ผมคบกับผู้หญิงคนนึงมาเป็นเวลา 7 ปี แล้วแต่กว่า 7ปี ที่จะมาถึงผมต้องเจอกับเรื่องที่แรงมามากครับ นิสัยส่วนตัวผมๆไม่เคยแคร์เรื่องความมีพรมจรรย์ของผู้หญิงเลยซักครั้งผมสาบานได้เลย แต่ระหว่างที่คบกันช่วงแรกผู้หญิงคนนี้ก็ตัดสินใจจากผมไปไปคบกับคนใหม่ไปมีอะไรกันแต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาหาผมและก็คบกันได้ต่ออีกปีเค้าก็ตีจากผมไปมีอะไรกับคนที่ 2 แล้วก็กลับมาครบกับผมได้อีกปี และก็ไปมีอะไรกันกับคนที่3อีก ดูสิครับเรื่องที่เกิดขึ้นกะตัวผม แต่เชื่อมั๊ยผมไม่เคยโกรธหรือรังเกลียดตัวเค้าเลยผมดันเป็นห่วงและรักมากด้วยซ้ำ แล้วเชื่อมั๊ยว่าระหว่างที่เค้าไปมีอะไรกันกับคนอื่น3คนผมนี่แหละที่ไม่เคยล่วงเกินเค้าเลย จนสุดท้ายเราเลิกกันจิงๆเค้าคงเบื่อผม แต่ผ่านไปได้แค่2อาทิตย์ เค้าร้องไห้ฟูมฟายเปนอย่างมากเค้าบอกว่าเค้ารู้แล้วใครที่ดีที่สุดของเค้า เค้าขาดผมไม่ได้ ใจตอนนั้นผมไม่อยากกลับแล้วแหละ ผมกลัวว่าต้องเจออะไรอีกบ้าง แต่ผมก็กลับไปเจอเค้าเค้าง้อผม เค้าร้องไห้กอดขาผม เค้าสัญญาต่อหน้าพ่อแม่เค้าว่า ต่อไปนี้เค้าจะเลิกนิสัยที่ไม่ดีทุกอย่างให้หมด ทั้งเจ้าชู้ ทั้งนิสัยการตวาด ผมก็เลยให้อภัยเค้าแล้วเราก็กลับมารักกันได้อีก 3 ปี ตลอดเวลาช่วงหลังผมไม่คิดเอะใจอะไรเลย จนเมื่อวันที่ 6 เดือนที่แล้วเราทะเลาะกันเหมือนเคย เพราะช่วงหลังนิสัยชอบตวาดเค้ากลับมาอีกครั้งใจผมตอนนั้นผมก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว (แต่ผมไม่ได้มีใครนะ) เราก็คุยกันเหมือนว่าจะห่างๆกันตอนนั้นผมเสียใจมการู้สึกใจหายที่ต้องห่างกันจิงหรอเพราะผมต้องไปบ้านเค้าทุกวัน และเค้าก็พูดมาคำนึงว่าใจเค้าตอนนี้ลดลงจากผมไปบ้างแล้ว ผมรู้สึกตกใจมาก แต่เราก้อคุยกันอยู่ปลอบใจกัน แต่สุดท้ายความลับไม่มีในโลกจิงๆครับ มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเปนเสียงผู้ชาย เค้าสารภาพหมดเลยว่าเป็นเพื่อนของเพื่อน แอบคบกันอยู่ประมาน 2 เอนและ ผู้ชายคนนั้นมีแฟนแล้วด้วยแล้วก็รู้ว่าเราคบกันมานาน 7 ปีจะแอบคุยกันตอนที่ผมกลับไปแล้ว ตอนนั้นผมโมโหมาก ผมฉีกรูปทั้งหมดของเราทิ้ง ผมเอาความลับของเค้าที่เค้าไปมีไรกะคนอื่นซึ่งแม่ไม่เคยรู้มาก่อนไปบอกแม่เค้า แม่เค้าก็โมโหเค้ามาก สุดท้ายผมก็เจอครั้งที่4เค้า อีกจนได้ แต่เชื่อมั๊ยครับเรื่องมันกลับตาลปัตรมากๆ ไปๆผมต้องไปง้อเค้าช่วงอาทิตย์แรก ไปกราบเท้าเค้ายังเคยเลย แต่เค้าบอกผมว่าเค้าตัดใจจากผมได้แล้ว เค้าไม่รักผมแล้ว ผมทำกลับเค้าไว้แสบมาก ที่ผมเอาเรื่องเค้าไปบอกแม่เค้า ทุกวันนี้ผมเครียดมากครับ ผมรู้ตัวว่ารักเค้ามาก็วันที่เสียเค้าไปแล้ว ที่ผมบอกแม่เค้าผมไม่ได้จะคิดประจานเค้า ทุกวันนี้เค้าคุยกะแฟนใหม่เค้าดีมาก แล้วผมหละครับที่เป็นศาลาพักใจมาตลอด ทำไมไม่เคยเป็นตัวเลือกที่1ของใจเค้าบ้างเลยหรอ ทุกวันนี้ผมก็ยังโทรไปหาเค้าบ้างเค้าก้อบอกว่าต้องการไรอีก ผมง้อให้เค้ากลับมา เค้าบอกไม่มีทาง เค้าบอกกะคนอื่นว่าผู้ชายคนใหม่ ดีมากแล้วผมหละผมไม่ดีตรงไหน เปนคนอื่นจะมีใครรับได้อย่างผมบ้างกับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น ผมโทรหาเค้าพยายามให้เค้านึกถึงเรื่องความดีเก่าๆ พูดถึงเรื่องที่ผมเคยทำอะไรให้เค้า แต่คำตอบที่ได้ก็หาว่าผมทวงบุญคุณ / ขอโทษนะครับเรื่องยาวไปหน่อยขอผู้มีจิตกัลยาณิมิตรช่วยเหลือผมด้วยครับ.....เรื่องนี้ผ่านมาครบ1เดือนเต็มวันนี้พอดีครับ โชคดีของผมที่ผมไม่เป็นคนทำร้ายผู้หญิงแต่ผมมักชอบทำร้ายตัวเองเสมอตอนที่เกิดปัญหา ผมเครียดมากจริงๆครับ

