สามีเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าตนเองเป็นสาเหตุทำให้สามีเสียชีวิตหรือเปล่า
เสียใจมากไม่มีคำไหนจะบรรยายได้เลย ไม่รู้จะทำไงดีค่ะ มันเจ็บอยู่ในอก

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ความเสียใจไม่ได้เกิดขึ้นยาวนาน มันเกิดขึ้นและหมดไปเป็นขณะ ๆ แต่คุณมองไม่เห็นเอง
ยังไงก็ตามแต่...เวลาจะสามารถทำให้ความทุกข์เบาคลายได้..ซึ่งเวลาแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน
ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของแต่ละคนนั้นเอง

คิดเสียว่าความพลัดพรากจากคนอันเป็นที่รักเป็นเรื่องธรรมดาของโลก คนทุกคนต้องตาย
ตายได้ตลอดเวลาแบบว่าไม่ทันสั่งเสียเลย อันนี้เป็นกฏธรรมชาติ ปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ พี่น้อง
ป้าลุง ฯลฯ ก็ตายกันไปอย่างที่เราๆ ก็เห็นกันอยู่ แม้แต่ตัวเราเองก็จะต้องตายวันไหนก็ไม่รู้
มันเป็นสัจจะธรรม..เสียใจได้แต่อย่าเสียสติ...พยายามมีสติเข้าไว้ ชีวิตเรายังต้องเดินต่อไป
ตราบใดที่ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปเพื่อความอยู่รอด..เราหยุดอยู่กับที่ไม่ได้เพราะเวลา
มัน "ฆ่า" เราอยู่ทุกวินาที ...เวลาเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่ไม่อาจเอามาใช้ใหม่ได้..หมดแล้ว
หมดเลย
วางแผนให้ดีว่าชีวิตเราจะก้าวต่อไปได้อย่างไรต่อจากนี้ไป..นี่เป็นสิ่งสำคัญที่เรา
ต้องคิดเพราะมันเป็นปัจจุบัน และจะมีผลต่อไปในอนาคต อดีตผ่านมาแล้วยิ่งให้เวลามาก
เท่าไหร่ก็ยิ่งเสียเวลาของชีวิตไปมากเท่านั้น

สวัสดีค่ะ ขอแสดงความเสียใจและให้กำลังใจคุณพิมพ์ณดาด้วยนะคะ

อย่าโทษตัวเองว่าเป็นสาเหตุของการเสียชีวิตของสามีเลยค่ะ ทุกคนต่างก็มีกรรมของตน
และต่อให้คุณโทษตัวเองเท่าไร เธอก็จากเราไปแล้ว คนอยู่ต่อไปอย่างเราสิคะสำคัญ

ขอแสดงความเสียใจ...ด้วยครับ

ธรรมดาเป็นอย่างนี้เอง...หนอ

เราเอง..ก็จะมีวันนี้เหมือนกัน...หนอ

ไม่มีใครเป็นสาเหตุ..ให้ใครเป็นอะไร..หรือไม่เป็นอะไร..ได้หรอก

คนเรามีกรรมเป็นของตัว....ก็มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะได้รับกรรมของตน...

ลูกเมียพี่น้องพ้องเพื่อน...ได้แต่เป็นผู้ดู..เท่านั้น

ผู้ที่ยังอยู่..ก็ขอให้ตั้งสติ...พิจารณาความเป็นจริงที่จะต้องเป็นไปของโลก...จงรักษาใจของตนให้พ้นจากทุกข์ภัยที่กำลังจะเกิดแก่เรา..เทอด

อย่าได้อยู่อย่างคนประมาท..เลย

ตอนนี้รู้สึกเหงา รู้สึกขาดอะไรไป คิดถึงเขาตลอดเวลาเลยค่ะ เห็นสถานที่ต่างๆที่เขาเคยพาเราไปแล้วมันยิ่งเจ็บขี้นทุกวัน จะมีวิธีไหนที่จะดับทุกข์ที่มีอยู่ได้ แล้วถ้าอยากจะเจอเขาอีกเราจะต้องทำอย่างไรค่ะ ถึงจะได้เจอกันอีก คนที่ตายไปแล้วเขาจะไปอยู่ที่ไหนค่ะ เป็นหวงเขาคิดถึงเขามากเลยค่ะ ทุกข์ใจจริงๆ

ขอบคุณนะค่ะ จะเข้าวัดฟังธรรมให้มากขึ้น เผื่อจิตใจจะได้สบายขึ้น กว่านี้ตอนนี้เป็นทุกข์มาก
เหงามาก

สามีเราก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้ว คิดถึงเค้ามาก อยู่ด้วยกันมา 14 ปี
คุยกันทุกวัน ผ่านสุขทุกข์ร่วมกันมา ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น ไม่ทันตั้งตัวไม่รู้ต้องทำอย่างไร
วันที่รู้ว่าไม่มีเค้าอีกแล้วรับไม่ไหวจริงๆ อยู่ไม่ได้จริงๆ จะต้องตามเค้าไปให้ได้
มีเพื่อนพูดให้ได้สติตลอด ต้องส่งเค้าให้ดีที่สุด อย่าทำให้เค้าเป็นห่วง
เป็นสิ่งที่ทำให้เค้าได้ครั้งสุดท้าย
ผ่านทุกวันมากับความทรมาน ต้องอยู่ไปแบบนี้เหรอ
มีเพื่อนเป็นกำลังใจให้สู้ให้อยู่ต่อ
แต่ไม่มีใครเข้าใจถึงความสูญเสียแบบนี้ถ้าไม่ได้เจอกับตัวเอง
อยากคุยกับคนที่ผ่านเรื่องราวแบบนี้มา ทำยังไงดีตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ

เข้ามาให้กำลังใจครับ ไม่มีใครหรือคำกล่าวใดจะช่วยให้คลายทุกข์จากการพลัดพรากนี้ได้ นอกจากจิตใจอันเข้มแข็งตั้งสติให้มั่นอยู่กับปัจจุบันให้ได้ครับ ท่านใดที่มีทุกข์ ขอให้ทุกข์นี้คลาย ท่านใดที่มีสุข ขอให้สุขนั้นยิ่งๆขึ้นไป

เข้ามาคุยกันได้ นะค่ะ nan-cy_@hotmail.com ทุกข์จากการที่สูญเสียคนที่เรารัก คนที่เราคาดหวังว่าจะมีอนาคตร่วมกันไปจนแก่เฒ่า มันเจ็บปวดทรมานมาก สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือ ทำบุญเยอะๆแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เขา