ในทางปริยัติเราแบ่งแยกชัดเจนเช่นนั้นได้

แต่ในทางปฏิบัติ บางบางมันลางเลือน บรือๆ
ผมหมายถึงนิมิตบางนิมิตที่ชี้แนะในการปฏิบัติธรรม
ตัวอย่างผมต้องค่อยๆนึกก่อนครับ
อ้อพอนึกได้นิดหน่อย
เป็นต้นว่า
ในนิมิตบอกว่า " ท่านจะพบกับเหตุการณ์อย่างหนึ่ง
นั่นหมายถึงท่านกำลังเข้าสู่สิ่งที่ท่านมุ่งหมายอาจเรียกว่าโสดาบัน "
หรือ "ท่านจะพบกับท้าวมหาพรหมลงมาหาและสั่งสอนธรรมให้ท่าน"
ในลักษณะเช่นนี้ที่ผมบอกว่า ไม่รู้จริงหรือเท็จ ถ้าเป็นจริง ก็เป็นกุศล
ถ้าเป็นเท็จ ก็เป็นอกุศล

ท่านผู้รู้ผู้ทราบที่นับถือ ชาวพุทธอยากได้วิธีปฏิบัติเพื่อการ ละ ว่าต้องทำยังไง ปฏิบัติยังไง จึงจะละกิเลส ละสังโยชน์ได้ วิธีทำ วิธีปฏิบัติน่ะทำยังไง

ในขั้นสูง เมื่อกลายเป็นผู้เจริญอินทรีย์แล้ว มีความหมายถึงขั้นเป็นนายเหนือความรู้สึกต่างๆที่จะเกิดจากการรับรู้อารมณ์ทางตา ทางหู เป็นต้นเหล่านั้น สามารถบังคับให้เกิดความรู้สึกต่างๆได้ตามต้องการ

ท่านผู้รู้ผู้ทราบที่นับถือ ชาวพุทธอยากได้วิธีปฏิบัติเพื่อการ ละ ว่าต้องทำยังไง ปฏิบัติยังไง จึงจะละกิเลส ละสังโยชน์ได้ วิธีทำ วิธีปฏิบัติน่ะทำยังไง

[๑๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะเหตุว่า อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้เพราะการ
เห็น อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นได้แล้วเพราะการเห็น อาสวะเหล่าใดอันภิกษุใดพึงละได้เพราะ
การสังวร อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการสังวร อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด
พึงละได้เพราะการพิจารณาเสพ อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการพิจารณาเสพ
อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด พึงละได้เพราะความอดกลั้น อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้
แล้วเพราะความอดกลั้น อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้เพราะการเว้นรอบ อาสวะเหล่านั้น
อันภิกษุนั้นละได้แล้ว เพราะการเว้นรอบ อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด พึงละได้เพราะการบรรเทา
อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการบรรเทา อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้
เพราะการอบรม อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการอบรม ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ
นี้เรากล่าวว่า เป็นผู้สำรวมด้วยความสังวรในอาสวะทั้งปวงอยู่ ตัดตัณหาได้แล้ว ยังสังโยชน์ให้
ปราศไปแล้ว ได้ทำที่สุดแห่งทุกข์เพราะความตรัสรู้ ด้วยการเห็นและการละมานะโดยชอบ.

ฯลฯ
ตัดตัณหาได้แล้ว ยังสังโยชน์ให้ปราศไปแล้ว ได้ทำที่สุดแห่งทุกข์เพราะความตรัสรู้ ด้วยการเห็นและการละมานะโดยชอบ.

ทีท่านเช่นนั้นยกมาก็ถูก ตัดตัณหา ทำสังโยชน์ให้หมดไปก็จบ วิธีตัด (ตัณหา) น่ะตัดยังไง บอกวิธีตัด

สวัสดีคุณ mes
ในทางปฏิบัติ อาศัยคำพระศาสดา เจริญ สติปัฏฐาน 4 หรือกายตคาสติ ก็ตาม
สมาธินิมิต คือสติปัฏฐาน หรือกายคตาสติ นี้ล่ะก็คือ สมาธินิมิตอันเป็นเนกขัมมะ อยู่แล้ว

1.ถ้าไม่ใส่ใจในคำพระศาสดาให้อาศัยสมาธินิมิตที่ตรัสสอนนี้ แต่ไปอาศัยสมาธินิมิตอื่นตั้งแต่ต้นเลย
งานนั้นย่อม เกิดเพราะ วิจิกิจฉา และสีลัพพตปรามาส ตั้งแต่เริ่มเจริญจิตตภาวนาแล้วครับ

2.ถ้าใส่ใจในคำพระศาสดา แต่มีวิตกอื่นใด หรือนิมิตอื่นเกิดขึ้นแล้ว ยังจิตให้เลื่อมใส หรือน้อมไปในอารมณ์อันเป็นนิมิตอื่นนั้นนั่นเอง ย่อมเป็นวิจิกิจฉา หรือ อุทธัจจจะกุกุกจะ พึงกำหนดรู้ลงไปว่านั่นเป็นนิมิตอื่นที่ จิตเข้าไปหน่วงเอาไว้ แล้วกำหนดถอนออกจากนิมิตนั้นกลับมายัง สติปัฏฐาน หรือกายคตาสติที่ตั้งไว้แต่แรก.

