ผิดครับ ผิดมากด้วยคุณต้องไปคุณขอขมาพระพุทธองค์ครับ
เพราะฌาณ4 พระอริยะเจ้าสรรเสริญ อีกทั้งยังมีพุทธพจน์ ส่งเสริม ไม่ให้กลัวติดสุข จากฌาณ ฌาณเป็นเครื่องช่วยให็อยู่เป้นสุขครับ ๆลๆ

สงสัยผมใช้คำพูดผิด ผมขออภัยด้วยครับ
ความจริงส่วนที่จะติง คือ "ตรงนี้ ดังนั้นสุขในฌาณเป็นวิมุติสุข ไม่น่ากลัว"
สำหรับพระอริยบุคคลตรงนี้ไม่น่ากลัวนะ แต่ในส่วนของปุถุชนอะน่ากลัว
แต่เรื่องของพระอริยผมก็ไม่ทราบครับ แต่ในแง่ของปุถุชนเนี่ยแหละ มันก็เหมือนกับว่าเราจะไปเชียงใหม่ แต่เราแวะเขาใหญ่มันก็ไปไม่ถึงเชียงใหม่เสียที หากเรามัวแต่ติดอยู่ที่เขาใหญ่ มันก็เหมือนกับการติดอยุ่ในสุขจากฌาณนั่นแหละ เราก็ไม่บรรลุมรรค ผล เสียที ซึ่งตรงนี้แหละมันเลยเป็นเรื่องที่น่ากลัว

ผิดถูกประการใด ผมต้องขออภัยด้วยครับ ว่าไปแล้วพระพุทธเจ้าท่านปรินิพพานไปแล้วขอขมาไปก็ไม่รู้จะขอขมากับใคร
แต่ส่วนที่ผมสนใจมากกว่าคือ คนที่มาสนทนากับเรามากกว่าหากเขาได้เนื้อธรรมผิดนี่สิ ผมว่าผมบาปมากกว่าอีก เพราะมันจะไม่ใช่แค่ 1 หรือ 2 คน

ยังไงก็ผิด คุณจะรักษาจิตที่ไม่สงัดจากกรรม ๆลๆ ไป จะรักษาไปสิครับ

แต่ข้อความที่คุณโพส แสดงออกมา ตู่พระธรรมแน่นอน เนื้อความผิด

จะไม่ขอขมาก็เรื่องของคุณ

คนอ่านควรกลัวความคิดคุณมากกว่า ล่มกลางอ่าว

ปุถุชน ไม่ได้ฟังธรรมจากอริยเจ้า ไม่ได้ตั้งใจสดับฟัง ไม่ได้คบหาสัตตบุรุษ ย่อมไม่อาจมีฌานอันพระอริยะเจ้าสรรเสริญครับ ก็หมายความว่า ปุถุชน เข้าฌานอันเป็นอริยะไม่ได้ครับ

(หมายเหตุ : อริยะ...หมายถึงเป็นปฏิปักษ์ ห่างไกล จากข้าศึกคือกิเลสตัณหา)

ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา..
ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม..

พระพุทธ..พระธรรม..พระสงฆ์..เป็นอันเดียวกันครับ

ขอขมาไปเถอะครับ...
ธรรมในใจของคุณจะได้รับการแก้ไขให้ถูกต้อง

คนที่ฉลาดแล้วเขาคิดอุบายดี ๆ ให้กับคนที่ยังไม่ฉลาดอย่างเรา ๆ นะครับ

ไม่ได้มองประโยชน์ในแง่นั้น แต่ผมมองประโยชน์ในแง่คนที่มาฟังผมมากกว่า
(ถ้าผิดหรือทำให้เข้าใจผิดกระผมขออโหสิกรรมด้วยครับ)
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่ใช่อันเดียวกัน ว่าด้วยจิตก็คนละอันกัน ดังนั้นการที่เราขอขมาพระพุทธในความเห็นส่วนตัวนะว่าเราขอขมาคล้ายๆกับสำนึกผิด แต่การขอขมาคนอื่นสำคัญกว่าเพราะท่านที่ฟังเราเอาธรรมไปตีความผิด ไม่ได้มองในแง่ของบาปน้อย บาปมากนะ แต่มองตามผู้ที่จะรู้ธรรมมากกว่า บอกผิดไป 1 คน เสียคนรู้ธรรมไป 1 คน 10 คน ก็เสียรู้ธรรม 10 คน ผมมองแบบนี้ เลยโดยในแง่มุมแล้วน่าจะขอขมาผู้รับชมมากกว่า ขออภัยพระพุทธคนอื่นไม่รู้ แต่ขออภัยคนอื่นเขารู้ว่าเราบอกธรรมผิด ปัญญาย่อมเกิดในผู้แจ้งสาระว่าผมพูดผิด

