จะยึดใครก็ให้ยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พ่อแม่อย่าพึ่งไปยึดมากอดีตอะไรทั้งหลายนั่นน่ะ ให้ยึดธรรมความถูกต้องไว้ก่อน

แต่พระคุณพ่อแม่นั้นมีอยู่มาก การตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ที่สูงที่สุดก็คือ ให้ท่านมีศีล มีสมาธิ มีปัญญา แต่ในทางปฏิบัตินั้นเป็นไปได้ยากแม้แต่สอนเด็กธรรมดามันยังไม่ค่อยจะเอา นับอะไรกับผู้ใหญ่

แต่ให้ลองพยายามดูในทางอ้อม คืออุทิศบุญให้กับเทวดาประจำตัวของท่านทั้งสอง ต่อไปก็คือปฏิบัติตัวให้เป็นแบบอย่างเสียเลย เดี๋ยวท่านจะซึมซับไปเอง

ถ้าคุณปฏิบัติด้วยตนเองได้ในระดับหนึ่งแล้วก็จะเข้าใจโลกได้ด้วยตนเอง ไม่ต้องมาพิมพ์สาธยายให้เมื่อยมือ ขอให้คุณเริ่มศึกษาปฏิบัติที่ตนเองก่อน ก็เป็นอันใช้ได้

ขอบพระคุณมากค่ะ เป็นวิธีที่ดีมากๆ จะลองนำไปใช้ดูค่ะ
ก่อนอื่นคงต้องเริ่มที่ตัวเองก่อน ขอขอบพระคุณจริงๆค่ะ


ปล.ต้องขอโทษแอดมินผู้ดูแลบอร์ดด้วยนะคะ ไม่ทราบจริงๆว่าตั้งผิดบอร์ด (ต้องไปตั้งบอร์ดปัญหารัก) เพราะเพิ่งสมัครค่ะ ยังไงก็ขอโทษจริงๆนะคะ

พาใจกลับบ้าน บ้านคือใจ ใจคือบ้าน พ่อก็มาเพราะกรรมของพ่อ แม่ก็มาเพราะกรรมของแม่ หนูก็มาเพราะกรรมของหนู อาจจะสับสนบ้างในกรรมของบุพการี แต่นั่นก็เป็นกรรมของท่านเอง ท่านมีพระคุณต่อเราหาที่เปรียบเปรยไม่ได้ แต่ใจท่านก็ยังมีกิเลสอยู่ ใจของสัตว์โลกทั้งหลายย่อมหมุนไปตามกรรม ท่านทำกรรมใดไว้ก็จะได้รับผลกรรมนั้นเอง หนูก็คือหนู พ่อก็คือพ่อ พ่อก็อาจอยากจะแก้ไขแต่กายใจมันถลำลึกเกินห้ามใจแล้ว พ่ออาจสำนึกผิดอยู่ แต่ก็ห้ามความต้องการของใจไม่ได้นี่แหละคือปุถุชน หนูต้องมุ่งไปข้างหน้าด้วยใจรู้ ตื่น เบิกบาน นิพาน หลุดพ้นอารมณ์ตัวเองให้ได้ พาใจเรากลับบ้านด้วยความสงบ สว่าง สะอาด บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนแก้วมณีโชติอันลอยรุ่งโรจน์อยู่ในนภากาศปราศจากเมฆหมอกมิให้มัวหมอง โลกย่อมหมุนรอบดวงอาทิตย์ฉันใด อารมณ์ทั้งหลายก็ย่อมหมุนรอบใจเราฉันนั้น หยุดหมุนใจไม่ให้ตกอยู่ในกระแสอารมณ์ มิให้ติดอยู่ในกล่องความคิดดีหรือไม่ดี มีแต่ใจให้อภัยแล้วใจพ่อจะกลับมา เราคือรู้ รู้คือเราเท่านั้นพอ รู้หนอ รู้หนอ รู้หนอ รู้ ตื่น เบิกบาน นิพาน หลุดพ้นที่ใจตน ให้แสงสว่างทางปัญญาเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง