"บางสำนักสอนสติปักฐานโดยธรรมชาติตามปัจจุบันอารมณ์ไม่มีกำหนดกฏเกณฑ์ว่าต้องลำดับอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ให้เป็นไปตามธรรมและนิสัย วาสนา ทุนเดิมของผู้ปฏิบัติแต่ละคน การวิเนยยะโลเก อภิชฌา โทมนัสสัง หรือเอายินดียินร้ายออก จะไม่ใช้สติตัดทันที แต่จะเอาปัญญามาสังเกต พิจารณา ความยินดียินร้ายนั้น ให้ความยินดียินร้ายนั้นเป็นเครื่องมือ เป็นปัจจัยให้สามารถสาวค้นเข้าไปถึงสมุทัย คือตัณหา อันเกิดจากความเห็นผิดว่าเป็นอัตตา ตัวกู ซ่อนอยู่เบื้องหลัง ในที่สุดปัญญาจะได้พบกับอุปาทานว่าเป็น กู เป็นเรา ที่บงการอยู่ ปัญญาจะได้สู้ กู ถ้ากูหลบหรือตาย ปัญญาชนะ จิตจะได้เข้าถึงสภาวะไร้กูแบบชั่วคราว หรือหมดกูแบบถาวร หมด กู ยินดียินร้ายก็ดับเอง ตัณหาก็เกิดไม่ได้เอง"
....ที่ผมศึกษาแลปฏิบัติเป็นแนวทางนี้แหละครับ ความทุกข์ค่อยๆลดลงตามความรู้ที่เพิ่มขึ้น เดินช้าๆครับ ตามแรงแห่งปัญญาที่ยังน้อยอยู่ช้าๆแต่ว่ามั่นคงครับ อาศัยแรงน้อยเดินบ่อยๆก็ไกล้เข้าไปคงถึงสักวัน แต่ก็ขออนุโมทนากับสหายธรรมผู้มีพลังปัญญาบารมีสูงผู้เข้าถึงธรรมได้รวดเร็ว ผมก็ขออาศัยคำชี้แนะจากท่านเป็นแนวทางเดินต่อไป สาธุ สาธุ สาธุ

สาธุ อนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งกับคุณ ขณะจิต

สมถะ ดูเหมือนง่ายในตอนแรก แต่จะยากในภายหลัง ต้องใช้พลังมาก และต้องระวังรักษาสติอยู่ตลอดเวลา

สมถะ เป็นการกลบบัง กิเลส ตัณหา อัตตา และ สมุทัย ด้วย สติ และ สมาธิ

ผู้สำเร็จสมถะ จะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากสภาวทุกข์ เวทนา ในกาย ใจ มาช่วยค้นหา สมุทัย เพราะสติสมาธิและฌาณ จะไปกลบบัง นิวรณ์ธรรมและ ทุกขเวทนาในกายและจิต ต้องไปอาศัยรูปนอกเนรมิตรรูปนอกมาเป็นเคร้องพิจารณา เป็นวิปัสสนาเทียม แล้วจึงน้อมเข้ามาเทียบในกาย ใจ เป็นวิปัสสนาแท้ภายหลัง

วิปัสสนาภาวนา ดูเหมือนยากในตอนแรก แต่จะง่ายยิ่งขึ้นทุกวันๆ ไมต้องใช้พลังมาก ยิ่งนานวัน สติก็จะยิ่งเป็นสติโดยธรรมชาติ ไม่ต้องคอยระวัง

วิปัสสนาภาวนา เป็นการขุดราก ถอนโคน กิเลส ตัณหา อัตตา และ สมุทัย ด้วย ปัญญา อันมีสติ สมาธิหนุน

ผู้ทำวิปัสสนาภาวนาเป็นแล้ว จะได้ใช้ประโยชน์ จากสภาวทุกข์ เวทนา ในกาย ใจ มาเป็นเครื่องช่วยในการค้นหา สมุทัย ซึ่งจะง่ายและอยู่กับความเป็นจริงตลอดเวลา

ในมรรคมีองค์แปดนั้น มีสมาธิมรรค 3 ข้อ ให้ฝึกปฏิบัติ จนเกิดความสงบ นิ่ง เป็นหนึ่งเดียวได้
เหมือนฌ่าณ 4 ของสมถะภาวนาแบบฤาษี แต่เรียกว่า สังขารุเปกขาญาณ จึงไม่จำเป็นต้องไปฝึกสมถะภาวนาตามแบบของฤาษีก็ได้

