ติดใจมานานแล้วกับคำกล่าวด้านล่างนี้ วอนผู้รู้โปรดชี้แนะกับคำกล่าวที่ว่า

“การไม่มีภรรยา เป็นลาภอันประเสริฐ
การไม่มีสามี เป็นลาภอันประเสริฐ”

ที่จริงก็เห็นด้วยส่วนนึง ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ แต่อีกใจก็คิดว่า
อ้าว.....ถ้าทุกคนบนโลกได้อ่านข้อความนี้
แล้วเห็นด้วยหมดทุกคนแล้วถ้าเกิดเขาทำตามขึ้นมา

ชาย.....ไม่มีภรรยา
หญิง.....ไม่มีสามี

ไอ๋ย่ะ.....อย่างนี้มนุษย์ไม่สูญพันธ์หรือ.....เพราะคนไม่อยากรัก
รักแล้วเกิดทุกข์ จึงไม่อยากครองคู่ ไม่อยากมีสามี-ภรรยา

คำถามอาจดูเด็กๆไปนิด.....แต่วานผู้รู้เมตตาชี้นำเพื่อคลายข้อสงสัยด้วยนะครับ

เป็นคำกล่าวของคนที่รอดพ้นจากการ ต้องมีคู่ แล้วมาพบหลักธรรม
มาพบความอันประเสริฐของหลักธรรม จึงมีอิสสระ มีความไม่ต้องห่วงกังวล
มีการไม่ต้องผูกพันธ์ภาระ และมีความรู้สึกถึงความโชคดีสุดๆ ที่มาเจอหลักธรรม
ก่อนไปเจอเนื้อคู่


และเป็นคำกล่าวของคนที่มีคู่แล้ว จึงค่อยไปเจอหลักธรรม
พอมาเจอหลักธรรม ก็อยากมีอิสรภาพเต็มที่ในการแสวงหาโมกขธรรม แต่ก็ต้องมี
ห่วงกังวล ทำให้ไม่สามารถปล่อยทิ้งภาระ ความรับผิดชอบเพื่อเอาตัวรอดแต่เพียงคนเดียวได้
เป็นความรู้สึกที่เริ่มเสียดายอิสรภาพที่ตนเคยมีก่อนการมีคู่

เป็นคำกล่าวที่ไม่ได้มุ่งหมายให้มนุษย์สูญพันธุ์ เพราะถึงจะกล่าวให้ท่วมหูมนุษย์ทุกคน
และทุกวัน มนุษย์เป็นอันมาก ก็ยังอยากจะ ผสมพันธุ์กันอยู่ดี

ตอบได้ เด็ดดวง ถึงเครื่อง เข้มข้น และกลมกล่อม อร่อยเหาะจริงๆเลยท่าน.....อิอิอิ
ขอบคุณครับ

ชัดเจนโดนใจ

สาธุ

ก้เลือกไปทั้ง2 อย่างเลยสิครับ แฟนและครอบครัวไม่ใช่อุปสรรคในการปฏิบัติธรรมเสมอไป
ถึงคนเราจะไม่มีแฟน ก้ยังเจอกับความทุกข์และความพลัดพรากอยู่ดี การมีบุตรและธิดาก้จัดว่า
เป็นลาภอย่างนึงเช่นกัน เหนได้จากบทยอดชิณบัญชร ปุตาะกาโมเลปุตตัง ธะนะกาโมละเภธะนัง
ตีความแล้วก้ได้ประโยชน์ทั้งมีและไม่มี

มีตัวอย่างในสมัยพุทธกาล ทั้งอุบาสก และอุบาสิ ทั้งๆที่มีครอบครัวแต่ก้สนใจในธรรมะของพระพุทธเจ้า
และปฏิบัติได้เปนตัวอย่างที่ดีอีกด้วย ได้แก่ อนาถปิณฑิกเศรษฐี. เอตทัคคะในฝ่ายผู้เป็นทายก
และเอตทัคคะในฝ่ายผู้เป็นทายิกาคือนางวิสาขา เป็นต้น

มงคลสูตรอรรถแปล ๓๘ ประการ

เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ เชตะวะเน อะนาถะปิณฑิกัสสะ อาราเมฯ อะถะโข อัญญะตะรา เทวะตา อะภิกกันตายะ รัตติยา อะภิกกันตะวัณณา เกวะละกัปปัง เชตะวะนัง โอภาเสตตะวา เยนะ ภะคะวา เตนุปะสังกะมิ อุปะสังกะมิตตะวา ภะคะวันตัง อะภิวาเทตตะวา เอกะปมันตัง อัฏฐาสิฯ เอกะมันตัง ฐิตา โข สา เทวะตา ภะคะวันตัง คาถายะ อัชฌะภาสิข้าพเจ้า (คือ พระอานนทเถระ) ได้สดับมาแล้วอย่างนี้ สมัยหนึ่ง สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่ที่พระเชตวันวิหารอารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้เมืองสาวัตถี ครั้งนั้นแล เทพยดาองค์ใดองค์หนึ่ง ครั้งเมื่อราตรีปฐมยามล่วงไปแล้ว มีรัศมีอันงามยิ่งนัก ยังพระเชตวันทั้งสิ้นให้สว่าง พระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่โดยที่ใด ก็เข้าไปเฝ้าโดยที่นั้น ครั้งเข้าไปเฝ้าแล้ว จึงถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วได้ยืนอยู่ในที่สมควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นเทพยดานั้นยืนอยู่ในที่สมควร ส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้ทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า