ดูแลตนเองเถอะครับ เขาก็ทำให้คุณเห็นตั้งหลายรอบแล้วว่าจิตใจเขาเป็นอย่างไรมีความซื่อสัตย์หรือไม่แค่ครั้งสองครั้งก็พอให้อภัยได้ แต่นี่มันเกินไป คุณปล่อยชีวิตเขาไปเถิดเขาชอบใช้ชีวิตอย่างนั้นคุณก็รู้ ถึงคุณจะอยู่กินกันแล้วมีลูกกันมันจะยิ่งกว่านี้ คุณโชคดีแล้วที่ไม่ได้คนอย่างนั้นมีผู้หญิงอีกเป็นพันล้านคนถ้าจะหานะ ผมว่าคุณหยุดวงจรของราคะเถิดเพราะมันเป็นทุกข์ โน่นหันไปดูคนที่รักเราตั้งแต่แรกเกิดโน่น พ่อ แม่ไง ต่อไปนี้คุณคิดว่าคนเดิมได้ตายไปแล้วเซลเก่าในตัวก็ตายไปทุกวันๆ ยืนด้วยลำแข้งตนเองได้แล้วเอาใจไว้ที่พระ หรือ พ่อแม่ผู้มีพระคุณ อย่าเอาใจไปไว้กับอดีต คิดเสียว่าเรานอนหลับแล้วฝันไป ทางออกที่ดีที่สุดเลยก็คือการปฏิบัติธรรมอันนี้เป็นความสุขที่ดีที่สุดละเอียดที่สุด ไม่มีความสุขใดเทียบได้

