ความรู้ความสามารถกับการสร้างบุญบารมีสองอย่างนี้สามารถไปด้วยกันได้หรือไม่ สามารถเข้ากันได้หรือไม่?

ความรู้ความสามารถ ในเรื่องไหน เกี่ยวกับอะไรครับ

ต้องมีหลักแม่นๆ ถึงจะ ไม่สับสน วิถี "การเดินย่ำตามรอยเท้า ในผืนทราย"


หลักการที่สำคัญคือคำว่า "สัมมาทิฏฐิ" เอาตัวนี้ตั้งไว้ แล้ว ลองเอา ข้อปฏิบัติที่
กำลังยกมาพิจารณานั้น มาเทียบความเข้ากันได้ ความสอดคล้อง และการคาดหมายดู

อย่างในหัวข้อกระทู้มี ข้อปฏิบัติสองตัวคือ ความรู้ความสามารถ นี้ตัวหนึ่ง
และ การสร้างบุญบารมี นี้ก็อีกตัวหนึ่ง

ถ้าตัวหนึ่งตัวใด ทำ หรือ ลงมือปฏิบัติไปแล้ว มันเข้า หลักเกณฑ์คือ ทำให้มี "สัมมาทิฏฐิ"
ได้ไหม อย่างไร

เช่น ความรู้ความสามารถในการสวด อ่าน การฟัง หมั่นสดับ เหล่านี้ทำไปแล้วก็ทำให้อยู่
ในข่าย สัมมาทิฏฐิ ใช้คำของพระตถาคต(สัมมาทิฏฐิ) ได้คล่อง มันก็เป็น ความสามารถที่จะเอื้อให้
เกิดการนำไปปฏิบัติจนรู้แจ้งเห็นจริงได้ หากไม่นำไปปฏิบัติ อย่างน้อยจะได้ วาสนา ใน
การมาเกิดในเขตสัมมาทิฏฐิ

กรณีที่ ลงมือปฏิบัติ วิจัยธรรม มีจิตที่วิตก วิจาร แต่อรรถสาระทางการพิจารณาธรรม
มีจิตตั้งมั่นต่อการงานสมถะและวิปัสสนากรรมฐานตลอด ไม่เลิก ไม่ท้อ ไม่ถอย และ
ที่สำคัญคือ ไม่เมาหรือจมโลกจนเพลิน(ตัวชี้วัดว่ามีสัมมาทิฏฐิ) การลงมือปฏิบัติแล้วได้
ผลแบบนี้ ก็จะเป็นบารมี

พอมีวาสนา หรือ บารมี จนเต็ม สมควรแก่ธรรม ก็ไม่มีอะไรต้องสงสัยแล้วหละ


* * * *

แต่ถ้า ความรู้ความสามารถ ไม่มีส่วนไหนชี้ได้ว่ามีสัมมาทิฏฐิ ก็เป็นอันจบ ไม่ต้องพูด
ถึงบารมี เพราะว่า มันจะแค่ชั่วคราว รวยก็ชั่วคราว มีเกีรติก็ชั่วคราว เป็นผู้สร้างโลกได้
ยังไง๊ยังไงก็ชั่วคราว

อะไรที่มีได้ชั่วคราว ในความรู้ความสามารถของคนที่มีปฏิภาณ ก็คงไม่เรียกอาการอย่างนั้นว่า มีบารมี เป็นแน่