พะหุ เทวา มะนุสสา จะ มังคะลานิ อะจินตะยุง อากังขะมานา โสตถานัง พรูหิ มังคะละมุตตะตังฯ
หมู่เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ผู้หวังความสวัสดี ได้คิดหามงคลทั้งหลาย ขอพระองค์จงทรงเทศนามงคลอันสูงสุด

อะเสวะนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา
ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความไม่คบคนพาลทั้งหลาย ๑ ความคบบัณฑิตทั้งหลาย ๑ ความบูชาบุคคลที่ควรบูชาทั้งหลาย ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

ปะฏิรูปะเทสะวาโส จ ปุพเพ จะ กะตะปุญญะตา
อัตตะสัมมาปะณิธิ จ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความอยู่ในประเทศอันสมควร ๑ ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในกาลก่อน ๑ ความตั้งตนไว้ชอบ ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

พาหุสัจจัญจะ สิปปัญจะ วินะโย จ สุสิกขิโต
สุภาสิตา จะ ยา วาจา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความได้ฟังแล้วมาก ๑ ศิลปศาสตร์ ๑ วินัยอันชนศึกษาดีแล้ว ๑ วาจาอันชนกล่าวดีแล้ว ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

มาตาปิตุอุปัฏฐานัง ปุตตะทารัสสะ สังคะโห
อะนากุลา จะ กัมมันตา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความบำรุงมารดาบิดา ๑ ความสงเคราะห์ลูกและเมีย ๑ การงานทั้งหลายอันไม่อากูล ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

ทานัญญะ ธัมมะจะริยา จะ ญาตะกานัญจะ สังคะโหอะนะวัชชานิ กัมมานิเอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความให้ ๑ ความประพฤติธรรม ๑ ความสงเคราะญาติทั้งหลาย ๑ กรรมทั้งหลายอันไม่มีโทษ ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

อาระตี วิระตี ปาปา มัชชะปานา จะ สัญญะโมอัปปะมาโท จะ ธัมเมสุ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความงดเว้นจากบาป ๑ ความสำรวมจากการดื่มน้ำเมา ๑ ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

คาระโว จะ นิวาโต จะ สันตุฏฐี จะ กะตัญญุตา กาเลนะ ธัมมัสสะวะนัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความเคารพ ๑ ความไม่จองหอง ๑ ความยินดีด้วยของอันมีอยู่ ๑ ความเป็นผู้รู้อุปการะอันท่านทำแล้วแก่ตน ๑ ความฟังธรรมโดยกาล ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

ขันตี จะ โสวะจัสสะตา สะมะญานัญจะ ทัสสะนังกาเลนะ ธัมมะสากัจฉา เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความอดทน ๑ ความเป็นผู้ว่าง่าย ๑ ความเห็นสมณะทั้งหลาย ๑ ความเจรจาธรรมโดยกาล ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

ตะโป จะ พรหมะจะริยัญจะ อะริยะสัจจานะ ทัสสะนังนิพพานะสัจฉิกิริยา จะ เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
ความเพียรเผากิเลส ๑ ความประพฤติอย่างพรหม ๑ ความเห็นอริยสัจทั้งหลาย ๑ ความทำพระนิพพานให้แจ้ง ๑ ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

ผุฏฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง ยัสสะ นะ กัมปะติอะโสกัง วิระชัง เขมัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ
จิตของผู้ใดอันโลกธรรมทั้งหลายถูกต้องแล้ว ย่อมไม่หวั่นไหว ไม่มีโศก ปราศจากธุลี เกษม ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.

เอตาทิสานิ กัตตะวานะ สัพพัตถะมะปะราชิตาสัพพัตถะ โสตถิง คัจฉันติ ตันเตสัง มังคะละมุตตะมันติฯ
เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย กระทำมงคลทั้งหลายเช่นนี้แล้ว เป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง ข้อนั้นเป็นมงคลอันสูงสุด ของ เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้นแล.

มังคะละสุตตัง นิฏฐิตังฯ
จบมงคลสูตร.

***ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ.ที่นี้เถิด...^^

ที่จริง เรื่องนี้ท่านหมายเอา ผู้มุ่งหวังเอามรรคผลเป็นหลัก คือ ให้ง่ายขึ้นไม่ต้องมีภาระมาก เช่น นักบวชทั้งหลาย เป็นต้น ไม่ได้มุ่งหมายเอาบุคคลทั่วไปนะ ครับ