ขอบคุณมากครับคุณ "tonnk"ว่าใจผมมันเป็นอะไรผีตนใดมันเข้า เพราะผมยังรักอยู่เสมอเท่าเดิมทั้งๆที่เจ็บขนาดนี้ และตัวเลือกทุกครั้งที่เค้าไปเลือกไม่มีอะไรที่เหนือกว่าผมเลยซักคนทั้งด้านการศึกษา ,ฐานะ ผมอยากจะรู้จริงๆนะครับว่าซักวันเค้าจะคิดได้มั๊ย เสียดายผมมั่งมั๊ย ผมอ่านเว็ปนี้และผมก้อยอมรับว่าเปนเพราะผมเองคงหลง คทุกข์ที่ไม่ยอมปล่อยวาง ไม่ยอมให้ หวงก้าง แต่ผมอยากรู้จริงๆนะครับว่าซักวันเค้าจะคิดได้มั๊ยว่าทำไรกะผมไว้และผมผิดมากมั๊ยครับที่เอาเรื่องเค้าไปเล่าให้แม่เค้าฟัง ถ้าเค้าไม่นอกใจครั้งที่4 ผมจะบอกมั๊ยเพราะถ้าผมบอกบอกไปตั้งแต่ครั้งแรก หรือสอง หรือสามไปแล้วแหละ เค้าบอกโกรธผมมากเรื่องนี้ทำให้ตัดใจจากผมมากขึ้น เค้าไม่เคยเหนค่าของผมเลยหรอครับ เค้ามีปัญหาอะไรผมช่วยเค้าหมด แต่พอพูดไปก็หาว่าทวงบุญคุณ หาว่าพูดเพื่ออะไร

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

องค์พระศาสดาทรงตรัสว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์"
และสิ่งนี้เป็นสัจจะธรรมที่ไม่เนื่องด้วยกาลเวลา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
สิ่งนี้ก็ยังคงเป็นจริงอยู่นั่นเอง....
เราชอบประโยคนี้มากสั้นและได้ใจความ...ความหมายตรงตัว
ถ้าจะให้แนะนำทางออกของปัญหา..เราคิดว่าคุณน่าจะรู้ทางออกนั้นดีอยู่แล้ว
แต่ไม่ยอมเดินออกจากปัญหานั้นเอง...คุณยินยอมให้ใจตกเป็น
"ทาส" ของอารมณ์แห่งรักด้วยความสมัครใจ..โดยมีความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
ว่าเมื่อได้ "รัก" แล้วจะทำให้ชีวิตคุณมีความสุข...แต่คุณก็ได้ประจักษ์มาแล้ว
ว่าหาเป็นเช่นนั้นไม่...และมันก็จะไม่มีวันเป็นเช่นนั้นไปได้

ทุกสิ่งอยู่ที่ใจค่ะ ใจที่เข้มแข็งย่อมไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด...ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านพ้นปัญหาไปได้ค่ะ

หลายปีที่ผ่านมาเราสั่งสมความทุกข์ ความเศร้าหมองกี่ขณะจิตแล้ว
แม้เค้าจะกลับมาคืนดี จะมีหลักประกันมั้ยว่าเค้าจะไม่ทำให้เราเสียใจอีก
แล้วเราจะทำร้ายใจเราเองไปอีกนานแค่ไหน

เคยยื้อยุดกับความรู้สึกคล้ายๆกันนี้มาพักนึงค่ะ ทรมานใจสุดๆ
ทำ2ข้อนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นในเบื้องต้นนะคะ
1.ยอมรับความจริง (จิตจะค่อยๆหยุดดิ้นรนผลักไสเรื่องที่เราไม่อยากให้มันเกิด)
2.สร้างความเคยชินใหม่ๆที่ดีให้จิต จากเดิมที่มันชินกับการมีเค้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิต
อย่าปล่อยให้จิตใจเศร้าหมองนานมากนะคะ มันไม่คุ้มกันหรอก จิตสุดท้ายเกิดไปนึกถึงแต่เรื่องนี้โอกาสไปทุคติภูมิสูง
ชีวิตนี้แสนสั้น สั่งสมกุศลกรรมเป็นเสบียงตราบที่เรายังต้องเดินทางไกลดีกว่า