แต่ในส่วนความคิดเห็นของผม ผมมองว่าตั้งแต่หัวกระทู้นะ ฌาณตัวเนี่ยมันเป็นคำกลางๆไม่รู้ว่าฌาณของใคร
ของปุถุชนหรือพระอริยเจ้า ผมก็เลยพูดต่อไปว่าถ้าเป็นปุถุชนก็ไม่ควรติดในฌาณ แต่ถ้าพระอริยเจ้าเข้าฌาณไม่แน่ใจนะใช้คำถูกหรือเข้าใจถูกไหมนะครับ เข้านิโรธสมาบัติ อันนั้นก็เป้นอีกนัยหนึ่ง

หากผมพิมพ์ผิดหรือทำให้เข้าใจผิด อันเป็นบ่อเกิดให้บุคคลอื่นเข้าใจผิดในธรรมะ และ อื่นๆ ขอให้ท่านเหล่านั้นจงเข้าใจธรรมที่ถูก ที่ควร และโปรดอโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วยครับ ขอบพระคุณมากครับ

สำหรับความเห็นข้างล่าง
ก็น่าจะใช่นะ การขอขมาพระพุทธเจ้าเนี่ยมันต้องทำอยู่แล้ว แต่มันไม่มีใครรับรู้ด้วยนี่สิ มันก็เลยกลายเป็นไม่รู้ว่าเราพูดผิด หรือเราเข้าใจผิด ซึ่งถ้าในที่นี้ถ้าผมเข้าใจผิดผมควรจะขอขมาคนฟังมากกว่า หรือเป็นเพราะผมจุกจิกในเรื่องของภาษาก็เลยไม่เข้าใจกันเสียที

การขอขมา...เป็นเรื่องเล็ก ๆ ที่ไม่ธรรมดา...ต้องใช้ความรู้มาก..จึงจะเข้าใจ

นี้กระทู้เขาชื่อว่า..สุขในฌาณ คือ สุขในนิพพาน..

ก็ว่าตามกระทู้เขาดีกว่า..

มีแต่คนเก่งๆทั้งนั้นน่าเลื่อมใส ไม่รู้ว่าผมมัวไปอยู่ไหนมา มาช้าจริงๆ

ปฐมฌาณ ก็ยังหวังไม่ได้ ด้วย
พวกไม่เอา ฌาณ ไม่เอา สมถะ ๆลๆ ยังก็ไม่หมด คนหนึ่งไป คนใหม่มา ....

ยังมีอีกมากมายมหาศาล...

สุขในฌาณไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว และเป็นสิ่งที่ไม่ควรกลัว แต่ควรเสพอย่างมีปัญญา

โอ๊ะ โอ่ แล้วเสพอย่างไรจึงเรียกว่าเสพอย่างมีปัญญา


อนิจจังทุกขังอนัตตา ไม่เที่ยงหนอ ไม่เที่ยงหนอ
สิ่งใดมีเกิด สิ่งนั้นมีดับ
สุขมีสิบขั้น สุขที่สุดก็นิพพานสุข ไม่มีความเกิดปรากฎ ไม่มีความเสื่อมปรากฎ
วันนี้อารมณ์ผมเป็นแปลกๆ
ป.ล.ไม่ต้องคิดมากนะ ผมอาจจะพูดผิดหรือพูดถูกก็ได้ ลองศึกษาพุทธวจนะดูสินั่นคือสิ่งที่ถูกต้อง
ป.ล.วันนี้ผมอารมณ์แปลกจริงๆสุขมีสิบขั้นนะครับ แก้ไขแล้ว