สมถะภาวนา สยบ กลบ บัง นิวรณ์ธรรมได้
แต่วิปัสสนาภาวนา ขุดถอนนิวรณ์ธรรมไปตลอดเวลาที่ปฏิบัติ จึงทำให้ผู้ปฏิบัติ มีกิเลส ตัณหา อัตตา เบาบางลงไปทุกวัน ๆ มีความสุขเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ๆ


ที่กล่าวมาทั้งหมดของตอนนี้ถือเป็นของแถมแทรกเข้ามานะครับ เพราะได้แรงบันดาลใจจากคุณขณะจิตเป็นเหตุ

กาลามสูตร ๑๐ และ มหาปเทส ๔

แฮ่ม..คุณ Flame นี้..มาเงียบ ๆ ..แต่แรง..นะ..

เบาหรือแรง ที่สุดก็คือความว่างเปล่า

ใจ = มโนวิญญาณธาตุ = ประสาทรับรู้ที่หัวใจ เป็นที่เกิดของนามธรรม เมื่อเกิดผัสสะที่ทวารทั้ง 5 วิญาณรับรู้แล้ว จะส่งสายต่อมาสู่ มโนวิญญาณธาตุ มโนวิญญาณธาตุจะแปลความหมายของวิญญาณทั้ง5 และ ผัสสะที่กระทบที่มโนวิญาณธาตุโดยตรง คือธัมมารมณ์ต่างๆ

การทำงานที่มโนวิญญาณธาตุนั้น จะไปค้นสัญญามาเทียบเพื่อแปลว่าผัสสะนั้นคืออะไร แล้วจึงเกิดสังขาร ปรุงแต่งไปตามสัญญา หากยังไม่มีในสัญญา ปัญญาสัมมาสังกัปปะจะเกิดขึ้นเพื่อไปค้นหาคำตอบ หากมีในสัญญา จะเกิดสังขาร ว่าเป็นนั่นเป็นนี่ แล้วเวทนาก็เกิดตามมา

เวทนาเกิดขึ้นแล้ว สติรู้ทัน ถ้าสติถูกปัญญาอบรมมาด้วย สติปัฏฐาน 4 แล้ว สติจะเตือนให้ปัญญา ละความยินดียินร้าย ปัญญาสัมมาสังกัปปะจะ สังเกต วิเคราะห์เข้าไปในความยินดี หรือยินร้าย จนได้พบว่า ที่ยินดีหรือยินร้าย เพราะมี ความเห็นผิดว่าเป็น อัตตา กู ของกู ของเรา อยู่ในจิต ปัญญาจะนิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปฏิกิริยาตอบโต้ของกู อันแสดงออกมาเป็นความรู้สึกต่างๆด้วยอำนาจความยินดีหรือยินร้าย
เช่น หงุดหงิด งุ่นง่าน ขุ่นมัว อึดอัด ทุกข์ สุข ต่างๆ เพื่อจะให้เกิดกรรมสนองความอยาก ไม่อยากอันเกิดจากความยินดียินร้าย

สติและปัญญา อดทน นิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปฏิกิริยาของ กู ต่อไป โดยไม่ทำตามคำสั่งของกู ในไม่ช้า ปัญญา จะได้รู้ เห็น ความเห็นผิดว่าเป็น กู เป็นเรา ดับไปจากใจ

แต่ถ้าปัญญาสู้คำสั่งของกูไม่ได้ ตัณหา ก็จะได้รับการตอบสนอง ให้เกิดกรรมต่างๆไปด้วยอำนาจของตัณหา วิบากก็จะเกิดขึ้น แล้ว วกกลับมา กระทุ้งให้วงเวียนแห่งปฏิจจสมุปปบาท หรือวัฏฏะสงสาร หมุนเวียนต่อไปไม่รู้จบ

นี่คือเรื่องของใจ ในทัศนะของ อนัตตาธรรม

ถึงแม้จะเป็นอินเตอร์เน็ต แม้เป็นหญิง ควรแสดงตัวเป็นหญิง มิควรแอบแฝงด้วยการแสดงตัวเป็นชาย