ขอบคุณ...มากๆนะครับผมเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกเห็นตัวเองมากขึ้นจริงๆครับ แต่ผมอยากรู้ข้อนึงครับในด้านของเวรกรรมหรืออะไรประมานเนี๊ยว่า เค้าจะพบเจออะไรบ้างกับสิ่งที่เค้าทำลงไปเช่นเวรกรรมอะไรอย่างเนี๊ยครับ(ผมไม่ได้มีลูกด้วยกันไม่ได้แต่งงานกัน) หรือถือว่าเค้าไม่ผิดเพราะเราไม่มีพันธะผูกกันมากมาย แล้วเชื่อมั๊ยว่าตลอด 1 เดือนผมฝันถึงเค้าตลอดทุกๆคืนทั้งดีและร้ายปนกัน

เคยตกอยู่ในสภาพเดียวกับคุณมาก่อนค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรจริงๆ กับคนที่เขาหมดรัก อย่าพยายามให้ความหวังตัวเอง เวลาคนมันหมดรัก เข้าใจใช่ไหมคะ ว่าต่อให้คุณเคยมีบุญคุณกับเขาหรือให้อะไรเขามากกว่านี้ก็ตามแต่ เวลามันหมดรัก มันก็ไม่นึกถึงหรอกค่ะ กลับมารักษาใจตัวเองดีกว่า ไม่ต้องไปคิดว่าเขาจะกลับมาไหม เขาจะเจอกรรมอะไรหรือเปล่า ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เรื่องของเวรกรรมมันซับซ้อนมาก เกินกว่าจะพูดหรืออธิบายได้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง ปล่อยให้เวรกรรมได้ทำตามหน้าที่ของมันเถอะค่ะ ดึงสติกลับมา หาอะไรทำ อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง เวลาจะรักษาทุกอย่างแต่จะเร็วหรือช้า คิดอยู่กับคุณคนเดียวว่าจะทำได้แค่ไหน รู้ว่ายากนะคะ แต่คุณต้องทำต้องพยายาม ไม่เช่นนั้นแล้ว คุณต่างหากที่จะทุกข์ไม่ใช่เขา ดูเขาสิ เขามีความสุขแต่คุณล่ะทุกข์ทรมานใจ เพราะอะไรล่ะคะ เพราะคุณไม่ยอมปล่อยวาง ยังมีความหวังว่าเขาจะกลับมา กลับมาแล้วไงคะ ก็เป็นเหมือนเดิมล่ะค่ะ เพราะเขาเคยทำมาแล้วเขาก็ทำอีก ยิ่งครั้งนี้ เขาโกรธเกลียดคุณ ยิ่งไม่มีทางที่เขาจะกลับมาเลยค่ะ (ขอโทษนะคะที่พูดแรง) แต่หวังดีค่ะ อยากให้คุณมีสติ อย่าปล่อยให้ใจตัวเองเป็นทุกข์นาน ดึงสติกลับมาให้ได้ อดทนนะคะ เมื่อผ่านมันไปได้ คุณจะยิ้มและหัวเราะกับเรื่องงี่เง่าทีผ่านมาเลยล่ะค่ะ

