การให้อภัยเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดที่เราสามารถปฎิบัติได้ง่ายที่สุดและเป็นสิ่งสำคัญมากด้วยในการปฎิบัติวิปัสนากรรมฐานการให้อภัยกันควรให้กันตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่จะได้เห็นผลแห่งการให้อภัยในทันที ดีกว่าไปขออโหสิกรรมกันตอนไม่มีชีวิตไม่รู้ว่าจะอโหสิกรรมให้กันหรือเปล่า

เอาแค่ศีลข้อแรก ก็มาก.....พอแล้ว
ผมเกิดและเติบโต จาก 3 จบชายแดนภาคใต้ ตอนวัยรุ่น ก็ผ่านสภาวะการเป็นพี่ใหญ่ เป็นที่พึ่งของ พรรคพวกที่เกเรและเป็นพาลชน มาแล้ว มากมาย ในนี้คงไม่มีใครเข้าใจหรอกครับ
เรื่องเมา เรื่อง ผู้หญิง ๆลๆ เยอะ มาก
หลายเรื่องก็ลืมไปแล้ว กระทู้นี้ดัน จุด สัญญาเก่าๆขึ้นมา

ผมครับที่ไม่ดี จนพวกที่ ไม่ดีน้อยกว่าผม ต้อง ยอม
เอวังโหตุ

ดีแล้วครับที่เข้ามาคุญกันในนี้ สิ่งที่ไม่ดีก็เอามันมาวางทิ้งไว้ในอดีตครับ
ไม่ต้องเอากลับไปครับ คอยเป็นกำลังใจให้ครับ

อย่างนี้พอจะเข้ากระทู้ได้มั้ย

อยากจะขออโหสิกรรม กับ คุณทักษา...ในกรณีที่แสดงความคิดเห็นในกระทู้ ถูกสามีทิ้งฯ

เพราะจนถึงขณะนี้ ความรู้สึกโกรธ เกลียด ยังติดอยู่ในใจ

อยากจะบอกเขาว่า เขาเข้าใจผิด ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเกี่ยวข้อง และไม่ใช่คนคนเดียวกันกับคุณ nitta

ไม่เคยสร้างเรื่อง แต่งเรื่อง ไม่ใช่คนผิดปรกติทางอารมณ์ ที่จะไปสร้างเรื่องเพื่อให้ใครสนใจ เห็นใจ หรือสงสาร...

เลข id อะไรนั่น ไม่ทราบหรอก เพราะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้

แต่ที่แน่แน่ คือ เราไม่ใช่บุคคลคนเดียวกัน

รู้สึกเบาในใจ โล่งใจ สบายใจขึ้น

คุณเสียงธรรมครับ เรื่องความโกรธความโมโห มันห้ามกันไม่ได้หรอกครับ
ผมว่าเราก็รู้ดีกันทุกคนนั้นแหล่ะครับว่า ความโกรธความโมโหเป็นอกุศล
ที่เราปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อ ลดละสิ่งที่ว่านี้ และร้อยทั้งร้อยที่เข้ามา
ในเว็บนี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่สนใจในการปฏิบัติ เข้ามาศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม
จากการที่ได้ปฏิบัติอยู่

ส่วนใหญ่นักปฏิบัติมักจะเข้าใจว่า ตัวเองทำได้แล้วถ้าหนักไปกว่านั้นอาจ
คิดไปว่าตัวเองบรรลุแล้ว สามารถละทิ้งกิเลสได้แล้ว แต่หารู้ไม่ว่าที่กิเลส
ยังไม่แสดงอาการเพราะมันยังไม่มีเหตุ

การได้เข้ามาสนทนาธรรม แล้วคู่สนทนาเกิดทำให้ท่านโมโห
อยากให้ท่านเหล่านั้นเข้าใจครับว่า ท่านอย่าได้ไปโกรธเกลียดบุคคลดังว่าเลยครับ
ท่านหารู้ไม่ว่า เขายอมเป็นเครื่องมือหรือเป็นกระจกส่อง ให้ท่านรู้กายใจตัวเองว่า
สิ่งที่ท่านหลงไปว่าตัวเองทำได้แล้ว ละได้แล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่
และอีกอย่างความโกรธมันเป็นเหตุให้อยากชนะ สิ่งนี้แหล่ะมันจะทำให้ท่าน
ไปสืบค้น แสวงหาเหตุผลเพื่อมาตอบโต้คู่สนทนา การทำแบบนี้มันเป็นการ
เพิ่มพูนความรู้ทางอ้อมครับ

พยายามดูคู่สนทนาเป็นอาจารย์ใหญ่ ที่ยังมีชีวิต อย่าดูเขาเป็นศัตรู
ใครจะแย้งใครจะสนับสนุนเราไม่เป็นปัญหา สิ่งสำคัญมันอยู่ที่
ในขณะนั้นเราหลงไปกับคำสรรเสริญเยินยอมั้ย หรือว่าเราโมโหโกธา
กับคำพูดที่เราฟังไม่เข้าหูหรือเปล่าเท่านั้นแหล่ะครับ

ขอบคุณ คุณโฮฮับ...คุณพูดได้ถูกตรง

ขอบคุณ คุณเสียงธรรม ที่ตั้งกระทู้ ให้มีโอกาสเปิดใจ และให้อภัย

แล้วในกรณีที่เป็นฝ่ายโดนกระทำ เช่น ทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ซึ่งทำให้ชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งเปลี่ยนแปลงไปและต้องแบกรับทุกอย่างเพียงลำพัง อย่างนี้ ยังจะอภัยให้ได้อีกหรือคะ

ใจจริงก็อโหสิกรรม และชีวิตต้องเดินต่อไป แต่ในแง่ของมนุษยธรรมแล้ว มันเลวมากๆจนไม่อยากจะให้อภัยเลยจริงๆ และเกรงว่าต่อไปมันจะไปทำกับผู้ฆยิงคนอื่นๆแบบนี้อีก...ไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างนี้ยังเรียกว่า "ลูกผู้ชาย"ได้อีกหรือเปล่า

ทั้งหมดทั้งมวล ข้พเจ้าขออโหสิกรรมและอภัยกรรมด้วยใจที่ตั้งมั่นแม้ทำจริงๆจะยากแสนเข็ญ เพื่อให้ชีวิตใหม่ที่จะเกิดมาสร้างบุญบารมี อย่าได้ต้องมาใช้กรรมจากคนทีเรียกว่าพ่อที่แท้จริงเลย...สาธุ