การที่ไม่ยอมรับตามความเป็นจริงในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่จริง นั่นคือ การโกหกตัวเอง

ขนาดตัวเองยังโกหกได้ นับประสาอะไรกับการเห็นตามความเป็นจริง


ในเมื่อสภาวะที่แท้จริงที่ตัวเองเป็นอยู่จริง ยังยอมรับไม่ได้ ยังมีการยึดติดในโลกธรรม ๘ ยังมียึดติดในเรื่องเพศ ไม่กล้าแสดงตัวตน ไม่กล้าแสดงเพศที่แท้จริงของตัวเอง


นับประสาอะไรกับการเห็นตามความเป็นจริงของทุกสรรพสิ่ง ยังห่างไกลยิ่งนัก ได้แต่ลูบคลำบัญญัติต่อไป


จะผ่านสภาวะต่างๆของกิเลสไปได้ ต้องกล้าเป็นตัวของตัวเอง กล้าแสดงเพศที่แท้จริง ตลอดจนตัวตนแท้จริงของตัวเอง และระมัดระวังในการสร้างเหตุ

นี่คือ ความเป็นอิสระทางจิต เป็นด่านแรกที่ทุกคนจะต้องเจอ ตัวเองยังเป็นอิสระไม่ได้ นับประสาอะไรที่เพียรพยามแสดงความเป็นอิสระที่ตัวเองยังไม่สามารถทำได้

[size=150]คุณวลัยพรกำลังสื่ออะไรครับเนียะ[/size]

เห็นด้วยครับ..แม้จะเป็นอินเทอร์เน็ต...ก็ต้องไม่โกหก..ต้นค้ดปลายตรง..ไม่มี

ว่าแต่ว่า...นี้มันเรื่องอะไรกันรึครับ

คุณวลัยพร อาจจะหมายความว่า แท้จริงเป็นหญิง แต่แสดงตนว่าเป็นชาย
เช่นว่าตัวเองเป็นหญิง แต่ คำลงท้ายที่ใช้ กลับเป็น "ครับ" มั้งครับ

ฮ๊าฮา แม้จะเป็น อินเตอร์เน็ต คุณwalaiporn ก็ยังไม่กล้า เอ่ยชื่อ ออกมาตรงๆ เลยนะเจ้าข๊ะ

แม้จะเป็น อินเตอร์เน็ต แอบรักใคร ชอบใคร ก็บอกตรงๆ ได้เลย นะเจ้าข๊าาาาา

คั๊บป๋ม

ฮ๊าฮา ใจ นั้นเป็นของ ละเอียด กว่านี้ เจ้าข่ะ
และเห็นได้ยากกว่า ทรรศนะแบบท่านอนัตตาธรรม อีกนะ เจ้าข๊า

มโนธาตุ แบบนั้น เกิดจาก เจตสิกธรรม ไม่ใช่ ใจ นะเจ้าข๊ะ

เมื่อเจตสิกธรรมที่เป็นธัมมารมณ์มากระทบทวาร

หทัยรูปอันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจนี่แหละ เป็นบ่อเกิด ของมโนธาตุ มโนวิญญาณธาตุ นะเจ้าข๊า

น้ำเลี้ยงหัวใจนี้แหละเป็นที่อาศัยเป็นที่ทำให้เกิดจิต ทั้งหมด ๗๕ ดวง (เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ และอรูปวิบาก ๔ )

และก็น้ำหล่อเลี้ยงหัวใจนี่แหละ ทำให้เกิดมโนธาตุ ได้แก่ ปัญจทวาราวัชชนจิต ๑ และ สัมปฏิจฉันนจิต ๒

และก็ น้ำหล่อเลี่ยงหัวใจนี่แหละ ทำให้เกิด มโนวิญญาณธาตุ นะเจ้าข๊า

ซึ่ง ได้แก่จิต ๗๖ ดวง (เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ มโนธาตุ ๓)

แล้วก็ยัง ถูกผสม เป็น มโนสัมผัส เสียแล้วละ เจ้าข๊าาาาาา

แบบนี้ แม้แต่ มโนธาตุ ก็ยัง มองไม่เห็น เลย นะเจ้าข๊า

ฮ๊าฮา ฮ๊าฮา