เคยเกิดความทุกข์ในชีวิตเช่นกันค่ะ ทุรนทุรายทรมานใจมาก รู้สึกว่าทุกลมหายใจเข้า-ออกของตัวเองไม่มีความสุขเลย ในขณะที่อีกคนที่เป็นสาเหตุให้เราทุกข์ ทรมานใจ กินไม่ได้ นอนไม่หลับขนาดนี้ เขากำลังมีความสุขอยู่ และไม่มีความรู้สึกผิดในใจที่เป็นเหตุให้เราทุกข์เลยสักนิด กว่ารู้สึกตัวว่าเราจะมัวเอาวัน เวลาดีๆของตัวเองไปจมอยู่กับเขาทำไม ช่วงเวลาที่เราเศร้า หน้าตาเราก็หมองคล้ำ อารมณ์ก็หดหู่ ไม่เป็นอันทำอะไร การงานก็ไม่อยากทำ มองย้อนกลับไปจากวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเสียโอกาสดีๆในชีวิตหลายๆอย่าง แต่ก็ทำให้มองเห็นสัจธรรมของชีิวิต ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปตลอดเวลา ไม่มีความรู้สึกอะไรจะอยู่กับเราตลอดไป เดี๋ยวก็ผ่านไป ตอนนี้เลยไม่กลัวความทุกข์แล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
สำหรับคุณ การดิ้นรนให้หาวิธีให้เขากลับมานั้น ลองมองดูให้ดีว่าที่ทำไปทั้งหลายนั้น ผลที่ได้กลับมาคืออะไร แต่จากที่อ่านดูแล้ว เห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะทำแล้ว นอกจากเขาไม่รัก ไม่ใยดีกับคุณแล้ว เขาอาจยิ่งรู้สึกรำคาญ โกรธและิยิ่งเพิ่มความรู้สึกในทางลบให้กับคุณมากขึ้นไปอีก คุณลองอยู่นิ่งๆ ดูแลจิตใจตัวเองให้ดี ดูแลครอบครัวของคุณ คุณพ่อ คุณแม่และคนที่รักคุณ หวังดีกับคุณจะดีกว่า
หลังจากเกิดเหตุกับตัวเอง จึงได้รู้ว่าไม่มีอะไรจะรักษาหรือแก้ไขความรู้สึกเจ็บปวดนี้ได้ นอกจากเวลาเท่านั้น แต่ตัวเองต้องยอมรับความจริงกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณ lowdown มากๆนะครับไม่ได้พูดแรงอะไรมากเลยครับเพราะสิ่งที่ผมเจอมันแรงกว่าอีก ^^ ทำใจแล้วฮะ ของตายก็คือของตายวันยังค่ำ เป็นได้แค่ศาลาพักใจเท่านั้น เค้าแข็งแรงดีแล้วเค้าก็โบยบินไปธรรมดา ผมก็แปลกจริงๆยอมรับว่าทำไมไม่ปล่อยวางซักที ทำไมยักรักและเป็นห่วงอยู๋ ทั้งๆที่เจอขนาดนี้

ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่มีบุคคลิกภาพที่มีภาวะการพึ่งพิงสูง
เนื่องจากสภาพจิตใจอ่อนแอหวั่นไหวง่ายต่อสิ่งกระทบ ประกอบกับไม่มีความ
มั่นใจในตัวเองไม่มีความเกล้า ตัดสินใจกระทำการใด ๆ ได้ด้วยตนเอง
(กลัวผลที่จะตามมา กลัวเจ็บปวด กลัวเสียใจ กลัวการสูญเสีย ฯลฯ)
ดังนั้นการพัฒนาจิตใจเป็นเรื่องสำคัญมากต่อวิถีชีวิตของเรา...เพราะมันจะกำหนดชะตาชีวิตของเรา
..คุณเคยเห็นไหมคนที่มีจิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว...เมื่อเขาเห็นว่าสิ่งใดไม่เป็นประโยชน์
เขาก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาควรจะทำอย่างไร...เพราะอะไรเขาถึงตัดสินใจทันที
คุณรู้ไหม..เพราะเขาพิจารณาถึงคุณและโทษสิ่งใดเป็นประโยชน์สิ่งใดไม่เป็นประโยชน์
เป็นหลักเกณฑ์ไม่ได้เอา "ความชอบใจ" "ไม่ชอบใจ" ส่องนำทางชีวิต...

คืนนี้มีเหตุให้นอนดึก เข้ามาอ่านแล้วเกิดห่วง..
ดิฉันก็เคยคิดว่าคนที่ทำให้เราเสียใจเค้าจะได้รับผลยังไงบ้าง
อยากให้เค้ารู้สึก..อย่างที่เรารู้สึก
ตอนนั้นใจมันหนักๆเหมือนแบกหินก้อนใหญ่ถ่วงอยู่กลางใจ
ไม่มีความสุขเลย
แต่พอเราเลิกรอเลิกจ้อง ไม่เอาใจไปใส่เค้า
หันไปทำนู่นนี่ อ้าว เราเลิกคิดถึงเค้าไปตอนไหนเนี่ยะ
หินที่ถ่วงอยู่ก็หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

หลวงปู่มั่นสอนว่า
ใครผิดถูกดีชั่วก็ตัวเขา ใจของเราเพียรระวังตั้งถนอม
อย่าให้อกุศลวนมาตอม ควรถึงพร้อมบุญกุศลผลสบาย