ความไม่รู้จริงเท็จ เป็นเช่นนั้นเอง ที่มีผู้ปฏิบัติ ไม่เข้าใจในหนทางที่พระศาสดาทรงตรัสไว้ ครับ
ศึกษาให้ดี ทางเดินแห่งวิตก และจะเป็นผู้ฉลาดในวิตก ก็จะทำความเข้าใจไห้เกิดขึ้น ชัดเจนขี้นในการกำหนดสมาธินิมิตที่อาศัยอุเบกขาในอารมณ์เป็นหนึ่ง.

การปฏิบัติ ต้องอาศัยความเป็นพหูสุตร หรือปริยัติให้มาก ทรงจำพระธรรม พุทธวจนะ ให้ดีจึงจะไม่ไปใส่ใจต่อคำสอนของอาจารย์ นักกวี ผู้แต่งตำราอื่น ให้สับสนออกจาก พระคำของพระพุทธองค์
สติจึงจะสามารถระลึกถึงพระธรรมคำตรัสสอน และน้อมเอามาใส่ไว้ในใจได้ มีความสามารถจำแนกแยกแยะได้เป็นพันนัย

เจริญธรรม

ทีท่านเช่นนั้นยกมาก็ถูก ตัดตัณหา ทำสังโยชน์ให้หมดไปก็จบ... วิธีตัด (ตัณหา) น่ะตัดยังไง บอกวิธีตัด

ท่านผู้รู้ผู้ทราบที่นับถือ ชาวพุทธอยากได้วิธีปฏิบัติเพื่อการ ละ ว่าต้องทำยังไง ปฏิบัติยังไง จึงจะละกิเลส ละสังโยชน์ได้ วิธีทำ วิธีปฏิบัติน่ะทำยังไง

อันตรธาน มิได้เริ่มที่ บัญญัติ

ละนันทิราคะ หรือ ขจัดนันทิราคะ เพื่อให้ได้ผลซึ่งอะไร นี่คือนัยที่หายไป

ถ้าปัจจัยหนึ่งมิจางไป การแตกร้าวย่อมไม่ปรากฎ

ความเสื่อมแรกที่ปรากฎก่อนที่ ความเสื่อมอื่น ๆ จะปรากฎตามมาก็คือ

สมดุลแห่งความเป็นกลอง เมื่อสมดุลเสีย สิ่งแรกที่สังเกตได้คือ เสียงกลองที่เพี้ยนไป

ส่วนรูปลักษณ์ภายนอก เป็นสิ่งที่เห็นได้หลังจากนั้นมา

ผู้ที่จะรู้ว่าเสียงกลองนั้นเพี้ยนไป มีเพียง ผู้ที่ชำนาญในอุปกรณ์นั้น

สำเนียงที่เพี้ยนไป คือ สิ่งแรกที่ทำให้เรารู้ว่า
กลองนั้นเสียสมดุล และกำลังเดินทางเข้าสู่การเสื่อมในกาลต่อไป

การเห็น นัยยะแห่งกลอง สะท้อน
หนึ่ง กลองที่เราเห็น ไม่ใช่สิ่งเดียวกับกลองใบเก่า
ดังนั้นการตีกลอง ยังกลองใบนี้ เสียงที่ได้ ก็ไม่ใช่เสียงเดียวกับเสียงที่ได้ออกมาจากกลองใบเก่า

สอง เราไม่อาจจะยึดกลองใบนี้ เสียงกลองเสียงนี้ ว่าเป็นสำเนียงที่แท้จริงของกลองได้ไม่

สาม สำเนียงดั่งเดิมของกลองนั้น จางหายไปจากความทรงจำของพวกเราได้อย่างไร
แล้วอะไรคือ สิ่งที่จะช่วยให้เราแกะรอยกลับไปหาสำเนียงนั้นได้ อีกครั้ง

นี่คือเหตุผลที่ ทำไม พุทธจึงแบ่งแยกออกเป็นสองสาย
ก็คือ แบ่งหน้าที่ในการเก็บรักษา
เพื่อสักวันหนึ่ง จะมีผู้นำสมบัติทั้งสองชิ้น กลับมาเชื่อมต่อกันอีกครั้ง

ไร้สาระท่าน ... ไม่มีอะไร
แค่อ่านความเห็นท่านแล้ว มันรู้สึกไปถึงสำเนียงที่หายไปก่อนที่เนื้อกลองจะหายไป

กลองหุ้มด้วยหนังอะไร ถึงจะตีดัง

มุสิละ ดีดพิณเจ็ดสาย เสียงไพเราะเสนาะโสตจับใจคนฟัง

แต่อาจารย์ของมุสิละ ใช้พิณจัญไร ไม่มีสายสักสายเดียว
แต่เสียงธรรม กระจายไปถึงเทวโลก

เสียงของธรรม หาได้เกิดจากหนังกลอง
เสียงของธรรม หาได้เกิดจาสายพิณ