เกลือมันเค็ม พอเข้าปากผม ผมก็รู้ว่าเค็ม จะไปบอกใครว่ามันเค็มอย่างไร มันก็คงไม่ได้ เพราะมันชั่งตวงวัดไม่ได้ ทุกข์ที่มันดับได้ด้วยปัญญา วิปัสสนาแล้วถึงจะรู้เองเห็นเอง ไม่ใช่มาจากการคาดเดา

โลภะ โทสะ โมหะ ไม่ได้ดับเหมือนไฟดับทีเดียว แต่ค่อยๆ ดับลง หรือ ส่งผลต่อความรู้สึกนึกคิดของคนเราลดลงไปเรื่อยๆ ... โสดาบันบุคคล โลภะ โทสะ โมหะ ไม่ได้ดับลงไปเลย ยังอยู่ครบเท่าเดิม จะดับได้ก็ต่อเมื่อวิปัสสนาปัจจุบันอารมณ์เท่านั้น

อุปทาน เกิดมาจากตัณหาเวทนา มาจากความพอใจไม่พอใจและความหลงในอารมณ์ปัจจุบัน อุปทานดับเวทนาไม่ได้ ดับเวทนาได้ไม่ใช่อุปทาน เวทนาดับได้เด็ดขาดด้วยปัญญา

กิเลสไม่ลดลงเลย จะเรียกว่าเป็นอริยะแม้ในขั้นต้นได้หรือครับ

สังโยชน์ 3 ตัวแรก ที่พระโสดาบันทุกท่านละได้ขาดสนิทเป็นสมุทเฉทไม่ใช่กิเลสในกลุ่มโมหะหรือครับ

ตามความเห็นของคุณ Supareak สภาวะของพระโสดาบันเป็นอย่างไรครับ

คุณคนธรรมดาลองเข้าไปอ่าน ในกระทู้

อทุกขมสุขเวทนา เป็นสุขเพราะอะไร เป็นทุกข์เพราะอะไร

viewtopic.php?f=1&t=37479&start=120
viewtopic.php?f=1&t=37479&start=135

ความโกรธ ความพอใจ ความอยากได้ ความเศร้า ฯ นึกคิดไปเองแล้วดับไม่ได้ ไม่เชื่อลองดูได้ ... อาการดับหมายถึง เห็นอะไรที่ไม่พอใจ แล้วเกิดความรู้สึกโกรธ ไม่พอใจ วิปัสสนาแล้วความโกรธนั้นหายไปทันที เหมือนไม่ได้โกรธมาก่อน ความสงบสุขโล่งโปร่งสบายเข้ามาแทนที่ แบบนี้เรียกว่า อกุศลดับ กุศลเกิดขึ้นมาแทนที่

การบรรลุมรรคผลนิพพาน หมายถึง อรหันตผล การบรรลุธรรมขั้นโสดาบัน ถือ ผู้รู้ทางสู่นิพพาน หรือผู้อยู่ในกระแสนิพพาน

>> ตราบที่ยังอยากไม่มีทุกข อยากไปจากทุกข ...

อันนี้เรียกเนกขัมมะวิตก เนกขัมมะสังกัปปะ เป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหานิพพาน สมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดเป็นพระมหาจักรพรรดิ์ ท่านก็เกิดอาการเช่นนี้ ถือเป็นฉันทะ ไม่ใช่โลภะ จิตดวงนี้เป็นกุศล ไม่ใช่อกุศล

>> ถ้ารู้จักทุกข อยู่กับทุกขจนกว่าจะหมดทุกขก็ไม่ต้องทุกขที่อยากไปจากทุกขนั่นแหละพ้นทุกข

อันนี้คำสอนของพรามหมณ์นะครับ ให้ทรมานตนจนถึงที่สุด พระพุทธเจ้าลองมาแล้ว ๖ ปี บอกว่าไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง

>> กิเลสไม่ลดลงเลย จะเรียกว่าเป็นอริยะแม้ในขั้นต้นได้หรือครับ สังโยชน์ 3 ตัวแรก ที่พระโสดาบันทุกท่านละได้ขาดสนิทเป็นสมุทเฉทไม่ใช่กิเลสในกลุ่มโมหะหรือครับ

โสดาบันดับเฉพาะความเห็นผิด หรือสักกายะทิฐิดับ แปลว่า ความเห็นที่เห็นว่าโลกนี้เที่ยง นี่เรา นี่ของเรา ฯ พอคิดเห็นถูก ก็ดำรงค์ชีวิตถูก หรือ ศีลพตปรามารสดับ ความสงสัยในเรื่องของทุกข์และการดับทุกข์ก้ไม่มี เพราะทำเองแล้วเห็นผลแล้ว จึงยกพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไว้เหนือหัว

โมหะมีอย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียด และโมหะเป็นองค์ธรรมสุดท้ายที่จะดับ โลภะ โทสะ โมหะ จะเบาบางลงในระดับสกิทาคามี ตัวแรกที่ดับคือโทสะในระดับอนาคามี ถ้าดับได้หมด ก็คืออรหันผล นอกจากนั้นยังมีกันอยู่ครบ แต่ถ้ามีปัญญา มีสติ ไม่ประมาท ก็จะรู้จักใช้ปัญญามาประหารกิเลสได้ที่ผัสสะหรือปัจจุบันอารมณ์ ก็เรียกว่าผู้รู้ เป็นพุทธ อยู่ในทาง ฯ เป็นอริยสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่า พวกเธอจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด

การที่อริยบุคคลแสดงตนว่าเป็นอริยบุคคล แสดงตนว่าเป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ได้มีอะไรห้าม นอกจากจะบวชเป็นพระ ถึงมีสิกขาบทห้ามไว้

สิ่งที่ผมนำมาแสดง ไม่ได้แสดงเพื่อให้เกิดความแตกต่าง แต่เป็นความจริง ไม่ใช่ความเห็น มีพระสูตรพระวินัยรองรับ ถ้าท่านว่าแปลก ก็เพราะท่านเรียนธรรมวินัยมาไม่จบ เดินหลงทาง

ขอบคุณท่าน FLAME ด้วยครับ ที่ได้ส่ง link มาให้ ผมได้เข้าไปดูแล้วครับ



อันตรายอะไรจะมากไปกว่าอันตรายจากความคิดของเราเอง ด้วยความหวังดีผมต้องขออนุญาติให้ท่านสอบทานสภาวะของท่านกับพระสูตรอีกครั้งครับ ธรรมะเป็นสัจธรรม มั่งคง อมตะ ไม่อาจเปลี่ยนแปลงหรือน้อมเข้ามาใส่ตัวได้

เราเองต่างหากที่ต้องน้อมตัวน้อมใจเราเองเข้าสู่ธรรมะ

คุณ คนธรรมดาๆ ผมไม่รู้ว่าท่านได้ยินได้ฟังว่าการเป็นโสดาบันนั้นเป็นอย่างไร แต่ตามความเป็นจริง โสดาบันมีความเห็นถูก กับมีความรู้ที่เอามาดับความพอใจไม่พอใจและความหลงที่เกิดขึ้นมาได้แต่เพียงเท่านั้น เพราะโสดาบันได้ปัญญาการฟัง รู้เรื่องทุกข์กับการดับทุกข์ รู้ทางสู่นิพพาน มีความคิดเห็นที่ตรงต่อความเป็นจริงของโลกและชีวิต ในพระสูตรพระวินัย ก็ไม่ได้แสดงอะไรกินเลยไปนอกจากนี้

ไม่มีปุถุชนที่ใหนสามารถเอาชนะความพอใจไม่พอใจและความหลงได้ การดับความรู้สึกพอใจไม่พอใจที่เกิดขึ้น คิดเอาเองไม่ได้ ถ้าคิดแล้วดับได้ โลกนี้จะไม่มีความทุกข์ร้อนใดๆ เลย ...