ขอบคุณพวกพี่ๆทุกคนมากเลยนะครับ ชีวิตผมตอนนี้อย่างที่คุณ"ปลีกวิเวก" พูดถูงจิงๆครับ ต้องการภาวะพึ่งพิงอย่างมาก จิงๆ ผมไปมาหลายที่แล้วครับในด้านการทำบุญ แต่ใจผมสงบกว่าเดิมแค่นิดเดียวเองซักพักผมก็เป็นอีก ผมปริ๊นคำสอนปรัญชา ในเว็บธรรมจักรไปก็เยอะ แต่ผมก็อดอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเค้าไม่ได้จริงๆครับ เพราะผมยังข้องใจอยู่ว่าก่อนจับได้รักผมมาก แต่พอไปทำไมชีวิตเค้าHappy มากๆ ไม่รู้สึกถึงความผูกพันธ์หรือความดีของผมบ้างเลยหรอ ไม่เสียดายผู้ชายที่สามารถรับผู้หญิงที่ไปมีไรกับคนอื่น เลยหรอ ผมกล้าพูดเลยว่าจะมีผู้ชายกี่คนที่รับผู้หญิงที่ไปมีไรกะคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างผมอีก และขอทิ้งท้ายคำถามอีกขอครับ ใครรู้โปรดช่วยไขข้อข้องใจด้วยนะครับ สิ่งที่เค้าทำลงไปนี้ถือว่าเด้เข้าไปสู่การผิดศีลข้อ 3 หรือไม่ ?????

สวัสดีค่ะ มีพี่ๆในที่นี้เคยสอนดิฉันไว้ จะให้ค่าอะไรกับความไม่ซื่อสัตย์..คิดให้ดี รักเค้าก็มีแต่เสียใจ เก็บใจกลับมาดีกว่าที่จะถูกเค้าทำร้ายซํ้าแล้วซํ้าอีก ถึงได้เค้่ากลับมาจริงก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ เพราะความดี ความไว้ใจ มันถูกทำลายไปแล้วทั้งคุณและเธอ ถ้าเค้ารักคุณจิง ก็คงไม่อยากให้คุณเจ็บแล้วเจ็บอีกแบบนี้ คนรักกันไม่ทำร้ายกันนะคะ เราไม่สามารถ เปลี่ยนใครได้ และไม่มีใครจะเป็นได้อย่างเราต้องการหรอกคะ เราเปลี่ยนตัวเรา เปลี่ยนความต้องการของเราได้ค่ะ คิดเสียว่าเราคงไปทำเค้าไว้ ก็ใช้ให้มันหมดไป อย่าไปคิดแค้นให้เค้ารู้สึกแบบเรา เพราะเค้าไม่รู้สึกหรอกค่ะ เค้าก็คิดว่าคุณทำร้ายเค้าเหมือนกัน แบบคนเห็นแก่ตัวที่ไม่เห็นความผิดตัวเอง คุณอยากอยู่กับคนแบบนี้หรือคะ แล้วถ้าคุณรักเธอจิง ก็น่าจะยินดีที่เธอมีความสุขนะคะ คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าไม่ได้ทำเพื่อความสุขตัวเอง? ดิฉันก็กำลังเป็นแบบคุณอยู่ แต่ดิฉันมีลูกที่ต้องมารับกรรมไปด้วย ดิฉันทำมาหมดแล้ว ทั้งฟูมฟาย สงบนิ่ง ตอนนี้เค้าก็กลับมาแล้ว แต่เค้าไม่รักดิฉันอีกแล้ว อยู่ๆกันไปเพื่อลูก ดิฉันก็กำลังทำใจยอมรับเหมือนกันค่ะ บางวันก็ดีบางวันก็ร้องไห้ แต่สักวันดิฉันและคุณก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

เศร้ามาก อ่านไปร้องไห้ไป อยากบอกว่ามีคนอื่นที่ทุกข์เหมือนกับคุณนะคะ ขอเป็นกำลังใจค่ะ ดิฉันก็มาหากำลังใจจากที่นี่เหมือนกัน ....